[notaSOL]

[notaSOL]

https://www.youtube.com/watch?v=hWCbmUhdwiM

[notaSOL]

https://www.wired.com/story/the-north-face-flight-vectiv-trail-running-shoe/

[notaSOL]

Jim Walmsley, Camille Herron hope to chase 100K records at Project Carbon X 2 event

• Αυτή η απάντηση τροποποιήθηκε στις 2 έτη, 4 μήνες πριν από notaSOL.

[notaSOL]

[notaSOL]

Κάποτε, ένα νεαρός μαθητής, μόλις 8 χρονών, παγιδεύτηκε σε  ένα ατύχημα πυρκαγιάς στο σχολείο του και τίποτα  δεν προμήνυε ότι  θα ζούσε. ( Σε μια φωτιά που ο μεγαλύτερος του αδερφός , 13 χρονών θα έχανε τη ζωή του). 
Στη μητέρα του είπαν ότι ήταν βέβαιο πως  θα πεθάνει, γιατί η τρομερή φωτιά είχε καταστρέψει το κάτω μισό του σώματός του. Ακόμα κι αν  επιβίωνε, θα έμενε ανάπηρος σε όλη του τη  ζωή.
Αλλά αυτό το  γενναίο αγόρι δεν ήθελε ούτε να  πεθάνει ούτε  να είναι  ανάπηρος. Η αποφασιστικότητά του να περπατήσει ήταν ανίκητη και η επιμονή του τελικά απέδωσε. Άρχισε να περπατά στο σχολείο και  μετά να τρέχει στο σχολείο..  να τρέχει για τη χαρά του τρεξίματος, για τη χαρά ότι μπορούσε. Κι αργότερα στο κολέγιο κατάφερε και μπήκε  στην ομάδα του στίβου.

Τον Φεβρουάριο του 1934, στο περίφημο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης, αυτό το νεαρό αγόρι που  κανείς δεν περίμενε να επιβιώσει, που κανείς   δεν  ήταν σίγουρος ότι θα περπατούσε ξανά, που  κανείς δεν μπορούσε ποτέ να ελπίζει ότι θα  ξανατρέξει – αυτός ο αποφασιστικός νεαρός, ο Dr. Glenn Cunningham, έτρεξε το ταχύτερο μίλι στο κόσμο. 
Έσπασε αυτό το ρεκόρ 3 φορές στον κλειστό στίβο και 1 στο ανοιχτό. Το ρεκόρ του άντεξε 3 χρόνια.
 Θεωρείται από πολλούς ο καλύτερος αμερικάνος miler όλων των εποχών.
Το μίλι που γίνετai  στα  Kansas Relays  ονομάζεται προς τιμήν του.
Το 1974 εισήχθη στο  National Track and Field Hall of Fame.

[notaSOL]

Στις 16 Σεπτεμβρίου 2011 στις Βρυξέλλες , ο Yohan Blake, στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς στο τελικό των Diamond League, θα τρέξει έναν από τους καλύτερους και πιο συναρπαστικούς αγώνες στην ιστορία του Παγκόσμιου Στίβου και για πολλούς , το καλύτερο 200αρι που έχει τρέξει ποτέ κανείς ! 

2 εβδομάδες νωρίτερα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ο ένας και μοναδικός Usain Bolt σε ένα  αναπάντεχο αποτέλεσμα , είχε ακυρωθεί στο τελικό των 100μ δίνοντας την ευκαιρία στον Blake να στεφθεί αυτός βασιλιάς!
Στην συνέχεια στις 8 Σεπτεμβρίου στο Zürich Weltklasse ο Yohan Blake  είχε γράψει ένα νέο PB στα 100μ με 9.82.
Χρόνο που θα επανάλαβει και 3 μέρες μετά στις 11 Σεπτεμβρίου στο Βερολίνο!
 Στις 16 Σεπτεμβρίου όμως σε αυτόν τον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, ΔΕΝ συμμετέχει στα 100μ, σε ένα αγώνα που όλοι περιμέναμε να μας χαρίσει τη μεγάλη μονομαχία που δεν είδαμε στο Παγκόσμιο της Daegu, καθώς εδώ  συμμετέχει ο Usain Bolt που μάλιστα θα κερδίσει με ένα SB 9.77!
Η τελική επιλογή του Yohan Blake είναι τα 200μ όπου μάλιστα κατεβαίνει έχοντας ένα φτωχό SB 20.33 από τις 16 Απριλίου 2011!
Σίγουρα , η κατάσταση του Blake, προϊδεάζε για μια ακόμη καλή κούρσα.Αυτό όμως που έκανε ο Blake ξεπερνούσε κάθε προσδοκία.
Κάνοντας το εκπληκτικό 19.26 έγινε ο 2ος καλύτερος 200αρης όλων των εποχών πίσω μόνο από τον Usain Bolt!

Αλλά αν κάτι κάνει ξεχωριστή αυτή τη κούρσα στο πάνθεον των 200αριων ίσως δεν είναι ο εκπληκτικά δυναμικός τρόπος με τον οποίο έτρεξε ο Yohan Blake, αλλά η εκκίνηση!
Οι χρόνοι αντίδρασης των κορυφαίων sprinters κυμαίνονται από 0.12-0.18 sec.
Ο μέσος όρος αντίδρασης των sprinters στις κορυφαίες κούρσες των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνο , το 2008 σύμφωνα με μια έρευνα του Πανεπιστημίου της Αθήνας ήταν 0.162 sec.

 Σίγουρα ένα από τα αδύνατα σημεία του Yohan Blake , ήταν πάντα η εκκίνηση.  Αλλά αυτό που έκανε σε αυτή την κούρσα μοιάζει πέρα για πέρα αδιανόητο .
Ο χρόνος αντίδρασης του ήταν 0.269!!!

Ο χειρότερος χρόνος όλων όσων συμμετείχαν στη κούρσα!
1 BLAKE Yohan JAM 19.26 WL,MR 0.269 
2 DIX Walter USA 19.53 PB 0.185 
3 ASHMEADE Nickel JAM 19.91 PB 0.147 
4 SAIDY NDURE Jaysuma NOR 19.97 0.198
 5 SORRILLO Rondell TRI 20.41 0.152 
6 WAUGH Ainsley JAM 20.57 0.175 
7 ASTRAND Jonathan FIN 20.73 0.159
 8 AKALAUSKAS Rytis LTU 20.74 NR 0.180
 FORSYTHE Mario JAM DNF 0.217  

Αν κἀτι όμως είναι ανεπανάληπτο σε αυτή τη κούρσα, αυτό είναι το 2ο 100αρι του Yohan Blake που είναι το πιο γρήγορο που έχει γίνει ποτέ! Ακόμη πιο γρήγορο και από τα μέγαλα παγκόσμια ρεκόρ του Usain Bolt και του Michael Johnson που είχαν αφήσει αφωνο όλο τον πλανήτη!

Ta 10 καλύτερα “2α μισά 100μ”  στην ιστορία των 200μ!

1. Yohan Blake    9.12
2. Michael Johnson   9.18
3.Usain Bolt 9.27
4Xavier  Carter   9.27
5.  Ato Bolton  9.33
6.  Wallace Spearmon 9.35
7. Maurice Greene 9.36
8. Alonso Edward 9.44
9. Justin Gatlin  9.46
10.  Walter Dix  9.48

Το ερώτημα του τι χρόνο θα είχε κάνει εκείνη την ημέρα ο Yohan Blake θα μείνει αναπάντητο να μας κυνηγάει βλέποντας ξανά και ξανά ακόμα και σήμερα αυτή τη κούρσα.

Ένα ερώτημα που ούτε ο ίδιος ο Yohan Blake που εκείνη την ημέρα είναι μόλις 22 χρονών και 8 μηνών θα καταφέρει ΠΟΤΕ ξανά να πλησιάσει .
Το 2012 στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου θα πάρει ασημένιο και στα 100 και στα 200 ( με 9.75 και 19.44) και μετά θα ακολουθήσει η πτώση και η μετριότητα.
 Το 2013, 2014, 2015 δεν θα κατέβει ούτε στα 100μ τα 10 δευτερόλεπτα , ούτε στα 200, τα 20.
 Στα 200μ μάλιστα ως σήμερα ΜΟΝΟ μια φορά στις 25 Ιούνιου 2017 έχει κατέβει τα 20 , με 19.97.Στα 100 θα το παλέψει περισσότερο , θα έχει πάλι σα καλύτερη χρονιά το 2017 με 9.90 . Το 2020 και στα 100μ δεν θα κατεβει τα 10.
Παρόλαυτα σήμερα στην αυγή της Ολυμπιακής χρονιάς , 32 πιἀ χρονών , έχει για άλλη μια φορά ζωντανό το όνειρο της μεγάλης επιστροφής.
 Θα τα καταφέρει; 
…ίσως αυτό είναι το ερώτημα, η σκέψη, που  κοιτώντας ξανά και ξανά αυτή τη κούρσα της 16ης Σεπτεμβρίου του 2011,  μετατρέπει το αναπάντητο ερώτημα του χρόνου που θα μπορούσε να κάνει τότε , στο αναπάντητο ερώτημα της καριέρας που δεν είχε…

[notaSOL]

[notaSOL]

https://newsbeezer.com/serbiaeng/they-thought-he-was-a-wizard-and-today-hes-a-real-little-student-photo/

[notaSOL]

[notaSOL]

[notaSOL]

[notaSOL]

IAAF World Cross Country Championships, Edinburgh 2008

30 Μαρτίου 2008
Στο Holyrood Park, στο Edinburgh… σε μια από τις ξεχωριστές στιγμές του τρεξίματος και του Παγκόσμιου αθλητισμού, ο Kenenisa Bekele , με τον πιο ανεπανάληπτο τρόπο θα σφραγίσει πέρα από κάθε αμφισβήτηση, το χαρακτηρισμό του ως τον καλύτερο cross country δρομέα όλων των εποχών, σπάζοντας την ισοπαλία του με τους Paul Tergat και John Ngugi και κατακτώντας τον 6ο ατομικό Παγκόσμιο τίτλο στην μεγάλη απόσταση και τον 11ο συνολικά.

Μια επική μάχη απέναντι στους Leonard Patrick Komon, Zersenay Tadese, Joseph Ebuya, Bernard Kiprop Kipyego, Augustine Choge, Sileshi Sihine, Gebre Gebremariam, Craig Mottram, Marílson Dos Santos, …. Και με ένα σενάριο στα όρια της φαντασίας…

Στο 3ο χλμ (32.00″ στο βίντεο) από κάποιο πάτημα του βγαίνει το παπούτσι, τον προσπερνούν καμιά 30αρια-40αρια(;) δρομείς, μπορεί να χάνει και 15 δευτερόλεπτα, κι αν πολλοί θα υπέθεταν ότι σε αυτή τη πίστα κι σε αυτού του είδους τον αγώνα ήταν πια τελειωμένος, θα βρει τη δύναμη και το κουράγιο να επανέλθει κι όσο δύσκολο κι αν φαντάζει στο 7ο χλμ τον βλέπουμε να έχει φτάσει πάλι στην κορυφή. Σε μια στροφή, θα έχει πάλι επαφή και θα κινδυνεύσει να χάσει την ισορροπία του, αλλά μπαίνοντας στον τελευταίο γύρο με περισσότερο από 1 χλμ να απομένει θα φύγει μπροστά … μια από τις πιο κυριαρχικές και απόλυτες επικρατήσεις στην ιστορία του στίβου…

Ο αγώνας των ανδρών στο 29.30″

https://www.worldathletics.org/news/news/no-sole-can-stop-bekele-edinburgh-2008

https://www.heraldscotland.com/news/12460373.coronation-of-king-kenenisa/

[notaSOL]

IAAF World Cross Country Championships, Mombasa 2007

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανωμάλου Δρόμου (World Athletics Cross Country Championships) είναι η σπουδαιότερη Διεθνή διοργάνωση Ανωμάλου Δρόμου. Διοργανώνεται υπό την αιγίδα της WA ( πρώην IAAF ) κάθε χρόνο από το 1973 ως το 2011. Από το 2011 έγινε διετή διοργάνωση.

Παρά την επιδερμική πρόσληψη, την ελλιπή προβολή και την αδιάφορη εκτίμηση της ιστορίας της και πολύ περισσότερο της σημασίας της διοργάνωσης αυτής από τα εγχώρια ΜΜΕ και πιθανόν και τους αθλητικούς μας κύκλους, η διοργάνωση αυτή είναι τόσο «βαθιά» που οι καταβολές της πηγαίνουν στο 1903!
Πρόδρομος της είναι το International Cross Country Championships, που διεξαγόταν ανελλιπώς από 1903 ως το 1972, με μόνη διακοπή το 1915-1919 και το 1941-1945, ένας αγώνας που ξεκίνησε σαν αγώνας των 4 εθνών του Ηνωμένου Βασιλείου και σταδιακά με την είσοδο της Γαλλίας (1907) και άλλων ευρωπαικών κρατών ( δεκαετία 20) οδήγησε σε έναν διεθνή αγώνα. Τα Αφρικανικά έθνη έκαναν την εμφάνιση τους το 1958 με την Τυνισία.
Ως το 1961 ήταν ένας μόνο αγώνας ανδρών , συνήθως 8,9 ή 10 μιλίων. Το 1961 εισήχθη και ο αγώνας Νέων. Από το 1967 επίσημα διεξάγεται πια και ο αγώνας των Γυναικών!

Παραδοσιακά, το WACCC, αποτελείται από τέσσερις αγώνες: ανδρών (12 χλμ.), γυναικών (8 χλμ.), Νέων αντρών (8 χλμ.) και Νέων γυναικών (6 χλμ.). Εκτός από ατομικά μετάλλια υπάρχει και Βαθμολογία για τις εθνικές ομάδες. Στην ομαδική βαθμολογία, οι θέσεις τερματισμού των έξι πρώτων δρομέων από μια ομάδα (που μπορεί να έχει ως και 9 δρομείς!) αθροίζονται (και για τους άνδρες και τις γυναίκες), και η χαμηλότερη βαθμολογία κερδίζει.
(Για τους αγώνες Νέων , βαθμολογούνται οι τρεις πρώτοι από ομάδες που έχουν έως και τέσσερις.)

Το 1998 παρουσιάστηκαν δύο νέοι αγώνες: μια μικρή απόσταση 4 χλμ για άνδρες και για γυναίκες. Η τελευταία φορά που διεξήχθησαν αυτοί οι αγώνες 4 χλμ ήταν το 2006. Από τότε καταργήθηκαν και δεν υπάρχουν σχέδια ή συζητήσεις για επαναφορά τους.

Σήμερα, μετά τους Ολυμπιακούς του RIO , το 2017 και το 2019 , έχει προστεθεί το αγώνισμα μιας μικτής σκυταλοδρομίας ( 2 άνδρες-2 γυναίκες για κάθε ομάδα) και οι αποστάσεις των αγώνων Ανδρών και Γυναικών έχουν γίνει και οι δύο 10 χλμ.

Σε μια απίστευτη επίδειξη κυριαρχίας, ο Ομαδικός Αγώνας κερδίζεται από την Αιθιοπία ή την Κένυα κάθε χρόνο από το 1981 και στη μικρή και στη μεγάλη απόσταση. Το ίδιο συμβαίνει και στον αγώνα Νέων ανδρών από το 1982. Ενώ στις γυναίκες από το 1991 μόνο ένα άλλο έθνος εκτός από αυτά τα 2 , έχει κερδίσει το χρυσό μετάλλιο : η Πορτογαλία το 1994.
Στον αγώνα ανδρών των 12 χλμ, η Κένυα κέρδισε τα παγκόσμια πρωταθλήματα για 18 χρόνια στη σειρά, από το 1986 έως το 2003, ένα ρεκόρ διεθνούς επιτυχίας που πιθανώς δεν υπάρχει ανάλογο σε κανένα άθλημα!!!

Αυτή την κυριαρχία , που όμως συνεχίζει να είναι κυριαρχία των κρατών της Ανατολικής Αφρικής , έσπασε μετά από 38 χρόνια και 34 αγώνες, η Uganda, που το 2019 στο Aarhus της Δανίας , με τo απίθανο δίδυμο των Joshua Cheptegei και Jacob Kiplimo, κέρδισε το ομαδικό χρυσό μετάλλιο!(Δείχνοντας ίσως ποιό θα είναι το μέλλον!)

Ατομικά αρκετοί αθλητές έχουν κερδίσει δύο ή περισσότερους ατομικούς τίτλους: ο Craig Virgin, ο μοναδικός Αμερικανός που κέρδισε ποτέ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Cross Country, το οποίο έκανε δύο φορές, ο Carlos Lopes, ο πρώτος που κέρδισε τρεις φορές, και φυσικά οι 2 Κενυάτες ο John Ngugi, ο χρυσός Ολυμπιονίκης των 5000μ του 1988, ο πρώτος που κέρδισε πέντε φορές και ο Paul Tergat, ο πρώτος άνθρωπος που κέρδισε πέντε φορές στη σειρά (1995-1999) και εδραίωσε ένα μοναδικό αίσθημα υπερηφάνειας για αυτό το αγώνισμα σε ένα ολόκληρο έθνος.

Σε αυτό το κατεστημένο πραγμάτων και σε αυτή τη συνέχεια ήρθε να εμφανιστεί το 2002 Ο Kenenisa Bekele, ο μόνος άνθρωπος που κέρδισε τόσο τη μικρή όσο και τη μεγάλη απόσταση της ίδιας χρονιάς, για πέντε συνεχόμενα χρόνια, (2002-2006) και η νίκη του οποίου το 2008 του έδωσε έξι τίτλους στο μεγάλο αγώνα (11 συνολικά) κάνοντας τον, τον μοναδικό που έχει πετύχει κάτι τέτοιο!

Στις γυναίκες η Grete Waitz, είναι η μοναδική που έχει κερδίσει πέντε φορές. Η Lynn Jennings, η Derartu Tulu, η Tirunesh Dibaba, έχουν κερδίσει από 3 φορές , αλλά η Tirunesh Dibaba είναι η μοναδική που έχει κερδίσει επίσης και μία φορά τη μικρή απόσταση και μια φορά των αγώνα Νέων γυναικών.

Πολλοί θεωρούν ότι το WACCC είναι ο πιο δύσκολος αγώνας , ακόμη πιο δύσκολος από τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Στα περισσότερα μεγάλα πρωταθλήματα, οι καλύτεροι δρομείς στον κόσμο μοιράζονται και ξεχωρίζουν σε διάφορους αγώνες, στα 3000 μέτρα Steeplechase, στα 5000 m , στα 10.000 m. Ωστόσο, ΟΛΟΙ αυτοί οι δρομείς , καθώς και πολλές φορές δρομείς των 800μ και των 1500μ συναντιούνται όλοι σε έναν μόνο αγώνα, σε μια απόσταση περίπου 12 χλμ. Αν συνυπολογίσουμε ότι από μια χώρα μπορούν να συμμετέχουν ως και 9 δρομείς ο ανταγωνισμός είναι μοναδικός! Δεν είναι λοιπόν περίεργο το γεγονός ότι αρκετοί Ολυμπιονίκες ξεκίνησαν ως Παγκόσμιοι Πρωταθλητές Cross Country: Carlos Lopes, μαραθώνιος 1984, John Ngugi, 5000 m 1988, Khalid Skah, 10.000 μ. 1992, Kenenisa Bekele, 10.000 μ., 2004 και 2008.

Το WACCC παραδοσιακά διεξάγεται κάθε χρόνο στο τέλος του Μαρτίου.

Στις 24 Μαρτίου 2007 για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού διεξήχθη στη Κένυα στο Mombasa Golf Course.

Όταν η Κένυα υπέβαλε την αίτηση της για την ανάληψη το σύνθημα της ήταν : “Cross Country Comes Home”. Κάτι που από μόνο του δείχνει την αντίληψη που είχαν (έχουν ) για την κυριαρχία τους . Το πλήθος κόσμου (10000) που έχουν κατακλύσει τον χώρο, ανεβασμένο σε δέντρα και κάθε πιθανό σημείο καλής θέας , το επιβεβαιώνουν.
Το μίγμα ζέστης (32 C ) και υγρασίας , σε έναν αγωνιστικό χώρο δίπλα στη θάλασσα, όμως δημιούργησε εκείνη τη ημέρα τις πλέον ακατάλληλες συνθήκες για τρέξιμο.
Για έναν περίεργο λόγο -που δεν γνωρίζω και δεν μπορώ να φανταστώ!- η εκκίνηση των Νέων δίνεται στις 15.30! Συνεχίζουν οι επόμενοι αγώνες και ο αγώνας των ανδρών αρχίζει στις 17.20!
Και τα προβλήματα αρχίζουν νωρίς!
Στο πρώτο αγώνα των Νέων γυναικών η Pauline Korikwiang που υπερασπιζόταν τον τίτλο της, φτάνοντας στον τάπητα, για την είσοδο στο τελευταίο γύρο, κόβει ταχύτητα και σηκώνει τα χέρια νομίζοντας ότι τερματίζει! ( 3.08″-3.18″ στο Βίντεο) Σταματάει , και μετά ξαναρχίζει όταν της λένε ότι έχει 1 ακόμη γύρο κι αφού την έχουν περάσει οι επόμενες! (3.32″). Ενώ κι άλλες αθλήτριες παραπαίουν , την βλέπουμε να αρχίζει να τρεκλίζει και τελικά εξαντλημένη και ζαλισμένη να πιάνει ένα σκοινί! ( 5.40″- 6.00″) Την κουβαλάνε στα χέρια, τους πέφτει! Στο 6.12″ καθώς η κάμερα ακολουθεί την Masai, βλέπουμε άλλη αθλήτρια να κείτεται εκτός δρόμου!

Στο 11.00″ και μετά , στον αγώνα Νέων Ανδρών που ακολουθεί συναντάμε πολλά ονόματα που θα πρωταγωνιστήσουν τα επόμενα χρόνια : Asbel Kiprop, που θα κερδίσει εν μέσω αποθέωσης, Leonard Patrick Komon (WR 10Km, 26.44) που θα κάνει μια τρελή κούρσα φεύγοντας μόνος του μπροστά από πολύ νωρίς σα να μην συμβαίνει τίποτα! Για να τερματίσει τελικά παραπαίοντας όπως και αρκετοί άλλοι στους τερματισμούς μετά το 19.00, Imane Merga, Samuel Tsegay, Abreham Cherkos, Ibrahim Jeilan ο Stephen Kiprotich, ο μετέπειτα Παγκόσμιος Πρωταθλητής και Ολυμπικονίκης του 2012 στο Μαραθώνιο του Λονδίνου θα τερματίσει 19ος!, Taoufik Makhloufi ο χρυσός Ολυμποιονίκης των 1500μ θα τερματίσει 82ος! 22 δρομείς θα εγκαταλείψουν…

Στον αγώνα των γυναικών που αρχίζει στο 21.00″, θα θριαμβεύσει με απίστευτη ενέργεια η Lornah Kiplagat, που στο τέλος αρπάζει την σημαία της Ολλανδίας και στο 29.43″ φαίνεται να την φιλά ο προπονητής της Brother Colm O’Connell, μετέπειτα προπονητής και του David Rudisha, και ο Jos Hermens. Ακολουθούν οι Tirunesh Dibaba, Meselech Melkamu, Gelete Burka, Florence Kiplagat, η Vivian Cheruiyot θα τερματίσει 8η!, η Elvan Abeylegesse 28η παρότι ήταν στην πρώτη πεντάδα το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα.

Από το 31.00″ αρχίζει ο μεγάλος αγώνας των ανδρών!
Συμμετέχουν 163 αθλητές από 44 έθνη. Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν οι Zersenay Tadese, Moses Mosop, Bernard Kipyego, Michael Kipyego, Tadese Tola, Edwin Soi, Mo Farah, Sileshi Sihine, Simon Arusei, Abderrahim Goumri, Tariku Bekele και φυσικά Ο kenenisa Bekele που με την Πέμπτη συνεχόμενη νίκη του την προηγούμενη χρονιά έχει ισοφαρίσει τον θρύλο του Paul Tergat που τώρα θέλει να ξεπεράσει !
31 δρομείς θα εγκαταλείψουν…

Ανάμεσα τους και ο Kenenisa Bekele!
Και τη στιγμή που γίνεται αυτό χιλιάδες Κένυατες πανηγυρίζουν παθιασμένα.
Το γεγονός ότι ο αθλητής που θα κερδίσει , αυτός που θα σπάσει την κυριαρχία του Bekele ήταν από την Ερυθραία δεν είχε καμία σημασία. Το μόνο που είχε σημασία ήταν ότι το μεγάλος τους εχθρός , ο άνθρωπος που απείλησε τους ήρωες της Κένυας, Paul Tergat και τον John Ngugi, είχε αποτύχει. Οι σκηνές χαράς είναι τόσο συγκλονιστικές όσο το θέαμα του μεγαλύτερου δρομέα cross country στον κόσμο που υποκύπτει σε αυτήν την καταπιεστική ατμόσφαιρα.
Οι συνθήκες ήταν τόσο εξουθενωτικές που το 20% των καλύτερων δρομέων στον κόσμο δεν μπόρεσαν να τερματίσουν και στους τέσσερις αγώνες. Ο αντιπρόεδρος της IAAF, Helmut Diegel, δήλωσε εκ των υστέρων ότι εάν γνώριζαν τις συνθήκες θερμοκρασίας σε συνδυασμό με την υψηλή υγρασία, τότε τα πρωταθλήματα δεν θα είχαν δοθεί στη Μομπάσα – μια εντυπωσιακή παραδοχή δεδομένου ότι πολλοί αθλητές ήδη είχαν αποφασίσει να μην παρευρεθούν για αυτούς τους λόγους.
( Κάποιοι όμως ήταν έτοιμοι, σχεδόν η πλειονότητα των Βρεττανών που θα τερματίσει 8η στους άνδρες και 5η στις νέες γυναίκες, Ο Mo Farah ήταν στην 68η θέση στο τέλος του πρώτου γύρου, 55ος μετά από δύο γύρους και 11ος στο τέλος.)

Ο Bekele μίλησε για προβλήματα στο στομάχι, μετά την στιγμή που πίνει νερό.
Όμως η αλήθεια ίσως είναι ότι ανάμεσα στους καλύτερους αντιπάλους του, δεν ήταν προετοιμασμένος για τον μεγαλύτερο εχθρό του: τη ζέστη και την υγρασία. Ως αποτέλεσμα, η σύγχυση κυριάρχησε στο μυαλό του καθώς πλησίαζε αυτό που νόμιζε ότι ήταν το τελικό στάδιο του αγώνα.

Εμφανίζοντας εξωτερικά, εμφανισιακά, τον συνηθισμένο κυρίαρχο εαυτό του τόσο σωματικά όσο και με το τρέξιμο του αυτό που κρύβει είναι ότι είχε μια πραγματικά δύσκολη μέρα και από την πίεση του κόσμου. Παρόλαυτα βρίσκει τον τρόπο να ανοίξει ρυθμό και να κάνει μια διαφορά όπως έκανε κυριαρχικά και τα 5 προηγούμενα χρόνια με τη διαφορά όμως ότι τώρα το κάνει αυτό σε αυτό που νόμιζε αυτός ότι ήταν η είσοδος στην τελικό γύρο. Στο 37.46″ ενώ έχει μείνει μόνο με τον Tadese, στην κατηφόρα που ακολουθεί στο 38.13″, θα ξεφύγει.
«This is it, this is it. This is the breaking moment. He is going for the sixth straight title» , λέει ο Paul Tergat στην μετάδοση!
Όμως κάτι δεν πάει καλά. Στο 39.30″ του λένε ότι είχε ακόμα ένα γύρο για να τρέξει, ο Bekele σηκώνει το δάχτυλο και το δείχνει σα να θέλει να το επιβεβαιώσει, κόβει ταχύτητα και παίρνει κι ένα μπουκαλάκι με νερό… μα ήδη είναι αργά. Ήδη έχει ανοίξει για αρκετό διάστημα σε αυτές τις συνθήκες…. Στο 40.35″ βλέπουμε ότι ο Tadese ήδη τον έχει πιάσει.

Στο 41.40″ δοκιμάζει άλλη μια φορά να ανοίξει αλλά αποδεικνύεται ότι δεν έχει αποτέλεσμα! Ο Tadese διατηρεί το ρυθμό του και ο Bekele αυτή τη φορά δεν είχε πλέον να δώσει!
Καθώς στο 41.50″, ο Tadese φεύγει για το χρυσό μετάλλιο μαζί με το όνειρο του Bekele για έναν έκτο τίτλο και κάνει την ιστορία να εξαφανίζεται, όλα τα κίνητρα του Bekele εξατμίζονται και με όλη του την ενέργεια.

Μένει μόνο ο χλευασμός του πλήθους, τόσο λυπηρό όσο το βλέμμα του Bekele να απομακρύνεται με την πλάτη του στον αγώνα. … στην ίδια κατηφόρα που είχε ξεκινήσει στον προτελευταίο γύρο το άνοιγμα του προς τη δόξα.

…θα επιστρέψει στο Εδιμβούργο το επόμενο έτος για να αγωνιστεί ξανά σε έναν αγώνα , σε ένα ραντεβού με την ιστορία…

https://en.wikipedia.org/wiki/2007_IAAF_World_Cross_Country_Championships
https://www.worldathletics.org/competitions/world-athletics-cross-country-championships/35th-iaaf-world-cross-country-championships-6902467

Home

https://www.letsrun.com/news/2020/04/i-was-bored-so-i-watched-the-insane-2007-world-cross-country-championships-in-kenya/
https://www.letsrun.com/2007/worldxc2/index.html
https://www.letsrun.com/news/2007/03/2007-world-cross-country-championships-recap-in-mombasa-kenya-controlled-chaos/
https://www.runnerspace.com/eprofile.php?event_id=40&do=photos&photo_id=3891
https://www.worldathletics.org/news/news/tadesse-takes-upset-victory-as-bekele-registe

Bekele΄s official statement
https://www.letsrun.com/2007/bekele32707.php

[notaSOL]

Two Feet to Fly ( 2017) Marathon Running Film | India

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις