Η επιδημία των τραυματισμών

Το ποιος, το τι, το πού και το γιατί των τραυματισμών.

Είναι μια πραγματικότητα, οι άνθρωποι τραυματίζονται κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Οι τραυματισμοί είναι ένα κοινό παράπονο πολλών που διατηρούν έναν δραστήριο τρόπο ζωής, αλλά συμβαίνουν συχνά ακόμη και σε αυτούς που ακολουθούν μια καθιστική ζωή.

Πολύ λίγη ή πάρα πολύ σωματική δραστηριότητα μπορεί να συμβάλει σε έναν τραυματισμό. Τραυματισμοί προκύπτουν από επαφή σε αθλήματα, όπως το ποδόσφαιρο ή την πυγμαχία, μπορεί επίσης να προκληθεί από ατυχήματα, όπως συγκρούσεις αυτοκινήτων ή πτώσεις. Οι τραυματισμοί μπορεί επίσης να προκληθούν από ασθένειες.

Ενώ ακούμε πολλά για τραυματισμούς από ατυχήματα, οι περισσότεροι άνθρωποι πιο συχνά πάσχουν από κοινούς τραυματισμούς. Αυτοί είναι πιο ασαφείς και δύσκολο να εντοπιστούν, επειδή είναι λειτουργικοί και δυνητικά μπορεί να επιλυθούν με την πάροδο του χρόνου. Συνήθως αναφέρονται ως ήσσονος σημασίας, αν και μπορούν να μειώσουν την ποιότητα της ζωής μας, να μας εμποδίσουν να φτάσουμε στις μέγιστες αθλητικές μας δυνατότητες, ακόμη και να επηρεάσουν το ευ ζην μας.

Οι κοινοί τραυματισμοί μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε οξείς και χρόνιους.

• Στις οξείς βλάβες περιλαμβάνονται ένας γυρισμένος αστράγαλος, ο πόνος στην πλάτη κατά τη διάρκεια ανύψωσης βαρών ή μια πτώση. Μερικές φορές δεν αισθανόμαστε τη ζημία μέχρι το επόμενο πρωί. Μια οξεία βλάβη μπορεί να καθυστερήσει και να γίνει χρόνια.
• Οι χρόνιες κακώσεις εμφανίζονται συχνά ξαφνικά, μετά από συσσώρευση ημερών ή εβδομάδων. Πολλοί άνθρωποι αδυνατούν να αποδώσουν την αιτία εμφάνισής τους σε κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό. Μερικές φορές αυτοί οι τραυματισμοί έρχονται και παρέρχονται, συνήθως ως αποτέλεσμα κάποιου άλλου χρόνιου προβλήματος που δεν θεραπεύεται ποτέ.

Το μοντέλο αυτό των οξέων-χρόνιων τραυματισμών μπορεί να είναι θολό, καθώς δεν αισθανόμαστε πάντα έναν τραυματισμό μέχρι να είναι πολύ αργά. Η καθιστική ζωή είναι ένα παράδειγμα. Μια μέρα σηκωνόμαστε από το γραφείο ή βγαίνουμε από το αυτοκίνητο και αισθανόμαστε οξύ πόνο – οξεία οσφυαλγία που προκλήθηκε από το χρόνιο στρες της καθιστικής ζωής.

Οι κοινοί τραυματισμοί εξακολουθούν να είναι πολύπλοκες φυσικές και βιοχημικές διαταραχές στο σώμα μας, που μπορεί να παράγουν ή να μην παράγουν πόνο, αναπηρία και ευπάθεια σε άλλες φυσικές και βιοχημικές διαταραχές. Επίσης, είναι αρκετά διαφορετικοί και μοναδικοί ακόμη και μεταξύ ατόμων με τον ίδια φαινομενικά τραυματισμό, στο γόνατο για παράδειγμα. Αυτό δεν είναι σύνηθες στην περίπτωση ατυχημάτων, όπου μια ρήξη μηνίσκου ή ένα κάταγμα μηριαίο οστού έχει μια σαφή διάγνωση. Οι συνηθέστεροι κοινοί τραυματισμοί έχουν λειτουργικό χαρακτήρα, χωρίς καμία πραγματική διάγνωση, εκτός από την αξιολόγηση της μυϊκής ανισορροπίας από κατάχρηση, τη χρήση μη κατάλληλων παπουτσιών ή άλλους φυσιολογικούς λόγους.

Ο ίδιος ο πόνος προσθέτει μια συναισθηματική συνιστώσα στους σωματικούς και βιοχημικούς τραυματισμούς. Και μαζί με κάποιο βαθμό αναπηρίας, οι τραυματισμοί μπορούν να βλάψουν την ποιότητα της ζωής, να περιορίσουν τη φυσική κίνηση και να οδηγήσουν σε άλλους τραυματισμούς ή ασθένειες.

Το πιο σημαντικό είναι ότι οι περισσότεροι τραυματισμοί είναι και αποτρέψιμοι και σχετικά εύκολο να διορθωθούν. Εκείνοι που είναι πιο υγιείς έχουν λιγότερους τραυματισμούς και αν παρουσιάσουν κάποιο πρόβλημα, το σώμα είναι σε καλύτερη θέση να το διορθώσει σε εύλογο χρονικό διάστημα.

Αυτό το άρθρο εξετάζει την επιδημία τραυματισμών – τα απροσδόκητα υψηλά ποσοστά τραυματισμών για όσους ακολουθούν έναν χαμηλού κινδύνου ενεργό τρόπο ζωής.

Ποιος – και ποιος δεν – τραυματίζεται

Οι περισσότεροι άνθρωποι τραυματίζονται κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Οι αθλητές σε αθλήματα επαφής πληγώνονται συχνότερα, ακολουθούν οι αθλητές αντοχής και με παρόμοιους ρυθμούς εκείνοι που εκτελούν απλές ασκήσεις, όπως μαθήματα αεροβικής γυμναστικής, γυμναστήριο και ακόμα και περπάτημα.

Εκπληκτικά παρόμοια ποσοστά τραυματισμών συμβαίνουν ακόμη και σε ανθρώπους που ακολουθούν καθιστική ζωή, συχνά για διάφορους λόγους. Ακόμη και για έναν μη-αθλητή, ένας χρόνιος τραυματισμός μπορεί να βλάψει την καθημερινότητά του, να μειώσει την ανεξαρτησία του – ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους – να μειώσει την ποιότητα ζωής και να αυξήσει το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης δραματικά.

Το γεγονός είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη τραυματίζονται από κάποιο είδος σωματικού ή βιοχημικού στρες. Να είναι κανείς υγιής και σε φόρμα προσφέρει μεγάλη αξία, συμβάλλοντας στην πρόληψη των τραυματισμών και στην ταχύτερη επούλωσή τους.

Τι

Οι περισσότεροι τραυματισμοί σχετίζονται με τους μύες, ακόμη και αν ο πόνος είναι ή δεν είναι μυϊκός. Στην πλειοψηφία τους προκαλούνται από ανισορροπία των μυών. Όταν υπάρχει μειωμένη λειτουργική ικανότητα ενός μυ, οι δευτερογενείς επιδράσεις περιλαμβάνουν πόνο στη συνδεδεμένη άρθρωση, σύνδεσμο, τένοντα και άλλες περιοχές, καθώς επίσης και μειωμένη κίνηση.

Οι μύες που διασχίζουν δύο αρθρώσεις είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι και πιο συχνά τραυματίζονται. Η αδράνεια, όπως η καθιστική ζωή, αυξάνει επίσης τον κίνδυνο τραυματισμού. Η μυϊκή ανισορροπία είναι η πιο συχνή αιτία των κοινών τραυματισμών. Η μυϊκή κόπωση μπορεί επίσης να διαδραματίσει έναν ρόλο στην ανάπτυξη των καταγμάτων καταπόνησης στα οστά.

Που

Εάν οι μύες είναι η πιο κοινή περιοχή του τραυματισμού, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε σε ποιο σημείο του μυ έχει συμβεί ο τραυματισμός. Παρότι δε μπορούμε να αισθανθούμε αυτή τη διαφορά, είναι σημαντικό επειδή η θέση του τραυματισμού μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες για τη φύση του προβλήματος και το έναυσμά από τον τρόπο ζωής. Έτσι, το ερώτημα είναι πού ακριβώς στον μυ συνέβη η ζημία.

Είναι από καιρό γνωστό ότι οι ταχείας συστολής αναερόβιες μυϊκές ίνες είναι πιο επιρρεπείς στους τραυματισμούς σε σύγκριση με τις βραδείας συστολής αερόβιες ίνες. Αυτό έχει αποδειχθεί σε απεικονίσεις μαγνητικών τομογραφιών, οι οποίες δείχνουν επίσης ότι οι αναερόβιες αυτές ίνες μπορεί να κάνουν ένα άτομο επιρρεπή σε τραυματισμό.

Η βραδείας συστολής αερόβιες μυϊκές ίνες, λόγω της ιδιότητάς τους για κίνηση μακροχρόνιας ενέργειας και ανθεκτικότητας στην κόπωση – υποστηρίζουν τις αρθρώσεις και τους γύρω μαλακούς ιστούς – μπορούν να βοηθήσουν τις αναερόβιες ίνες να λειτουργήσουν καλύτερα. Ωστόσο, εάν το αερόβιο σύστημα δεν έχει αναπτυχθεί καλά, αυτή η λειτουργία μπορεί να μειωθεί.

Γιατί

Εν ολίγοις, τραυματιζόμαστε επειδή έχουμε κάνει κάτι που διαταράσσει τη φυσική μας ισορροπία. Για παράδειγμα, η κακή διατροφή μπορεί να συμβάλει στη χρόνια φλεγμονή, φοράμε λάθος παπούτσια, ή υπερ- ή υπο-ασκούμαστε. Όλα αυτά μπορούν να προκαλέσουν ανισορροπία των μυών.

Μερικά παραδείγματα περιλαμβάνουν:

• Η έλλειψη προθέρμανσης
• Η μυϊκή κόπωση (συχνά από πάρα πολύ ή έντονη σωματική δραστηριότητα), η οποία είναι συνήθως το αποτέλεσμα της κατάχρησης των αερόβιων ή αναερόβιων μυών.
• Η ανισορροπία των μυών, η οποία προδιαθέτει για έναν τραυματισμό που δε θα συνέβαινε διαφορετικά.
• Η κακή αερόβια λειτουργία.
• Οι οξείες ή χρόνιες δυσλειτουργίες του εγκεφάλου.

Γενικά, ένα υγιές μυαλό και σώμα μπορεί να διορθώσει τις ανισορροπίες των μυών.

Η οικοδόμηση ενός υγιούς και γυμνασμένου σώματος και εγκεφάλου είναι η καλύτερη προσέγγιση για την πρόληψη των τραυματισμών και μπορεί να βοηθήσει να διορθωθούν αυτοί που έχουν ήδη εμφανισθεί.

Πηγή: https:// philmaffetone.com