Γιατί οι δρομείς αγωνίζονται φορώντας αυτά τα τεράστια bibs;

*Bib (σαλιάρα) ονομάζεται το γνωστό κομμάτι χαρτιού που έχει καρφιτσωμένο ο αγωνιζόμενος στον κορμό του και αναγράφει τον αριθμό συμμετοχής.

Ο Trayvon Bromell είχε πρόβλημα. Ένα ολόκληρο στάδιο περίμενε να τον δει να αγωνίζεται αλλά αυτός δεν ήταν ακόμη έτοιμος να βγει. Έψαχνε να βρει μερικές παραμάνες.

“Κανονικά έπρεπε να σκέφτομαι τον αγώνα και τίποτε άλλο”, λέει αναφερόμενος στα αμερικανικά ολυμπιακά trials του 2021. Αντί γι’ αυτό, αναζητούσε έξαλλος τέσσερις παραμάνες για να φορέσει το bib στην μπλούζα του, πριν την κούρσα που θα τον έστελνε στους ΟΑ του Τόκιο. “Είναι απίστευτο πώς κάτι τόσο μικρό, όσο ένα κομμάτι χαρτιού, μπορεί να σου προκαλέσει τόσο μεγάλη αναστάτωση”, συμπληρώνει.

Τα αγωνιστικά bibs, τα οποία χρησιμεύουν για την καταγραφή και αναγνώριση των δρομέων, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της αμφίεσής τους αλλά και πηγή εσόδων για τους διοργανωτές. Ωστόσο, πολλοί επαγγελματίες αθλητές αναρωτιούνται γιατί πρέπει να “κουβαλούν” αυτό το μεγάλο χαρτί επάνω στα high tech ρούχα τους.

Η ανάγκη για την ακριβή μέτρηση του χρόνου τερματισμού, είναι αδιαμφισβήτητη. Ο Bromell κέρδισε τα 100m με διαφορά 5 εκατοστών του δευτερολέπτου, ενώ για 3 εκατοστά ο τέταρτος αθλητής έχασε την πρόκριση.

Οι συσκευές των 10 γραμμαρίων που τοποθετούνται στα bibs, χρησιμοποιούν Ultra Wideband ασύρματη τεχνολογία που επιτρέπει πολύ μεγάλη ακρίβεια στην καταγραφή του χρόνου τερματισμού. Μετράει επίσης την απόσταση μεταξύ των αθλητών στον στίβο, την ταχύτητα αλλά και τους καρδιακούς παλμούς τους. Αλληλοσυμπληρώνονται με την κάμερα του photo – finish και καθορίζουν την κατάταξη.

O Trayvon Bromell κρατωντας το bib του, με τις παραμάνες να παραμενουν καρφιτσωμένες στην μπλούζα του.

Το θέμα είναι πως αυτή η τεχνολογία καταγραφής, δεν είναι απαραίτητο να τοποθετείται στα bibs. “Θα μπορούσε να φορεθεί σε βραχιολάκι ή ακόμη και κατευθείαν στα ρούχα του αθλητή”, όπως μας λέει ο Cody Branch, υπεύθυνος της PrimeTime Timing, εταιρείας χρονομέτρησης elite αγώνων.

Ο Tyler Noble, senior manager του Sport Science and Data Analytics at U.S.A.T.F, συμφωνεί πως τα bibs δεν είναι απαραίτητα. “Είναι όμως μέρος του αθλήματος”, συμπληρώνει.

Από τους μαζικούς, λαϊκούς αγώνες μέχρι τους επαγγελματικούς, τα bibs έχουν τον δικό τους ρόλο στο “τελετουργικό” του αγώνα. Πολλοί ερασιτέχνες, ή ακόμη και elite, κρατούν τα bibs σαν αναμνηστικό.

“Μου αρέσει να τα συλλέγω και να τα κρατάω σαν σουβενίρ”, λέει η Nell Rojas, επαγγελματίας δρομέας μεγάλων αποστάσεων. Της αρέσει επίσης το ότι βοηθούν τους θεατές να ενθαρρύνουν τους δρομείς φωνάζοντας το μικρό τους όνομα, το οποίο αναγράφεται επάνω στο bib.

Στον  μαραθώνιο δε, πέραν της καταγραφής του χρόνου, αποτελούν και έναν τρόπο ελέγχου για το αν ο δρομέας έχει τρέξει ολόκληρη την διαδρομή και δεν έκλεψε. Με την RFID τεχνολογία που διαθέτουν, στέλνουν σήμα στο σύστημα κάθε φορά που αυτός περνάει από τον ειδικό τάπητα, σε διάφορα σημεία του αγώνα.

Παρ’ όλα αυτά, η Rojas θεωρεί πως τα bibs και το μέγεθός τους θα έπρεπε να επανασχεδιαστούν. “Γίνονται όλο και μεγαλύτερα. Πολλές φορές ξεπερνούν σε μέγεθος τον αθλητικό στηθόδεσμο που φορούν οι αθλήτριες”, λέει.

“Όταν ένας αθλητής προσπαθεί να επικεντρωθεί στον αγώνα του, τα bibs τον αποδιοργανώνουν”, λέει ο τετράκις χρυσός ολυμπιονίκης, Michael Johnson. Ένοιωθε μάλιστα πως ακόμη και αισθητικά ήταν παράταιρο με το επίπεδο του πρωταθλητισμού. “Οι γρηγορότεροι και ικανότεροι αθλητές του κόσμου συναγωνίζονται φορώντας ένα κομμάτι χαρτιού, πιασμένο με παραμάνες. Είναι τόσο ερασιτεχνικό όλο αυτό! Ακόμη και η αντικατάσταση των παραμανών με ένα κολλητικό μέσο, θα ήταν ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση”.

Ωστόσο, αυτή η σταθερή “δύναμη” που διατηρούν τα bibs έχει να κάνει και με τα έσοδα των διοργανωτών. “To bib αποτελεί ένα είδος real estate”, λέει ο Cooper Knowlton, ιδρυτής του οργανισμού αγώνων “Trials of Miles”. “Καμμία αθλητική εταιρεία δεν βάζει το ονομά της επάνω τους, αν δεν πληρώσει γι’ αυτό”.

Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, ζητείται από τους αθλητές να τα φορούν και εκτός αγώνα. “Σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα, μου είπαν να φοράω το bib όταν θα πήγαινα να παραλάβω το βραβείο μου” θυμάται ο Johnson. Σε πρόσφατο Diamond League, κάποιοι αθλητές το φορούσαν και στην συνέντευξη τύπου.

Σε κάποια events οι αθλητές αμοίβονται για την συμμετοχή τους και μόνο. Είναι όμως μάλλον απίθανο το να λάβουν κάποιο ποσοστό από τα έσοδα που προκύπτουν από τις χορηγίες επάνω στα bibs. Ο Bromell θεωρεί πως αυτό δεν είναι δίκαιο. “Προωθώ χορηγίες για τις οποίες δεν πληρώνομαι”.

Πέραν αυτού, “συγκρούεται” και με κάποια άλλη χορηγία που μπορεί να έχει ο αθλητής, όπως επισημαίνει η Rojas. “Είναι κάπως άβολο να είμαι αθλήτρια της Nike και στον μαραθώνιο της Βοστώνης να έχω επάνω μου την Adidas”. Ήταν κι ο λόγος που επέλεξε να μην αναρτήσει φωτογραφίες από τον αγώνα της στα social media, ώστε να μην προωθεί έμμεσα την Adidas με το bib.

Σίγουρα η αντίληψη που επικρατεί για τα bibs δεν είναι γενικευμένη ή καθολική. Υπάρχει ομως κάτι που σχεδόν όλοι οι δρομείς συμφωνούν: πρέπει να ξεφορτωθούμε τις παραμάνες.

Αρχικό κείμενο: NY Times