@manolee Μανώλη, τα προπονητικά πρωτόκολλα πάνω στα οποία βασιζόμαστε είναι 30+ ετών.
Βάσει αυτών, τα LRs πρέπει να είναι αργά, με στόχο κυρίως την λιπόλυση αλλά και τις νευρομυικές προσαρμογές.
Από εκεί και πέρα, όπως φαντάζεσαι, η προπονητική κι η επιστήμη εξελίσσονται, νέοι μέθοδοι και πρακτικές δοκιμάζονται. Τα τελευταία χρόνια, γενικότερα “παίζει” το μοντέλο “ΜΡ μέσα στο LR” και σε ερασιτέχνες. Όλα αυτά βέβαια εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες.
Όσον αφορά τον δρομέα που ανέφερες, έχει μια αερόβια βάση αρκετών ετών και σε ικανό επίπεδο, οπότε δεν χρειάζεται να ξοδεύεται σε πολύ μεγάλα τρεξίματα. Το βασικό του μέλημα δεν είναι να καταφέρει να αντέξει επάνω στην άσφαλτο 3.30-4.00-4.30 ώρες αλλά να μπορέσει να διατηρήσει την απαιτούμενη ταχύτητα. Γι’ αυτό και οι προπονήσεις του στοχεύουν σε διαφορετικά ερεθίσματα απ’ ότι των πιο αργών δρομέων.
.
