Κάθε μαραθωνοδρόμος έχει ένα πλάνο μέχρι το 32ο χιλιόμετρο. Έχει σχεδιάσει τον ρυθμό που θα ακολουθήσει, έχει αντιστοιχήσει τους καρδιακους παλμούς, ξέρει με τι και πού θα τροφοδοτηθεί και ενδεχομένως έχει κάνει και εργομέτρηση για να έχει διαθέσιμη κάθε επιπλέον λεπτομέρεια. Ξέρει λοιπόν πόσο γρήγορα μπορεί να τρέξει τα 42.195m. Τίποτα όμως απ’ όλα αυτά δε μετράει στα τελευταία 10 – 12 χιλιόμετρα του αγώνα. Ακόμη και για τους επαγγελματίες δρομείς, που έχουν όλη την επιστήμη από πίσω τους, τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτό το σημείο.
Μία νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Applied Physiology, εξετάζει έναν από τους λόγους που είναι απρόβλεπτα αυτά τα τελευταία χιλιόμετρα: η φυσιολογία αλλάζει καθώς η κόπωση συσσωρεύεται. Τα εργαστηριακά τεστ μπορούν να μετρήσουν παραμέτρους όπως η VO2max, το γαλακτικό κατώφλι και η δρομική οικονομία, οι οποίες μπορούν να δώσουν μία πολύ σαφή εικόνα για την ταχύτητα που μπορεί κάποιος να τρέξει το μαραθώνιο. Το πρόβλημα όμως είναι πως κάθε φορά αυτοί οι εργομετρικοί έλεγχοι γίνονται όταν ο δρομέας είναι ξεκούραστος. Πολύ λίγα γνωρίζουμε και μπορούμε να πούμε για το πώς αυτές οι παράμετροι μεταβάλλονται κατά την διάρκεια του αγώνα και ιδίως στο τελευταίο στάδιο. Ούτε ξέρουμε και τον τρόπο για να τις διατηρήσουμε όσο πιο σταθερές γίνεται.
Η μελέτη έγινε από την ερευνητική ομάδα του Andy Jones στο Πανεπιστήμιο του Exeter, με επικεφαλής την Ida Clark, περιλαμβάνοντας και δύο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις συνεργατών: τον Brett Kirby του Nike Sport Research Lab και τον πρώην συνεργάτη του, Brad Wilkins. Η έρευνα αυτή προέκυψε μέσα από το Breaking2 Project λίγα χρόνια πριν. Τότε, ο Jones και η ομάδα της Nike έκαναν πολλά τεστ με τον Eliud Kipchoge και τους Zersenay Tadese και Lelisa Decisa, ώστε να αξιολογήσουν τις ικανότητές τους. Ήξεραν όμως ότι όλοι αυτοί οι εργομετρικοί έλεγχοι μπορούσαν να πουν μόνο ένα μέρος της ιστορίας, αφού όλες οι παράμετροι θα άλλαζαν όσο ο αγώνας θα εξελίσσετο.
Είναι προφανές ότι η φυσιολογία, ο μεταβολισμός και το δρομικό μας στυλ αλλάζουν, καθώς εξαντλούμαστε. Και το γεγονός αυτό είναι κάτι που συχνά δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν, όταν προσπαθούμε να κάνουμε τις εκτιμήσεις μας για τον αγώνα. Κι είναι και εξαιρετικά δύσκολο να μετρηθεί ή να προβλεφθεί, όπως επισημαίνει ο Jones. “Μπορεί να έχεις ένα σωρό αθλητές στην εκκίνηση, οι οποίοι να είναι εξίσου ικανοί βάσει των εργομετρικών τους μετρήσεων, όταν ήταν φρέσκοι. Ο νικητής όμως θα είναι εκείνος που, για κάποιον λόγο, θα αντέξει περισσότερο στην κόπωση και θα βιώσει την μικρότερη πτώση των φυσιολογικών του παραμέτρων σε σχέση με τις αρχικές. Πιθανώς ο Eliud Kipchoge να είναι “ευλογημένος” από αυτή την άποψη και αυτό να τον κάνει τόσο ξεχωριστό, καθώς οι εργαστηριακές του τιμές δεν είναι και τόσο ασυνήθιστες για elite δρομέα”.
Για να μελετήσουν αυτό το ερώτημα λοιπόν, ο Jones και οι συνεργάτες του υπέβαλαν 16 εθελοντές ποδηλάτες σε 4 τεστ διαρκείας 3 λεπτών, σε διαφορετικές ημέρες το καθένα: μία ημέρα όταν ήταν ξεκούραστοι και 3 ημέρες αφού είχαν προηγηθεί 40, 80 και 120 λεπτά γρήγορης ποδηλασίας. Τα χρονικά πλαίσια δεν ήταν τυχαία, αφού ήθελαν να εξετάσουν τις φυσιολογικές αλλαγές που θα επέρχοντο σε έναν μαραθωνοδρόμο των 2 ωρών.
Το βασικό τεστ που έγινε, απαιτεί κάποια επεξήγηση. Φαινομενικά είναι αρκετά απλό αλλά και ιδιαίτερα επώδυνο. 3 λεπτά ποδηλασίας “όλα μέσα”, χωρίς καμμία προοδευτικότητα αλλά εξ αρχής όσο πιο γρήγορα μπορούσαν οι ποδηλάτες. Φυσικά έγιναν και όλες οι υπόλοιπες σχετικές μετρήσεις, όπως λήψη αίματος για τα επίπεδα του γαλακτικού, μάσκες για την πρόσληψη οξυγόνου και μυικές βιοψίες. Αλλά εκείνο που τους ενδιέφερε περισσότερο ήταν αυτό το 3λεπτο τεστ, το οποίο καθορίζει έναν δείκτη που ονομάζεται κρίσιμη ισχύς.
Η επιστήμη της άσκησης έχει πληθώρα διαφορετικών “κατωφλίων”, τα οποία ορίζονται με διαφόρους τρόπους, όπως ο αναπνευστικός ρυθμός, η συγκέντρωση γαλακτικού στο αίμα και πολλά άλλα. Όλα αυτά, με τον ένα ή αλλο τρόπο, προσπαθούν να καθορίσουν τις διαφορές μεταξύ της χαμηλότερης έντασης για παρατεταμένο διάστημα και της υψηλότερης για μικρότερο χρόνο. Φυσικά, η μετάβαση από τη μία κατάσταση στην άλλη είναι προοδευτική, γι’ αυτό και ορίζεται με τόσους τρόπους.
Η κρίσιμη ισχύς είναι ο ορισμός ενός κατωφλίου (σημείο μετάβασης από μία κατάσταση σε μία άλλη, δηλαδή) που υπάρχει από την δεκαετία το ’60, τα τελευταία χρόνια όμως άρχισε να είναι δημοφιλής μεταξύ των επιστημόνων. Με πρακτικούς όρους, όταν ασκείσαι κάτω από την κρίσιμη ισχύ, μπορείς να διατηρηθείς σε μία σταθερή κατάσταση από πλευράς φυσιολογικών παραμέτρων (πρόσληψη οξυγόνου, επίπεδα γαλακτικού, οξύτητα αίματος), διατηρώντας τις σχεδόν αμετάβλητες. Υπερβαίνοντας την κρίσιμη ισχύ, οι τιμές αυτές ανεβαίνουν μέχρι να αναγκαστείς να σταματήσεις την άσκηση. Ένας αθλητής αντοχής, αν κινείται κάτω από την μεγιστη ισχύ, είναι όλα καλά. Μόλις την υπερβεί, ο χρόνος αρχίζει να μετράει αντίστροφα.
Βάσει των παραπάνω, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι κινούμενος κάτω από την κρίσιμη ισχύ, θα συνέχιζε “για πάντα”. Στην πράξη, δεν είναι έτσι βέβαια. Συμφωνα με τους Jones και Anni Vanhatalo, οι elite μαραθωνοδρόμοι μπορούν να διατηρήσουν περίπου το 96% της κρίσιμης ισχύος (ή και κρίσιμης ταχύτητας, μιλώντας σε δρομική βάση) κατά την διάρκεια ενός αγώνα. Παράγοντες όπως η τροφοδοσία ή και οι μυικές βλάβες, αναπόφευκτα μπαίνουν στην εξίσωση και σε επιβραδύνουν, ακόμη κι αν κινείσαι κάτω από την κρίσιμη ταχύτητα.
Ο συνήθης τρόπος για να μετρήσουμε την κρίσιμη ισχύ, είναι να βάλουμε τους αθλητές να να κάνουν μία σειρά τεστ μεταξύ 2 και 15 λεπτών, πλήρους έντασης και μέχρι εξαντλήσεως το καθένα, αλλά σε διαφορετικές ημέρες. Συσχετίζοντας κατά έναν τρόπο την μέγιστη ισχύ που μπορεί να παράξει ο αθλητής και τον χρόνο που είναι ικανός να αντέξει σε αυτήν, υπολογίζουμε την κρίσιμη ισχύ, όπως και έναν ακόμη δείκτη που αποκαλούμε αναερόβια χωρητικότητα (ή W’, όπως ονομάζεται για συντομία).
Η αναερόβια χωρητικότητα είναι βασικά μία μέτρηση που δείχνει πόσο έργο μπορεί να παράξει ο αθλητής, άπαξ και υπερβεί την κρίσιμη ισχύ/ταχύτητα. Υπερβαίνοντάς την κατά λίγο, η αναερόβια χωρητικότητα μειώνεται σταδιακά. Αν κινηθείς πολύ πιο γρήγορα εξ αρχής, θα χαθεί σύντομα. Αν κάνεις jogging, η δεξαμενή αρχίζει να ξαναγεμίζει. Αυτό είναι που ουσιαστικά συμβαίνει κατά την διαλειμματική προπόνηση: εξαντλείς την αναερόβιά σου χωρητικότητα και κατόπιν την επαναφέρεις.
To 3λεπτο τεστ σε μέγιστη ισχύ, είναι ένας απλός τρόπος για να υπολογιστεί η κρίσιμη ταχύτητα και το W’. Ζητώντας από τους εθελοντές να κάνουν το τεστ, έχοντας προηγηθεί 0, 40, 80 και 120 λεπτά σχετικά έντονης άσκησης (κάτω από την κρίσιμη ισχύ όμως), οι ερευνητές μπορούσαν να διαπιστώσουν αν αυτές οι ιδιότητες αλλάζουν καθώς η κούραση συσσωρεύεται. Αυτό με την σειρά του, δείχνει αν μπορούμε να προβλέψουμε την απόδοση κάποιου στο μαραθώνιο, γνωρίζοντας την κρίσιμη ισχύ και την αναερόβια χωρητικότητα του.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η κρίσιμη ισχύς δεν άλλαξε όταν προηγήθηκαν 40 ή και 80 λεπτά άσκησης πριν το 3λεπτο. Εν τούτοις, μετά από 120 λεπτά ποδηλασίας, έπεσε 9% κατά μέσο όρο. Είναι ένα ενδιαφέρον εύρημα, με δεδομένο ότι οι elite μαραθωνοδρόμοι αντέχουν σε ένα μέσο ρυθμό μόλις 4% κάτω από την κρίσιμη ταχύτητά τους, μετρημένη πριν τον αγώνα. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος μπορεί να ξεκινήσει το μαραθώνιο σε έναν ρυθμό που μοιάζει λογικός και ανεκτός, να εξακολουθεί να νοιώθει άνετα για τα 2/3 του αγώνα και ξαφνικά, χωρίς προφανή λόγο, να μη μπορεί να κρατήσει την ταχύτητα αυτή. Δεν έχει επιταχύνει πουθενά αλλά η κρίσιμη ταχύτητα έχει πλέον πέσει κάτω από το race pace. Και το ρολόι μετράει αντίστροφα.
Αντιθέτως, η αναερόβια χωρητικότητα έπεσε σταδιακά κατά την διάρκεια του τεστ, χάνοντας 10% μετά τα 40′, 18% μετά τα 80′ και 23% μετά τις 2 ώρες.
Υπάρχει μία ακόμη αξιοσημείωτη λεπτομέρεια. Η ομάδα του Breaking2 ενδιαφερόταν φυσικά, όχι μόνο να κατανοήσει αυτή την φυσιολογική πτώση αλλά να βρει και τον τρόπο να την αντισταθμίσει. Έκανε λοιπόν ένα ακόμη τεστ, με 120′ προηγηθείσας άσκησης, αλλά αυτή την φορά οι ποδηλάτες έλαβαν 60 γραμμάρια υδατάνθρακα ανά ώρα και συγκεκριμένα το ρόφημα της Maurten (σε άλλες δοκιμές, οι εθελοντές έλαβαν ένα placebo με την ίδια γεύση). Το ενεργειακό ποτό μείωσε σημαντικά την πτώση της κρίσιμης ισχύος, δεν είχε όμως καμμία επίδραση σε αυτήν της αναερόβιας ικανότητας.
Μπορεί λοιπόν η κρίσιμη ισχύς να εξαρτάται από τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, τα οποία διατηρούνται με την πρόσληψη υδατανθράκων, το W’ όμως σχετίζεται με τα επίπεδα γλυκόζης μέσα στους ίδιους τους μύες, τα οποία δεν επηρεάζονται από την επιπλέον τροφοδοσία. Παρ’ όλα αυτά, από πρακτικής άποψης, το σημαντικότερο είναι πως όλο αυτό το πλαίσιο μάς δίνει μία διαφορετική προσέγγιση στην προσπάθεια να κατανοήσουμε το φαινόμενο του “καρφώματος” στο μαραθώνιο.
Ακόμη κι αν λάβεις έξτρα υδατάνθρακες, η κρίσιμη ταχύτητα είναι σχεδόν βέβαιο πως θα φθίνει στα τελευταία χιλιόμετρα του αγώνα. Όταν αυτό γίνει, ή θα πρέπει να επιβραδύνεις ή να αρχίσεις να “αντλείς” από την αναερόβια χωρητικότητά σου (W’). Κι όταν αδειάσει η W’ δεξαμενή, τότε σταματάς ή ο ρυθμός πέφτει δραματικά. Αυτό που λέμε δηλαδή, “χτύπησα τοίχο”, όπως εξηγεί ο Jones. Θα συμβεί πιθανότατα αν δεν τροφοδοτηθείς σωστά, αφού η κρίσιμη ταχύτητα θα πέσει απότομα. Μπορεί όμως να συμβεί και με επαρκή λήψη υδατανθράκων, αν η ταχύτητά σου είναι μεγαλύτερη από την κρίσιμη, η οποία ούτως ή άλλως αλλάζει καθώς ο αγώνας εξελίσσεται.
Αναμφίβολα, όλα αυτά μας επιβεβαιώνουν κάτι που ήδη γνωρίζαμε: ότι ο μαραθώνιος είναι σκληρός και απρόβλεπτος, όπως και ότι οι εργομετρικοί έλεγχοι που γίνονται σε ένα άνετο εργαστήριο, με τον αθλητή ξεκούραστο, δε μπορούν να προβλέψουν την κατάστασή που αυτός θα βρίσκεται μετά το 35ο χιλιόμετρο.
Από μια πλευρά, αυτός είναι ένας ανασταλτικός παράγοντας. Από μια άλλη, είναι ο λόγος που τρέχεις μαραθώνιο.
Πρωτότυπο κείμενο: Alex Hutchinson
pseiras
Οπότε , δεν ξεθαρρεύεις σε κανένα σημείο , φουλ τροφοδοσία μέσα στον αγώνα και προπόνηση χωρίς τροφοδοσία για την αναερόβια χωρητικότητα αν κατάλαβα καλά.
Οι αρχάριοι ξεχνούν την σκέψη για negative split.
Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο!!!
Echetlos
@pseiras To αντίθετο Κώστα. Ιδίως για τους αρχαρίους, το negative split είναι μονόδρομος.
Επειδή όμως, όπως αναφέρει και το κείμενο, σχεδόν κανείς δε μπορεί να υπολογίσει ακριβώς την critical power, για όλους ισχύει το συντηρητικό πρώτο μισό.
pseiras
Κάτσε γιατί κάπου μπερδεύτηκα και ας το διάβασα τρεις φορές.
Ειδικά για έναν αρχάριο , όσο περνάει ο χρόνος όπως αναφέρει πιο κάτω, οι “δείκτες πέφτουν” , πως θα πάει πιο γρήγορα στο δεύτερο μισό?
“Ακόμη κι αν λάβεις έξτρα υδατάνθρακες, η κρίσιμη ταχύτητα είναι σχεδόν βέβαιο πως θα φθίνει στα τελευταία χιλιόμετρα του αγώνα.”
και
“….Αντιθέτως, η αναερόβια χωρητικότητα έπεσε σταδιακά κατά την διάρκεια του τεστ, χάνοντας 10% μετά τα 40′, 18% μετά τα 80′ και 23% μετά τις 2 ώρες”
Echetlos
Ο άπειρος δρομέας πρέπει να πάει αρκετά κάτω από την κρίσιμη ισχύ, τουλάχιστον μέχρι τα μισά, Κώστα.
Να μην παίξει οριακά με την τιμή της κρίσιμης ταχύτητας, την οποία δεν μπορεί να γνωρίζει κι ακριβώς, άλλωστε.
Οπότε, στην πραγματικότητα δεν θα πάει γρήγορα στο δεύτερο μισό, στο πρώτο θα έχει πάει πολύ αργά.
pseiras
Οκ το πιασα και thanks για την υπομονή σου!!!!!
big-blue
Με το ένα διάβασμα, λέω πως δε μ άρεσε το άρθρο. Κάτι σπάνιο.
Έχει γίνει προσπάθεια για «εκλαΐκευση» της επιστημονικής ορολογίας, η οποία δε με βρίσκει συμφωνώ. Αυτο το αναερόβια χωρητικότητα είναι κάπως χάλια, μην πω πως μπερδεύει.
Επίσης, αν έχεις συνεχή κ σωστή τροφοδοσία, δε σημαίνει πως δε θα εξαντλήσεις το μυικό γλυκογόνο; Δεν υπάρχει παραγωγή για αναπλήρωση του γλυκογόνου με σωστή τροφοδοσία;
Μόνο εγώ δεν έχω φάει τοίχο; Πάω (πήγαινα) τόσο συντηρητικά τέλος πάντων;
Echetlos
@big-blue αυτό είναι το αρχικό κείμενο, Ηλία: https://www.outsideonline.com/2399877/critical-power-study
Ο συγγραφέας είναι από τους πιο έγκριτους και με πολύ ενδιαφέρουσα θεματολογία. Αξίζει να τον παρακολουθεί κανείς.
Όντως τα εκλαικεύει κάποιες φορές, όχι πάντα, αλλά για εμένα αυτό είναι θεμιτό. Αλλιώς διαβάζεις κατευθείαν το paper.
To anaerobic capacity δεν ήμουν σίγουρος πώς να το αποδώσω. Αν το έγραφα ως “ικανότητα”, θα γενίκευε πολύ. Από την στιγμή που αναφερόταν στο κείμενο το “tank”, επέλεξα το χωρητικότητα. Δεν έχω ξανασυναντήσει και τον όρο, οπότε…
Αν κάποιος έχει άποψη, το αλλάζω αμέσως.
Ναι, πας συντηρητικά. Γι’ αυτό πετάς μετά στην κατηφόρα!
big-blue
Καλημέρα!
Τον ξέρω, έχω διαβάσει και το βιβλίο του με τον daglas νομίζω.
Για τα αγγλικά δεν είμαι κ ο καλύτερος για να πάρει θέση. Το είδα το capacity εγώ ικανότητα θα σκεφτόμουν αλλά αυτός capacity λέει. Θέλει όντως διάβασμα το paper, ποιος προλαβαίνει…
Τροφή για σκέψη που λένε και οι «σπουδαίοι»…
sotosdiam
Thanks για το άρθρο Νίκο. Το tank εγώ το είχα στο μυαλό μου ως δεξαμενή και κάπως έτσι το έβλεπα και στο goldencheetah όταν έπαιζα με αυτό. Είναι δηλαδή μια δεξαμενή αναερόβιας ικανότητας, που τη χρησιμοποιείς όταν ξεπερνάς το critical power, και αναπληρώνεται πολύ σιγά όταν πηγαίνεις κάτω από αυτή. Αν το έχεις καλιμπράρει σοβαρά αυτό το πράγμα, θα μπορούσες από την ισχύ σου σε ένα 3k all out trial, να υπολογίσεις το μέγεθος αυτής της δεξαμενής, και μετά να δεις πώς μπορείς να τη μοιράσεις σε έναν αγώνα 10k. Χρειάζεται running power εδώ αφού μιλάμε για ενέργειες και ισχείς,
Echetlos
@sotosdiam Κι εγώ λόγω του “δεξαμενή” επέλεξα το “χωρητικότητα”.
Απλά δεν ξέρω τελικά πόσο εύκολα μπορεί να καθοριστεί, αφού θεωρητικά θα πρέπει να είναι όσο πιο κοντά στην cp γίνεται αλλά συγχρόνως να αντέξεις εκεί για 42Κ. Οριακά πράγματα, δηλαδή.
Βέβαια, το κείμενο ουσιαστικά αναφέρεται σε elite, που ψάχνουν το max. Για τους ερασιτέχνες απλά επιβεβαιώνει την ανάγκη για συντηρητικό ξεκίνημα.
pseiras
Θα συμφωνήσω με τον Σωτήρη ότι με ένα Stryd ή οποιοδήποτε άλλο power meter , μειώνεις στο ελάχιστο τις πιθανότητες να βρεις “τοίχο”.
Αφού και το critical power γνωρίζεις και φυσικά σου προτείνει το ίδιο την safe ισχύ που πρέπει να διατηρήσεις λαμβάνοντας υπόψη υψομετρικά και απόσταση αγώνα.
Echetlos
Την critical power πώς την βρίσκεις εκεί, Κώστα;
pseiras
Σε έχασα Νίκο , τι εννοείς εκεί?
Iwannhs Vafeiadhs
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο Νίκο.
Η αλήθεια είναι ότι η προσπάθεια του Hutchinson να το “απλοποιήσει” για να είναι προσιτό στο ευρύ κοινό, μπερδεύει λίγο.
Στην αρχή μας λέει ότι διάφορες φυσιολογικές μεταβλητές μπορεί να είναι διαφορετικές μετά από κάποια ώρα άσκησης σε σχέση με την αξιολόγησή τους όταν ο αθλητής είναι ξεκούραστος.
Αυτό είναι πολύ σημαντική παρατήρηση, διότι η ταχύτητα στο γαλακτικό κατώφλι που μπορεί να είναι π.χ. 15km/h σε ένα εργομετρικό τεστ, στον αγώνα μετά από ενός βαθμού κόπωση μπορεί να έχει πέσει στα 14,5km/h ή και πιο αργά.
Αυτό σημαίνει ότι και η δρομική οικονομία είναι χειρότερη μετά από κάποια ώρα άσκησης με αποτέλεσμα να καταναλώνει περισσότερο οξυγόνο στην κρίσιμη ταχύτητα (ταχύτητα στο γαλακτικό κατώφλι- vLT) ή κάτω από αυτήν (μέγιστη φάση εξισορρόπησης του γαλακτικού – Maximal lactate steady state).
Οπότε αυτό σημαίνει ότι η κρίσιμη ταχύτητα πλέον είναι πιο αργή από αυτήν που μπορεί να είχε μετρηθεί εργαστηριακά.
Δηλαδή οι τιμές του γαλακτικού οξέος και ο αναπνεόμενος όγκος-κατανάλωση οξυγόνου που αντιστοιχούσαν σε μια άλφα ταχύτητα που είχε οριστεί ως κρίσιμη (το σημείο από την αερόβια στην αναερόβια μετάβαση), τώρα πλέον είχαν μεταβληθεί, και πλέον αντιστοιχούσαν οι ίδιες τιμές σε μια μικρότερη ταχύτητα.
Αυτό που εννοείται εδώ ως κρίσιμη είναι στην ουσία η ταχύτητα ή ο ρυθμός που αντιστοιχεί στο κατώφλι του γαλακτικού οξέος.
Δηλαδή το σημείο στο οποίο ξεκινάει η αναερόβια γλυκόλυση (διάσπαση της γλυκόζης χωρίς την παρουσία οξυγόνου).
Το anaerobic capacity είναι αυτό που λέμε αναερόβια ικανότητα.
Δηλαδή η ικανότητα παραγωγής έργου χωρίς την παρουσία οξυγόνου, από τον αναερόβιο γαλακτικό και αγαλακτικό μηχανισμό.
Μέσα από τα τεστ που έγιναν παρατηρήθηκε ότι η κρίσιμη ταχύτητα πέφτει μετά από 80 λεπτά άσκησης.
Οι ελίτ αθλητές έχουν την ικανότητα, όπως αναφέρεται στο άρθρο να τρέχουν πιο κοντά στην κρίσιμη ταχύτητα, στο 96% περίπου της ταχύτητας που αντιστοιχεί στο γαλακτικό κατώφλι, όπως το καταλαβαίνω εγώ.
Αυτό μπορεί να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, όπως η αυξημένη αντίσταση στην κόπωση σε παρατεταμένες προσπάθειες, οι διευρημένες αποθήκες γλυκογόνου, η πολύ καλή δρομική οικονομία μέσω άψογης και αμετάβλητης τεχνικής και μηχανικής τρεξίματος (βιομηχανική της κίνησης), η επιπλέον βέλτιστη αξιοποίηση της συμμετοχής της αναερόβιας παραγωγής ενέργειας για το συνολικό έργο, και διάφοροι άλλοι παράγοντες που αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ.
Για άλλη μια φορά ένα πολύ ωραίο άρθρο μας δείχνει ότι η σημασία της εργομέτρησης για τον καθορισμό των επιδόσεων σε μια απόσταση όπως αυτήν του μαραθωνίου, μπορεί να έχει περιορισμένη βαρύτητα λόγω διάφορων παραγόντων που δεν μπορούν να αξιολογηθούν με μεγάλη ακρίβεια.
Έτσι μπορεί να δούμε αθλητές με τις ίδιες φυσιολογικές παραμέτρους να έχουν τελικά διαφορετικές επιδόσεις.
sotosdiam
@echetlos @pseiras την critical power (την αρχική και όχι τη φθείνουσα) υπάρχουν πρωτόκολλα για να βρεις (πχ .all out προσπάθειες για 3 και 10 λεπτά). Έστω ότι είναι 430W (πάνω κάτω δική μου τιμή από garmin running power, μην τρελαθούν οι strydάδες). Πας τώρα και τρέχεις ένα 5άρι σε full effort, και βλέπεις ότι είχες average power 460W για 20 λεπτά. Πολλαπλασιάζοντας τα 30W που ήσουν πάνω από το critical power, με το χρόνο, έχεις το μέγεθος (την ενέργεια) της δεξαμενής αυτής. Αυτό το νούμερο μετά μπορείς να το κατανήμεις σε ό,τι χρόνο θέλεις, πχ να δεις ποιο power πάνω από το critical power πάει το 10άρι. Ή πόσα ανοίγματα μπορείς να κάνεις σε έναν ημί αν θέλεις να κάνεις τακτικό αγώνα και να κουράσεις αντιπάλους. Το πρόβλημα βέβαια είναι αυτό που περιγράφει ο Hutchinson κι έχει να κάνει με τη μεταβολή αυτών των παραμέτρων στο χρόνο. Εκεί, αν έχεις από πίσω τον Dr Skiba της Nike και Jones και Vanhalatto να σε μελετούν και να υπολογίζουν τις παραμέτρους αυτές, γίνεσαι Paula Radcliffe και Eliud. Αν όχι, κάνεις τα κουμάντα σου, δεν σου βγαίνουν και έχεις να λες μετά στους άλλους καμμένους φίλους σου 🙂
Echetlos
Ρητορική ήταν η ερώτηση του πώς βρίσκεις την CP, θέλοντας να πω ότι το νούμερο που θα πάρεις από τα τεστ είναι το “βέλτιστο” και όχι αυτό μετά από 32-35χλμ. Αυτή είναι που θέλει να καταδείξει και το άρθρο, φαντάζομαι.
@sotosdiam Κάνουν τέτοια πράγματα τα ρολόγια, ε;
pseiras
Συγκεκριμένα το stryd επειδή το έχω , σου ανεβοκατεβάζει το critical power ανάλογα το πως σου βγαίνουν οι προπονήσεις σου.
Πέφτει ακριβώς με το κατώφλι που μου βγάζει το garmin.
Για τον αυθεντικό και λαμβάνοντας υπόψιν το fitness μου , τα υψομετρικά , τις θερμοκρασίες και την υγρασία που έχω προπονηθεί τις τελευταίες 90 μέρες , μου προτείνει κάποια watt που είναι 35 κάτω από το critical power μου.
aroulio
Όλο το ζουμί η τελευταία πρόταση!