Giannis Psarelis

@giannispsarelis Κατατοπιστικοτατο αρθρο κοουτς, ευχαριστουμε.
Τι συμβαινει ομως οταν χρησιμοποιουμε τους μετρητες ισχυος σε προπονησεις που ο αθλουμενος δεν δυναται λογω εξωγενων παραγοντων (πχ αφυδατωση, ιογενης λοιμωξη, φορτωμενο εργασιακο προγραμμα) να επιτυχει τις προβλεπομενες τιμες παραγομενου εργου χωρις να καταβαλλει υπερπροσπαθεια; Σε μια προπονηση μετα απο ξενυχτι για παραδειγμα (ακομα και αν αισθανομαστε καλα κατα την εναρξη της) ο παλμογραφος θα δειχνει 10-15 bpm περισσοτερα για τον ιδιο ρυθμο ανα χιλιομετρο οποτε μπορουμε να αναπροσαρμοσουμε την ενταση της προπονησης αναλογα προκειμενου να μην μετατραπει ενα long run σε ρυθμο αγωνα και “χρεωθουμε” αναιτια. Σε αντιστοιχη προπονηση με Stryd πχ που δεν λαμβανονται υποψιν οι σφυξεις κατα τον υπολογισμο των watt που παραγονται σε καθε βημα μας πως μπορουμε να αποφυγουμε παρομοιες περιπτωσεις, ειδικα αν ειμαστε λιγοτερο εμπειροι στο να “ακουμε” το σωμα μας;

@dkoukouΕυχαριστώ για την ερώτηση και τα σχόλια. Να ευχηθώ χρόνια πολλά με υγεία, ευτυχία και καλές προπονήσεις.

Καθώς ανήκω σε αυτό που λέμε ουμανιστική προπονητική σχολή και αντιμετωπίζω ολιστικά τον αθλητή σε περιπτώσεις που αναφέρεις (αφυδάτωσης, ιογενής λοίμωξη, επαγγελματικές υποχρεώσεις κ.λ.π) αλλάζω το πρόγραμμα προπόνησης με πρωταρχικό κριτήριο να είναι καλά και υγιής ο αθλητής.
Επαναπροσδιορίζω την ένταση της προπόνησης σύμφωνα με τα δεδομένα που θα προσλάβω από την επαφή με τον αθλητή.

Η καρδιακή συχνότητα δεν είναι αξιόπιστη ένδειξη της έντασης της προσπάθειας του αθλητή. Δείχνει την επιβάρυνση ενός συγκεκριμένου συστήματος του οργανισμού. Θέλει σημαντική προπονητική εμπειρία και σημαντικές γνώσεις φυσιολογίας για να μπορέσει να αντιληφθείς σε τι οφείλεται η σημαντική αποκλιση από αυτό που αναμένεις. Ανέφερα ενδεικτικά στο άρθρο μερικούς παράγοντες (ψυχολογική κατάσταση του αθλητή π.χ. άγχος, στρες από άλλες δραστηριότητες ή αφυδάτωση ή λήψη κάποιου συμπληρώματος ή κάποιου φαρμακευτικού σκευάσματος κ.λ.π.).
Μερικές περαιτέρω διευκρινήσεις :
I. Οι τιμές ισχύος έχουν καλύτερη συσχέτιση με τιμές γαλακτικού και pH και σε προστατεύουν καλύτερα για να μην ανεβάσεις ένταση και να μην “χρεωεθείς”
II. Εάν είσαι κουρασμένος λογικά – χωρίς τη λήψη εξωγενών ουσιών π.χ. καφείνης- δεν θα μπορέσεις να ανεβάσεις τιμές ισχύος και όχι το αντίθετο.

Σε καταστάσεις όπως αυτές που μου περιγράφεις δεν θα “χρεωθείς”, όπως τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι αυτή την έκφραση δηλαδή να ανέβεις σε υψηλότερες τιμές γαλακτικού και να ανέβεις ζώνη προπόνησης.

Τι μπορείς να κάνεις εμμένοντας στο προπονητικό σου πρόγραμμα ενώ είσαι από ξενύχτι ή έχοντας προσβληθεί από κάποιο ιό ή μικρόβιο ; Να καταπονήσεις περαιτέρω το νευρικό ή ορμονικό σου σύστημα, να εξασθενήσεις την “δύναμη” του ανοσοποιητικού σου συστήματος έχοντας μειώσεις περαιτέρω τις συγκεντρώσεις των ουσιών με ανοσοποιητικό δράση (θεωρία ανοιχτού παραθύρου) κ.λπ.

@giannispsarelis Κόουτς ωραίο και καινοτόμο άρθρο, ως συνήθως.
Ωστόσο έχω παρόμοιες σκέψεις-προβληματισμούς με του @dkoukou
Επίσης δε βρίσκω το λάθος ή το κακό σε αυτο:
Προσπαθώντας να προπονηθείς με τη χρήση του παλμογράφου είναι όπως το να χρησιμοποιείς τις ενδείξεις του μετρητή καυσίμου για να κατανοήσεις πόσο γρήγορα οδηγείς.» (Friel, 2012)

Θεωρώ πως η καρδιά είναι η κινητήρια δύναμή μας οπότε θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν όλους τους παράγοντες, ενδογενείς (αρρώστια πχ) ή/και εξωγενείς (ζέστη, κόντρα αέρας) ώστε να αξιολογήσουμε την προσπάθειά μας. Αν πχ κάνει ζέστη, εμείς θα πρέπει να αυξήσουμε την προσπάθειά μας για να παράξουμε το ίδιο έργο που θα αντιστοιχούσε σε νορμαλ συνθήκες. Τότε όμως θα μπούμε “στα κόκκινα” οπότε πάμε γρηγορότερα σε εξάντληση γλυκογόνου μπλα μπλα. Που εχω λάθος;
Ελπίζω στο επόμενο άρθρο σου να καταλάβω καλύτερα την αναγκαιότητα αυτών των οργάνων κ την ξεπερασμένη χρήση των παλμογράφων

Ξαναδιαβάζοντας κάποια άρθρα, προσπαθώ κάθε φορά να εμβαθύνω όλο και περισσότερο σε αυτά που θέλει να μας μεταφέρει ο αρθρογράφος.

@giannispsarelis Έτσι Γιάννη, αναλύοντάς μας τα περί Vo2max αναφέρεις κάποιες προπονήσεις βελτίωσης όπως 5 X 1000 @ 5km pace @ 1:1 work to rest ratio και 6 X 800 @5km @1:1 work to rest ratio.

Ερώτηση 1η
Ο λόγος που μια προπόνηση για παράδειγμα 10Χ400 σε ρυθμό Vo2max δεν προτείνεται για βελτίωση της Vo2max είναι γιατί ο χρόνος εκτέλεσης της κάθε επανάληψης, δεν είναι αρκετός για να φέρει τον οργανισμό σε κατάσταση μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου? Καλά το έχω καταλάβει ή όχι?

Ερώτηση 2η
Αν όντως ισχύει το παραπάνω, τότε το 10Χ400 σε ρυθμό έστω Vo2max, στην ουσία φέρνει τον οργανισμό κοντά (κάτω ή πάνω) από το Αναερόβιο κατώφλι (που σχεδόν ταυτίζεται με το 2ο Γαλακτικό κατώφλι αν και περιγράφουν διαφορετικές διαδικασίες, αν έχω καταλάβει σωστά), οπότε μια τέτοια προπόνηση τι προσφέρει? Προσφέρει μια μετατόπιση προς τα πάνω του κατωφλιού(οπότε αυξάνει την ανοχή στο γαλακτικό οξύ , και κάνει πιο αποδοτική τόσο την αερόβια όσο και αναερόβια λειτουργία?

Ερώτηση 3
Αν στην προπόνηση που λες 6 X 800 @5km @1:1 work to rest ratio της αλλάξουμε ρυθμό και την κάνουμε πιο αργή σε ρυθμό, τότε αμέσως αλλάζει και ο χαρακτήρας της άσκησης? Στοχεύει σε άλλου είδους βελτίωση από αυτή της Vo2max?

Ερώτηση 4
Όταν λοιπόν καταρτίζεται ένα προπονητικό πλάνο η στόχευση των προπονήσεων είναι

α) Προπονήσεις για Vo2max (μιας και η αύξηση της Vo2max παρασύρει αναλογικά και τα δύο γαλακτικά κατώφλια του αθλητή και μετατοπίζει προς τα πάνω τις ζώνες προπόνησης)

β) Προπονήσεις στο 2ο ΓΚ(Αναερόβιο) προκειμένου να μετατοπιστεί το κατώφλι αυτό πιο κοντά στο Vo2max και να γίνει πιο αποδοτική η αναερόβια διαδικασία και να αυξηθεί η ανοχή στο Γαλακτικό Οξύ

γ) Προπονήσεις στο 1ο ΓΚ(αερόβιο) προκειμένου να μετατοπιστεί το κατώφλι αυτό πιο κοντά στο 2ο ΓΚ και να γίνει πιο αποδοτικό το αερόβιο τρέξιμο (η αερόβια διαδικασία να λειτουργεί αποδοτικά για μεγαλύτερες εντάσεις τρεξίματος)

Έχουν κάποια ισχύ τα παραπάνω, ή όχι? Μήπως πρέπει να μείνω μετεξεταστέος και να επαναλάβω την τάξη?

Συγνώμη για το μακροσκελές του κειμένου αλλά αποτυπώνοντας απορίες και σκέψεις στο χαρτί(ή μάλλον στην οθόνη του GoRun) με βοηθάει και μένα να βάλω σε μια σειρά τρεξιματικές έννοιες που κατακλύζουν το μυαλό μου.