[Kalogeridis]

Συγχαρητήρια σε όλους όσους στάθηκαν στην αφετηρία κάποιου αγώνα της ημέρας! Πάντα θα σέβομαι όσους τερματίζουν μετά από εμένα αφού εκτίθενται περισσότερο στον αγώνα. Πάντα θα θαυμάζω όσους φτάσανε πριν από εμένα και θα προσπαθώ να βελτιωνομαι για να τους πιάσω! Για όσους δεν τα κατάφεραν να περάσουν την αψίδα τερματισμού, με δουλειά , θέληση και πείσμα θα τα καταφέρουν στο μέλλον!

[Kalogeridis]

Σπέσιαλ θενξ και στον Δημήτρη Τζεφαλη που με το βιβλίο του με έπεισε να αφήσω την asics του ρεκόρ και να μάθω από την αρχή την ομορφιά του τρεξίματος! Ωραίος τύπος, τον γνωρίσαμε στην έκθεση!!! Αυτόγραφα , φωτογραφίες κλπ!!!

[giorgostatsis]

Μετα απο 3 χρονια που την κλασικη την εκανα σε πολυ τεμπελικο ρυθμο ελαγα φετος οταν δηλωθηκα τελοα ανοιξης να το παω ολο το προτζεκτ + αγωνας πιο “διαφορετικα”. Ενας λογος παραπανω ηταν και αυτο το ωραιο μουντιαλ, μουντιαλ με μπυρες ομως, τουτεστιν 12 Ιουλη ειμαι 93 κιλα (1,89 Υ). Τα κεφαλια κατω, τερμα οι kaizer….ξερω πολυ καλα, μαραθωνιος κ παραπανω κιλα ειναι αυτο που λενε ….μα τι εφταιξε και τερματιζω χαλια;;
Τελη Αυγουστου ημουν μειον 6 κιλα με πτωτικες ακομη τασεις.
Το αλλο πλανο ηταν και το “πειραμα” για φετος. Ειπα θα τερματισω καλα την κλασικη κ το μεγαλυτερο long θα ειναι ενα 28αρι(τελικα ηταν ….26,500)για να δω πως θα ανταποκριθει το σωμα μου στον αγωνα αλλα κ μετα απο αυτο. Το ερωτημα ηταν ομως:για τι χρονο πας παρταλι;;…Εβαλα εναν αοριστο χρονο γυρω στο 4:20…Η “φιλοσοφια” του προγραμματος ηταν τον Αυγουστο 4 προπονησεις ανα βδομαδα κ μετα τα μεσα Σεπτεμβρη 5η με τα χλμ ξεκινωντας απο 45 κ φτανοντας τα 70 στο φουλ. Τελη Αυγουστου στα Χανια για διακοπες κ μπαινει ενα…δευτερο πειραμα σε εφαρμογη! Σταματημα τρεξιματος για 10 ημερες αλλα κανω εκτος απο μπανια αρκετα χλμ γρηγορο βαδην σε μονοπατια με κλισεις κ σακο στην πλατη, τι φαραγγια, τι αγια Ρουμελη κ στο τελος ενα 4ημερο στην απωθημενη εδω κ χρονια Γαυδο κανοντας στο νησι τοσο περπατημα οσο ολο μεχρι φετος…Ξεκινωντας μετα το τρεξιμο επαθα πλακα ποσο καλα ημουν, ειδικα σε ανηφορες!! Το περπατημα σε συνδυασμο με το φορτιο πλατης εκανε δουλειά…..ακουτε προπονητες….απο εκει κ μετα εβαλα κ ρυθμο στα long (π.χ 20αρι στο 5:50), λιγοτερα χλμ αλλα πιο “ποιοτικα” για καλο τερματισμο πλεον κοντα στο 4ωρο. Εγινε κ το τεστ στο μαγαλο long (αγωνας Ακραιφνιου στο 5:30) κ καπου εκει σιγουρευτηκα. Υποψιν οτι στην κλασικη για να κανω εγω κατω απο 3:30 πλεον πρεπει να…πεθανω καλοκαιριατικα κ σιγουρο δεν ειναι φυσικα! Καπου εκει μιλαμε με τον Παναγιωτη κ μου λεει οτι μαζι με το Τασο (με τον οποιο Τασο εχουμε κανει μαζι κατω απο 3:30 στην Θεσσαλονικη) θα πανε για 4ωρο, αλλα αυτο που μου αρεσε ηταν οτι δεν εβλεπα κ πολυ αγχος για αυτο!
11/11 κ μπαμ…..αλλα εγω με τον Παναγιωτη του 4ου ξεκιναμε τελευταιοι ξεκινωντας αργα περιμενοντας τον Τασο απο το 5ο….ειχε την πλακα του, δεν ξερω εαν θα ξανακανα κατι τετοιο, αυτο που μου εκανε εντυπωση ειναι ποσο γρηγορα μας περασανε οι γρηγοροι του 5ου γκρουπ…σφαιρα πηγαινανε axaxaxa Στον αγωνα τα περασματα ηταν λιγο πιο αργα αλλα ελεγχομενα, η παρεα κ ο συντονισμος αψογος (ειδικα στα κατουρηματα axaxaxa) με τον Παναγιωτη σε δυσκολο σημειο να πιάνει την…παρλα με τον πρωτο προισταμενο που ειχε στην δουλεια!!! Τους το κοβω κ συνεχιζουμε ωραια, σε καθε σταθμο νερο, κουβαλαω μονο 3 σακουλακια αλατι αλμορα κ προσωπικα εγω τζελ πλεον δεν παιρνω κ ειμαι καλυτερα γι αυτο που θελω να κανω. Νερο -αλατι-ισοτονικα οπου μπορω.Περασμα ημι σχετικα πολυ καλα αλλα φυσικα ο αγωνας μετα αρχιζει, μεχρι τον Σταυρο κρατηθηκαμε καλα αλλα προσωπικα στην τελευταια ανηφορα δεν ηθελα να πιεσω, εριξα λιγο ρυθμο, τους αφησα να συνεχισουν στον καλο σταθερο ρυθμο τους αλλα τους το ειπα…..θα τα πουμε πιο κατω, κ το πιστευα λογω…κλινικης μου εικονας axaxaxa Μετα τον Σταυρο για 1 χλμ περιπου με τον εαυτο μου κανω το “τεστ της αγιας παρασκευης” (ποσους βλεπω ελληνες να κανουν τον σταυρο τους για καλο τερματοσμο καθα χρονο αλλα να ξεχνανε να πιουν νερο κ λιγο πιο κατω η μεγαλη χαρη της να μην μπορει να κανει κατι) διαπιστωνω οτι ειμαι σχετικα καλα απο ενα συνδυασμο ψυχολογιας (ερωτηση-απαντηση ενω πεφτουν οι παλμοι) κ αφου εκανα για λιγο μιυκες προσαρμογες εβαλα το μοτορι κοντα στο 5:14 (5:10 – 5:15 το ειχα δουλεψει) κ το κλειδωσα εκτος απο ενα περασμα στο ..4:55 που δεν καταλαβα πως εγινε..Περνουσα συνεχεια δρομεις, συνεχιζα καλα κ καποια στιγμη μπροστα μου σε ελεγχομενη αποσταση βλεπω τα παιδια, ωραια λεω, μαζι τους θα συνεχισω..Σε καποιο σταθμο, του 35 η 37,5 κανω αποτομα κ γρηγορα δεξια, περνω νερο, συνεχιζω χωρις σχεδον να ριξω καθολου ρυθμο, μετα απο λιγο που πινω σε γουλιες νερο κοιταω μπροστα μου ξανα πιο καλα κ τα παιδια….πουθενα, για λιγο θεωρω οτι ανοιξανε ρυθμο αλλα κ παλι λογικα επρεπε στο βαθος να τους εβλεπα…κατι δεν μου κολλαγε αλλα τετοιε ωρες τετοια λογια, στους σταθμους γενικα γινοτανε χαμος, που να δεις, που ειναι τα καλα χρονια ειδικα το 11 που αλλαζαμα κ τηλ axaxa Συνεχιζω, στο ιδιο τεμπο, φτανω στο 39 βλεπω Σπυρο κ σια κ εκει μετα καταλαβαινω οτι τα παιδια μαλλον ειναι…πισω μου, αλλα που;;…δεν πιεζω παραπανω, βλεπω πλεον τα περασματα μονο ανα χλμ ποσο ειναι ο ρυθμος κ μονο αυτος, δεν θελω ειπαμε “παιχνιδια του μυαλου – 4ωρο” απο την στιγμη που εμεινα μονος, περναω το 41, μου φωναζει ο Στρατος τον χαιρετω εξ αποστασεως και…………………….
ο 9ος συνεχομενος στην κλασικη κ 19ος συνολικα ελαβε τελος οπως ολοι οι αλλοι!
Χωρις κανενα τραυματισμο πριν τους αγωνες αλλα κ σε αυτους!!!!
Φιλακια σε ολους, πανω απ ολα “παν μετρο αριστον” κ τα υπολοιπα ολιγον αγριεμενος στην….Θεσσαλονικη!!!

[aRiSTiDiS]

Απλά για την ιστορία, επιτέλους ήρθε το πολυπόθητο sub 3:30, έστω και οριακά στο 3:28.
Απολύτως συντηρητικα με μοιρασμένη κατανομή δυνάμεων (το 1ο με το 2ο μισό είχαν συνολικά μόλις 2sec διαφορά)
Πέρα από ένα φοβερό πονόλαιμο, που είχε ξεκινήσει 2 μέρες πριν τον αγώνα και ακόμα με παιδεύει (ήταν και ο λόγος που δέν ρίσκαρα κατι πιό γρήγορο), μυοσκελετικά όλα καλά.
Κυριακή βράδυ 40λεπτά γρήγορο περπάτημα, Τρίτη ήμουν σε θέση να παίξω ποδόσφαιρο έστω και χαλαρά και Πέμπτη 6.5km @ 4:50/km.
Μικρές προπονησούλες αυτή την ερχομενη εβδομάδα, για πλήρη αποκατάσταση, και μετά στόχος 10ρι ή Ημι?
Καλή αποκατάσταση σε όλους

[mashine]

@giorgostatsis Μπραβο Γιώργο!Αξιος να οδηγείς την ομάδα ακόμη μια φορά.

@aristidi Ο άνετος τερματισμός αφήνει περιθώρια μεγάλης βελτίωσης.Θα πρότεινα να ξεκουραστείς για έναν μήνα με ελεύρερα μονοωρα μαξ και μετά τις γιορτές βάζεις στόχο.

@chousidisieremias Σίφονιας!

[chrisbat]

2ος ΑΜΑ για μένα και αντι για καλύτερα που περίμενα με τα διπλάσια χλμ προπόνησης, πάτησα μπανανοφλουδα στο 32.
τα πόδια μου είχαν γίνει τσιμέντο και μαζί με την ζέστη δεν άντεξα πάνω απο 5χλμ…στο 37 περπάτησα.
ενα 32άρι τζελ (32ml) πριν την εκκίνηση και ένα ανα 8χλμ (μάζι με saltstick) με τα δύο τελευταία να είναι καφεϊνης μου χάλασαν την διάθεση.
νερό έπινα αρκετό και ειπα να πιω ένα ισοτονικό στον προτελευταιο σταθμό μπας και φτιάξω αλλά τίποτα … με έκανε χειρότερα.
η προσδοκία μου ήταν για 4.20-4.30 και κρέμασα το μετάλιο στο σβέρκο μου μια ώρα αργότερα!!!
τι να πω;; εμπειρία κι αυτό.
τέλος καλό όλα καλά. δόξα τω Θεό!!
συγχαρητήρια σε όλους και του χρόνου.

[aroulio]

36ος Κλασσικός Μαραθώνιος Αθήνας – Για όσους αγωνίζονται

Μετά από μια ψιλοαποχή το διάστημα Μαίου – Αυγούστου, με προετοιμασία 8 εβδομάδων και 420km συνολικά, έβγαλα σχετικά άνετα το 140άρι των Αθανάτων. Και δυο βδομάδες μετά έρχεται κι η σειρά για το πάρτυ της Κλασσικής. Από μπέρδεμα όμως μπήκα στο 6ο μπλοκ, αντί για τη γαλαρία όπως σχεδιάζαμε με την παρέα. Οπότε αποφασίζω να το πάω μόνος, όχι χαλαρά κι ότι βγει. Το 4:07 της Θεσσαλονίκης από το 2016 ήταν απλησίαστο, ειδικά υπό τις παρούσες συνθήκες, αλλά θα μπορούσα να κυνηγήσω μήπως έσπαγα το ρεκόρ μου στην κλασσική (4:40:19). Όχι ιδιαίτερα λογική σκέψη. Μάλλον για να το κλέψω πειρατικά πήγαινα. Από το πρωί φαίνεται ότι σε αντίθεση με τις προβλέψεις δεν υπάρχει ίχνος συννεφιάς. Άτιμοι μετεωρολόγοι. Ξεκινάμε και δεν ασχολούμαι με το ρολόι μου. Παρά την πρωινή ψύχρα κατά την άφιξή μας στο Μαραθώνα, μετά την εκκίνηση κι ήδη στο 2ο km o ιδρώτας μου στάζει. Επίσης ο αριστερός μου τετρακέφαλος με τραβάει, αλλά προσπαθώ να τον αγνοήσω. Στα 20 λεπτά τσεκάρω το garmin και βλέπω ότι ανέλπιστα και αβίαστα πάω στο 5:50 min/km. Ας βάλω λοιπόν μουσική για να ξεχνιέμαι. Ψάχνω στο κινητό κι έχει χαθεί η εφαρμογή μέσω της οποίας ακούω τις μουσικές συλλογές μου. Μπορώ να ακούσω ένα τραγούδι αλλά μετά πρέπει χειροκίνητα να πάω στο επόμενο. Ουφ, έστω… Πέρασμα από τον Τύμβο, και συνέχεια στον ίδιο ρυθμό έως και το 8ο km. Μετά, χωρίς λόγο επιβράδυνση στο 6:10-6:20. Ίσως και να έφταιγε η συγκίνηση από τους χιλιάδες μαυροφορεμένους που συναντήσαμε στην ευρύτερη περιοχή στο Μάτι. 99 νεκροί και 99 γιατί. Όλοι φοράμε πράσινο μαντήλι για να δείξουμε την ελπίδα για να πρασινίσει και πάλι η περιοχή. Μια φρεσκοφυτεμένη ελιά μέσα στα καμένα δείχνει το μέλλον. Κι οι επιζήσαντες όμως είναι εκεί, χαμογελαστοί για να μας στηρίξουν και να μας δείξουν ότι ο αγώνας για τη ζωή συνεχίζεται. Και δεν πρέπει να τα παρατάμε ότι κι αν συμβεί. Έτσι κι εγώ συνεχίζω, λίγο πιο αργά στην ανηφόρα στο 15-16, λίγο πιο γρήγορα στην κατηφόρα στο 17-18. Πίνω λίγο νερό σε κάθε σταθμό. Κάθε 5 χιλιόμετρα παίρνω το saltstick μου για να καλύπτω ηλεκτρολύτες που έχανα λόγω ζέστης και υγρασίας. Κάθε 10 χιλιόμετρα παίρνω gel και στα 2,5 και 7,5 βρεγμένα σφουγγάρια για να δροσίζομαι. Φοράω καπέλο και γυαλιά, αλλά ο ήλιος δεν παλεύεται. 19ο χιλιόμετρο ξεκινάνε και οι ανηφόρες. Πέρασμα ημιμαραθωνίου σε 2.10. Ρυθμός περίπου στο 6:10. Οκ σα να το έχουμε στην τσέπη μας το ρεκoράκι. Ή μήπως όχι…

