[Stratos_al]

Καλησπέρα κι από μένα.
7ος συνεχόμενος Μαραθώνιος και για μένα, 6η Κλασσική σερί, και αυτό που έχω αντιληφθεί τελικά είναι ότι αν το μυαλό θέλει…τίποτα δεν το σταματά.
Ούτε τα κιλά που προστίθονται, ούτε η έλλειψη χρόνου για προπόνηση, ούτε τίποτα… σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη το ταξίδι μπορεί να είναι μακρινό και δύσκολο αλλά είναι συνάμα και τόσο υπέροχο.
Φέτος πιο ώριμα από ότι πέρσι, αποφάσισα να τρέξω τη διαδρομή περί τις αρχές Σεπτεμβρίου, ημερομηνία που βγήκα από το βαπόρι. Ξεκίνησα δειλά προετοιμασία και πήγαινε ρολόι με 4 προπονήσεις εβδομαδιαίως. Έφτασα να τρέξω στις 15 Οκτωβρίου το 26άρι στο Ακραίφνιο με υπομονή και σύνεση. Συνέχισα μια εβδομάδα ακόμη προετοιμασία και την επόμενη Κυριακή που θα έκανα το 30άρι μου ήρθαν κάποια γεγονότα που δεν θα αναφέρω αλλά έγιναν η αιτία να σταματήσω να τρέχω.
Λίγο νωρίτερα από αυτό, μια φίλη και κουμπάρα μας που μένει στη Γερμανία μας ανακοίνωσε ότι γράφτηκε στον Μαραθώνιο και ότι είχε αρχίσει κρυφά προετοιμασία. Ήθελε πρώτα να δοκιμάσει τις δυνάμεις τις και μετά να μας το πει. Η φίλη μας είχε ξεκινήσει να τρέχει το Σεπτέμβριο του 2016 μην μπορώντας να κάνει ούτε 5 χλμ, όπως μας έλεγε, κι έφτασε να ετοιμάζεται γαι την παρθενική της εμφάνιση σε Μαραθώνιο και μάλιστα τον δυσκολότερο. Είχε ενθουσιαστεί με όσα άκουγε τόσο καιρό, είχε κολλήσει το μικρόβιο και δειλά δειλά ήθελε να κάνει το ταξίδι της κι εκείνη.
Έτσι έφτασε ο καιρός, πλησίασαν οι μέρες, ήρθε από Γερμανία, παραλλάβαμε τα νούμερά μας. Με ρώτησε αν θα τα καταφέρουμε κι είπα αυστηρά ΝΑΙ….χιχιιι
Παραμονές του αγώνα βρέθηκα με γνωστούς κι εξαιρετικούς φίλους που το φόρουμ έφερε απρόσμενα στη ζωή μου, στηρίγματα πραγματικά που με λίγα λόγια μεταξύ μας, λίγες κινήσεις, λίγα μηνύματα, μας έχουν φέρει τόσο κοντά. Παιδιά … συντρέχτες…ξέρετε για ποιους λέω…ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ.
Ξημέρωσε η Κυριακή, από τις 3 στο πόδι για ετοιμασία. Συνάντηση με τη φίλη και βουρ για Σύνταγμα να πάρουμε το πούλμαν. Άρχισε να γεμίζει εικόνες. Η διαδρομή της φάνηκε δύσκολη κι άρχισε να αναρρωτιέται αλλά είχε τη σπίθα στα μάτια κι εκείνη ότι θα τα καταφέρουμε.
Στον Μαραθώνα πολλοί φίλοι και γνωστοί. Χάρηκα για όσους είδα, που είναι καλά, γεροί και δυνατοί.
Δόθηκε η εκκίνηση. Φύγαμε το ταξίδι και των δύο είχε ξεκινήσει. Το πλάνο ήταν να ξεκινήσουμε μαζί και ότι συνέβαινε σε μένα τουλάχιστον εκείνη θα συνέχιζε με στόχο το Στάδιο. Προσέξαμε τροφοδοσία στα τζελάκια και στα saltsticks και απολαμβάναμε τη διαδρομή.
Τρελάθηκε μόλις είδε Ρουβά να δίνει νερά στη διαδρομή κι όταν της μίλησε…
Με αυτά και με αυτά φτάσαμε στην καταραμένη ανηφόρα του Alex pack. Τν ρώτησα αν είναι καλά κι έγνεψε καταφατικά. Αλλά εμένα μια “αναπηρία” από τη μέση και κάτω με προβλημάτισε πολύ άσχημα, καθώς μνήμες του 2015 άρχιζαν να μαυρίζουν τη σκέψη μου. Της είπα να φύγει κι έμεινα ξάπλα να τεντωθώ. Οι σκέψεις του εφιάλτη ότι θα παρέλυα πάλι και θα πήγαινα τρεκλίζοντας με βάρυναν άσχημα. Συν ότι φοβήθηκα πολύ να την αφήσω μόνη της. Έσφιξα τα δόντια, τεντώθηκα καλά…άρχισα να νοιώθω πάλι τα πόδια μου και ξεκίνησα να τρέχω. Την πρόλαβα και συνεχίσαμε. Τώρα ανησυχούσε εκείνη για μένα αλλά τη διαβεβαίωσα ότι όλα πάνε καλά και ηρέμησε. Περάσαμε τα δύσκολα κι από μακριά φάνηκε ο Σταυρός και ο Γολγοθάς της γέφυρας…
Πάει όμως κι αυτός, πέρασε…πλέον… αλλά ο αγώνας τώρα αρχίζει. Πέρνουμε τον κατήφορο πλέον…περνάμε το 32ο και μένει ένα δεκάρι ακόμη. Πλέον οι ερωτήσεις ο ένας προς τον άλλον αν είμαστε καλά αυξάνονται. Το πάμε βήμα βήμα και σταδιακά πλέον. Έχουμε στόχο να φτάσουμε στο 37,5 χλμ που μια κοινή φίλη είναι εθελόντρια και μας περιμένει. Φτάνουμε κι εκεί, γίνεται ένα πάρτι με τους εθελοντές (που για μια ακόμη χρονιά ήταν ΥΠΕΡΟΧΟΙ, ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ και τους οφείλουμε την ύπαρξή μας).
Επόμενος στόχος ο Δρομέας, στο Χίλτον. Εκεί μια φίλη έπαιζε στηνν ομάδα κρουστών και η σύζυγός μου με μια φίλη μας είχαν στηθεί και απολάμβαναν τη γιορτή.
Στόχος επιτεύχθη κι αυτός. Φωτογραφίες, χορός, γιορτή. Η συντρέχτισσά μου σε απόλυτη ευτυχία. Κι εγώ όμως στα σύννεφα… Περνάμε πλέον στη Β. Σοφίας…
Να ο Ρίγκο με την παρέα του… συγκίνηση απλά…δεν έχω λόγια. Ρίγκο ξέρεις…ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ…
Πιο κάτω η Αιμιλία, να βγάζει φωτογραφίες και να ανησυχεί για τον Σκοτεινό…της είπα ότι δεν έχει ανάγκη, σε λίγο θα έρθει κι αυτός.

Στροφή στην Ηρώδου Αττικού και πλέον το παρεάκι με τη συντρέχτισσα απογειώνεται. Ζούμε κι δύο έντονα τις στιγμές. Εκείνη που υπερέβει κάθε της προσδοκία κι εκπληρώνει το όνειρο…κι εγώ που στην κατάσταση που είμαι, είμαι σε θέση να μπορώ να αγωνίζομαι ακόμα και να κάνω την υπέρβαση.
Έχω σταματήσει καιρό να κοιτάω ρολόγια, χρονόμετρα και επιδόσεις. Για όσους με ξέρουν θεωρούμαι ο τρελός της γειτονιάς….
Το Στάδιο μπροστά μας, βγαίνουν οι κάμερες και αποθανατίζουμε την άφιξη στο Αγιο Δισκοπότηρο. Φίλοι και συγγενείς και των δύο στις εξέδρες. Απόλαυση…απλά απόλαυση… Μεγαλείο.

Τερματίζοντας δεν περιγράφεται η χαρά μας…

Ακόμη σήμερα σκεφτόμαστε τι κάναμε χθες και δεν το πιστεύουμε.

Ήταν η πρώτη φορά που έτρεχα με κάποιον, ξεκινώντας σαν λαγός και στήριγμα για εκείνον (εκείνη στην προκειμένη περίπτωση). Δεν ξέρω αν τα κατάφερα να είμαι λαγός ή στήριγμα για εκείνη αλλά εκείνη με κράτησε στη διαδρομή (στα δύσκολα με τη μέση μου στο Αλεξ Πακ) και το ευχαριστήθηκα πολύ. Επειδή σίγουρα θα μας διαβάζει… ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την επίτευξη του φετινού ταξιδιού….

Τελειώνοντας…
ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε όλους όσους αγωνίστηκαν χθες, σε όσους πάλεψαν να στηθούν στην αφετηρία, να ζήσουν το Καλλιμάρμαρο.
Πολλά ευχαριστώ σε όλους τους ανθρώπους που ήταν κοντά μας χθες στην προσπάθειά μας.

Καλή αποκατάσταση συντρέχτες, απολαύστε τη λάμψη και το μεγαλείο της Κλασσικής Μαραθώνιας διαδρομής και τα όσα συμβολίζει.

Ραντεβού ….. στον 36ο Αυθεντικό Μαραθώνιο του 2018… πρώτα ο Θεός.

[billant]

2ος μαραθωνιος μου, και αυτός ατην αυθεντική διαδρομή… Περσι είχα ένα 4.20.02 που φετός με περιπου την ίδια (ισχνή απο πλευράς χιλιομετρων – ικανοποιητικη από LR)προετοιμασία ήθελα να βελτιώσω κατα 5-10 λεπτα.

Το πρώτο μισό της διαδρομής ήταν καλό θα έλεγα.Οι ανηφόρες εβγαιναν χωρίς κούραση και με καλυτερη αίσθηση από περσι, οποτε το 1,5 λεπτο πιο αργό απο περσι πέρασμα ημι σε 2.04.50 μου εδειχναν ότι απλα να κρατουσα τον ίδιο ρυθμό η να πηγαινα λιγο πιο αργά θα με εφταναν στο στόχο μου.Θα εκπληρωνα και τις συμβουλές για αργο πρωτο μισο και θα επιβραβευόμουνα.
Η ιδια καλη αίσθηση και το εντος στόχου και στο 25 περνώντας το alex pack.Σto 26,5 αρχίζει εντονη ενοχληση στον δεξι τετρακεφαλο.Σκασε και τρεχα” σκεφτομαι…”Περσι και στα φετινα LR με δικεφαλους είχες θεματακια, οι τετρακεφαλοι είναι ΟΚ-Ιδέα σου είναι” …..Δεν ήταν ιδέα μου όμως….Στο επομενο 1,5 χλμ βάζω 2 φορές ψυκτικο σε σταθμό και αρχιζω να περπατοτρεχω ….Κανω προσεκτικα διατασεις ..Τρεχω…ΑΧΧΧ….Περπαταω…..Τρέχω….ΑΧΧΧ…περπατάω….Η κατάσταση εχει παγιωθεί….και εχω βγει αρκετα εκτός στοχου….Περναω λοιπον απο το κεντρο της Παλληνης και απο τον Γέρακα ντροπιαστικα περπατωντας και ανεβαινω περπατωντας με μανια και τα χερια κουπια την ανηφόρα του Σταυρού…ΜΕ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ….”πως διαολο θα κατεβω τις κατηφορες με τετοιους τετρακεφαλους???” …

Την απαντηση λογικα οι περισσότεροι την ξερετε….Πονώντας και περπατωντας…Γρηγορα συνηδητοποιησα (από τον πονο ) ότι το προβλημα δεν ηταν μονο στον τετρακεφαλαο αλλα και στην λκ ταινια…….Λιγο μετα την ΕΡΤ παίρνω απο κινητο θεατή τηλ. την γυναικα μου που ειναι Η. Αττικού μαζί με κόρη,αδελφη,μανα,Πατερα-πρωταθλητη μηκους,ανήψια και λεω “Ειμαι ΑΓ.Παρασκευή και περπαταω – περιμενετε με” ….”Μονο να εισαι καλα” ή απαντηση/…..Παλι άσχημη αίσθηση περπατωντας με δακρυ μπροστα απο το πληθος στην Αγ. Παρασκευή….Στα επομενα 4χλμ μαζι με τα επιφωνηματα πονου που εβγαιναν,σκεφτηκα την εγκαταλειψη και το Μετρο….Δεν θελω ξανα μαραθωνιο-δεν ειναι για μενα….Δεν το ξανακανω….ΑΛΛΑ θα τερματισω για μενα και όλους τους αλλους που περιμενουν 1,5 ωρα….Οποτε για να φτασεις ορθιος θα ξανατρεξεις λιγο …αρχιζω το τζοκινγκ σιγα σιγα για μεγαλυτερο διαστημα…σταματω ..τα ιδια… πιο πολυ τζοκινγκ,περναωτην Φειδιπιδου μπροστα απο echetlos,spy (many thanks) , κατηφοριζω…αργα μεχρι που φτανω …φτανω με δακρυα Η.Αττικου…καταλαβαινετε εκει…και σιγα-σιγα Τ-Ε-Ρ-Μ-Α-Τ-Ι-Ζ-Ω…εφτασα…04.41.10

Ο αγωνας και οι πονοι γρηγορα ξεχαστηκαν…Αυτο που δεν μπορουσα να πιστεψω είναι ότι λόγω της καταστασης και του περπατοτρεξιματος καταφερα το αδιανοητο…Να τερματισω τον αγώνα σχεδόν στεγνος απο ιδρώτα….κατι που για μενα μου φαινεται ανπιτρεπτο..

Μπορει η επομενη δρομικη μερα να είναι μια άλλη μερα…..

Συγχαρητηρια σε όλους οσους παρευρεθηκαν απο καθε ποστο στην γιορτη….

[zakis]

Γεια σας Φίλτατοι.

5ος Μαραθώνιος για μένα και 3ος που τρέχω σε “αγωνιστικούς” ρυθμούς, δηλαδή με στρατηγική περασμάτων, καρδιακών παλμών, κλπ. Και τις 3 φορές (Θεσσαλονίκη 2016, Αθήνα 2016 και Αθήνα 2017) είχα στόχο το 4ωρο, ή μέσο όρο ρυθμού στο 5:40. Στην Θεσσαλονίκη πήγε καλά και σταθερά μέχρι το 38 όπου ένιωσα κούραση και επιβράδυνα με αποτέλεσμα το 4:03. Πέρσι στην Αθήνα από το 15 δεν τραβούσα (με ταλαιπωρούσε και ένας πόνος στα μετατάρσια) οπότε έκανα διαχείριση για να βγάλω με αξιοπρέπεια τον αγώνα (4:09).

Και ερχόμαστε στο φέτος. Προπόνηση από Runners Connect με target marathon pace 5:25 και όλες οι προπονήσεις βγήκαν πολύ καλά. Ο εβδομαδιαίος όγκος ήταν στα 65 χλμ κατά μέσο όρο, με peak τα 75 χλμ 3 εβδομάδες πριν τον αγώνα. Τραυματισμοί μηδέν. Η χρονιά είχε PB σε ημί (1:51), 10άρι (49:50) και 5άρι (24:00) αλλά τα νούμερα αυτά έδιναν μια επίδοση στην κλασσική λίγο πιο πάνω από το 4ωρο. Το σχέδιο λοιπόν ήταν να το παλέψω βάσει των περασμάτων του παλαιού μαραθωνοδρόμου από την Κρήτη (μου διαφεύγει τώρα το όνομα) με στόχο το 3:57 ώστε να υπάρχει περιθώριο. Ο καιρός στην εκκίνηση μου έκοψε τα φτερά (20 βαθμοί και 89% υγρασία σε ψηφιακό θερμόμετρο στο κτίριο πίσω από το block 7). Τρέχω στην κλασσική από το 2014 και ακόμα περιμένω να έρθει ο Νοέμβριος 🙂

Μεγάλο ατού για φέτος ήταν ότι είχα συντρέχτη τον φίλο Σπύρο (όχι τον Spy) με τον οποίο κάναμε και πολλές προπονήσεις παρέα. Το πλάνο πήγε σχετικά καλά στα πρώτα χλμ, ο καιρός κάπως έστρωσε (συννεφιά και αεράκι, κόντρα αλλά δροσερό). Χάναμε όμως γύρω στα 30″ ανά 5άρι με αποτέλεσμα να φτάσουμε στον ημί στο 2:01:30 αντί για το προγραμματισμένο 1:59 (στοχεύαμε για even split). Αισθανόμασταν σχετικά καλά και συνεχίσαμε βάσει του σχεδίου με την ελπίδα να μας μείνουν δυνάμεις για ανέβασμα του ρυθμού στο σημείο, ξέρετε, “που ξεκινάει ο μαραθώνιος….”. Τα πράγματα πηγαίναν αρκετά καλά αλλά και στους δύο οι παλμοί ανέβηκαν χωρίς να πέφτουν ιδιαίτερα στα επίπεδα σημεία του 25-30. Είπαμε να το ρισκάρουμε μιας και οι δύο είχαμε τρέξει ημιμαραθωνίους στα “κόκκινα”.

Μετά την ανηφόρα του Σταυρού, επανεξετάσαμε τις δυνάμεις και είδαμε ότι ο ρυθμός μας έπρεπε να πάει στο 5:20 για το υπόλοιπο. Ρυθμό που και οι δύο είχαμε αλλά όχι μετά από 32 χλμ στην κλασσική. Σφίξαμε τα δόντια και ξεκινήσαμε να ανεβάζουμε. Άλλα χλμ έβγαιναν καλά, άλλα ταλαίπωρα. Ψυχολογικά ήμασταν αρκετά καλά και στην στροφή της Φειδιππίδου πήραμε δύναμη από το GORUN TEAM και τον Spy που ήθελε το sub4 περισσότερο από εμάς 🙂 Κάπου στο Χίλτον πραγματικά αισθάνθηκα πως πρέπει να είναι ο περιβόητος τοίχος. Η συνέχεια ήταν κάπως θολή και περισσότερο έτρεξα με την ψυχή παρά με τα πόδια. Πως έκανα μέσο όρο ρυθμού 5:06 από το 40 και μετά, πραγματικά δεν θα μάθω ποτέ. Τελικό αποτέλεσμα, PB Μαραθωνίου στις 4:00:54, negative split (2.01.30/1:59:24), ικανοποίηση που τα έδωσα όλα και το κερασάκι: μόλις 55″ βελτίωση για τον επόμενο στόχο 🙂 Προφανώς και θεωρώ ότι τόσο η προετοιμασία όσο και ο αγώνας εστέφθησαν με επιτυχία και δεν αφήνω 55″ να μου χαλάσουν το πάρτι. Τζελάκια βάσει πλάνου 1 πριν, 6 κατά την διάρκεια, 3 salt sticks και από νερό μισό μπουκάλι σε κάθε σταθμό.

Επόμενο σταθμός: ΑΓΝΩΣΤΟ. Προς το παρόν αποκατάσταση και οψόμεθα.

Συγχαρητήρια σε όλες και όλους που έτρεξαν.

[mashine]

@chamav Ενας δύσκολος αγώνας πέρασε.Τον αφήνεις και στοχεύεις για τον επόμενο ότι και είναι.
Το πρωί πάντως που ξεκινούσα από το σπίτι κατά τις 7 για το 10αρι βλέποντας τον καιρό σκέφτηκα ότι πραγματικά
δεν θα ήθελα να έτρεχα μαραθώνιο!Εδώ και τα 10 με ρούφηξαν!

[big-blue]

Μπράβο Σωκράτη!
Ο καθένας μας έχει κάτι, ή ψάχνει κάτι να τον εμπνεύσει, ρομαντικό ή μη. Εύχομαι να κόψεις κ το τσιγάρο, να ανέβεις επίπεδο.
Ευτυχώς που σφαίρες σαν τον Νέστορα μιλάνε για τον καιρό γιατί θα ακούγομαι γκρινιάρης. Αν δεν είχε τον κόντρα αέρα κ τη σχετικά υψηλή ζέστη θα μιλούσα για τις τέλειες συνθήκες! Το ξέρω πως για μένα, με καλύτερες συνθήκες, το <3:20 ήταν εφικτό, το κρατάω για τη συνέχεια:)
Χαράλαμπε @chamav σε είδα στις ανηφόρες, ήσουν μάλλον περισσότερο απογοητευμένος παρά καταβεβλημένος. Ξαφνιάστηκα που πέρασα τοσο γρήγορα δίπλα σου, μιας κ ξέρω πως είσαι κ πιο γρήγορος από μένα κ τρέχεις σε βουνά, οπότε τις έχεις τις ανηφόρες του κλασσικού. Ίσως δεν το ήθελες πολύ. Και γω με τους σφυγμούς παω, συμπληρωματικά έστω, οπότε σε καταλαβαίνω. Το +12 δεν το καταλαβαίνω, αν θες το συζητάμε πως έβαλες τα όρια στους παλμούς για τον ΑΜΑ. Επίσης το 5:10 που λες πως βγήκε από LR, γιατί να επιλέγει ως MP;
Διαφωνώ σε όσα λέτε (@chamav, @elda @echetlos ) για τη συγκεκριμένη διαδρομή αλλά κ για τον μαραθώνιο γενικά. Και για έναν σοβαρό αγώνα βουνού κάνεις τις ίδιες θυσίες (εύκολα τρέχεις Όλυμπο ή Ζαγόρι με απαιτήσεις;), τα ίδια πράγματα. Απλά ίσως εκεί δεν υπάρχει τόσο το άγχος της επίδοσης αφού το off road έχει πολλές μεταβλητές.
Προφανώς τις περισσότερες φορές ο μαραθώνιος (όχι η κλασσική) δε θα σου δώσει όσα έχεις “επενδύσει”, δεν είναι ούτε άθλημα σάλας, ούτε σπριντ (έστω αγώνας μεσαίων αποστάσεων) όπου έτρεξες κ τσακ μπαμ, τελείωσες. Καμία σκασίλα για εξοπλισμό, τροφοδοσία, υδατανθρακωση κτλ. Η διαφορά της κλασικής είναι Α) ο καιρός (εγώ τη βρίσκω να προπονούμαι καλοκαίρι, μεγάλη ημέρα, δε χάνεις προπονήσεις λόγω κακοκαιρίας, στην Ελλάδα ζούμε στην τελική) κ Β) η διαδρομή, για την οποία έχεις προετοιμαστεί αφού την ξέρεις, έχεις προσαρμόσει κ τους χρόνους σου. Ίσα ίσα που η κλασσική έχει κ ένα τεράστιο ιστορικό υπόβαθρο που εμπνέει, σε αντίθεση με όλους τους άλλους μαραθώνιους.
Αυτά από εμένα. Είμαι καλυμμένος από πάγο κ ειδικά στη βαρβάτη φλεγμονή (7-10 μέρες οφ λέει ο φύσιο) που κονόμησα απ´ τα σφιχτά κορδόνια (πόσα να προσέξεις ρε γμτ;;;). 3ος μαραθώνιος με το ίδιο παπούτσι, τα ίδια κορδόνια, τις ίδιες κάλτσες, ασε τους μικρότερους αγώνες… Χτες τα έπιασε στο 7 η τρέλα!!!

[spy]

…πολλά συγχαρητήρια σε όλους … τερματισαντες και μη … διότι αυτό που μετράει περισσότερο είναι η προσπάθεια πρωτίστως,το ποιοτικό χαρακτηριστικό δηλαδή στην επίτευξη του στόχου … και μετά το αποτελεσμα, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ποσοτικό κριτήριο!Είναι η πρώτη φορά που ήμουν θεατής για τόσες πολλές ώρες … κι ειλικρινά με συγκίνησε ιδιαίτερα η υπερπροσπάθεια που κατέβαλαν πολλοι, καθώς κι η έκφραση πόνου που έβλεπα σε πολλα πρόσωπα, στην πορεία τους προς το Καλλιμάρμαρο! Η κλασσική δεν είναι ο οποιασδήποτε μαραθώνιος, τόσο λόγω του συμβολισμού και της ιστορίας του, όσο και του βαθμού δυσκολίας του … αλλά αποτελεί μιας πρώτης τάξης ευκαιρία, ωστε να δοκιμασθεί κάποιος κατευθείαν στα βαθιά, αφού οι πιθανότητες ανταμοιβής για τις πολλές ώρες εξαντλητικών προπονήσεων …χάραξης σωστής τακτικής και γενικότερης ανταπόδοσης των όσων δίνεις …είναι λιγότερες από κάθε άλλον αγώνα !!! Καλή αποκατάσταση σε ολους!

[Skargas]

Καλησπέρα κι’ από ‘μένα.
Συγχαρητήρια σε όλους, για τη συμμετοχή, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Ήταν για ‘μένα ο δεύτερος Μαραθώνιος,και ο πρώτος στον κλασικό. Και οι δύο, μέσα στο 2017, με ενδιάμεσο τον ημιμαραθώνιο της Θεσσαλονίκης τον Οκτώβριο. Σχετικά καινούργιος, στα δρομικά, μα, με πολλά χρόνια προπονήσεων ποδοσφαίρου. Η τροφοδοσία μου ήταν, κάτι σακουλάκια, που ετοίμασα μόνος μου, και περιείχαν 50 gr μαλτοδεξτρίνη,λίγο αλάτι, λίγη ζάχαρη, και λίγη σόδα. Ένα, μία ώρα πριν, και τα υπόλοιπα, στο 10, στο 20, στο 30, διαλυμένα σε 350 ml νερό. Νερό, σε όλους τους σταθμούς. Μου “βγήκε” καλά, χωρίς περπάτημα, σε 3:51:12. Κι’ εγώ δυστυχώς όπως ο Σωκράτης, 43 χρόνια καπνιστής, με διαλείμματα τα τελευταία χρόνια, στις προετοιμασίες.
Απόλαυσα, το κάθε μέτρο της διαδρομής, και είμαι έτοιμος από τώρα για τον 36ο, αφού προηγηθεί, ο “δικός μας” τον Απρίλη και ο νυχτερινός μας, τον Οκτώβρη! Να είμαστε όλοι γεροί, μέχρι τότε, με υγεία, και αφού έχουμε μια καλή αποκατάσταση, με πολλά χιλιόμετρα….!!!!

[Antpits]

Συγχαρητήρια σε όλους όσους προετοιμάστηκαν όσο μπορούσαν, στάθηκαν στην αφετηρία του μαραθωνίου και τερμάτισαν εντός και εκτός στόχων. Σε εμένα άφησε ανάμεικτα συναισθήματα, χαρά και προσμονή για τον μαραθώνιο μέσω της προετοιμασίας, στόχος 3:45:00 – 3:55:00 και πόνο και λύπη στο τέλος. Στο τελευταίο 12αρι της Τρίτης ένοιωσα σουβλιές σε ένα σημείο στην πατούσα, ήταν κάτι δερματολογικό που έβρισκε στα νεύρα και έπρεπε να αφαιρεθεί μήπως και μπορέσω να τρέξω την Κυριακή. Αφαίρεση έγινε την Πέμπτη με την ελπίδα να μην με ενοχλεί την Κυριακή. Την Κυριακή όλα σχεδόν καλά, δεν θα τον έχανα τον αγώνα με τίποτα. Ωραία γιορτή, απίστευτο το ποτάμι των δρομέων, ξεκινάμε, στόχος χαλαρό πέρασμα στο 10αρι σε 55’ και μετά σταθερά, το κακό είναι ότι στάζω από τον ιδρώτα λόγω υγρασίας, το σορτς είναι βρεγμένο σαν να το βούτηξα στο νερό, πόνος όμως καθόλου, αρχίζουν οι ανηφόρες, αλλάζω φαίνεται πάτημα για να το προστατέψω και αρχίζω να πονάω στην πληγή, επιβραδύνω, φθάνω στον ημι στις 2 ώρες, λέω στον εαυτό μου είσαι ξεκούραστος μόλις εξαφανισθεί ο πόνος, όπως γίνεται συνήθως με τα πονάκια μας, ανοίγεις και χαίρεσαι τον αγώνα. Λάθος, τα πράγματα γίνονται χειρότερα στο 22,5 σταματάω για πρώτη φορά στους διασώστες ψυκτικό και πάμε, στο 27 αρχίζει και πονάει η περιοχή που είναι ο αχίλλειος και ο αστράγαλος και το γόνατο. Ξεκινάει το περπατοτρέξιμο έως το 31 με την ελπίδα να τρέξω την κατηφόρα. Μπά, στο 31 ξεκινάω να τρέξω, σε λίγο κλειδώνει η αριστερή γάμπα και το μαρτύριο να συνεχίζεται. Συνολικά σταμάτησα για αλοιφή και λίγο μασάζ 8 φορές κάθε φορά που πήγαινα να τρέξω λες και μετακινιόταν η αριστερή γάμπα και μου κλείδωνε το πόδι. Μαρτύριο, νεύρα, απογοήτευση. Έβλεπα τον κόσμο που συγκινητικά προσπαθούσε να βοηθήσει όλους τους δρομείς και ένοιωθα άσχημα που δεν μπορούσα να τρέξω, να ανταποδώσω λίγη από την ενέργεια που μας έδιναν. Τελικά τρέχω τα τελευταία 400 – 500 μέτρα του τερματισμού και η περιπέτεια τελειώνει σε 4:40. Δεν συγκινήθηκα όπως περίμενα στο Καλλιμάρμαρο ίσως γιατί ήμουν γεμάτος νεύρα, ίσως γιατί έφθασα ξεκούραστος και ούτε καν ιδρωμένος, ίσως γιατί πονούσα, συγκινήθηκα πολύ όμως στην Ν. Μάκρη από την ανταπόκριση του κόσμου και σε όλη την διαδρομή. Εύχομαι να μου δώσει αυτό που μου χρωστάει του χρόνου. Καλή αποκατάσταση και ξεκούραση σε όλους.

[andreaskas1974]

Καλησπέρα και από μένα,
Πρώτη φορά σε Μαραθώνιο, σχετικά νέος στα δρομικά με τα τελευταία 2 χρόνια να τρέχω σε 5(pb 24′),10(pb 54′) και φέτος 21 χλμ(pb 2:10).
Είπαμε με ένα κολλητό που τρέχουμε μαζί να τρέξουμε και τον αυθεντικό και έτσι ξεκινήσαμε προπόνηση από το καλοκαίρι. Απαιτητικό το πρόγραμμα και όντως πολλές οι θυσίες(πρωινά ξυπνήματα, προσεκτικά γεύματα, αποφυγή αλκοόλ κλπ). Σύμφωνα με όσα διαβάζω εδώ μέσα μάλλον ‘κατσαπλιάδες’ είμαστε, καθώς χωρίς παρακολούθηση σφυγμών, χωρίς τυπική τροφοδοσία και με πολλή προπόνηση σε διάδρομο λόγω υποχρεώσεων, θεωρήσαμε πως θα τα καταφέρουμε.
Ξεκινήσαμε χαλαρά και στόχος ήταν το Καλλιμάρμαρο. Απίστευτη διοργάνωση, απίστευτη ενέργεια, καταπληκτικοί εθελοντές και βέβαια εντυπωσιακή διαδρομή.
Και οι 2 με nike(εγώ pgs 33 και ο φίλος με elite), με 5 gel ο καθείς και εγώ προσωπικά έφαγα ότι τρωγόταν στους σταθμούς…
Τελικό 5:16:06 χωρίς ούτε μια σκέψη για εγκατάλειψη στην διαδρομή και πλήρως ικανοποιημένοι που μπήκαμε χαμογελαστοί όρθιοι και υγιείς στο Στάδιο με τους δικούς μας να μας περιμένουν με πλακάτ ”ΜΠΑΜΠΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΗΡΩΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ” Απίστευτα συγκινητικό.
Συγχαρητήρια και ευχαριστώ σε όλους και σε όλες για την συμμετοχή σε αυτήν την υπέροχη ΓΙΟΡΤΗ …!!!

[mitsubae]

Κατεβαίνει ο άλλος πρώτη φορά μαραθώνιο και κάνει 3:26…..
Ρε σεις εκεί κάτω στο Χαϊντάρι,
ή το νερό σας είναι τόσο καλό
ή σας έχουνε πειράξει τα πολλά ρέντια που αναπνέετε στα LR….

[Echetlos]

@antonispits Το έχουμε πει πολλές φορές, Αντώνη: ο αγώνας, κουτσά-στραβά, γρήγορα-αργά, επιτυχώς ή ανεπιτυχώς, κάποια στιγμή τελειώνει.
Όμως, οι περισσότεροι δεν αντιλαμβάνονται ότι το να στηθείς στην αφετηρία μετά από 2, 3, 4 μήνες προετοιμασίας, δεν είναι κάτι δεδομένο. Χίλια απρόοπτα μπορούν να τύχουν και τελικά να μην συμμετάσχεις. Παράδειγμα εσύ, όπου προέκυψε δερματολογικό, τρέχα γύρευε…
Όπως και να ‘χει, συγχαρητήρια για την προσπάθεια και να θυμάσαι ότι η προετοιμασία σου είναι κατοχυρωμένη, δεν έχει χαθεί. Από αυτήν θα ξεκινήσεις για τον επόμενο στόχο σου, όχι από το 4:40. 😉

@andreaskas1974 Όλοι κατσαπλιάδες ήμασταν την πρώτη φορά! 😀
Το θέμα είναι, όταν θα αρχίσεις να εξετάζεις και την παραμικρή λεπτομέρεια, μήπως τότε νοσταλγήσεις την περίοδο που ήσουν κατσαπλιάς… 😉
Συγχαρητήρια για τον αγώνα σου!

[big-blue]

@mitsubae είχε καλό προπονητή ρε φίλε;)

[mitsubae]

@big-blue λοιπόν σε κλείνω από τώρα όσο όσο για τον ημί στο Ναύπλιο…..

Πέρα από το χάβαλο να γράψουμε και καμιά λακαμία λοιπόν.

Πολλά συγχαρητήρια σε όσους κατάφεραν να στηθούν και να τερματίσουν,
πολλά εξίσου συγχαρητήρια και σε αυτούς που δεν κατάφεραν να τερματίσουν αλλά το πάλεψαν.
Ειδικότερα πολλά συγχαρητήρια στους Χαϊνταριώτες φίλους μου που τα μαμήσανε όλα φέτος!!!
Ηλία για σένα δεν υπάρχουν λόγια φίλε, είσαι φαινόμενο! ΤΕΛΟΣ

Στα δικά μου τώρα: μετά από την πιο σοβαρή προετοιμασία τα τελευταία τρία χρόνια μαζί με τον
συντρέχτη μου το Μιχάλη (Μιχαλάρα συγχαρητήρια για τον τερματισμό, σε σκίσανε οι κράμπες φίλε….)
και με τρομερή όρεξη και θέληση για PB, ξυπνάω το Σάββατο 11/11 για ένα τελευταίο πολυυυυυυυ
χαλαρό μισαωράκι και νιώθω ένα ελαφρύ τσιμπηματάκι στην αριστερή αμυγδαλή….πλακώνομαι
στα spray πρόπολης και βγαίνω. Γυρίζω σπίτι, σκουπίζομαι, αλλάζω και πάω τον μεγάλο στο μπάσκετ.
Μετά από καμιά ώρα και κάτι ψιλά πίσω σπίτι, μπανάκι και άραγμα….37.2 το θερμόμετρο….
Χτυπάω μια βιταμίνη C, πίνω και το τσαγάκι μου, 2 panadol και ξάπλα….αυτό ήταν…..
Μέχρι εχτές το βράδυ μόνιμα 39.6 με τέζα πύον στις αμυγδαλές……

Το θέμα, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, είναι πως δυστυχώς αυτός ο αγώνας όπως και πολλοί άλλοι
θέλει περίοδο αποστείρωσης από τα πάντα. Στη δική μου περίπτωση μπαινόβγαινα στο νοσοκομείο
εδώ και 20 μέρες λόγω της γιαγιάς μου, η οποία τελικά μας την έκανε για άλλες πολιτείες το πρωί του αγώνα,
και ο μικρός μου γιος κοιμόταν τις τελευταίες μέρες μαζί μου ενώ είχε γαστρεντερίτιδα με 38 πυρετό.

Δυστυχώς η ευτυχώς εγώ δεν αλλάζω τις παραπάνω οικογενειακές στιγμές, καλές οι κακές, για κανέναν αγώνα…
αγώνες έχουμε πολλούς να τρέξουμε μπροστά μας.

Αυτά, άντε και εις κατώτερα σε όλους και καλή αποθεραπεία.

[Steven Tsok]

Καλησπέρα και από εμένα….. Δυστυχώς ο μεγάλος στόχος για SUB3H αποδείχτηκε πολύ φιλόδοξος έως και ουτοπικός… Συμβιβάστηκα με μία επίδοση στα επίπεδα του 2016 (3.10.53 πέρσυ και 3.11.03 φέτος), αλλά σαφώς με περισσότερο κόπο, κούραση και πόνο φέτος…. Ψάχνω να βρω τι έφταιξε γιατί, παρά τις μεγάλες δυσκολίες που υπήρχαν φέτος, πίστευα ότι μπορούσε να βγει μία επίδοση κοντά στο 3.05.00!!!! Συγχαρητήρια σε όλους και καλή αποκατάσταση γιατί πραγματικά είδα πάρα πολύ κόσμο να υποφέρει κατά τη διάρκεια του αγώνα…..

[Echetlos]

Ξεχάσαμε να αναφέρουμε τον @mashine με το τρομερό 35:51, σε περίοδο που προσπαθεί να επανέλθει μάλιστα!

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις