Στα δικά μου:
Ο Αύγουστος κόπηκε στα 172χλμ. Κάτι ψιλοπονάκια-σφιξίματα στα ισχία-που μου επέτρεπαν να τρέχω, με οδήγησαν σε ένα δεκαήμερο ξεκούρασης-διακοπών. Αυτό τελείωσε 29/8, όπου και τραυματίστηκα λόγω βλακείας-ρογμώδες κάταγμα δαχτύλου-και αυτό με οδήγησε σε έναν μήνα χωρίς τρέξιμο. Το κολυμβητήριο 2 φορές την εβδομάδα περισσότερο με βοήθησε ψυχολογικά νομίζω, μην πω πως μου επιβάρυνε τη μέση και τα ισχία, ενώ σίγουρα μου άνοιξε την όρεξη…
Έτσι: Σεπτέμβρης=0χλμ…
Οκτώβρης… Έγινε καλά το δάχτυλο, αλλά με το καθισιό άρχισαν τα χρόνια προβλήματα της μέσης να βγαίνουν, να μουδιάζουν και να πονάνε τα ισχία κτλ. Πάλι ξεκούραση…Σύνολο χλμ=52…
Νοέμβρης=12 έως τώρα.
Έχω σιγουρέψει πως δεν είναι κάτι άλλο, εκτός από τη μέση. Έκανα ένα τρεξιματάκι χτες στο 05:30, 6,5Κ, μπορώ να τρέχω ακόμα. Το θέμα είναι πως με τόσο καθισιό έχω γίνει βόιδι, μπορεί να έχω πάρει και 3 κιλά σε έναν μήνα!!!
Ξεκινάω και πάλι να τρέχω, δεν ασχολούμαι με τους πόνους, αυτοί θα περάσουν με την κίνηση και με τις ασκήσεις-δυναμικές διατάσεις. Αυτό έκανα κάπου 2 εβδομάδες τώρα και συνήλθα κάπως. Όταν πέσουν και τα κιλά θα μπορώ να θεωρήσω τον εαυτό μου δρομέα ξανά.
Αυτά τα γράφω για να πως πως είναι πάρα πολύ δύσκολο να επιστρέψει κάποιος μετά από ένα μεγάλο διάλειμμα. Έχουμε τις δουλειές μας, τις υποχρεώσεις μας, δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά.
Καλή δύναμη σε όλους
.