Μέχρι το 22 κρατιέμαι κάπως στο 6:45. Στο 23ο km όμως αισθάνομαι σκασμένος γενικώς και ξεκινάω το περπάτημα. Σαν να μου βγήκε όλη η κούραση από την πρόσφατη υπεραπόσταση. Πονάει το δεξί γόνατο και λίγο τα πέλματα και τα μετατάρσια. Ευτυχώς όμως το μυαλό δουλεύει λίγο ακόμη. Σκέφτομαι ότι αν περπατήσω τώρα, θα τα πετάξω όλα στα σκουπίδια και δε θα περάσω καλά στη συνέχεια. Σε λιγότερο από 2 λεπτά έχω ανασυγκροτηθεί και τρέχω ξανά. Αργά, αλλά τρέχω. 24-25-26 αργά και με λίγο περπάτημα βγήκε και η ανηφόρα φόβητρο στο Alex Pack. Και μετά πάμε για Παλλήνη. Ο ρυθμός μου στο 7:00. Πέρασμα από το σταθμό του μετρό και ψάχνω μήπως βρω την Ηλέκτρα που θα ερχότανε να δει το Σπύρο, αλλά τίποτα. Δεν πειράζει. Πάμε παρακάτω. Φτάνω στο 30ο km και πίνω και το 3ο τζελάκι μου. Αυτή τη φορά με καφεΐνη. Σα να έσκασε μια βόμβα μέσα στο στομάχι μου. Ωχ… Περνάμε Γέρακα και φτάνουμε στη δύσκολη ανηφόρα στο Σταυρό στο 31ο km. Περπάτημα μόλις μπήκα κάτω από τη γέφυρα, αλλά για καλή μου τύχη έπιασα την κουβέντα με κάποιον που φόραγε τη μπλούζα του Ευχίδα, ενώ είχε τρέξει και στους Αθάνατους. Κι εκεί που τα λέγαμε, βγαίνοντας από τη γέφυρα αρχίζει να ξανατρέχει μαζί με τον πρωτάρη φίλο του. Αρπάζω την ευκαιρία και ξαναρχίζω κι εγώ. Ψάχνω μήπως βρω τον Πέτρο, που μπορεί να ερχότανε για παρέα, αλλά τίποτα. Δεν πειράζει, πάμε παρακάτω. Πλησιάζουμε Αγία Παρασκευή και Κωτσόβολο. Ψάχνω για το Γιώργο που μας στηρίζει σε κάθε ευκαιρία και συνήθως έβγαινε εδώ για χειροκρότημα, αλλά τίποτα. Δεν πειράζει, πάμε παρακάτω. Αυτή τη φορά όμως κυριολεκτικά. Οι ανηφόρες τελείωσαν και πλέον κατηφορίζοντας πάμε παρακάτω. Οι υπολογισμοί στο μυαλό μου εδώ και ώρα δείχνουν ότι για 4-5 λεπτά δε θα μπορέσω να κάνω ρεκόρ. Μετά από μια μικρή επανεκκίνηση στο 32ο km πιάνω ένα ρυθμό στο 6:45. Μηχανικό κι υπνωτισμένο τρέξιμο με το βλέμμα σκυμμένο στην άσφαλτο. Κατάφερα έτσι να κρατηθώ μέχρι και το 36ο km στο Χολαργό. Οι υπολογισμοί πάλι δε βγαίνουν, αλλά η κλίση της κατηφόρας με τράβηξε λιγάκι ακόμα. 37ο km μου τηλεφωνεί ο Ορέστης που ξεκίνησε αρκετά αργότερα και μου λέει ότι με τη Νιάου βρίσκονται στο 32. Σκέφτομαι ότι τα πάνε πολύ καλύτερα από το αναμενόμενο. Πλησιάζω σε γνώριμα λημέρια στη γέφυρα της Κατεχάκη κι ο ρυθμός μου έχει βελτιωθεί πλέον αρκετά στο 6:20. Χαιρετούρες στο 38ο km με το Βλάσση. 39ο Km στη Φειδιππίδου που είναι η τελευταία ανηφορίτσα του αγώνα, συνάντηση με την παρέα που βαράει την κουδούνα, εγώ αναγνωρίζω μόνο το Μανώλη αλλά προλαβαίνω να του κάνω κάποιες αστείες γκριμάτσες. Αλεξάνδρας, Πλατεία Μαβίλη, Πάρκο Ελευθερίας στο 40ο km. Βλέπω μέρη, βλέπω κόσμο, βλέπω αψίδες, ακούω μουσικές, αλλά τα χιλιόμετρα δεν περνάνε με τίποτα. Κλειστή -για να γλιτώσω κανένα μέτρο- στροφή δεξιά στο άγαλμα του Δρομέα και μετά πλασάρισμα κατευθείαν στα αριστερά. Το μυαλό θυμάται ότι εδώ στήνονται οι φωτογράφοι κατά καιρούς. Κάπου εκεί κάνω τον τελευταίο υπολογισμό. Σκέφτομαι ότι το ρολόι μου θα γράψει περίπου 500 μέτρα παραπάνω από το κανονικό. Άρα μου μένουν πάνω από 1500 μέτρα μέχρι το τέρμα κι αποκλείεται να τα έκανα σε 7-8 λεπτά που χρειαζόμουν. Σκασμένος κι από ανάσες σκέφτομαι ότι δεν έχει νόημα κι έτσι ξεκίνησα να περπατάω. Πάνε οι ελπίδες μου. Το μικρό διαβολάκι κέρδισε. Ή μήπως όχι…

Μετά από 20-30 μέτρα είδα την ταμπέλα του 41ου km, άρα είχα μόνο 1200 μέτρα ακόμα. Βρε λες; Επιτάχυνση κατευθείαν. Συνάντηση με τα παιδία μου που είχαν έρθει να με δουν στην τελευταία στροφή. Παρέδωσα με ταχύτητα το καπέλο και τα γυαλιά που κρατούσα στα χέρια και προσπάθησα στα πεταχτά να συνεννοηθώ για το μετά. Στρίψιμο στην κατηφόρα της Ηρώδου Αττικού. Προσπαθώ αλλά παραπάνω δύναμη δεν υπάρχει. Το σώμα πάει μόνο του όσο μπορεί, αλλά δεν ξέρω αν αυτό αρκεί. Είσοδος στο Στάδιο, πιάνω μια ελεύθερη ευθεία στην εσωτερική και πάω. Από μακριά βλέπω το ρολόι να λέει ότι υπολείπονται λίγα δευτερόλεπτα πριν τις 4.40, σφίγγω τα δόντια και κάνω και τα τελευταία μέτρα. Τερματισμός. Εξάντληση. Ματιά στο ρολόι. 4:39:58. Όλεεεεε. Ρεκόρ μου για την Κλασσική διαδρομή και 2ος καλύτερος μαραθώνιός μου. Τα κατάφερα, ακόμα και με όλα αυτά που συνέβησαν.
Ξάπλωμα στο δάπεδο. Στομαχικές διαταραχές. Σύντομη επίσκεψη στο ιατρείο. Έξοδος, ρουκέτα ανακούφισης στομαχιού. Χαμόγελα. Στήσιμο για φωτογραφίες στους ειδικούς. Παραλαβή μεταλλίου. 10ος μαραθώνιος κι 7ος συνεχόμενος στην Κλασσική. Απ’ όλο τον κόσμο έρχονται για να τρέξουν την αυθεντική διαδρομή και εμείς έχουμε την τύχη να ζούμε δίπλα της. Κι άλλα χαμόγελα, κι άλλες φωτογραφίες. Παραλαβή σακούλας με χυμό, νερό, μπανάνα. Έπινα ασταμάτητα για να καλύψω τις ανάγκες μου. Στο σπίτι που μετρήθηκα διαπίστωσα ότι είχα χάσει 5 λίτρα ιδρώτα. Έξοδος από το στάδιο ως δρομέας και μετά από ένα γύρο που χρειάστηκε να κάνω -ίσως το μόνο λάθος της διοργάνωσης- κατάφερα να φτάσω επιτέλους στις εξέδρες ως θεατής. Συνάντηση με Ηλέκτρα, οικογένεια, Εύη, Θοδωρή, Γιώργο, Πίτσα. Χαμόγελα και φιλιά. Αναχώρηση, παραλαβή πραγμάτων, περπάτημα μέχρι το public μέχρι να καταφέρουμε να βρούμε ταξί κι επιστροφή σύντομα στο σπίτι. Γλέντι και μάσα αποκατάστασης με τη γνωστή υπερπαραγωγή της Αγγελικής μου. Μαζί μας οικογένεια και φίλοι μέχρι αργά το βράδυ. Και τώρα ξεκούραση για να δούμε τι μας ξημερώνει το αύριο, γενικώς.

Αφιερωμένο σε όσους δεν είναι πλέον μαζί μας, σε όσους πάλεψαν για να είναι μαζί μας και σε όσους παλεύουν ακόμη. Ότι και να λένε οι υπολογισμοί, εσείς μη χάνετε την ελπίδα σας και μην τα παρατάτε ότι κι αν συμβεί. Συνεχίστε να παλεύετε, συνεχίστε να περπατάτε…

Το τελευταίο έχει τριπλή ανάγνωση:
1)Για τον πατέρα μου που έχασα στις αρχές του 18, για τη μητέρα μου και τον αδερφό της που νίκησαν τον καρκίνο την τελευταία δεκαετία και για έναν ακόμα συγγενή που τον παλεύει τώρα.
2)Για όσους χάσαμε στο Μάτι, για όσους επέζησαν και για όσους αγωνίζονται ακόμα για να ξανασταθούν στα πόδια τους.
3)Τέλος είναι για όλους τους δρομείς. Για όσους έχασαν τους στόχους τους, για όσους τους πέτυχαν και για όλους αγωνίζονται ακόμα για το μέλλον.

[Nikos Pilikas]

@aroulio Ωραίο κείμενο, Άρη.
Συγχαρητήρια και για την επιμονή σου, αν και από τα ultra, είσαι μαθημένος στα ζόρια.

[Alexandra]

Λοιπόν, δεν ειναι δυνατόν να τρώμε ζέστη και κατά την προετοιμαςία για τον μαραθώνιο αλλά και στον μαραθώνιο. Κάθε χρόνο μια εβδομάδα μετά χειμωνιάζει. Νομίζω πρέπει να μεταφερθεί ο αγώνας την 3η Κυριακή του Νοεμβρίου. Ε, και αν δεν κανει κρύο ούτε τότε, κερδισμένοι θα είμαστε-1 εβδομάδα παραπάνω καλοκαίρι.😂😂😂

[Nikos Pilikas]

@alexandra Τις περισσότερες φορές έτσι συμβαίνει. 1-2 ημέρες πριν και μετά, ο καιρός είναι μια χαρά. Μόνο αυτήν του αγώνα γα*$^%ται.
Ο θεός δεν τους αγαπάει τους μαραθωνοδρόμους…

[Alexandra]

Ρε συ μάστορα, εςένα λέω Νίκο, edit σε κείμενο που γράψαμε πως κάνουμε; Πιο πάνω ήθελα ν γράψω “ε και αν δεν κάνει ΚΡΥΟ…”, όχι “αν δεν κανει ζέστη..”.

[Roberto4Carlos]

Λοιπόν ας γράψω και εγώ, αλλά για τον αγώνα των 10Κ και όχι για τον Μαραθώνιο!
Η επίδοση μου αξιοθρήνητη, 4 λεπτά πιο αργή από πέρσι, σχεδόν αντίστοιχη αυτής που είχα πριν 4 χρόνια όταν απλά έτρεχα χωρίς ιδιαίτερο πλάνο ή προπονητή.
Οι αιτίες πολλές όπως

Ψυχολογικό
-Πέρσι είχα ξεκάθαρο στόχο το SUB50, και έμεινα προσηλωμένος σε αυτό, ενώ φέτος δεν είχα ξεκάθαρο όνειρο άρα μου έλειπε το boost που λέμε!
-Το ότι έβλεπα πως οι προπονήσεις μου από τα μέσα καλοκαιριού και μετά ήταν με χειρότερους χρόνους από πέρσι με αποτέλεσμα να βλέπω ότι δεν το χω όσο και να προσπαθώ και αυτό να με καθηλώνει

Υγεία
-Πέρσι ήμουν -3 κιλά που σημαίνει πολλά!!
-Φέτος τρέχω μαζί με την πελματιαία μου που ασυναίσθητα ίσως δεν με αφήνει να δώσω το 100% στις προπονήσεις μου
-Κρυολόγημα αρχές Οκτώβρη δεν με άφησε να κάνω σημαντικές προπονήσεις το τελευταίο μήνα

Προπονητικό πλάνο
-Νομίζω ότι οι 3 προπονήσεις που κάνω την εβδομάδα με long run όχι πάνω από 12Κ, έχουν πιάσει “ταβάνι” όσο αναφορά στην προσδοκώμενη απόδοση
-Απουσία προγράμματος ενδυνάμωσης

Θα προσπαθήσω να βάλω εκ νέου στόχο ώστε κατά τον Απρίλη σε κάποιο αγώνα να καταφέρω να φτάσω σε κάποιο PB, βελτιώνοντας όλα τα παραπάνω σημεία. Ίδωμεν!!!

Υ.Γ Συγχαρητήρια σε όλους τους Μαραθωνοδρόμους μας και να δηλώσω την χαρά μου που βρεθήκαμε από κοντά με τη @vicky η οποία τα κατάφερε και περίφημα στον αγώνα της.

[Vicky]

Καλησπέρα.
Πήρα μέρος στην Αυθεντική διαδρομή για πρώτη φορά, έχοντας ήδη τρέξει τρεις φορές στη Θεσ/νίκη.
Την απόφαση για να τρέξω στην Αθήνα την πήρα αμέσως μετά τον μαραθώνιο στη Θεσ/νίκη τον Απρίλη. Αυτό για μένα αποτέλεσε υπέρβαση γιατί συνήθως μέσα στη χρονιά είχα σαν στόχο έναν ημί το φθινόπωρο και έναν μαραθώνιο την Άνοιξη.
Σταθερά έκανα 4 προπονήσεις την εβδομάδα και ενδυνάμωση στάνταρ μια φορά, πολλές φορές και δυο. Όποτε είχα χρόνο έβαζα και έξτρα καμία ώρα ποδήλατο (χρόνο κατάφερνα και έβρισκα παρότι δουλεύω βάρδιες σε νοσοκομείο, είμαι μαία, έχω δυο παιδιά, σκύλο και σύζυγο).
Η προετοιμασία πήγε πολύ καλά, χωρίς προβλήματα. Δεν παρέλειψα ούτε μια προπόνηση.Tον Σεπτέμβριο έτρεξα στα Γιάννενα παρέα με τον Τάσο (tzatzikis) το τριαντάρι όπου βγήκε πολύ καλά με pace 5:13.
Τον Οκτώβριο στη Θεσ/νίκη έτρεξα τον νυχτερινό ημί όπου και εδώ πήγα πολύ καλά κάνοντας PB 1:44.
Με τον Τάσο στα Γιάννενα είχαμε πει να τρέξουμε παρέα και στην Αθήνα. Ο Τάσος ήδη το είχε κανονίσει με τον Παναγιώτη (kalogeridis). Αρκετές μέρες πριν τον αγώνα επικοινωνούσαμε και προσπαθούσαμε να κανονίσουμε τα περάσματά μας. Ο στόχος ήταν κοινός. Με ένα 3:55 ήμασταν ευχαριστημένοι….στα χαρτιά όμως δεν μας έβγαινε…όσο και να το μαζεύαμε έβγαινε γύρω στο 3:57…δεν μας πείραζε, είπαμε στο τέλος αν θα είχαμε δυνάμεις θα παλεύαμε για κάτι καλύτερο.
Στην Αθήνα έφτασα Σάββατο μεσημέρι. Πήγα λίγο αργά στην έκθεση κατά τις τέσσερις, αγχωμένη, γιατί είχαμε καθυστερήσει, για να πάρω το νούμερο. Εκεί συναντήθηκα με τον Μανώλη (Roberto Carlos) από το forum και τα είπαμε λιγάκι και είδαμε μαζί την έκθεση. Μανώλη χάρηκα που τα είπαμε από κοντά.
Μπορώ να πω ότι η έκθεση μου φάνηκε συγκριτικά με της Θεσσαλονίκης, πολύ μεγάλη. Ήθελα να την γυρίσω και να τα δω όλα, αλλά τα πέρασα βιαστικά γιατί δεν ήθελα να κουράσω τα πόδια μου, η ώρα περνούσε.
Την Κυριακή το πρωί στο Μαραθώνα έπαθα την πλάκα μου βλέποντας τόσο πολύ κόσμο…
Θεωρώ ότι είναι υπερβολικός για αυτόν τον χώρο. Προσπάθησα να κάνω ζέσταμα μέσα στο γήπεδο αλλά ήταν σχεδόν αδύνατο. Έκανα επίσης είκοσι λεπτά να πάω τουαλέτα περιμένοντας στην ουρά….τελικά έκανα ζέσταμα έξω στον δρόμο.
Μπήκαμε στα μπλοκ ένα δεκάλεπτο περίπου πριν την εκίννηση. Εκεί συναντηθήκαμε με τον Τάσο που ήμασταν στο ίδιο μπλοκ και με τον Παναγιώτη και τον zorro που ήταν στο τέλος του προηγούμενου μπλοκ. Μαζί μας ήταν και ένας φίλος μου ο Ηλίας ο οποίος θα πήγαινε μαζί μας.
Είχα στο μυαλό μου να προσπαθήσω να έχω ένα pace μέχρι το 32 στο 5:40 και από εκεί και πέρα αν είχα πόδια θα προσπαθούσα για κάτι καλύτερο. Ο Τάσος με τον Παναγιώτη θα ξεκινούσαν λίγο πιο αργά. Πίστευα ότι παρακάτω κάπου θα συναντιόμασταν και θα συνεχίζαμε μαζί.
Τα πρώτα 5 km τα πέρασα με pace 5:40 άνετα.
Στα επόμενα 5km το pace πήγε στο 5:35,
από το 10-15ο km pace 5:38 στο 18 ο Ηλίας που πηγαίναμε μαζί μου λέει φύγε μην σε κρατάω….οπότε συνέχισα μόνη μου. Περίμενα να ακούσω τον Τάσο να καταφτάνει αλλά τίποτα..
Πέρασα ημί ακριβώς σε δυο ώρες…
Μπορώ να πω ότι ήδη είχα αρχίσει να νοιώθω τα πόδια να σφίγγουν….λίγο βέβαια….
Κάπου εκεί βάζω μουσική στο κινητό μου και μπορώ να πω ότι με βοήθησε πολύ.
Στις ανηφόρες έριχνα τον ρυθμό….εντυπωσιάστηκα από το ότι τελείωναν γρήγορα…στο μυαλό μου είχα ότι θα κρατούσαν περισσότερο και τις περίμενα με μεγαλύτερη κλίση….Βέβαια όταν τελείωναν προσπαθούσα να πάω γρήγορα αλλά δεν το κατάφερνα όσο θα ήθελα….με χρέωναν και ας μην το πολυκαταλάβαινα….
Στο 30 άρχισα να νοιώθω κάπως το στομάχι….πόδια σφιχτά…..
Κάπου εκεί πίνω μια coka cola και με έκανε να νιώσω καλύτερα.
Στο 32 έφτασα με πόδια πολύ σφιχτά …κάπου εκεί συναντάω δυο γνωστούς από Θεσ/νίκη.
-Πως είσαι; μου λένε…
-τα πόδια μου έσφιξαν πολύ τους λέω…
-και τα δικά μας έσφιξαν στο 32 είμαστε….μια χαρά φαίνεσαι…κοίτα γύρω σου….φαίνεσαι πολύ καλύτερα απ όλους εδώ γύρω….
Σαν να μου γύρισε ο διακόπτης…..Πηγαίνω μαζί τους τα τελευταία 10 km σε ένα ρυθμό γύρω στο 5:15…πέρασα και ένα km στο 5:00…
Στο 39 περίμενα να δω τη Μαρία και τον Νίκο….
Είδα πρώτα τον Μανώλη και την Μαρία, τον Νίκο δεν πρόλαβα να τον δω και μόνο η ιδέα ότι θα ήσασταν εκεί μου έδινε φτερά….σας ευχαριστούμε…
Έπαθα πλάκα στην Ηρώδου Αττικού….πόσος κόσμος!!! και να μην μπορούσες τα έδινες όλα…
Στον τερματισμό στο Καλιμάρμαρο ένοιωσα πολύ ωραία που έφτασα με δυνάμεις..
Τερμάτισα σε 3:59:13…κάνοντας οριακά negative split..Είναι αλήθεια ότι πίστευα σε λίγο καλύτερο χρόνο…δεν πειράζει, πρέπει να έχω κίνητρο για την επόμενη φορά…
Μετά τον τερματισμό συναντήθηκα εκεί στα μετάλλια με τον Τάσο. Ο Ηλίας ήρθε λίγο αργότερα…Τον Παναγιώτη τον χάσαμε τελείως..
Συνολικά μπορώ να πω ότι η εμπειρία ήταν πολύ καλή…..
Ελπίζω να μου ξαναδοθεί η ευκαιρία να πάρω μέρος σε αυτή την μεγάλη γιορτή.

Υ.Γ Σχετικά με την τοφοδοσία πήρα ένα gel πέντε λεπτά πριν την έναρξη και ένα κάθε 7.5 λεπτά, συνολικά 6. Πήρα και 3 saltstick στο 10, 20 30…

[Yiannis]

Ξέρει κάποιος που μπορούμε να βρούμε δωρεάν φωτό από την διαδρομή των 42,2χλμ. Γιατί τα σαραντάρια κ πενηντάρια ευρώ για αναμνηστικές φωτογραφίες μάλλον απευθύνονται σε πολύ άπλες. Προσωπικά έχω βρει μόνο στο fb απ το foto-trexoume.

[Elda]

https://www.facebook.com/simos.ath/media_set?set=a.1941260299314406&type=3 (εχει 3 αλμπουμ) κανε τον φιλο να τις δεις

https://www.facebook.com/sotiris.konstantelos/media_set?set=a.10217282747719128&type=3
https://www.facebook.com/sotiris.konstantelos/media_set?set=a.10217308240956443&type=3

https://www.facebook.com/pg/shootingtherapy/photos/?tab=album&album_id=1912184192169127

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις