[Dimitris Graikopoulos]

Να πω και εγω τον πονο μου. Αφου εβγαλα τον πρωτο μου μαραθωνιο και εκατσα 2 βδομαδες, αρχισα σιγα σιγα το τρεξιμο παλι, επανηλθαν τα ποδια μου σε μια φυσιολογικη κατασταση, οποτε ειπα να ξεκινησω με προπονητη, ωστε να κανω καποιες προσαρμογες μεχρι την προετοιμασια για την Κλασικη. Πηγα λοιπον σε γνωστο προπονητη, του ειπα τι θελω να πετυχω μεχρι τον Ιουλιο, και βασει της εργομετρησης του Φεβρουαριου με πλακωνει στις διαλειμματικες, με ταχυτητες που δεν ειχα τρεξει ποτε πριν. Ετσι, στις πρωτες 2 εβδομαδες, με πιανει περιοστιτιδα (το λεω στον προπονητη – μου λεει θα χαλαρωσουμε ταχυτητες – μπα, τα ιδια και χειροτερα μου εβαλε), και στην 4η εβδομαδα αρχισε ο πονος στην φτερνα. Μπορουσα να τρεξω μονο οταν δεν παταγε καθολου η φτερνα κατω, ετσι αλλαξα και το στυλ τρεξιματος μου. Ομως μετα την προπονηση ο πονος ηταν μεγαλος. Σταματαω τα παντα για 2 βδομαδες, δεν βελτιωθηκε τιποτα απο τα 2. Στις 4 βδομαδες, η περιοστιτιδα περασε, αλλα η πελματιαια συνεχιζει. Πηγα σε γιατρο, μετα απο ακτινογραφια επιβεβαιωσαμε οτι δεν υπαρχει ακανθας και οτι προκειται για απλη Πελματιαια, μου εγραψε Voltaren χαπια για 5 εως 10 μερες (θα συνενοηθω αυριο μαζι του) και μου ειπε πως αν εχει μειωθει πολυ ο πονος να αρχισω παλι το τρεξιμο δειλα-δειλα, και μηπως παρω και υποπτερνια που λεει οτι βοηθανε.

[Echetlos]

@dimitris_graikopoulos Πόσο καιρό τρέχεις, Δημήτρη;

[Dimitris Graikopoulos]

1μιση χρονο μονο. Εκει οφειλεται το γεγονος οτι δεν αναγνωρισα τα πρωτα σημαδια, και συνεχισα να πιεζω. Βεβαια γιαυτο πληρωνοταν και ο προπονητης, για να αποφυγω τις κακοτοπιες. Α, ξεχασα να αναφερω οτι ο γιατρος μου ειπε οτι αν δεν υποχωρησει ο πονος με τα χαπια, μπορει να μου κανει μια ενεση κορτιζονης και θα γινει λεει παρελθον. Διαβασα ομως οτι η κορτιζονη μπορει να αδυνατησει την απονευρωση και να οδηγηθω σε χειροτερες καταστασεις

[tazi]

@dimitris_graikopoulos Δημητρη κοψε τις ταχυτητες, δε θα σε κανουν αυτες να τρεξεις πιο γρηγορο μαραθωνιο, τουλαχιστον οχι σε αυτη τη φαση μια και απο οτι καταλαβαινω εισαι νεος σχετικα δρομεας. Οσο για τη πελματιαια, θελει υπομονη και επιμονη, τα βολταρεν απλα θα κρυψουν το προβλημα. Πριν και μετα το τρεξιμο, χαλαρα παντα, να κανεις μασαζ κατα μηκος της ταινιας, οχι τοσο στο σημειο που πονας, ισως λιγο εκει αλλα περισσοτερο στη καμαρα και πιο μπροστα. Οταν ζεσταθει η περιοχη πηγαινε και προς τη φτερνα, παντα κατα μηκος, σα να θες να την λειανης. Το πιθανοτερο ειναι να νιωσεις και τη φλεγμονη, συνηθως εκει υπαρχει μια μικρη ασυνεχεια. Στο σπιτι μετα παγος μασαζ με μπαλακι, παγωμενο μπουκαλι κλπ. Περαστικα

[Echetlos]

@dimitris_graikopoulos Δεν θα μπω σε κουβέντα περί των ιατρικών, δεν είμαι ειδικός άλλωστε. Αλλού θέλω να σταθώ…
Περιοστίτιδα και απονευρωσίτιδα είναι τραυματισμοί υπέρχρησης.
Στον ένα χρόνο δρομικής “πορείας” λοιπόν, απεφάσισες να πας για τα 42Κ και στους 15 μήνες το έπραξες. Σωστά; From zero to hero, eίναι μικρό το διάστημα, Δημήτρη…
Όση κι αν είναι η γλύκα από ένα τέτοιο εγχείρημα, οι κίνδυνοι είναι πολλοί. Είσαι τυχερός και το σώμα σου άντεξε να σε πάει μέχρι την αφετηρία και τον τερματισμό, πλέον όμως δείχνει να μην σου κάνει τα χατήρια. Μπορεί να έφτιαξες την αερόβια βάση σου για τον αγώνα, μυοσκελετικά όμως δεν ήσουν έτοιμος μάλλον.
Και δεν φταίνε οι ταχύτητες που κάνεις, αυτές απλά ανέδειξαν το πρόβλημα.
Και στα γράφω αυτά, περισσότερο προς γνώση και συμμόρφωση όλων μας, γενικότερα.

Επειδή τόσο η ΠΑ όσο και η περιοστίτιδα είναι πολύ ύπουλοι κι επίμονοι τραυματισμοί, δώσ’ τους χρόνο. Η προετοιμασία για την κλασική είναι επίπονη, μην τον έχεις “κλειδωμένο” στο μυαλό σου τον αγώνα, πάση θυσία. Προέχει να γίνεις εντελώς καλά πρώτα.

Με την κορτιζόνη, ψάξ’ το λίγο περισσότερο, δεν είναι μαγικό ραβδί, όπως σου είπε ο γιατρός.
Περαστικά σου εύχομαι! 🙂

[Katsumoto]

Καταρχήν καλημέρα μου, έχοντας περάσει παρόμοια κατάσταση με ΠΑ την λύση την βρήκα τελικά μόνος μου διαβάζοντας και ψάχνοντας από εδω και από εκεί. Λοιπόν αυτό που έκανα εγώ ήταν ξεκούραση (2-3 εβδομάδες περίπου), καθόλου φάρμακα (από προσωπική επιλογή) και πολύ επίμονο και επίπονο μασάζ.
Πιο συγκεκριμένα για το μασάζ χρησιμοποιούσα μπαλάκι του τέννις το οποίο πατούσα με γυμνό πέλμα και έκανα μασάζ στο σημείο που πονούσε μέχρι που δεν άντεχα άλλο από τον πόνο. Αυτό το έκανα 2-3 φορές κάθε ημέρα και σιγα-σιγά ο πόνος υποχωρούσε. Επίσης εναλλακτικά κάποιες ημέρες εκτός από το μπαλάκι χρησιμοποιούσα και ένα μπουκαλάκι νερού το οποίο είχα γεμίσει και καταψύξει με νερό απο την προηγούμενη. Ήταν σαν κάνω μασάζ ρολάροντας το πέλμα μου πάνω σε ένα παγωμένο κύλινδρο.
Τόσο με το μπαλάκι όσο και με το παγωμένο μπουκάλι χρειάζεται ιδιαίτερη επιμονή και πολύ πίεση στο σημείο που πονάει.
Ελπίζω να γίνεις γρήγορα καλά.

[Dimitris Graikopoulos]

Ευχαριστω για τις απαντησεις. Ειναι αληθεια οτι βουτηξα γρηγορα στα βαθεια, και ημουν προετοιμασμενος (νοητικα) για καποιους πιθανους τραυματισμους στο “παρθενο” ακομα σωμα μου, οποτε γνωριζα τα ρισκα που επαιρνα. Αν δεν εθετα μεσοπροθεσμους στοχους, θα τα παρατουσα (η ανυπομονησια ειναι σημα κατατεθεν μου) Ο δυνατος τερματισμος ομως στον μαραθωνιο του Απριλιου μου εδωσε περισσοτερη αυτοπεποιθηση απο οση χρειαζομουν. Βεβαια μεριδιο ευθυνης εχει και ο προπονητης, που ενω παραπονεθηκα για ενοχλησεις, δεν χαλαρωσε καθολου (και εγω σαν τον βλακα βεβαια, σταματησα να ακουω το σωμα μου, γιατι εμπιστευθηκα την εμπειρια του). Στην αποθεραπεια μου σιγουρα δεν βοηθαει και η δουλεια μου, οπου εχω τουλαχιστον 5 ωρες ορθοστασιας καθημερινα. Γιαυτο και “μετεθεσα” τα vomero που ειναι πολυ μαλακα σε παπουτσια δουλειας. Τωρα που γραφω ρολαρω ενα παγωμενο μπουκαλι νερο. Οσο και αν το πιεζω, δεν βρισκω πονο (?)… θα αρχισω μετα το μασαζ με αρνικα. Οσον αφορα την κορτιζονη, την εχω αποκλεισει, γιατι απο οσα διαβασα, μπορει να αδυνατησει πολυ την απονευρωση και οι μελλοντικες ρογμες θα ειναι μη αναστρεψιμες

[Echetlos]

Η ιστορία προπονητής κι ο ρόλος του, είναι μεγάλο κεφάλαιο και σηκώνει πολλή συζήτηση…

[Ανώνυμος]

ατιμος τραυματισμος ,με χτυπησε στον αχιλλειο {αποτιτανωση} πολυς ο πονος

[stratus]

@echetlos Δυστυχως με την μαζικη αυξηση των δρομεων,ξαφνικα απλοι αποφοιτοι Γυμναστικης Ακαδημιας βαφτισαν τον εαυτο τους προπονητη αποστασεων.
Μεσω γνωστου ηρθε ενα νεαρος και μου ζητησε να τον προπονησω για να κατεβει μαραθωνιο Αθηνας το Νοεμβριο.Οταν του ειπα οτι ειναι πολυ νωρις,για να τρεξει μαραθωνιο,παρεξηγηθηκε και μου ειπε οτι θα βρει αλλον.Του εδωσα την ευχη μου και του ειπα οτι οταν χρειαστει ορθοπεδικο ξερω εναν καλο
Το ιδιο εχει γινει με τους ορθοπεδικους.Ξαφνικα γεμισαμε με ειδικους στις αθλητικες κακωσεις,ασχετα αν μεχρι τωρα δεν εχουν εξετασει ποτε αθλητη.

[Echetlos]

Έτσι ακριβώς, Χρήστο…

[than]

Πες τα Χρυσόστομε…
Συμφωνώ απόλυτα.

[Yiannis]

Έχει χαθεί λίγο η μπάλα με το θέμα τρέχω οπωσδήποτε μαραθώνιο κ όχι απλά τρέχω ανεβαίνοντας σιγά-σιγά επίπεδο. Δεν αναφέρομαι φυσικά στο Δημήτρη που του εύχομαι περαστικά, αλλά πλέον όταν σε μια συζήτηση αναφερθεί ότι είσαι δρομέας, η επόμενη ερώτηση είναι αυτόματα για μαραθώνιο, πότε έτρεξες , τι χρόνο έκανες κλπ. Σημεία των καιρών, ας ελπίσω να συνεχίζω να τρέχω όταν κ αυτή η φούσκα θα σκάσει. Εύχομαι σιδερένιος Δημήτρη και λάου-λάου 🙂

[Vlod]

@ichasone συμφωνώ απόλυτα σε αυτό που λες. Πρώτος εγώ το έχω κάνει και αρκετοί άλλοι του δεύτερου κύματος του τρεξίματος, αν πούμε πως το πρώτο κύμα ήταν οι ρομαντικόι λίγοι τις δεκαετίες 90, 2000, 2010 και μετά ακολουθεί το δεύτερο κύμα, τώρα είναι το τρίτο κύμα τσουνάμι…Έχει τα καλά του αυτό καθώς όλο και περισσότεροι αθλούνται όμως επικρατεί το from zero to hero όπως λέει και ο @Echetlos

[Dimitris Graikopoulos]

Update: Χθες, μετα απο 3 βδομαδες αποχης, μασαζ κλπ βγηκα για ενα δοκιμαστικο 20λεπτο. Ο πονος ιδιος και απαραλλαχτος, με την προσθηκη πονου στην καμαρα που πριν δεν υπηρχε. Οταν τελειωσα απογοητευμενος, ενιωσα την αναγκη να τεντωσω τις γαμπες μου, με λυγισμενα γονατα (παντα εκανα μονο την απλη διαταση γαστροκνημιου με τεντωμενο ποδι). Παρατηρησα, οτι το αριστερο γονατο, δεν μπορουσε να φτασει πολυ μπροστα απο την μυτη του ποδιου, σε συγκριση με το δεξι, σημαδι οτι το αριστερο (προβληματικο) πελμα εχει περιορισμενο ευρος κινησης. Οποτε αφου γυρισα σπιτι (τελειωσα την προπονηση εξω απο το σπιτι) αρχισα και αυτου του ειδους τις διατασεις. Μετα παγος + μασαζ στο πελμα με τζελ αρνικας (το εκανα καθημερινα ετσι και αλλιως), μαζι με μια κουταλια μουρουνελαιου, και το βραδυ πριν κοιμηθω 1 φυλλο ζελατινης (αγνο και ανοθευτο κολλαγονο που με εχει βοηθησει καθε φορα που εμφανιζεται καποια ενοχληση σε οποιαδηποτε αρθρωση) και 400mg μαγνησιου. Ολα αυτα, ηταν συλλογη απο πληροφοριες απο το ιντερνετ. Το πρωι ο πονος ηταν κατα 80% λιγοτερος! Δηλαδη δεν πονουσα καν, απλα ενιωθα ενοχληση. Δεν ξερω ποιο απο ολα αυτα τα καινουρια εκανε την δουλεια, αλλα φαινεται να βρισκω μια ακρη. Και το κυριοτερο, ειναι οτι εφτιαξε η διαθεση μου!
Οσον αφορα το θεμα του προπονητη που αναφερθηκε παραπανω, παραδοξως, ειναι γνωστος προπονητης απο τις εθνικες ομαδες, με ολυμπιακα μεταλλια σε δρομους αντοχης. Ισως να μην ειχαμε την σωστη επικοινωνια και να μην του εδωσα να καταλαβει το τι ακριβως ηθελα να πετυχω την συγκεκριμενη περιοδο… ποτε δεν φταιει μονο ενας
Τελος, θελω να πω οτι η αποφαση για την συμμετοχη σε εναν μαραθωνιο, δεν γινεται η αφορμη για να ξεκινησει καποιος το τρεξιμο (καθομαι στον καναπε μου, ζηλευω αυτους που τρεχουν και αρχιζω ξαφνικα τα λονγκ ραν), αλλα ερχεται σε καποιο σημειο που ηδη τρεχεις συστηματικα (μερα παρα μερα), βλεπεις οτι η βελτιωση ειναι συνεχομενη, οτι εχεις φτασει να τρεχεις 14-16 χιλιομετρα ανετα χωρις εχεις κουραση την επομενη ημερα, και λες “θα το δοκιμασω”. Στην περιπτωση μου, σε 6 μηνες εφτασα απο το να μην μπορω να τρεξω για 400μετρα, να τρεχω 4 φορες την εβδομαδα απο 10 χιλιομετρα, και καποιες κυριακες εκανα καποια μακρυτερα. Ετσι πιστεψα οτι σε αλλους 6 μηνες θα μπορω να τρεξω 1 αγωνα, οπως και εγινε χωρις καποιο ιδιαιτερο ζορι μυοσκελετικα (το τονιζω το μυοσκελετικα, γιατι 3 βδομαδες πριν τον αγωνα το ανοσοποιητικο μου τα ειχε παιξει – εμαθα και απο αυτο). Νομιζω λοιπον οτι δεν παιζει ρολο η δρομικη ηλικια καποιου για την συμμετοχη σε εναν τετοιο αγωνα (συμμετοχη και τερματισμο, οχι στοχος για κατω απο 3 και 4 ωρες), αλλα η κατασταση στην οποια βρισκεται πριν ξεκινησει την επισημη προετοιμασια. Αν καποιος τρεξει 2 γυρους στο σταδιο και πει οτι νιωθει ετοιμος για προετοιμασια μαραθωνιου, ε, ας του κοψουμε και εκεινου ενα μνημονιακι στα μετρα του. Τωρα ξερω οτι η συμμετοχη μου τον Νοεμβριο ειναι αμφιβολη, γιατι εμεινα πολυ πισω αυτες τις 3 βδομαδες και δεν εχω την δρομικη ηλικια (εδω μπαινει ο παραγοντας) για να ανακτησω εγκαιρως οσα με κοπο ειχα κερδισει (με δεδομενο φυσικα οτι θα εχω αποθερραπευτει πληρως)

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις