Τα τελευταία χρόνια, οι περισσότεροι θα έχετε παρατηρήσει κάποιους αθλητές ή αθλουμένους να φορούν χρωματιστές ταινίες σε συγκεκριμένα σημεία των ποδιών ή του κορμού τους. Πρόκειται για την κινησιολογική ταινία, γνωστή και ως kinesio tape.
Σύμφωνα με την θεωρία, η κινησιολογική ταινία υποστηρίζει τους τραυματισμένους μύες και συνδέσμους, ανασηκώνοντας ελαφρώς το δέρμα ενώ συγχρόνως επιτρέπει την πλήρη κίνηση της περιοχής. Με τον τρόπο αυτόν, καθώς η ταινία, το δέρμα και ο συνδετικός ιστός κινούνται ελεύθερα, δημιουργείται ένα μικρό κενό μεταξύ αυτών και του τραυματισμένου μυός ή τένοντα, βοηθώντας έτσι την ροή του αίματος και του λεμφικού υγρού. Ως εκ τούτου, η αποκατάσταση του φλεγμαίνοντος ιστού είναι αμεσότερη.
Είναι ακριβώς το αντίθετο από την παραδοσιακή μέθοδο με την χρήση ανελαστικής ταινίας, όπου ο στόχος ήταν ο περιορισμός της κίνησης της τραυματισμένης περιοχής προς αποφυγή μεγαλύτερης ζημιάς.
Ποια όμως από τις δύο προσεγγίσεις είναι πιο αποδοτική; Κάνει πράξη η κινησιολογική ταινία όλα αυτά τα οποία υπόσχεται, βάσει θεωρίας;
Η αλήθεια είναι πως ακόμη δεν υπάρχουν επιστημονικές αποδείξεις που να στηρίζουν την αποτελεσματικότητά της. Σύμφωνα με μία μετα-ανάλυση που έγινε, το συμπέρασμα ήταν πως τα οφέλη από την χρήση της kinesio tape ήταν μάλλον ασήμαντα, όσον αφορά την επίδρασή της σε τομείς όπως η μείωση του πόνου, η δύναμη, η ιδιοδεκτικότητα και το εύρος της κίνησης. Υπήρχαν κάποιες ενδείξεις, αλλά δεν ήταν επαρκείς για να αποφανθούμε με βεβαιότητα.
Μία άλλη τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη, στην οποία οι δρομείς συμμετείχαν χωρίς να γνωρίζουν αν φορούσαν κινησιολογική ταινία, απλή ταινία ή καθόλου, έδειξε ότι στην πρώτη περίπτωση δεν υπήρχε κάποια διαφορά σε επίπεδο δύναμης, ενώ στις περιπτώσεις που κάποιοι αθλητές ισχυρίστηκαν κάτι τέτοιο, πολύ πιθανόν να οφείλεται σε φαινόμενο placebo.
Σε μία άλλη έρευνα, εξετάστηκαν 61 υγιείς δρομείς, χωρισμένοι σε τρία γκρουπ. Στο ένα γκρουπ τοποθετήθηκε kinesio tape στον γαστροκνήμιο, πιάνοντας και την ποδοκνημική όπως προτείνει το σχετικό manual, στο άλλο γκρουπ τοποθετήθηκε ταινία μόνο στον γαστροκνήμιο ενώ στο τρίτο δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου ταινία.
Οι μετρήσεις αφορούσαν την ροή του αίματος στον γαστροκνήμιο αλλά και την περίμετρο του σημείου, πριν το τρέξιμο, 24 ώρες μετά και 72 ώρες μετά από αυτό. Καμμία διαφορά δεν διαπιστώθηκε μεταξύ των ευρημάτων που αφορούσαν το κάθε γκρουπ.
Βέβαια, οι έρευνα έγινε σε υγιείς αθλητές και όχι σε περιπτώσεις όπου υπήρχε κάποιος τραυματισμός στην συγκεκριμένη περιοχή.
Από τα παραπάνω, όπως και κάποια ακόμη, συμπεραίνουμε πως δεν έχουμε ακόμη επαρκή στοιχεία και μετρήσεις, ώστε να καταλήξουμε σχετικά με τα οφέλη της κινησιολογικής ταινίας σε περιπτώσεις τραυματισμένων ιστών αλλά και την υπεροχή της έναντι άλλων παρεμφερών μεθόδων. Η θεωρία πίσω από την σχεδίασή της έχει βάση, μένει όμως να δοθεί και μία ξεκάθαρη απάντηση μέσα στα εργαστήρια.
Πηγές:
Roberto4Carlos
@echetlos, Νίκο πάντα είχα την απορία τι ισχύει τελικά για αυτές τις ταινίες και αν προσφέρουν όντως κάτι.
Ένα ακόμα πεδίο της άθλησης όπου υπάρχουν αντικρουόμενες θεωρίες, δεν υπάρχουν ασφαλή συμπεράσματα, δεν αποδεικνύουν κάτι τα περιορισμένα τεστ.
Πάντως για τις απόκριες θα τις έχω υπόψη!!!
oldman
Η προσωπική μου εμπειρία από τη χρήση των Kinesio tapes είναι περίπου πέντε χρόνων. Μάλιστα κατέφυγα σε αυτές και την περασμένη εβδομάδα. Η γνώμη μου είναι ότι δουλεύουν πολύ καλά σε τραυματισμούς μυικών ινών. Δεν έχουν επίπτωση σε αρθρώσεις, τένοντες, κλπ. Όταν λέμε δουλεύουν, εννοούμε ότι συντομεύουν τον χρόνο αποκατάστασης. Δεν μειώνουν τον πόνο, δεν παρέχουν στήριξη, γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός τους.
Xristos
Έχω χονδροπάθεια επιγονατίδας. Έχω χρησιμοποιήσει τις ταινίες σε 2 αγώνες μεγάλων αποστάσεων (100 χιλ. και 168 χιλ.) καθώς και σε ημιμαραθώνιο και ένιωσα ότι με βοήθησαν αρκετά. Αποφάσισα να τις χρησιμοποιώ και τα Σαββατοκύριακα όταν κάνω μεγάλες προπονήσεις δηλ. πάνω απο 35 χιλ.
Roberto4Carlos
Η τοποθέτηση τους(σημείο, διάταξη, προσανατολισμός) χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη γνώση?
oldman
@roberto4carlos: θα τα βρεις όλα στο youtube…