[Sotiris Diamantopoulos]

Με λίγη παρότρυνση από φίλους, και δεδομένου ότι συνέπιπτε με τις διακοπές μου στην ιδιαίτερή μου πατρίδα, αποφάσισα να κατέβω στους βουνίσιους αγώνες στο Σέλι. Για το vertical race 1.25k ήμουν βέβαιος ότι θα το τρέξω, ενώ ψηνόμουν να τρέξω και τα 5.5χλμ (αν και είχα γραφτεί και στα 23χλμ). Εν τέλει, έχοντας ανεβοκατέβει αυθημερόν τον Όλυμπο την περασμένη εβδομάδα με σβέλτο βήμα χωρίς ιδιαίτερες επιπτώσεις, πήρα τη μεγάλη απόφαση να τρέξω τα 23.

Ξεκινώντας, λοιπόν, το Σάββατο, είχαμε το vertical των 1.25χλμ με 250μ υψομετρική (στην ουσία πήραμε την πίστα του σκι ανάποδα). Τρελή ανάβαση, ένιωθα ότι έκλεβα και λίγο καθώς είχα και τα μπατόν. Ωραία εμπειρία, μου θύμισε και τα red bull vertical races που είχα δει στο youtube.

Σήμερα ήταν το 23άρι με 1000μ θετικής υψομετρικής. Πολύ ωραία διαδρομή μέσα σε παρθένο δάσος, πολύ καλή σήμανση και οργάνωση (disclaimer: δεν έχω συμμετέχει και σε κανέναν άλλο βουνίσιο αγώνα για να έχω μέτρο σύγκρισης). Το πρώτο μισό χαρακτηρίζονταν από αρκετά σημεία με πολύ έντονες κατηφορές (στα οποία την πάλεψα σχετικά καλά, καθώς δεν έμενα πίσω) ενώ στο δεύτερο μισό, και ειδικά στο τελευταίο 1/3 τα είδαμε όλα με τρεις διαδοχικές ανηφόρες σχεδόν vertical. Κι εκεί την πάλεψα σχετικά καλά, καθώς διαπίστωνα ότι βρισκόμενος στη μέση της κατάταξης, περνούσα κόσμο ανεβαίνοντας χωρίς να σκάω αεροβικά. Ενώ όλα πήγαιναν καλά, με το που τελειώσα την τελευταία μεγάλη ανηφόρα με έπιασε η λαγονοκνημιαία (μάλλον έσκασε ο δεξιός γλουτιαίος από την ανηφόρα και έφαγε όλο το φορτίο αυτή) κι έτσι πήγα πολύ συντηρητικά το τελευταιό κατηφορικό 1 χλμ. Τερμάτισα τον αγώνα στις 3 ώρες και 8 λεπτά. Η λαγονοκνημιαία δεν συνέχισε να με ενοχλεί σε κάποια μικροτρεξίματα που έκανα μετά τον αγώνα και εκτιμώ ότι δεν θα με ταλαιπωρήσει.

Κάποιες γενικές παρατηρήσεις τώρα. Είστε τρελοί εσείς οι βουνίσιοι; Η μάνα σας ξέρει τι κάνετε στις κατηφόρες; Με τον ορθοπεδικό σας και τον φυσιοθεραπευτή σας έχετε κάποια μόνιμη σύμβαση για να σας προσέχει τα γόνατα; Σοβαρά τώρα, ήταν ωραία η εμπειρία. Αφενός μεν το θέαμα, η αδρεναλίνη, η μετάβαση από τους πονεμένους μηρούς στους πονεμένους γλουτιαίους και τούμπαλιν ήταν όλα καινούρια για μένα και μπορώ να πω ότι μου άρεσαν. Δεν με βλέπω να το κάνω συχνά αυτό το πράγμα (έχω και παραπάνω δρομικά παπούτσια να κάνω απόσβεση) αλλά θα εντάξω κάποια γρήγορα ανεβοκατεβάσματα στο πρόγραμμά μου ώστε αν ξανατύχει να είμαι πιο έτοιμος.

Ευχαριστώ και τον Γιάννη @ichasone για τις συμβουλές του. Γιάννη έπρεπε να με έβλεπες στις κατηφόρες, στην αρχή πήγαινα σαν νεογέννητη καμηλοπάρδαλη, αλλά μετά από λίγο περνούσα και κόσμο.

[Yiannis]

Καλώς ήρθες Σωτήρη στον κόσμο του trail running, εκεί όπου οι αμνοί ξεχωρίζουν απ τα ερίφια. Έχεις ήδη κάνει το πρώτο επιτυχημένο σου βήμα, να πηγαίνεις τελείως άμυαλα στις τεχνικές κατηφορες, θα έχεις λαμπρό μέλλον. 😁😁😁
See you on the mountains.

[Blackdog]

Συνήθεια είναι το βουνό! και εξαιτίας χαμηλού ρυθμού, και πολλές φορές χώματος οι καταπονήσεις είναι λιγότερες
από το δρόμο πίστεψε με. άσε που οι προσαρμογές του αστραγάλου σου (και όχι μόνο) θα είναι απίστευτες με το καιρό(τρελή ευστάθεια). Θέλει βέβαια υπομονή για να ανεβάσεις τα χλμ και κυρίως τα υψομετρικά (εκεί την πατάνε όλοι). Τέλος μην υποτιμάς το σωστό παπούτσι στο trail ( δεν ξέρω με τι έτρεξες) αλλά έχω δει τα χειρότερα (σε τούμπες κατά βάση) σε πεζοπόρους και τυπους που ήρθαν με εξοπλισμό δρόμου στο βουνό. Για μένα δεν συγκρίνεται το τρέξιμο στο βουνό (θέα, χλωρίδα – πανίδα, παιχνίδια στις κατηφόρες, αλλαγές στο τερέν, στον καιρό κα) Καλή αρχή εύχομαι αν ξεκινήσεις βουνό και συγχαρητήρια για τον αγώνα σου!

[Sotiris Diamantopoulos]

Καλησπέρα @blackdog, το κατάλαβα κι εγώ αυτό που λες για τις καταπονήσεις. Δεν νομίζω πως θα την έβγαζα καθαρή αν έτρεχα 23 χιλιόμετρα στο δρόμο, στην τρέχουσα κατάστασή μου.

Υπομονή δεν μπορώ να πω ότι είχα, αλλά σίγουρα με βοήθησε ότι ανεβοκατέβηκα τον Όλυμπο μια βδομάδα πριν, πιο αργά αλλά με extra βάρος λόγω backpack. Αστραγάλους και τους γύρω τένοντες, από την άλλη, είχα δουλέψει πολύ τον τελευταίο καιρό λόγω των ενοχλήσεων που είχα την άνοιξη στο πέλμα. Έτσι, η μόνη ενόχληση (αλλά τι ενόχληση!) που έχω 2 μέρες μετά είναι στους μηρούς λόγω του κατηφορικού τρεξίματος, καθώς γάμπες-γλουτιαίοι ήταν δουλεμένοι από την ανάβαση του Ολύμπου.

Για τον εξοπλισμό, είχα τα Adidas Terrex Agravic με Boost midsole και Continental outsole και με κάλυψαν απόλυτα. Είδα όμως κόσμο -λίγους ευτυχώς- με δρομικά παπούτσια και δεν θα ήθελα να είμαι μπροστά τους στις κατηφόρες :).

Εκτίμησα κι εγώ αυτά που λες για τα θετικά του βουνού, και το σίγουρο είναι ότι πλέον μπαίνουν και οι βουνίσιοι αγώνες στο πρόγραμμα.

[Γιαννης]

χα χα καλώς ήρθες στο δρομικό μονοπάτι που θα κολλήσεις(κατά την άποψη μου) Εγώ δεν τρέχω άσφαλτο( μόνο κάτι 10αρακια για προπόνηση το βράδυ) είμαι του βουνού παιδί και δεν το αλλάζω με τίποτα. Νομίζω οι εικόνες και τα συναισθήματα απλά δεν υπάρχουν και είναι ένα μόνιμο κίνητρο :)π.χ σήμερα έτρεξα Αρμα Παρνηθας την άλλη εβδομάδα πάω Αθλο Μαινάλου και μετράω τις ώρες ήδη αν και τα πόδια διαμαρτυρονται χε χε

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις