[Nikos Pilikas]

Χαζεύω στην ΕΡΤ τους ΟΑ του 2008.
Στα 5Κ, πίσω από τον ΚενεΣίσα Μπέκελε, είναι ο Ελιούντ Κιπκόετς, κατά τον εκφωνητή. Όχι μία φορά, διαρκώς μέχρι το τέλος.
Κι ένα σωρό άλλα… Όχι μόνο “διαμάντια” αλλά και ανικανότητα στοιχειώδους σχολιασμού.

@notasol, λάθος επάγγελμα διάλεξες.

Παρεμπιπτόντως, στα 10Κ ο Bekele κάνει την τελευταία στροφή σε… 53:42!!!!!!!!

[sotosdiam]

Τα ίδια λένε κι έξω για τους δικούς τους σχολιαστές. Μόνη λύση μάλλον να έχεις και έναν αντίστοιχο αθλητή σε κάθε τέτοιο αγώνα για να σχολιάζει τα τεκταινόμενα ή, όντως, τον @notasol 🙂 . Δύο προβλήματα που βλέπω μ’ αυτή τη λύση είναι ότι 1) δεν μπορείς να έχεις έναν αθλητή για κάθε άθλημα, ειδικά αν οι αγώνες δεν γίνονται στη χώρα σου ή κάπου κοντά, και 2) πρέπει και ο αθλητής ή expert να έχει μια άνεση με το μικρόφωνο, κάτι που κι αυτό δεν είναι δεδομένο. Οπότε αναγκαστικά βάζουμε την TV στο mute και απολαμβάνουμε

[Nikos Pilikas]

@sotosdiam Στα περσινά Diamond league πάντως που τα παρακολούθησα όλα, οι σχολιαστές ήταν πολύ καλοί από επίπεδο γνώσεων. Ή έστω καλά διαβασμένοι για την περίσταση.

[aroulio]

η καλύτερη περιγραφή ever…..

[Spyros]

Τι Bolt και βλακείες… Αν ο Gatlin δεν είχε τον αέρα των 9,88 μ./δευτερόλεπτο να τον σπρώχνει προς τα πίσω (…), το 9.40 το είχε στο τσεπάκι του!!!

[notaSOL]

Μια πραγματικά από τις καλύτερες κούρσες στην ιστορία του αθλητισμού.

Στις 14 Αυγούστου 2016 , την ημέρα που ο ένας και μοναδικός Usain Bolt, στο RIO, έγραφε ιστορία κατακτώντας το 3ο συνεχόμενο χρυσό στα 100μ, ήταν αδύνατο να σκεφτεί  κάποιος ότι μπορεί να βρεθεί  κάποιος , εκείνη την ημέρα να τον επισκιάσει.

Κι όμως , αυτό ακριβώς έκανε ένας 24χρονος Νοτιοαφρικανός ο Wayde van Niekerk (Γουέιντ Φαν Νίκερκ) : μας έβαλε σε σκέψεις αν μπορεί να γίνει… αν δεν το έκανε κιόλας για πολλούς.Πώς; Τρέχοντας από την 8η διαδρομή σε 43.03 , στον τελικό των 400μ και νικώντας τους δύο προηγούμενους Ολυμπιονίκες που ήταν παρόντες  Kirani James  (2012 ,London) και Merritt (2008 , Beijing)!!!

Τα 400μ εκτός από εντυπωσιακό και δημοφιλές αγώνισμα, εἰναι και ένα από τα πιο παλιά: διεξάγεται από το 1896 για τους άνδρες!Ο πρώτος που είχε κατέβει τα 44 δευτερόλεπτα ήταν ο Lee Evans το 1968 στους Ολυμπιακούς του Μεξικό με 43.86. Από τότε χρειάστηκε να περάσουν 20 χρόνια για να κάνει το 1988, ο Butch Reynolds έναν απίστευτο χρόνο που έμοιαζε εκτός εποχής : 43.29!
 Ως τότε να πούμε ότι από το 1968 ποτέ ξανά κανένας δεν είχε κάνει χρόνο κάτω από 44 δεύτερα και μέχρι την εμφάνιση του Harry “Butch” Reynolds που είχε κάνει το 1987 , 44:10 , ούτε καν είχε πλησιάσει κανείς αυτές τις επιδόσεις. ( Η καλύτερη επίδοση πρέπει να ήταν -ας με διορθώσει κάποιος –  το 44.26 του Juantorena από το 1976).Στην συνέχεια έπρεπε πάλι να περιμένουμε να εμφανιστεί ένας άλλος μεγάλος αθλητής , o Michael Johnson, ο οποίος αν και είχε σταθερά κάθε χρονιά από το 1993 , χρόνους κάτω από 44 και γύρω στο 43.50, κατάφερε μόλις το 1999 στο παγκόσμιο της  Σεβίλλης  να σπάσει αυτό το WR με το 43.18. Αυτὀς ο χρόνος έμελλε να μείνει για 17 χρόνια. 
Ως το 2005 , πάλι δεν υπήρχαν αθλητές κάτω από 44, ως την εμφάνιση του Jeremy Wariner και του   LaShawn Merritt , σε σημείο που να πιστεύουμε πια πολλοί , ότι το ρεκορ του Johnson  ήταν εξωπραγματικό και δεν θα σπάσει ποτέ. Με την εμφάνιση του KIrani James (43.94) το 2012 μια νέα γενιά πολύ καλών δρομέων ήρθε στο προσκήνιο κι ο Van Niekerk , είχε το 2015 κάνει ένα 43:45.   Αλλά , WR ήταν εκτός κάθε συζήτησης….
Το 43:03 έπεσε σαν κεραυνός και μάλιστα το βράδυ που κανείς δεν το περίμενε. Όχι απλώς έσπασε το προηγούμενο ρεκόρ , αλλά έβαλε στη συζήτηση και το απίθανο φράγμα των 43 δευτερολέπτων!
Σίγουρα αυτός ο αγώνας εἰναι ο   καλύτερος αγώνας 400 μέτρων στην ιστορία. Ήταν  η δεύτερη φορά που βλέπαμε τρεις αθλητές  κάτω από 44 δευτερόλεπτα στον ίδιο αγώνα. Επιπλέον, όλες οι επιδόσεις  για τις θέσεις 4 έως  8 ήταν οι ταχύτερες που έχουν επιτευχθεί  για τις συγκεκριμένες θέσεις.
 Φεύγει απίστευτα δυνατά στην αρχή κι αυτό ίσως είναι  το κλειδί για  το παγκόσμιο ρεκόρ : τα πρώτα του 200-300 μέτρα.
Το 20,50 για τα πρώτα 200 μέτρα είναι ένα από τα ταχύτερα περάσματα στην ιστορία. Στην πραγματικότητα, μόνο ο Merritt  με 20.44 στην ίδια κούρσα έχει ταχύτερο, ενώ και ο   Kirani James περναέι σε  20.56. Στη συνέχεια ο Van Niekerk άρχισε να απομακρύνεται στα 250 μέτρα περίπου και πέρνάει το σήμα των 300 μέτρων σε 31.04 – μακράν το ταχύτερο στην ιστορία. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι  και Merritt και James ήταν επίσης κάτω από το ρυθμό παγκόσμιου ρεκόρ  του Johnson στα  300m (περνάνε στο 31.2), αλλά επιβραδύνουν δραματικά περισσότερο από van Niekerk που διατήρει έξοχα τη φόρμα του και το μήκος του διασκελισμού του ως το τέλος.

Ότι το κάνει δε από την 8η διαδρομή χωρίς να βλέπει ποτέ άλλον κανένα δίπλα του ή μπροστά του να τον πιέζει, κάνει αυτό το ρεκορ απίστευτο!
η Σύγκριση με το ρεκορ του Johnson (  δεν είναι επίσημο)

400m section Michael Johnson (1999) Van Niekerk (2012)
100m split cumulative 100m split cumulative
0-100 11.10 11.10 10.76 10.76
100-200m 10.12 21.22 9.78 20.54
200-300m 10.44 31.66 10.50 31.04
300-400m 11.52 43.18 11.99 43.03

περισσότερες πληροφορἰες http://www.track-stats.com/how-van-niekerk-broke-the-400m-world-record/  

 Στις αρχές Ιουνίου ο Van Niekerk πέρασε αρκετό καιρό στο Kingston  με την ομάδα του Bolt  …  τόσο ο Bolt  όσο και ο προπονητής του ο  Mills  είχαν εντυπωσιάστει. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του, εκεί  ο Bolt πήγε στον van Niekerk και  του είπε: “Ο προπονητής μου λέει ότι εσύ είσαι πιθανώς ο μόνος τύπος εκτός από εμένα που θα μπορούσε να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ 400 επειδή έχεις και τη ταχύτητα και τη δύναμη.”  ( O Van Niekerk έχει 9.94 στα 100, 19.84 στα 200, 30.81 στα 300)

Ο Bolt  έχει επίσης πει  ότι αν  άκουγε τον Mills  θα είχε τρέξει τα 400 σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά ο Bolt κατάφερνε πάντα να τον πείσει να συνεχίσει να κάνει τα 100. 

[aroulio]

Άξιον απορίας πως τον έβαλαν στην εξωτερική. Απ’ ότι είδα προκρίθηκε με τον 5ο καλύτερο χρόνο. Περίεργο επίσης -εκτός αν μπλόφαρε- το πως δεν του βγήκε καλύτερος χρόνος πρόκρισης.
Σκέψου λοιπόν να ήταν σε καλύτερη διαδρομή και σκέψου να είχε -παρά τη στρατηγική του δυνατού ξεκινήματος- καλύτερο τελευταίο 100άρι. Αν πχ είχε αντοχή και την επίδοση που είχε ο “πάπιας” στο τελευταίο 100άρι… θεωρητικά θα πλησίαζε το 42.60 !!!

[notaSOL]

Και για τις θέσεις υπάρχει κανονισμός της IAAF (WA)!
Μετά τον πρώτο γύρο, σε αυτές τις διοργανώσεις, οι δρομείς  κάθε σειράς, χωρίζονται σε 3 ομάδες: Το πρώτο, με αυτούς με τους 4 καλύτερους χρόνους, το δεύτερο με αυτούς που έχουν τον 5ο, 6ο και το τρίτο με τους 2 ή 3 χειρότερους χρόνους ( ανάλογα αν είναι 8 ή 9 δρομείς). Έτσι γίνονται 3 κληρώσεις .
Το πρωτο γκρουπ παίρνει τους διαδρόμους  4,5,6,7 , το δεύτερο τους 8,9 και το τρίτο τους 1,2, 3…. Έτσι αυτό ικανοποιεί την αίσθηση που εκφράζουν οι δρομείς αυτών των αγωνισμάτων,  ότι οι 3 πρώτες διαδρομές είναι χειρότερες , οι εξωτερικές είναι μέτριας προτίμησης , ενώ οι μεσαίες είναι πιο ευνοϊκές!
Επιστημονικά , έχω την εντύπωση ότι έχω διαβάσει και έρευνες που υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει (ή υπάρχει απειροελάχιστο) κανένα όφελος!
 Σε στιβους με 8 διαδρομές οι θέσεις πηγαίνουν : το πρωτο γκρουπ  για τους διαδρόμους 3,4,5,6, στο δεύτερο  για τους  7,8 και  στο τρίτο για τους 1,2 .

Tώρα σίγουρα το τελευταίο κομμάτι αυτών των αγωνισμάτων έχει μεγάλη σχέση με το πόσο δυνατά θα φύγεις… πάντως φέτος ο Wayde Van Niekerk, δήλωνε έτοιμος να δοκιμάσει να σπάσει τα 43″! …μετά βρέθηκε θετικός στον κορωνοιό και η χρονιά του τελείωσε μάλλον πρόωρα…

[aRiSTiDiS]

@notasol πάρα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, ευχαριστούμε! Είναι από τις κούρσες που έχω δεί εκατοντάδες φορές, χωρίς υπερβολή.
Και πάντα είχα την ψευδαίσθηση (με το μάτι) ότι το τελευταίο του 100ρι ήταν το πιο δυνατό!
Βλέποντας τα νούμερα που έγραψες, προφανώς επειδή επιβράδυναν τόσο πολύ ο Kirani και ο Merritt δημιουργούταν η ψευδαίσθηση ότι ο Van Niekerk επιταχύνει.

Επίσης στο τέλος του βίντεο φαίνεται ανέκφραστος.. δέν ξέρω αν είναι η κόπωση ή το ότι πάλευε για κάτω από 43 και δεν βγήκε

[Nikos Pilikas]

@aristidi To ίδιο ισχύει ακόμη και στα 100m, Αριστείδη.
Έβλεπες τον Bolt στο τέλος να επιταχύνει και να ανοίγει την διαφορά από τους άλλους, ενώ στην πραγματικότητα η ταχύτητα όλων είχε κορυφωθεί στα 60-65m και απλά ο Τζαμαικανός επιβράδυνε πολύ λιγότερο από τους υπολοίπους.

[pseiras]

Πάντως αυτό που μερικοί έχουν κάνει παγκόσμιο ρεκόρ και έχουν ύφος , ξέχασα που έχω παρκάρει , ποτέ δεν το κατάλαβα.

[notaSOL]

@aristidi, @pseiras :  ο  Wayde Van Niekerk μετά τον τερματισμό αυτό, κατέρρευσε μέσα στο στίβο… λίγες μόλις στιγμές μετά από αυτό που  βλέπουμε… από το στίβο βγήκε με φορείο και μεταφέρθηκε επειγόντως στο νοσοκομείο, με “ασταθείς τις ζωτικές του αισθήσεις” όπως ήταν το ανακοινωθέν… κατά άλλους ( και κατά την επίσημη ενημέρωση θυμάμαι τότε) βγήκε από το νοσοκομείο το ίδιο βράδυ λίγο πριν τις 12… κατά άλλους το επόμενο βράδυ… η επίσημη ανακοίνωση ήταν  ότι έχασε τις αισθήσεις του λόγω εξάντλησης… 

Έμεινε έξω, το 2017-2019 λόγω προβλημάτων και εγχείρησης στο γόνατο.
 Η επιστροφή του θα ήταν για τους Ολυμπιακούς.
…πρόλαβε και έτρεξε το Φεβρουάριο ένα 400αρι σε 47.42 ( και λίγο πιο νωρίς 200 σε 20.31).Ειδικότερα μετά από αυτό τον αγώνα ( Αυγουστο 2016) έκανε άλλη μια γεμάτη χρονιά όπου αναδείχθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής και από τις 10 Αυγούστου 2017 δεν είχε ξανατρέξει επίσημα…. ήταν στα όρια του;

 @echetlos : θα μείνουμε πάντα με την απορία για το τι θα μπορούσε να κάνει ο Bolt  σε αυτή την απόσταση…

[PanDex]

Να επιστρέψουμε σε ένα υπέροχο θέμα!!! Τελικός παγκοσμίου 10κ στο Πεκίνο το 2015. Δυνατή 5αδα με τρεις Κενυάτες (Καμγορορ, Τανουι, Καρόκι) και το δίδυμο του Όρεγκον (Ραπ, Φαρα). Μέχρι το 7ο χλμ είναι ένα γκρουπ όλοι, απο εκεί και μετά η 5αδα ξεφεύγει. Οι Κενυάτες δίνουν τον ρυθμό και ο Φαρα με τον Ραπ να είναι η σκιά τους. Με γρήγορο ρυθμό συνεχίζουν οι Κενυάτες μέχρι το 9500 όπου κάνει αλλαγή ο Φαρα, ακολουθεί δυνατά ο Καμγορορ. Απο εκεί και μετά κλασσική φιγουρα Μο Φαρα οπου φαινόταν μια οδοντοστοιχία, μια χρυσή αλυσιδα να πηγαίνει πάνω κάτω και ο Μο να κοιτάζει μπρος πίσω. 54 δεύτερα το τελευταίο 400αρι και 26 τα τελευταία 200μ!!! Ο Καμγόρορ μόλις μισό δευτερόλεπτο πίσω!!!

[notaSOL]

IAAF World Cross Country Championships, Mombasa 2007

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανωμάλου Δρόμου (World Athletics Cross Country Championships) είναι η σπουδαιότερη Διεθνή διοργάνωση Ανωμάλου Δρόμου. Διοργανώνεται υπό την αιγίδα της WA ( πρώην IAAF ) κάθε χρόνο από το 1973 ως το 2011. Από το 2011 έγινε διετή διοργάνωση.

Παρά την επιδερμική πρόσληψη, την ελλιπή προβολή και την αδιάφορη εκτίμηση της ιστορίας της και πολύ περισσότερο της σημασίας της διοργάνωσης αυτής από τα εγχώρια ΜΜΕ και πιθανόν και τους αθλητικούς μας κύκλους, η διοργάνωση αυτή είναι τόσο «βαθιά» που οι καταβολές της πηγαίνουν στο 1903!
Πρόδρομος της είναι το International Cross Country Championships, που διεξαγόταν ανελλιπώς από 1903 ως το 1972, με μόνη διακοπή το 1915-1919 και το 1941-1945, ένας αγώνας που ξεκίνησε σαν αγώνας των 4 εθνών του Ηνωμένου Βασιλείου και σταδιακά με την είσοδο της Γαλλίας (1907) και άλλων ευρωπαικών κρατών ( δεκαετία 20) οδήγησε σε έναν διεθνή αγώνα. Τα Αφρικανικά έθνη έκαναν την εμφάνιση τους το 1958 με την Τυνισία.
Ως το 1961 ήταν ένας μόνο αγώνας ανδρών , συνήθως 8,9 ή 10 μιλίων. Το 1961 εισήχθη και ο αγώνας Νέων. Από το 1967 επίσημα διεξάγεται πια και ο αγώνας των Γυναικών!

Παραδοσιακά, το WACCC, αποτελείται από τέσσερις αγώνες: ανδρών (12 χλμ.), γυναικών (8 χλμ.), Νέων αντρών (8 χλμ.) και Νέων γυναικών (6 χλμ.). Εκτός από ατομικά μετάλλια υπάρχει και Βαθμολογία για τις εθνικές ομάδες. Στην ομαδική βαθμολογία, οι θέσεις τερματισμού των έξι πρώτων δρομέων από μια ομάδα (που μπορεί να έχει ως και 9 δρομείς!) αθροίζονται (και για τους άνδρες και τις γυναίκες), και η χαμηλότερη βαθμολογία κερδίζει.
(Για τους αγώνες Νέων , βαθμολογούνται οι τρεις πρώτοι από ομάδες που έχουν έως και τέσσερις.)

Το 1998 παρουσιάστηκαν δύο νέοι αγώνες: μια μικρή απόσταση 4 χλμ για άνδρες και για γυναίκες. Η τελευταία φορά που διεξήχθησαν αυτοί οι αγώνες 4 χλμ ήταν το 2006. Από τότε καταργήθηκαν και δεν υπάρχουν σχέδια ή συζητήσεις για επαναφορά τους.

Σήμερα, μετά τους Ολυμπιακούς του RIO , το 2017 και το 2019 , έχει προστεθεί το αγώνισμα μιας μικτής σκυταλοδρομίας ( 2 άνδρες-2 γυναίκες για κάθε ομάδα) και οι αποστάσεις των αγώνων Ανδρών και Γυναικών έχουν γίνει και οι δύο 10 χλμ.

Σε μια απίστευτη επίδειξη κυριαρχίας, ο Ομαδικός Αγώνας κερδίζεται από την Αιθιοπία ή την Κένυα κάθε χρόνο από το 1981 και στη μικρή και στη μεγάλη απόσταση. Το ίδιο συμβαίνει και στον αγώνα Νέων ανδρών από το 1982. Ενώ στις γυναίκες από το 1991 μόνο ένα άλλο έθνος εκτός από αυτά τα 2 , έχει κερδίσει το χρυσό μετάλλιο : η Πορτογαλία το 1994.
Στον αγώνα ανδρών των 12 χλμ, η Κένυα κέρδισε τα παγκόσμια πρωταθλήματα για 18 χρόνια στη σειρά, από το 1986 έως το 2003, ένα ρεκόρ διεθνούς επιτυχίας που πιθανώς δεν υπάρχει ανάλογο σε κανένα άθλημα!!!

Αυτή την κυριαρχία , που όμως συνεχίζει να είναι κυριαρχία των κρατών της Ανατολικής Αφρικής , έσπασε μετά από 38 χρόνια και 34 αγώνες, η Uganda, που το 2019 στο Aarhus της Δανίας , με τo απίθανο δίδυμο των Joshua Cheptegei και Jacob Kiplimo, κέρδισε το ομαδικό χρυσό μετάλλιο!(Δείχνοντας ίσως ποιό θα είναι το μέλλον!)

Ατομικά αρκετοί αθλητές έχουν κερδίσει δύο ή περισσότερους ατομικούς τίτλους: ο Craig Virgin, ο μοναδικός Αμερικανός που κέρδισε ποτέ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Cross Country, το οποίο έκανε δύο φορές, ο Carlos Lopes, ο πρώτος που κέρδισε τρεις φορές, και φυσικά οι 2 Κενυάτες ο John Ngugi, ο χρυσός Ολυμπιονίκης των 5000μ του 1988, ο πρώτος που κέρδισε πέντε φορές και ο Paul Tergat, ο πρώτος άνθρωπος που κέρδισε πέντε φορές στη σειρά (1995-1999) και εδραίωσε ένα μοναδικό αίσθημα υπερηφάνειας για αυτό το αγώνισμα σε ένα ολόκληρο έθνος.

Σε αυτό το κατεστημένο πραγμάτων και σε αυτή τη συνέχεια ήρθε να εμφανιστεί το 2002 Ο Kenenisa Bekele, ο μόνος άνθρωπος που κέρδισε τόσο τη μικρή όσο και τη μεγάλη απόσταση της ίδιας χρονιάς, για πέντε συνεχόμενα χρόνια, (2002-2006) και η νίκη του οποίου το 2008 του έδωσε έξι τίτλους στο μεγάλο αγώνα (11 συνολικά) κάνοντας τον, τον μοναδικό που έχει πετύχει κάτι τέτοιο!

Στις γυναίκες η Grete Waitz, είναι η μοναδική που έχει κερδίσει πέντε φορές. Η Lynn Jennings, η Derartu Tulu, η Tirunesh Dibaba, έχουν κερδίσει από 3 φορές , αλλά η Tirunesh Dibaba είναι η μοναδική που έχει κερδίσει επίσης και μία φορά τη μικρή απόσταση και μια φορά των αγώνα Νέων γυναικών.

Πολλοί θεωρούν ότι το WACCC είναι ο πιο δύσκολος αγώνας , ακόμη πιο δύσκολος από τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Στα περισσότερα μεγάλα πρωταθλήματα, οι καλύτεροι δρομείς στον κόσμο μοιράζονται και ξεχωρίζουν σε διάφορους αγώνες, στα 3000 μέτρα Steeplechase, στα 5000 m , στα 10.000 m. Ωστόσο, ΟΛΟΙ αυτοί οι δρομείς , καθώς και πολλές φορές δρομείς των 800μ και των 1500μ συναντιούνται όλοι σε έναν μόνο αγώνα, σε μια απόσταση περίπου 12 χλμ. Αν συνυπολογίσουμε ότι από μια χώρα μπορούν να συμμετέχουν ως και 9 δρομείς ο ανταγωνισμός είναι μοναδικός! Δεν είναι λοιπόν περίεργο το γεγονός ότι αρκετοί Ολυμπιονίκες ξεκίνησαν ως Παγκόσμιοι Πρωταθλητές Cross Country: Carlos Lopes, μαραθώνιος 1984, John Ngugi, 5000 m 1988, Khalid Skah, 10.000 μ. 1992, Kenenisa Bekele, 10.000 μ., 2004 και 2008.

Το WACCC παραδοσιακά διεξάγεται κάθε χρόνο στο τέλος του Μαρτίου.

Στις 24 Μαρτίου 2007 για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού διεξήχθη στη Κένυα στο Mombasa Golf Course.

Όταν η Κένυα υπέβαλε την αίτηση της για την ανάληψη το σύνθημα της ήταν : “Cross Country Comes Home”. Κάτι που από μόνο του δείχνει την αντίληψη που είχαν (έχουν ) για την κυριαρχία τους . Το πλήθος κόσμου (10000) που έχουν κατακλύσει τον χώρο, ανεβασμένο σε δέντρα και κάθε πιθανό σημείο καλής θέας , το επιβεβαιώνουν.
Το μίγμα ζέστης (32 C ) και υγρασίας , σε έναν αγωνιστικό χώρο δίπλα στη θάλασσα, όμως δημιούργησε εκείνη τη ημέρα τις πλέον ακατάλληλες συνθήκες για τρέξιμο.
Για έναν περίεργο λόγο -που δεν γνωρίζω και δεν μπορώ να φανταστώ!- η εκκίνηση των Νέων δίνεται στις 15.30! Συνεχίζουν οι επόμενοι αγώνες και ο αγώνας των ανδρών αρχίζει στις 17.20!
Και τα προβλήματα αρχίζουν νωρίς!
Στο πρώτο αγώνα των Νέων γυναικών η Pauline Korikwiang που υπερασπιζόταν τον τίτλο της, φτάνοντας στον τάπητα, για την είσοδο στο τελευταίο γύρο, κόβει ταχύτητα και σηκώνει τα χέρια νομίζοντας ότι τερματίζει! ( 3.08″-3.18″ στο Βίντεο) Σταματάει , και μετά ξαναρχίζει όταν της λένε ότι έχει 1 ακόμη γύρο κι αφού την έχουν περάσει οι επόμενες! (3.32″). Ενώ κι άλλες αθλήτριες παραπαίουν , την βλέπουμε να αρχίζει να τρεκλίζει και τελικά εξαντλημένη και ζαλισμένη να πιάνει ένα σκοινί! ( 5.40″- 6.00″) Την κουβαλάνε στα χέρια, τους πέφτει! Στο 6.12″ καθώς η κάμερα ακολουθεί την Masai, βλέπουμε άλλη αθλήτρια να κείτεται εκτός δρόμου!

Στο 11.00″ και μετά , στον αγώνα Νέων Ανδρών που ακολουθεί συναντάμε πολλά ονόματα που θα πρωταγωνιστήσουν τα επόμενα χρόνια : Asbel Kiprop, που θα κερδίσει εν μέσω αποθέωσης, Leonard Patrick Komon (WR 10Km, 26.44) που θα κάνει μια τρελή κούρσα φεύγοντας μόνος του μπροστά από πολύ νωρίς σα να μην συμβαίνει τίποτα! Για να τερματίσει τελικά παραπαίοντας όπως και αρκετοί άλλοι στους τερματισμούς μετά το 19.00, Imane Merga, Samuel Tsegay, Abreham Cherkos, Ibrahim Jeilan ο Stephen Kiprotich, ο μετέπειτα Παγκόσμιος Πρωταθλητής και Ολυμπικονίκης του 2012 στο Μαραθώνιο του Λονδίνου θα τερματίσει 19ος!, Taoufik Makhloufi ο χρυσός Ολυμποιονίκης των 1500μ θα τερματίσει 82ος! 22 δρομείς θα εγκαταλείψουν…

Στον αγώνα των γυναικών που αρχίζει στο 21.00″, θα θριαμβεύσει με απίστευτη ενέργεια η Lornah Kiplagat, που στο τέλος αρπάζει την σημαία της Ολλανδίας και στο 29.43″ φαίνεται να την φιλά ο προπονητής της Brother Colm O’Connell, μετέπειτα προπονητής και του David Rudisha, και ο Jos Hermens. Ακολουθούν οι Tirunesh Dibaba, Meselech Melkamu, Gelete Burka, Florence Kiplagat, η Vivian Cheruiyot θα τερματίσει 8η!, η Elvan Abeylegesse 28η παρότι ήταν στην πρώτη πεντάδα το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα.

Από το 31.00″ αρχίζει ο μεγάλος αγώνας των ανδρών!
Συμμετέχουν 163 αθλητές από 44 έθνη. Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν οι Zersenay Tadese, Moses Mosop, Bernard Kipyego, Michael Kipyego, Tadese Tola, Edwin Soi, Mo Farah, Sileshi Sihine, Simon Arusei, Abderrahim Goumri, Tariku Bekele και φυσικά Ο kenenisa Bekele που με την Πέμπτη συνεχόμενη νίκη του την προηγούμενη χρονιά έχει ισοφαρίσει τον θρύλο του Paul Tergat που τώρα θέλει να ξεπεράσει !
31 δρομείς θα εγκαταλείψουν…

Ανάμεσα τους και ο Kenenisa Bekele!
Και τη στιγμή που γίνεται αυτό χιλιάδες Κένυατες πανηγυρίζουν παθιασμένα.
Το γεγονός ότι ο αθλητής που θα κερδίσει , αυτός που θα σπάσει την κυριαρχία του Bekele ήταν από την Ερυθραία δεν είχε καμία σημασία. Το μόνο που είχε σημασία ήταν ότι το μεγάλος τους εχθρός , ο άνθρωπος που απείλησε τους ήρωες της Κένυας, Paul Tergat και τον John Ngugi, είχε αποτύχει. Οι σκηνές χαράς είναι τόσο συγκλονιστικές όσο το θέαμα του μεγαλύτερου δρομέα cross country στον κόσμο που υποκύπτει σε αυτήν την καταπιεστική ατμόσφαιρα.
Οι συνθήκες ήταν τόσο εξουθενωτικές που το 20% των καλύτερων δρομέων στον κόσμο δεν μπόρεσαν να τερματίσουν και στους τέσσερις αγώνες. Ο αντιπρόεδρος της IAAF, Helmut Diegel, δήλωσε εκ των υστέρων ότι εάν γνώριζαν τις συνθήκες θερμοκρασίας σε συνδυασμό με την υψηλή υγρασία, τότε τα πρωταθλήματα δεν θα είχαν δοθεί στη Μομπάσα – μια εντυπωσιακή παραδοχή δεδομένου ότι πολλοί αθλητές ήδη είχαν αποφασίσει να μην παρευρεθούν για αυτούς τους λόγους.
( Κάποιοι όμως ήταν έτοιμοι, σχεδόν η πλειονότητα των Βρεττανών που θα τερματίσει 8η στους άνδρες και 5η στις νέες γυναίκες, Ο Mo Farah ήταν στην 68η θέση στο τέλος του πρώτου γύρου, 55ος μετά από δύο γύρους και 11ος στο τέλος.)

Ο Bekele μίλησε για προβλήματα στο στομάχι, μετά την στιγμή που πίνει νερό.
Όμως η αλήθεια ίσως είναι ότι ανάμεσα στους καλύτερους αντιπάλους του, δεν ήταν προετοιμασμένος για τον μεγαλύτερο εχθρό του: τη ζέστη και την υγρασία. Ως αποτέλεσμα, η σύγχυση κυριάρχησε στο μυαλό του καθώς πλησίαζε αυτό που νόμιζε ότι ήταν το τελικό στάδιο του αγώνα.

Εμφανίζοντας εξωτερικά, εμφανισιακά, τον συνηθισμένο κυρίαρχο εαυτό του τόσο σωματικά όσο και με το τρέξιμο του αυτό που κρύβει είναι ότι είχε μια πραγματικά δύσκολη μέρα και από την πίεση του κόσμου. Παρόλαυτα βρίσκει τον τρόπο να ανοίξει ρυθμό και να κάνει μια διαφορά όπως έκανε κυριαρχικά και τα 5 προηγούμενα χρόνια με τη διαφορά όμως ότι τώρα το κάνει αυτό σε αυτό που νόμιζε αυτός ότι ήταν η είσοδος στην τελικό γύρο. Στο 37.46″ ενώ έχει μείνει μόνο με τον Tadese, στην κατηφόρα που ακολουθεί στο 38.13″, θα ξεφύγει.
«This is it, this is it. This is the breaking moment. He is going for the sixth straight title» , λέει ο Paul Tergat στην μετάδοση!
Όμως κάτι δεν πάει καλά. Στο 39.30″ του λένε ότι είχε ακόμα ένα γύρο για να τρέξει, ο Bekele σηκώνει το δάχτυλο και το δείχνει σα να θέλει να το επιβεβαιώσει, κόβει ταχύτητα και παίρνει κι ένα μπουκαλάκι με νερό… μα ήδη είναι αργά. Ήδη έχει ανοίξει για αρκετό διάστημα σε αυτές τις συνθήκες…. Στο 40.35″ βλέπουμε ότι ο Tadese ήδη τον έχει πιάσει.

Στο 41.40″ δοκιμάζει άλλη μια φορά να ανοίξει αλλά αποδεικνύεται ότι δεν έχει αποτέλεσμα! Ο Tadese διατηρεί το ρυθμό του και ο Bekele αυτή τη φορά δεν είχε πλέον να δώσει!
Καθώς στο 41.50″, ο Tadese φεύγει για το χρυσό μετάλλιο μαζί με το όνειρο του Bekele για έναν έκτο τίτλο και κάνει την ιστορία να εξαφανίζεται, όλα τα κίνητρα του Bekele εξατμίζονται και με όλη του την ενέργεια.

Μένει μόνο ο χλευασμός του πλήθους, τόσο λυπηρό όσο το βλέμμα του Bekele να απομακρύνεται με την πλάτη του στον αγώνα. … στην ίδια κατηφόρα που είχε ξεκινήσει στον προτελευταίο γύρο το άνοιγμα του προς τη δόξα.

…θα επιστρέψει στο Εδιμβούργο το επόμενο έτος για να αγωνιστεί ξανά σε έναν αγώνα , σε ένα ραντεβού με την ιστορία…

https://en.wikipedia.org/wiki/2007_IAAF_World_Cross_Country_Championships
https://www.worldathletics.org/competitions/world-athletics-cross-country-championships/35th-iaaf-world-cross-country-championships-6902467

Home

https://www.letsrun.com/news/2020/04/i-was-bored-so-i-watched-the-insane-2007-world-cross-country-championships-in-kenya/
https://www.letsrun.com/2007/worldxc2/index.html
https://www.letsrun.com/news/2007/03/2007-world-cross-country-championships-recap-in-mombasa-kenya-controlled-chaos/
https://www.runnerspace.com/eprofile.php?event_id=40&do=photos&photo_id=3891
https://www.worldathletics.org/news/news/tadesse-takes-upset-victory-as-bekele-registe

Bekele΄s official statement
https://www.letsrun.com/2007/bekele32707.php

[notaSOL]

IAAF World Cross Country Championships, Edinburgh 2008

30 Μαρτίου 2008
Στο Holyrood Park, στο Edinburgh… σε μια από τις ξεχωριστές στιγμές του τρεξίματος και του Παγκόσμιου αθλητισμού, ο Kenenisa Bekele , με τον πιο ανεπανάληπτο τρόπο θα σφραγίσει πέρα από κάθε αμφισβήτηση, το χαρακτηρισμό του ως τον καλύτερο cross country δρομέα όλων των εποχών, σπάζοντας την ισοπαλία του με τους Paul Tergat και John Ngugi και κατακτώντας τον 6ο ατομικό Παγκόσμιο τίτλο στην μεγάλη απόσταση και τον 11ο συνολικά.

Μια επική μάχη απέναντι στους Leonard Patrick Komon, Zersenay Tadese, Joseph Ebuya, Bernard Kiprop Kipyego, Augustine Choge, Sileshi Sihine, Gebre Gebremariam, Craig Mottram, Marílson Dos Santos, …. Και με ένα σενάριο στα όρια της φαντασίας…

Στο 3ο χλμ (32.00″ στο βίντεο) από κάποιο πάτημα του βγαίνει το παπούτσι, τον προσπερνούν καμιά 30αρια-40αρια(;) δρομείς, μπορεί να χάνει και 15 δευτερόλεπτα, κι αν πολλοί θα υπέθεταν ότι σε αυτή τη πίστα κι σε αυτού του είδους τον αγώνα ήταν πια τελειωμένος, θα βρει τη δύναμη και το κουράγιο να επανέλθει κι όσο δύσκολο κι αν φαντάζει στο 7ο χλμ τον βλέπουμε να έχει φτάσει πάλι στην κορυφή. Σε μια στροφή, θα έχει πάλι επαφή και θα κινδυνεύσει να χάσει την ισορροπία του, αλλά μπαίνοντας στον τελευταίο γύρο με περισσότερο από 1 χλμ να απομένει θα φύγει μπροστά … μια από τις πιο κυριαρχικές και απόλυτες επικρατήσεις στην ιστορία του στίβου…

Ο αγώνας των ανδρών στο 29.30″

https://www.worldathletics.org/news/news/no-sole-can-stop-bekele-edinburgh-2008

https://www.heraldscotland.com/news/12460373.coronation-of-king-kenenisa/

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις