Τοποθέτηση ετικέτας: Μαραθώνιος
- Αυτό το θέμα έχει 378 απαντήσεις, 58 φωνές και ενημερώθηκε τελευταία φορά 8 έτη πριν από τον χρήστη Etien.
-
ΣυντάκτηςΔημοσιεύσεις
-
28 Νοεμβρίου 2016 στις 07:56 #14345EtienΣυμμετέχων
Καλημέρα σας φιλοι και φιλες !!
Πρακατω ακολουθει και η δικη μου περιγραφη για τον αγωνα !! Φυσικα δεν ειστε υποχρεωμενοι να διαβασετε ολο αυτο που καθησα κι εγραψα!! Πολλα ειναι κιολας προσωπικες αποψεις που μπορει και να μην σας ενδιαφερουν ολοτελα !!Ενδεχομενως να μην εχουν και ουσια για καποιους και να μην επρεπε να τα γραψω εδω !! Αυτα για ..επεξηγηση !!
——————————————————————————
Μαραθώνιος Αθήνας 2016
Γειά σας αγαπητοί φίλοι και φίλες !
Για ακόμη μία φορά ,είχα την τιμή να σταθώ στην εκκίνηση του εν λόγω αγώνα ! Η προσμονή ήταν μεγάλη – θαρρώ η προσμονή ξεκινά αμέσως μετά από την ώρα που…τελειώνει (!!!) ο αγώνας ,αυτό το μεγάλο δρομικό γεγονός , αλλά είναι χαρούμενη , ευχάριστη !!!
Τα τελευταία 3 χρόνια , οι όποιες προπονήσεις μου (λέμε τώρα !! ) πιο πολύ επικεντρώνονταν για αγώνες παραπάνω των 42 χιλ που έχει ο Μαραθώνιος και έτσι γνώριζα πολύ καλά ότι δεν θα επιτύχω κάποιον αξιοσημείωτο χρόνο . Αλλά δεν με στεναχωρούσε καθόλου . Μπροστά σε αυτή την ατμόσφαιρα που θα ζούσα, σε αυτό το ξεχωριστό , όλα τα υπόλοιπα ήταν πολύ μικρά !
Οπότε , μετά την προσπάθεια μου στο αγώνα του Σπαρτάθλου , πέρασαν 2 εβδομάδες ξεκούρασης και μετά άρχισα να τρέχω (όχι πολλά χιλιόμετρα , δεν θα ωφελούσαν σε κάτι ) 10- με 12 χιλ καθημερινά , πότε γρήγορα και πότε χαλαρά , έτσι ώστε να διατηρηθώ σε μια ..φόρμα , προκειμένου να τερματίσω αξιοπρεπώς τον Μαραθώνιο της Αθήνας μας !!
Η χαρά μου ήταν πολύ πιο μεγάλη από άλλες φορές , διότι εφέτος θα έτρεχαν στον Μαραθώνιο αλλά και στους παράλληλους αγώνες των 5 & 10 χιλ . αρκετοί παραπάνω από πέρυσι , από τους συναδέλφους μου , που εργαζόμαστε μαζί !! Και μάλιστα ,όπως κάνει τα τελευταία 3 χρόνια , η Γενική Διεύθυνση άθροισε τα χιλ και έβγαλε κάποιο χρηματικό ποσό το οποίο και δώρισε σε φορέα του νομού Αιτ/νίας .Κάποιοι συνάδελφοι πού έτρεξαν στα 10 χιλ . ΄΄ ψήνονται ΄΄ για να λάβουν μέρος του χρόνου στα 42 χιλ. !!!
Τέσσερεις μέρες πριν την εκκίνηση λοιπόν , έφτασα στην Αθήνα . Επισκεπτόμουν την υπέροχη και μεγάλη δρομική έκθεση κάθε μέρα και έτσι μπόρεσα και αντάμωσα και κάναμε βόλτες με πολλούς φίλους και φίλες δρομείς .
Παρασκευή βράδυ , είχαμε το ετήσιο (!!!) παραδοσιακό – πλέον – πάστα πάρτυ , όπου μαζευτήκαμε κάπου 45 δρομείς , τιμήσαμε τα ζυμαρικά μας , γνωριστήκαμε , αστειευτήκαμε , ανταλλάξαμε εμπειρίες , απόψεις , αναλύσεις καιρικές κλπ !!!
Το Σάββατο , ήταν ημέρα περισυλλογής , τελευταίων ετοιμασιών και συνεννόηση με φίλους που θα συναντιόμασταν (αλλά δεν συναντηθήκαμε !! χα χα χα !!!) το πρωί της Κυριακής να πάμε μαζί μέχρι τον Μαραθώνα !
Κυριακή πρωί ,κατά της 5 , είχα εγερτήριο , ετοίμασα το συνηθισμένο μου πρωινό , όπως κάθε μέρα , ετοιμάστηκα και βγήκα με προορισμό το Σύνταγμα , για να βρω τα λεωφορεία που θα μας πήγαιναν στην εκκίνηση !!
Ο καιρός ήταν ελαφρώς συννεφιασμένος . Εκείνες τις πρωινές ώρες , πιο πολύ κυκλοφορούσαν άνθρωποι που θα λάμβαναν μέρος στον Μαραθώνιο . Και αυτό φαίνονταν ξεκάθαρα από τις γνωστές δρομικές τσάντες που τους συνόδευαν !!
Στον σταθμό του Συντάγματος όταν έφτασα , αντίκρισα ένα πολύχρωμο , ανθρώπινο ποτάμι με μια κατεύθυνση , μία ροή !! Δεν κατάφερα να δώ έναν άνθρωπο να κατεβαίνει τις σκάλες !! …Όλες οι σκάλες ήταν γεμάτες από ανθρώπους πολλών εθνικοτήτων ,άνδρες και γυναίκες και τους οδηγούσαν στην επιφάνεια που περίμεναν τα πολυάριθμα λεωφορεία (πάνω από 300 άκουσα ότι ήταν τελικά ) . Άλλοι θα λάμβαναν μέρος για πολλαπλή φορά και έτσι δεν φαίνονταν και πολύ ενθουσιασμένοι , άλλοι πάλι αστειεύονταν , κάνανε πλακίτσες .Αυτοί που θα λάμβαναν μέρος για πρώτη φορά , ήταν λίγο σκεπτικοί (έτσι κι εγώ ήμουν την πρώτη φορά ) αν θα τα καταφέρουν να τερματίσουν κλπ κλπ ….
Συνάντησα τον κουμπάρο μου Θανάση και 2 συναδέλφους μου και με ακολουθώντας τις οδηγίες των απίστευτων και αγαπημένων εθελοντών , επιβιβαστήκαμε σε ένα από τα λεωφορεία και ξεκινήσαμε ακούγοντας την γνωστή ενημέρωση του Σέγας ! Οι κουβέντες από τους δρομείς , περιστρέφονταν γύρω από χρόνους , δρόμους , διατροφές κλπ κλπ !! Με έναν από τους συναδέλφους μου κάνουμε πλάκα και μιλάμε για χρόνους τερματισμού κάπου στις… 2:40 η 2:45 (!!!) προκαλώντας έτσι τα βλέμματα των διπλανών επιβατών !!
Η μέρα αρχίζει να φαίνεται ,ο ουρανός ήταν καθαρός ! Η διαδρομή του αγώνα είναι ευδιάκριτη –το αντίθετο από ότι πηγαίνουμε τώρα (!!)- και οι σκέψεις στο μυαλό επικεντρώνονται στον αγώνα , ΄΄ πως θα είμαι εδώ ΄΄ κλπ κλπ !!! Πλησιάζοντας προς την περιοχή αφετηρίας , το κινητό δουλεύει ασταμάτητα από φίλους δρομείς που ρωτούν που είμαι , να ανταμώσουμε (που δεν τα καταφέραμε τελικά !!) κλπ κλπ μέχρι που σβήνει από μπαταρία !!
Όσο πλησιάζουμε , παρατηρώ πολλά αυτοκίνητα και επίσης πολλά ταξί , να αφήνουν δρομείς στην απέναντι πλευρά . Είχα ακούσει ότι θα είναι πολλοί περισσότεροι οι συμμετέχοντες φέτος , αλλά να έρχονται με δικά τους αυτοκίνητα , δεν το περίμενα . Και δημιούργησαν μποτιλιάρισμα !! Το λεωφορείο μας άρχισε να κοντοστέκεται , Μετά από αρκετή πολύτιμη ώρα , κατεβήκαμε και αρχίσαμε να περπατούμε με κατεύθυνση το σημείο εκκίνησης .
Οι εθελοντές μας μοίραζαν ΄΄ σακούλες ζεστασιάς ΄΄ , ΄΄ παγωμένοι ΄΄ ακόμη από το πρωινό τους ξύπνημα , απλά μας παρατηρούσαν και κάπου κάπου μας καλημέριζαν !! Όσο πλησιάζαμε , οι δρομείς γίνονταν ακόμη περισσότεροι ! Eίναι αισθητή η διαφορά αριθμητικά σε σχέση με άλλες χρονιές . Αναρωτιέμαι , μέχρι πόσους δρομείς να αντέχει η εκκίνηση ?? Μήπως θα πρέπει να σκεφτούν οι αρμόδιοι , εναλλακτικές λύσεις ?? Εύχομαι να μην υπάρξουν δυσάρεστες καταστάσεις .
Οι αναμνηστικές φωτογραφίες , οι σέλφι , είχαν την τιμητική τους !!!
Αυτή την χρονιά τα μικρά κίτρινα αυτοκίνητα που θα μάζευαν τον ρουχισμό μας ,ήταν πιο μπροστά ,σε άλλο σημείο πιο απόμακρο από πέρυσι και από την εκκίνηση !!! Ετσι, μια η καθυστέρηση με το λεωφορείο μας , μία τα βανάκια , μία το σβησμένο κινητό μου , άλλαξαν τα σχέδια μου (υπολόγιζα να βρεθώ με φίλους κλπ κλπ ) και έτσι αμέσως φόρεσα τα γνωστά δρομικά μου ρούχα , παρέδωσα την τσάντα και προχώρησα προς τον χώρο του γηπέδου , μπας και συναντήσω κανέναν φίλο μου που λέγαμε από μέρς να συναντηθούμε !! Δυστυχώς όμως αυτό δεν κατέστη εφικτό !
Η κοσμοπλημμύρα ήταν πάρα πολύ μεγάλη (κάπου είχα διαβάσει ότι υπήρχαν 18000 δρομείς !) ! Έκανα αρκετές βόλτες εντός του χώρου , αντάμωσα με χαρά πολλούς δρομείς , και τους ευχαριστώ πολύ για τα καλά τους λόγια . Χαίρομαι που σας αρέσει και διαβάζετε τις περιγραφές μου , διαβάζετε το μπλογκ μου .
Περιεργάστηκα δρομείς με ευφάνταστα δρομικά ρούχα και ξαφνιάστηκα ευχάριστα όταν είδα κι έναν παπά με τα άμφια του , έτοιμος να τρέξει !!
Η ώρα πλησίαζε για την εκκίνηση του αγώνα μας . Πήγα στο γήπεδο και έκανα μια μικρή προθέρμανση και 15 λεπτά πριν το τέλος , ενσωματώθηκα στους δρομείς του 2ου μπλοκ . Οι σκέψεις πια , περιορίστηκαν στα του αγώνος !! Με υπολόγιζα , αν όλα πάνε καλά , να τερματίζω κάπου μεταξύ των 3,20 και 3,25 ωρών !!! Είχα δώσει αυτό το…ραντεβού σε πολλούς φίλους και συναδέλφους που ήθελαν να με περιμένουν στον τερματισμό !! ( Φυσικά τους είχα δώσει και μια ded line (!!!) , σε περίπτωση που κάτι στράβωνε , να με ξεχάσουν και να μην με περιμένουν !!! )
Η εκκίνηση έγινε στην ώρα της !! Το τεράστιο χαμόγελο μου , εδραιώθηκε (!!!) στο πρόσωπό μου !!Το χρονόμετρο άρχισε να μετρά !! Πάνω ψηλά , μπαλόνια πολλά κ πολύχρωμα ,έκαναν την εμφάνισή τους και λάμπρυναν την εκκίνηση !! Οι κάμερες ρουφούσαν αμείλικτες τις δρομικές στιγμές μας …
Στην αρχή υπήρξε συνωστισμός …κάποιοι προσπαθούσαν να προσπεράσουν πάνω από την άκρη του δρόμου (σκέφτηκα ότι αυτό δεν είναι ΄΄ ώριμη σκέψη δρομέα του 2ου μπλόκ ΄΄ !! )…κάποιο ποδοπατιούνται …βρίζουν ,γελούν…
Μετά από λίγο , το μόνο που ακούγεται , είναι ο χτύπος από τα παπούτσια των δρομέων και οι ανάσες μας !! Υπολόγιζα να κρατήσω έναν ρυθμό στο 4,30 και για αρκετή ώρα το τήρησα .
Ο καιρός ήταν δροσερός , είχε λίγο ήλιο αλλά πιο πολύ θαρρώ έκανε…δροσιά !!! Και μου άρεσε αυτό …΄΄ θα πάμε ωραία σήμερα , θα κάνουμε ζωάρα ΄΄ ( δανειζόμενος την λέξη από φίλο υπερδρομέα!)!! Σε κάθε χιλ. κοιτάζω το ρολόι μου και διαπιστώνω ότι όλα είναι εντάξει . Αναμένοντας να στρίψουμε για το 5ο χιλ όπου θα μπορέσω να δώ τους πρώτους , με προσπερνούν χαιρετώντας με και κάνοντας απίστευτο χιούμορ και αυτοσαρκασμό , φίλοι δρομείς , όπου τρέχουμε λίγα μέτρα μαζί . Αυτοί έχουν άλλους στόχους και φεύγουν μπροστά !Καλό ταξίδι να έχουν !
Κατευθυνόμενοι στρίβοντας προς τον Τύμβο , στο άλλο ρεύμα του δρόμου βλέπω μια ομάδα ελαφιών (!!!) , αφρικανών δρομέων να προπορεύεται , μαζί με το αμάξι χρονομέτρησης , μηχανές κλπ! Αμέσως τα χέρια μου-και αρκετών δρομέων ακόμη – υψώνονται και τους χειροκροτούν !! Και συνεχίζουμε το χειροκρότημα πιο δυνατά μάλιστα , διότι μετά από λίγο πιο πίσω ακολουθούν οι δικοί μας δρομείς , καλπάζοντας !!!
Φτάνοντας στο πρώτο σταθμό , αρπάζω ένα μπουκάλι νερό και ρουφώ 1-2 γουλιές . Κοιτάζω το ρολόι μου και βλέπω ότι τρέχω περίπου με 4,35/χιλ κάτι που δεν με δυσαρεστεί . Οι δρομείς έχουμε βρει κάπως τον ρυθμό μας , έχουμε λάβει την θέση μας , έχουμε αραιώσει κάπως και τρέχουμε χωρίς το μποτιλιάρισμα των πρώτων μέτρων στην εκκίνηση . Επικρατεί ελαφρύ αεράκι δροσερό …
Όταν φτάνω στο σημείο που πριν λίγο έβλεπα τους πρώτους δρομείς , εντοπίζω στο αντίθετο ρεύμα , φίλους δρομείς που ακολουθούν ! Με μερικούς καταφέρνω και αλλάζουμε χειραψία ,με άλλους μιλάμε , χαιρετιόμαστε από μακριά , αλλάζουμε ματιά !!! Ανατριχιάζω …Βλέπω στην άλλη άκρη του δρόμου , έναν άγνωστο μου , να μου λέει : ΄΄ μπράβο σου που έχεις την ελληνική σημαία στην μπλούζα σου ΄΄. ..
Με το που μπαίνουμε στην τελική (!!) ευθεία , προσηλώνομαι στον αγώνα . Ο ιδρώτας είναι λιγοστός … Με την άκρη των ματιών μου , εντοπίζω τους λιγοστούς θεατές που υπάρχουν στα άκρα του δρόμου , μας χειροκροτούν και …μοιράζω καλημέρες !!:-) Σκέφτομαι ΄΄ ΄΄ ΄΄ είναι πρωί ακόμη , για να έχουμε θεατές , πιο πέρα θα υπάρχουν πιο πολλοί ΄΄ !!
Το μικρό και ανεπαίσθητο αεράκι είναι κόντρα μου , αλλά δεν με ανησυχεί προς το παρόν . Σε κάθε χιλ που τελειώνει, κοιτάζοντας το ρολόι μου κάνω υπολογισμούς και βλέπω την ταχύτητα μου …Σταθερά στο 4,35 είμαι , ήθελα το 4,30 αλλά δεν θα ζοριστώ , ΄΄ για κάποιο λόγο γίνεται , πήγαινε έτσι ΄΄ !!! Βλέπω με χαρά και την Άννα , που είχαμε πολύ καιρό να την ακούσουμε , να την προσπερνώ σχεδόν στο ίδιο σημείο όπως κάθε χρονιά . Είμαι σίγουρος όμως ότι θα με προσπεράσει ξανά αυτή την φορά…!!!
Στα 10 χιλ η ταχύτητα μου είναι ακόμη σταθερή . Ο άνεμος διαπιστώνω να δυναμώνει και να είναι κόντρα μου. Σκέφτομαι ότι ελλοχεύει κίνδυνος αφυδάτωσης και έτσι αποφασίζω και παίρνοντας το μπουκάλι νερού ,φροντίζω και το κρατώ στο χέρι μου συνεχώς ,πίνοντας όταν χρειάζομαι !!
Οι απίστευτοι θεατές μας ενθαρρύνουν με ποικίλους τρόπους !! Ακούω και μερικούς-ες που προφέρουν το όνομα του χωριού μου και τους χαιρετώ !!! Ίσως να έχουν σχέσεις με τον τόπο μας …Κάνω χειραψίες με τα μικρά (αλλά και με μεγάλα ! ) παιδιά!!! Από ένα μικρούλι παίρνω ένα μικρό κλαδί ελιάς και το βάζω στο πίσω μέρος της μπλούζας μου …Το χαμόγελο είναι μονίμως χαραγμένο στο πρόσωπό μου …
Στο 15ο χιλ υπολογίζω ότι είμαι λίγο πιο αργός …΄΄ να φταίει ο άνεμος?!! Μα όλα στον άνεμο θα τα ρίξω ?!!! ΄΄!! Χα χα χα !! Δεν στεναχωριέμαι…έχω το γίγνεσθαι !!! ΄΄ Μάλλον αρχίζω να κουράζομαι ΄΄ σκέφτομαι…Σταματώ να ξανακοιτάζω ρολόι , ούτε καν σε ποιο χιλ είμαι δεν ήξερα πλέον !! Το κεφάλι κάτω , στην μέση του δρόμου , πάνω στην λευκή γραμμή διαγράμμισης και ΄΄ τρεξε όπως και όσο μπορείς φίλε ΄΄ μονολογώ δυνατά !!! Δεν είδα καν πότε περάσαμε στο 21,1ο χιλ !!! Βλέπω κάποιον δρομέα να έχει σταματήσει και να κάνει διατάσσεις…
Κάποια στιγμή με προσπερνά ένας φίλος από Βόνιτσα !! Μιλούμε λιγάκι , με ρωτά με πόσο τρέχω , τι χρόνο σκοπεύω να κάνω !! ΄΄ Οτιδήποτε κάτω από 3,30 θα είμαι ευχαριστημένος του απαντώ και δεν ξέρω σε ποιο χιλ είμαστε !!!΄΄ .Γελάει και με ενημερώνει ότι είμαστε στο 22ο χιλ !!! Καταλαβαίνω ότι αρχίζουν οι ανηφοριές …ο άνεμος συνεχίζει να είναι κόντρα μου και κάπως πιο δυνατός . Το μπουκάλι με το νερό το έχω μονίμως στα χέρια μου …και το ΄΄ εκμεταλεύομαι ΄΄ όποτε το χρειάζομαι και όταν πάει να τελειώσει μεριμνώ , το ρίχνω σε κάδο απορριμμάτων και παίρνω άλλο στον σταθμό .Την φοβάμαι την αφυδάτωση . Δεν μου έχει συμβεί και δεν θέλω να μου συμβεί εν ώρα αγώνα , ποτέ !!!!!
Οι θεατές και οι μπάντες με τις υπέροχες μουσικές κ τραγούδια με συγκινούν πάρα πολύ… Πάντα , χαιρετίζω τα μικρά και αγγίζω το σημείο της καρδιάς μου , ευχαριστώντας τους έτσι, για την όλη ενθάρρυνσή τους !! Ακούω μεμονωμένες ευχές στο πρόσωπό μου , από μερικούς …αυτοί με ΄΄αποτελειώνουν΄΄ !!! Θέλω πολύ να σταματήσω , να τους αγκαλιάσω , να τους γνωρίσω , να μιλήσω μαζί τους…μες την μέση του δρόμου σχεδόν, μπαίνει ένας από τους συναδέλφους μου , ο Γιάννης και με φωνάζει με το μικρό μου όνομα …κλείνω τα μάτια ως ένδειξη ΄΄ευχαριστώ ΄΄ … αλλά συνεχίζω να τρέχω…ο στόχος είναι ένας και ξεκάθαρος ! Ο Τερματισμός στο Καλλιμάρμαρο !!
Όλα δουλεύουν πάνω μου μια χαρά ,δεν πονάω , δεν έχω κάποιο θέμα . στις ανηφοριές πηγαίνω με δύναμη (έτσι πιστεύω!) και εκπλήσσομαι μάλιστα . Περίμενα να πονέσω … Με εκνευρίζει ο κόντρα άνεμος , αλλά σκέφτομαι ΄΄ δεν πρέπει να εκνευριστείς , άστον να φυσάει , πήγαινε όπως σε πάει ΄΄ …Βλέπω τα πεσμένα στον δρόμο φύλλα των δέντρων, να έρχονται ίσια κατά πάνω μου αντίθετα τελείως …΄΄ μα , αυτός ο άνεμος φυσάει από τον δρόμο?? Στρίβει ο δρόμος , στρίβει και ο άνεμος και τον έχουμε πάντα κόντρα ???!!! Μάλλον θα αλλοιώσει τους χρονικούς στόχους πολλών , θα στεναχωρηθούν αρκετοί … ΄΄ …Τρέχω σαν σε…αργή κίνηση ταινίας , , πάντα στην μέση του δρόμου , πάνω στην λευκή γραμμή ! Δεν αναζητώ κάν την μπλέ γραμμή !! Δεν ξέρω γιατί …!
Θέλω να τρέξω πιο δυνατά , το προσπαθώ , το παλεύω , δεν μπορώ να το κάνω όμως . ΄΄ Μάλλον δεν έχω καλή προπόνηση στα πόδια , δεν κάνω βάρη , δεν τρέχω σε ανηφόρες ΄΄ …Επαναπαύομαι και Προσαρμόζομαι …!!!
Αυτό που με ενοχλεί πάρα πολύ , είναι …το σκουπιδαριό που αφήνουμε πίσω μας !! (Άλλη φορά δεν το είχα προσέξει τόσο έντονα ) . Πολλά χαρτάκια από τζελάκια , από μπάρες , από άδεια μπουκάλια νερών και ισοτονικών . Σκέφτομαι ΄΄ γιατί δεν μπορούν να σκεφτούν να τα κρατήσουν λίγο στο χέρι μέχρι να βρουν έναν κάδο να τα ρίξουν ? Εγώ γιατί το σκέφτομαι ? ΄΄ …
Όντας μέσα στις ανηφόρες , στο μυαλό μου έρχονται μνήμες από παλαιότερους αγώνες …από συμβάντα φίλων δρομέων …από θεατές που με φώναζαν με το όνομά μου …από εθελοντές …Από την γύρω περιοχή καταλαβαίνω στο περίπου που βρίσκομαι…Στο βάθος μακριά πολύ και λίγο αριστερά εντοπίζω το βουνό και καταλαβαίνω ότι ΄΄ όπου να ναι φτάνουμε στο 31ο χιλ΄΄ !!!
Κάποια στιγμή περνώ πάνω από τάπητα χρονομέτρησης …΄΄ μάλλον εδώ θα είναι το 30ο χιλ ΄΄ …Ο άνεμος καλά κρατεί …Κοιτάζω το ρολόι μου κ βλέπω 2 ώρες κ 27 λεπτά !! Κάνω τους υπολογισμούς μου και επαναπαύομαι (!!!) ότι εντάξει , είσαι εντός των 3,30 , καλά πας ΄΄ !!! Μετά από λίγο βλέπω την γέφυρα και πλησιάζοντας την , ακούω την μπάντα με την δυνατή μουσική που μας ωθεί να βγάλουμε και την τελευταία ανηφορίτσα !! Φτάνοντας εκεί , πηγαίνω στο αριστερό μέρος του δρόμου , κοντά στους μουσικούς , κάνω μια υπόκλιση χαμογελώντας πάντα . Ακούω κάποιον από την ορχήστρα , να μου φωνάζει με το όνομα του χωριού μας !! Δεν τον εντοπίζω , απλά τον χαιρετώ υψώνοντας το χέρι μου !! Ρίχνω μια πολύ γρήγορη ματιά στην ανηφορίτσα που μας περιμένει και μετά χαμηλώνω βλέμμα κ κεφάλι…
Στα άκρια του δρόμου εντοπίζω με την άκρη του ματιού μου , κάποιους να περπατούν και άλλοι να έχουν καθίσει κάτω . Σκέφτομαι ότι αυτό που κάνουν τώρα , δεν είναι σωστό αλλά ….δεν έχω δύναμη να τους το πω !!! Συνεχίζω να πηγαίνω στην ανηφοριά , τρέχοντας χαλαρά ,έχοντας στο μυαλό μου την σκέψη ΄΄ υπομονή , τελειώνει…΄΄ !!! Το βλέμμα πάντα χαμηλά…Από την κλίση και την δύναμή μου , καταλαβαίνω στο περίπου που βρίσκομαι …Ακούω τις ευχές και ιαχές των θεατών
…Στο μυαλό μου φέρνω τους διάφορους φίλους , που ξέρω πως με περιμένουν σε διάφορα σημεία από εδώ και κάτω και δεν αργούν να κάνουν την εμφάνισή τους !!
Ο Μανώλης (Trehantiris) πρώτος και καλύτερος , εμφανίστηκε με το που άρχισε η κατηφοριά μετά το 31ο χιλ !! Με πλησίασε(είμαι σταθερά στην μέση του δρόμου ) , έτρεξε 20 μέτρα μαζί μου , και μου υπενθύμισε (αν και δεν το ξεχνώ ποτέ ! ) ότι ΄΄ τώρα αρχίζει ο Μαραθώνιος ΄΄ !!!!
Με το που με αφήνει , από τα αριστερά μου , ξεπετάγεται ένας συνεργάτης από την δουλειά , ο Αρης ,φωνάζοντας και χειροκροτώντας δυνατά ΄΄ελα ρε knauf , ελα ρε δάσκαλε , μπράβο ;; !! Και ενώ πάω να πιάσω αριστερά του δρόμου , να τον χαιρετήσω , ακούω δυνατές φωνές από τα δεξιά μου και γυρίζω και βλέπω 2 άτομα να είναι στα γόνατα πεσμένοι και να φωνάζουν ΄΄ελα ρε Κατούνα , Ξηρόμερο , είσαι ωραίος !!΄΄ Και έτσι αποφάσισα και δεν έγειρα σε καμιά άκρη , συνέχισα στην μέση του δρόμου και απλά ύψωσα τα χέρια μου χαιρετώντας τους όλους !!
Ο άνεμος πάντα εκεί , τον χαβά του , πάντα κόντρα !!! Περνάμε την Αγ. Παρασκευή .Συνεχώς στην διαδρομή , εμφανίζονται θεατές , άγνωστοι σε μένα , να μου μιλούν με το μικρό μου όνομα…τους κοιτάζω αλλά δεν τους αναγνωρίζω…τους χαιρετώ και τους ευχαριστώ…ένας μου λέει έκπληκτος : ΄΄ κι εδώ ρε Πάναγιώτη?!! Ασε και κανέναν αγώνα , δεν σε έφτασε η Σπάρτη ?!!΄΄ Πρόλαβα και του απάντησα γελώντας κ δυνατά : ΄΄ μα είναι Ο μαραθώνιος !! Και δεν τερμάτισα στην Σπάρτη , δεν το κατάφερα ΄΄ !!!
Συνεχώς το μπουκάλι νερού είναι στα χέρια μου . Σωματικά δεν έχω κάποιο θέμα . Αισθάνομαι να τρέχω κάπως ποιο δυνατά από πρίν …Πεινάω…Σκέφτομαι ότι έως τώρα , στην διαδρομή , δεν έχω φάει κάτι τις…Αλλά πιά , κοντεύω να φτάσω στο τέλος …Θα φάω από αυτά που έχω στην τσάντα μου …Κάπου εδώ , στην άκρη του δρόμου με περιμένει και ο μοναδικός Βασίλης , από τα Ιωάννινα , φωνάζοντας με όση δύναμη έχει ΄΄ Μπραβο ρε Παναγιώτη , να ζήσει η Κατούνα !!΄΄ χε χε χε !!!!
Αδημονώ να φτάσω στο 39ο χιλ !! Εκεί περιμένουν δρομικοί φίλοι αγαπημένοι !! Λίγο πρίν , στο 38ο χιλ , μια φίλη μου , η Εφη , φωνάζει δυνατά ΄΄Ελα Παναγιώτη, λίγο έμεινε !!! ΄΄ και επειδη τα κτίρια είναι πολλά και ψηλά η φωνή ακούγεται τεράστια δυνατά !!!!!!!
Με το που στρίβω στην Φ , το βλέμμα μου καρφώνει το σημείο οπου βρίσκονται οι φίλοι !!! Μου αποσπούν προς στιγμήν την προσοχή μου δύο θεατές , χωριανοί μου ,αλλά μετά πάλι το βλέμμα μου είναι εκεί ! Τους πλησιάζω στα 20 μέτρα περίπου . Βλέπω αρχικά τον Skakinen και τον Πήλικα ,μετά τον Ταζι ,την Σίση μας , όρθιους και την Γιάννα μας με τον Πάνο ! Κάποιος (ποιος?! Μάλλον ο Vlod ) που είναι καθιστός , τινάζεται σαν να τον τσίμπησε σκορπιός (!!!) φωνάζοντας ΄΄ η Κατούνα , η Κατούνα !! Ελα ρε Παναγιώτη ΄΄ και όλοι μαζί , η Σίση , η Γιάννα , ο Πάνος , ο Νίκος ,απλώνουν τα χέρια τους να τους χαιρετήσω !! Ο Πάνος ετοιμάζει το κινητό του να βγάλει βίντεο (μάλλον) αλλά δεν νομίζω να με πρόλαβε , αφού τρέχω ως άνεμος !!! :)) . Εγώ δεν μπορώ να κόψω κουβέντα από την συγκίνηση , το μόνο που καταφέρνω , αγγίζοντάς τους , να …ψελλίσω ένα ΄΄ γειά σας παιδιά ΄΄ και προς στιγμήν λυγίζουν τα γόνατά μου και ένας οξύς πόνος στους 4κέφαλους μου βγαίνει εκεί …και θα με συνοδεύσει μέχρι τον τερματισμό ! Έχω ανατριχιάσει ολόκληρος ! Πάνε να με πιάσουν τα κλάματα , αλλά καταφέρνω και συγκρατούμαι συνεχίζοντας να τρέχω κατηφορικά τώρα , αφού βγήκα από την Φειδιππείδου…
Επόμενη ΄΄ στάση ΄΄ – πιθανολογώ- θα είναι με τον Θανάση , τον χωριανό μου ,που 2 χρόνια τώρα από τότε που με εντόπισε να τρέχω , με περιμένει στο 40οχιλ !!! Πριν φτάσω εκεί όμως , με πλησιάζει ορμώμενος ο Αργύρης , φίλος κ πολύ καλός δρομέας και με προσκαλεί –επιτακτικά θα έλεγα ! – να κολλήσω πάνω του και να πάμε μαζί ! (Αργύρη σε ευχαριστώ πολύ !!) . Ξεψυχισμένα του απαντώ ΄΄ δεν μπορώ!! ΄΄ αλλά αυτός επιμένει και έτσι τρέχουμε μερικά μέτρα μαζί !!! Μέχρι που ανταμώνω τον Θανάση ,όπου μας βγάζει μια φωτογραφία φωνάζοντας ΄΄ έλα αγόρι μου !!!!!
Στο 40οχιλ κοιτάζω το ρόλοι μου , δείχνει 3 ώρες και 18 λεπτά , ΄΄ ωραία , το έχουμε το 3,30 – μια χαρά ! ΄΄ σκέφτομαι και συνεχίζω !! Στην στροφή του Γ. Δρομέα ο κόσμος είναι πάρα πολύς , φωνάζουν , χειροκροτούν ,ακούω να λένε το όνομα μου , απλώνουν τα χέρια τους . Χαιρετώ την μουσική μπάντα παράλληλα !!! Τα συναισθήματα είναι απερίγραπτα ….
Στο βάθος διακρίνω το τέλος της διαδρομής , αφού υπάρχει η στροφή για Η.Α. !!! Τρέχω καταμεσής του δρόμου , χαιρετώ δεξιά –αριστερά , ακουμπώ το μέρος της καρδιάς και σκύβω ταπεινά το κεφάλι μου . Τους ευχαριστώ με όλο μου το είναι !! Είναι απίστευτο…
Και 20 μέτρα πριν στρίψω στην Η.Α. , η μεγάλη έκπληξη : Μέσα στον γενικό χαμό από φωνές , χειροκροτήματα κλπ , ακούω μια πολύ δυνατή φωνή να με φωνάζει….Στρίβω και βλέπω μια…ομάδα (!!!) από τους αγαπημένους μου συναδέλφους , οι όποιοι είχαν τρέξει στα 5 & 10 χιλ , είχαν πάει για καφέ και τώρα …με περίμεναν !!! Δεν μπόρεσα να τους πλησιάσω να τους αγγίξω , είχα ήδη περάσει πιο μπροστά –είπαμε , έτρεχα ως άνεμος (!!!) – αλλά κατάφερα και σήκωσα τα χέρια μου…Κι εδώ πάνε να με ξαναπιάσουν τα κλάματα , πιέζομαι όμως και δεν συμβαίνει τίποτα …
Στρίβω στην κατηφοριά της Η.Α. Κι άλλοι συνάδελφοι εκεί να με περιμένουν…αλλά δεν τους άκουσα ολότελα (μάλλον δεν φωνάζατε δυνατά εσείς !! χα χα χα ) !! Μειώνω ταχύτητα , και τρέχοντας πάντα , ΄΄παίζω΄΄ με τους θεατές !! Μοιράζω φιλάκια δεξιά – αριστερά , τους χειροκροτώ κι εγώ , τους δείχνω την επωνυμία του χωριού μου στην μπλούζα μου και την φωνάζουν δυνατά , τους ευχαριστώ απλώνοντας τα χέρια μου …κλείνω τα μάτια και ΄΄ταξιδεύω΄΄ -ευθεία είναι άλλωστε !- μαζί τους !!!
Κοντά στο Μέγαρο , αν και κλεισμένα μάτια , ακούω μια φωνή στα δεξιά ΄΄ΜΠΡΑΒΟ ΦΙΛΕ ΜΑΣ ΄΄ και ξέρω ποιά φίλη με φωνάζει έτσι !! Δεν μπορώ να γυρίσω να την δώ , αλλά φωνάζω με όση δύναμη έχω ΄΄ Φιλίππα σε ευχαριστώ πολύ !!!
Κατά βάθος στο μυαλό μου όμως , έχω το τέλος της οδού….Εκεί προς το τέλος με περιμένουν οι σημαιούλες μου !!!Η μία αναγράφει το όνομα του χωριού μου και η άλλη την επωνυμία της εργασίας μου !! Κοιτάζω και τις βλέπω να ανεμίζουν !!! Το Σάββατο κάναμε αυτοψία στο χώρο με την αγαπημένη συνάδελφο, την Φωτεινή και ξεκαθαρίσαμε σε πιο σημείο θα με περίμενε να μου τις δώσει !! Σιγά σιγά ΄΄ κλείνω ΄΄ προς τα δεξιά του δρόμου , φτάνω εκεί , τις βουτάω ευχαριστώντας την Φωτεινή και συνεχίζω !!! Από εδώ και μετά , τρέχω με τα χέρια υψωμένα κρατώντας τις σημαίες πάντα !! Κοιτάζω χαμηλά στο έδαφος !! Στα τελευταία 200 μέτρα , στο μυαλό μου περνάνε σαν ταινία όλα τα συμβάντα – δρομικά και όχι μόνο…ΟΛΑ – του 2016 …Πρόσωπα … καταστάσεις …Ψιθυρίζω κάποια λόγια … Τα δάκρυα πια δεν συγκρατιούνται , ρέουν στα μάγουλά μου…αλλά παράλληλα γελάω …Κοιτάζω το ρολόι του σταδίου και δείχνει να έχει περάσει μόλις το 3,30!! Καταλαβαίνω ότι είναι λίγο πιο μπροστά από εμένα ….
Με το που περνώ την γραμμή τερματισμού σταματώ το ρολόι μου ….και σταματώ για 2-3 δευτερόλεπτα . Κατόπιν αρχίζω να προχωρώ περπατώντας !! Συγχαίρω τον Αργύρη που τερμάτισε λίγο πριν από εμένα , αγκαλιαζόμαστε και ευχόμαστε του χρόνου να είμαστε πάλι εδώ !!!
Ακούω μια δυνατή φωνή έξω από τον τοίχο του σταδίου . Γυρίζω και βλέπω έναν από τους τεχνίτες γυψοσανίδας , τον Λώλο Παναγιώτη , ( είχαν έρθει στο εκπαιδευτικό μας κέντρο και παρακολούθησαν τα σεμινάρια μας ! ) ο οποίος ήρθε από την Αργυρούπολη μόνο κ μόνο να με δεί !! Πλησιάζω τον τοίχο , τον αγκαλιάζω και μου λέει ΄΄ του χρόνου θα τρέξω μαζί σου ΄΄ και να μην με αφήνει και να μου λέει πράγματα και να με παίρνουν ξανά τα κλάματα !!Να του λέω ΄΄ασε με ρε Παναγιώτη , με κάνεις σκόνη …΄΄ και αυτός εκεί να μου λέει , πράγματα συγκινητικά…
Νιώθω την αναπνοή μου να βαραίνει , σαν να πάει να βγει η ψυχή μου ολόκληρη από μέσα μου και να μην έχω τίποτα μετά…Τελικά αποχωριζόμαστε , αλλά εξακολουθεί να με συνοδεύει έξω από τον τοίχο , να περπατά παράλληλα με εμένα , να μου λέει , αλλά (ευτυχώς !) δεν άκουγα …
Λίγο πιο πέρα , ακόμη ένας συνάδελφος , ο Βασίλης , που έτρεξε μαραθώνιο αλλά στραμπούλιξε το πόδι του στα πρώτα χιλιόμετρα και σταμάτησε , ήρθε και με περίμενε !! Σκαρφαλώνει τον τοίχο και έρχεται και βαδίζει μαζί μου !! Μου δίνουν το μετάλλιο… συγχαίρω δια χειραψίας την εθελόντρια και της λέω ΄΄ στο προσωπό σας , συγχαίρω όλους τους εθελοντές σήμερα που ξεπέρασαν εαυτόν ακόμη μία φορά , για αυτή την μεγάλη γιορτή ΄΄ !!Χαμογελάει , με ευχαριστεί κι αυτή και προχωρούμε…
Στο μέρος όπου μας έδιναν τον χυμό , το νερό και την μπανάνα , μια εθελόντρια βλέποντας το λογότυπο στην μπλούζα μου , έρχεται και με ρωτά αν μένω στην Κατούνα !!! Απαντώ καταφατικά και γεμάτη χαρά μου λέει ΄΄ Είναι η νύφη μου από την Κατούνα !!!΄΄ Την ρωτώ πως την λένε αλλά δεν θυμόνταν !!!Και βρίσκω ευκαιρία και την πειράζουμε μαζί με τον συνάδελφο λέγοντας : ΄΄ Ορίστε πεθερά !! Δεν ξέρει ούτε το όνομα της νύφης της !! Φαντάσου σχέσεις που έχουν !!! ΄΄ Και σκάει στα γέλια κι αυτή , σπρώχνοντας με ελαφρά !!!!!
Αποχαιρετούμε ευχαριστώντας τελευταία φορά και συνεχίζουμε προς τα βανάκια που έχουν τα ρούχα μας !! Έξω από τα κιγκλιδώματα , μια ακόμη φίλη , η Ρόζα , μου φωνάζει ….Μιλάμε για λίγο και χανόμαστε !!
Στο βάθος βλέπω αρκετούς από τους συναδέλφους να με περιμένουν …να τους συγχαρώ και να με συγχαρούν ,να τους αγκαλιάσω και να με αγκαλιάσουν , να βγάλουμε τις αναμνηστικές μας σέλφι !!
Συναντώ και τον Γιάννη (Κουρκουρίκη ) !! Στο ίδιο ακριβώς σημείο που τον συνάντησα και πέρυσι ! Και άλλους φίλους από τον ΣΔΥ Αγρινίου !! Απίστευτο !!…
Στο μυαλό μου τώρα , είναι οι υπόλοιποι φίλοι και συνάδελφοι που τρέχουν και κοντεύουν να φτάσουν στο τέρμα !!!
Ο χρόνος μου τελικά ήταν 3 ωρες , 29 λεπτα και 20 δευτερόλεπτα ! Απολύτως ευχαριστημένος !! Στην θέση 907 της Γενικης Κατάταξης , στην 126η τηςΗλικιακης Κατηγορίας και στην 863η Κατάταξης Φύλου !!!
Φίλες και φίλοι
Σας ευχαριστώ θερμά , από τα βάθη της καρδιάς μου …για τα πάντα που μου προσφέρετε!! ….
Με τιμή
Μαλτέζος Πάναγιώτης.
28 Νοεμβρίου 2016 στις 13:55 #14369KostãoΣυμμετέχωνΠολύ ζωντανή περιγραφή, μαζί σου ξαναέτρεξα τον αγώνα άλλη μια φορά! Ευχαριστώ.
1 Δεκεμβρίου 2016 στις 11:54 #14518anastasiosΣυμμετέχωνφοβερός ο Παναγιώτης(ως συνήθως)…
2 Δεκεμβρίου 2016 στις 20:43 #14596EtienΣυμμετέχωνΧα χα ! Σας ευχαριατω πολυ
παιδια !!Καλο σαββατοκυριακο !!
Παναγιωτης !
-
ΣυντάκτηςΔημοσιεύσεις
- Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.