Στο προπονητικό κέντρο και το μυαλό του Eliud Kipchoge

Είναι ο μεγαλύτερος μαραθωνοδρόμος στην ιστορία, ένας εθνικός ήρωας στην Κένυα και ένα είδωλο για τους δρομείς σε όλο τον κόσμο. Πάρα την φήμη και την οικονομική του κατάσταση όμως, ο Eliud Kipchoge επιλέγει έναν ιδιαίτερα λιτό τρόπο ζωής. Ο αθλητικογράφος Cathal Dennehy ταξιδεύει στα ορεινά της Κένυας, στο προπονητικό κέντρο και συναντάει έναν πρωταθλητή με μία ήσυχη αλλά και σύνθετη προσωπικότητα.

Δύο ιστορίες που πρέπει να γνωρίζετε, οι οποίες περιγράφουν την εικόνα ενός όχι συνηθισμένου ανθρώπου.

Η πρώτη είναι από την Βιέννη, 12 Οκτωβρίου 2019. Νωρίτερα το πρωί, ο Kipchoge είχε γίνει ο πρώτος άνθρωπος που κατάφερε να τρέξει τα 42.195m σε λιγότερο από 2 ώρες (1:59:40), ασχέτως του γεγονότος ότι ο αγώνας δεν ήταν επίσημος και η επίδοση δεν μετρούσε ως παγκόσμιο ρεκόρ.

Στο INEOS 1:59 Challenge, χρηματοδοτούμενο από τον Άγγλο δισεκατομμυριούχο Jim Ratcliffe, συγκεντρώθηκαν μερικοί από τους κορυφαίους δρομείς, ως λαγοί, για να βοηθήσουν τον Κενυάτη να επιτύχει αυτό που θεωρείτο αδύνατο. Εκείνος τα κατάφερε, διατηρώντας τον εξωφρενικό ρυθμό του 2:50/χλμ και τερματίζοντας έπεσε στην αγκαλιά της γυναίκας και του προπονητή του, Grace και Patrick Sang.

Αργότερα εκείνο το βράδυ, διοργανώθηκε ένα πλουσιοπάραχο πάρτυ για όλους εκείνους που συμμετείχαν στο project.
Ο Kipchoge ήταν εκεί, έδωσε κάποια δώρα στους 41 λαγούς του και έβγαλε κι έναν ευχαριστήριο λόγο προς όλους αυτούς που είχαν δουλέψει τόσο σκληρά στο παρασκήνιο. Το αλκοόλ έρρεε έφθονο και μετά οι περισσότεροι αθλητές συνέχισαν τη νύχτα τους, διασκεδάζοντας έξω στην πόλη. Κι ο Kipchoge; Όχι μόνο δεν ήπιε ούτε στάλα αλλά με το που τελείωσε τον λόγο του, έφυγε ήσυχα από την γιορτή κι επέστρεψε στο ξενοδοχείο του.

Ο Kipchoge δεν συμπαθεί τους πανηγυρισμούς. Τους βλέπει ως κάτι απειλητικό κι επικίνδυνο, μία πράξη μαλθακότητας που θα μπορούσε να εκτροχιάσει τον τρόπο σκέψης και τη νοοτροπία του. Σα να υπαγορεύει στο υποσυνείδητό του ότι έχει φτάσει στο τέρμα και δεν έχει πλέον να συνεχίσει για κάτι άλλο. Θα σφίξει την γροθιά του στον τερματισμό αλλά μέχρι εκεί. Προσπάθησε να τον βάλεις σε ένα ανοιχτό αυτοκίνητο ή να παραβρεθεί σε ένα μεγάλο πάρτυ και θα εισπράξεις μία ευγενική αλλά ξεκάθαρη άρνηση.

Κι εδώ τίθεται το ερώτημα: αν δεν μπορεί να απολαύσει την λάμψη των επιτευγμάτων του, τότε πότε αισθάνεται πραγματικά ευτυχισμένος; Ίσως ποτέ. “Πιστεύω πως μόλις φτάσεις σε ένα κλαδί, πρέπει να προσπαθήσεις να πιάσεις το επόμενο”, λέει ο ίδιος.

Ο Kipchoge κατακτά το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Tokyo 2020.

Η δεύτερη ιστορία είναι από τους ΟΑ στο Tokyo. Την Κυριακή, 8/8/2021 και τελευταία ημέρα της διοργάνωσης, ο Kipchoge διατήρησε τον ολυμπιακό του τίτλο, τερματίζοντας 80″ μπροστά από τον δεύτερο αθλητή. Ο αγώνας διεξήχθη στο Sapporo, 800 χιλιόμετρα από το Τόκυο, παραδοσιακά όμως η απονομή των μεταλλίων του μαραθωνίου γίνεται κατά την τελετή λήξης των ΟΑ. Ο Kipchoge και οι άλλοι ολυμπιονίκες, μαζί με τους προπονητές τους, πέταξαν το απόγευμα για το Tokyo και αφού έφτασαν, περίμεναν κάποιες ώρες στο αεροδρόμιο μέχρι να οδηγηθούν στο στάδιο για την τελετή.

Έχοντας αρκετές ώρες για “σκότωμα”, όλοι άνοιξαν αμέσως τα κινητά τους και άρχισαν να ασχολούνται με τα συγχαρητήρια μηνύματα ή οτιδήποτε άλλο. Εκτός από έναν… Ο Kipchoge το τοποθέτησε απλά μπροστά του και δεν το άγγιξε ποτέ. Καθόταν για ώρες αμίλητος. Ο Bashir Abdi, ο χάλκινος ολυμπιονίκης, θυμάται το συμβάν γελώντας και ανακαλεί πόσες φόρες οι άνθρωποι του χώρου έχουν πει πως ο Kipchoge δεν είναι “άνθρωπος”.

Το 2006, στο δοκίμιο “Roger Federer as Religious Experience”, ο μεγάλος αμερικανός συγγραφέας David Foster Wallace είχε γράψει: “η αισθητική δεν είναι ο στόχος στα ανταγωνιστικά αθλήματα, αλλά τα υψηλού επιπέδου αθλήματα είναι από τους πρωταρχικούς χώρους έκφρασης της ανθρώπινης αισθητικής. Θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε ‘ομορφιά της κίνησης’. Η δύναμη και η ελκυστικότητά της είναι καθολικές”.

Δείτε τον Kipchoge να τρέχει και θα αντιληφθείτε τα παραπάνω. Είναι δύσκολο να βρεις κάποιον αθλητή τόσο εναρμονισμένο με το άθλημά του, λες και ο λόγος ύπαρξής του είναι να ρέει επάνω στο έδαφος, σε ταχύτητές που για τους περισσοτέρους από εμάς είναι σαν σπριντ. Το κεφάλι του δεν κινείται και το πρόσωπό του είναι τόσο χαλαρό, σα να βαριέται. Οι ώμοι του επίσης χαλαροί, με μία σταθερή ταλάντωση, και τα δάχτυλά του ελαφρώς μαζεμένα, σα να κρατάει ένα αόρατο μπαστούνι. Τα πέλματα λες και μόλις που αγγίζουν το έδαφος, με την χάρη ενός χορευτή του μπαλέτου.

Ο Kipchoge κατέχει το WR στον μαραθώνιο, με 2:01:39 από το 2018 στο Βερολίνο. Πιστεύει όμως πως μπορεί να το σπάσει.

Επισήμως ο Kipchoge βαδίζει στο 38ο έτος της ηλικίας του, αν και πιθανώς είναι μεγαλύτερος. Είναι γνωστή η αναξιοπιστία στην Κένυα σε ό,τι αφορά τις ηλικίες, ιδίως των αθλητών. Μία καριέρα 18 ετών στην κορυφή και συνεχίζει.

Η πρώτη φορά που τον είδα να τρέχει ήταν το 2003. Είχα μείνει έκπληκτος, καθώς κέρδιζε τους θρύλους Kenenisa Bekele and Hicham El Guerrouj στα 5.000m του παγκοσμίου πρωταθλήματος, στο Stade de France του Παρισίου.

Έκτοτε, έχουμε μιλήσει πολλές φορές και σε πολλά μέρη, είτε τηλεφωνικώς, είτε στις μικτές ζώνες στο Βερολίνο, την Βιέννη, το Λονδίνο ή το Ρίο, καθώς τον έβλεπα να μετατρέπει τον μαραθώνιο (ένα τόσο απρόβλεπτο άθλημα) σε προσωπικό του παιχνίδι.

Στην καθημερινή του ζωή, είναι ένας πολύ απλός άνθρωπος: ήσυχος και ταπεινός, με έναν μοναστικό τρόπο ζωής, ο οποίος προφανώς καλλιεργήθηκε από το οικογενειακό του υπόβαθρο και τα παιδικά χρόνια που μετέφερε γάλα με το ποδήλατό του για να το πουλήσει στην τοπική αγορά.

Ξέρει καλά τι σημαίνει να μην έχεις τίποτα, λίγα όμως έχουν αλλάξει σε σχέση με σήμερα που έχει τα πάντα. Το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου ζει μία σπαρτιάτικη ζωή, φέρνοντας στο μυαλό τα λόγια του Ιρλανδού Marcus O’Sullivan (τρις παγκοσμίου πρωταθλητή στα 1500m κλειστού στίβου): “ποτέ μην προβάλλεις μπροστά σου πράγματα που σε κάνουν να πιστεύεις ότι έφτασες στον στόχο σου. Έχε πάντα αυτή την αίσθηση της στέρησης, ώστε να θεωρείς ότι έχεις κι άλλα να πετύχεις”.

Ακόμη και σήμερα λοιπόν, ο Kipchoge ζει περίπου με την ίδια φιλοσοφία. Η επιτυχία όμως έχει και το τίμημά της, αναπόφευκτα. Είναι τόσο διάσημος στην Κένυα, που μία φυσιολογική ζωή είναι αδύνατη πλέον. Πρόσφατα ταξίδεψε στο Eldoret και παρά την μάσκα και το καπέλο που φορούσε, κάποιος τον αναγνώρισε από τα μάτια του και αμέσως ένα μεγάλο πλήθος θαυμαστών συγκεντρώθηκε γύρω του.

Είναι πολλά αυτά που θα ήθελα να ρωτήσω τον Kipchoge, οπότε το καλύτερο είναι να τα πούμε από κοντά.

****************************

Έφτασα στις 3:00 π.μ. στο Nairobi και 3 ώρες μετά, καθώς χάραζε, μπήκα στην πτήση για Eldoret, την γενέτειρα του Kipchoge, 300 χλμ από την πρωτεύουσα. Κοιτώντας από το παράθυρο του μικρού αεροπλάνου, το τσιμεντένιο χάος του Nairobi δίνει την θέση του στα πανέμορφα και γαλήνια οροπέδια: κόκκινο χώμα και πλούσια βλάστηση.

Από το Eldoret, είναι 40′ δρόμος μέχρι το Kaptagat, το μέρος όπου ο Kipchoge προπονείται μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της NN Running Team. Το προπονητικό κέντρο λειτουργεί υπό το management της Global Sports Communication του Jos Hermens, manager του Kipchoge.

Το επόμενο πρωί, ο Kipchoge εμφανίζεται λίγο πριν τις 8:00 και κάνει 4 χιλιόμετρα πολύ αργού jogging για ζέσταμα. Επιστρέφει, πιάνει για λίγο την κουβέντα με τους συναθλητές του, αλλάζει παπούτσια και ετοιμάζεται για την προπόνηση στον στίβο. Φοράει ένα λευκό πρωτότυπο που κανείς άλλος δεν έχει, χωρίς κανένα διακριτικό. Μοιάζει να είναι η νέα έκδοση του Nike Alphafly.

Επιστρέφοντας από την προπόνηση.

Αν και τόσο αφοσιωμένος στην απλότητα, τα παπούτσια είναι ένας τομέας που ακολουθεί τις εξελίξεις. Ήταν από τους πρώτους που είχαν πρόσβαση στη νέα γενιά super shoes, όταν εμφανίστηκαν το 2016, φορώντας ένα πρωτότυπο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.

Η νέα τεχνολογία έφερε πλήθος παγκοσμίων ρεκόρ τα επόμενα χρόνια, με την επίδρασή τους να μην περιορίζεται μόνο στις επιδόσεις στους αγώνες αλλά και την προπόνηση. “Η τεχνολογία και η ανάπτυξη πάνε μαζί κι αυτό ισχύει και στα παπούτσια”, λέει ο Kipchoge. “Δεν είναι τόσο η απόδοσή τους στον αγώνα αλλά η αποκατάσταση μετά από μία πραγματικά σκληρή προπόνηση, όπου βοηθούν τους μύες σου να επανέλθουν γρηγορότερα”.

Σήμερα ο Kipchoge θα κάνει 8Χ1600 στο 2:54/χλμ, με 2′ περπάτημα ενδιάμεσα και μετά 8Χ400 σε 63″-64″, με 30″ – 50″ διάλειμμα. Αυτή είναι μόλις η τρίτη ή τέταρτη γρήγορη προποπόνηση, μετά από έναν μήνα πλήρους αποχής που ακολούθησε τους ΟΑ του Tokyo.

Παρ’ όλα αυτά, η κλάση του φαίνεται αμέσως.
Μπαίνει μπροστά στο πρώτο κομμάτι, καθορίζοντας τον ρυθμό για τους υπολοίπους, και μετά κάθεται πιο πίσω. Όταν κουράζεται, στο πρόσωπό του εμφανίζεται κάτι μεταξύ χαμόγελου και σύσπασης, ενώ μόνο στο τέλος διακρίνεται ξεκάθαρα η κόπωση από την προσπάθεια.

Ακόμη και στο στάδιο της επανένταξης στις προπονήσεις, μπορεί και ακολουθεί τους άλλους αθλητές, οι οποίοι βρίσκονται ήδη στην προετοιμασία τους για κάποιον μεγάλο μαραθώνιο. Σαράντα περίπου δρομείς ξεκινούν την συνεδρία, μόνο τέσσερις όμως παραμένουν μετά από 16Κ απαιτητικού τρεξίματος γύρω από των χωμάτινο στίβο των 380m. Λίγοι αργοί γύροι για αποθεραπεία και ο Kipchoge επιστρέφει στις εγκαταστάσεις για να φάει, να κοιμηθεί και να χαλαρώσει στον κήπο, παρέα με τους υπολοίπους, μέχρι τις 16:00. Η δεύτερη προπόνηση της ημέρας είναι ένα χαλαρό 10άρι, ξεκινώντας από ένα νωχελικό 5:30/χλμ και καταλήγοντας σε ένα ήσυχο 4:20/χλμ.

Η γυναίκα και τα τρία του παιδιά ζουν μισή ώρα μακρυά. Όταν όμως προπονείται τους βλέπει μόνο από το απόγευμα του Σαββάτου έως το πρωί της Δευτέρας. Το υπόλοιπο διάστημα είναι στο camp, τρέχοντας 200 – 220 χιλιόμετρα εβδομαδιαίως, μαζί με δύο 60λεπτα ενδυνάμωσης και λειτουργικής προπόνησης, αλλά και τακτικό μασάζ από τον φυσιοθεραπευτή Peter Nduhiu, με τον οποίο δουλεύει επί 18 χρόνια. “Μου κάνει εύκολη την δουλειά γιατί ακολουθεί επακριβώς ό,τι του λέει ο coach”, αναφέρει ο Nduhiu. “Είναι στρατιώτης”.
Πόσο ακόμη μπορεί να μείνει στην κορυφή ο Kipchoge;
“Μέχρι να νοιώσει ότι έχει κάνει αρκετά. Το σώμα του είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Δεν αναφέρω ποτέ το θέμα της απόσυρσης, καθώς αυτό θα του επηρεάσει το μυαλό”.

Την επίβλεψη του προπονητικού κέντρου έχει ο 57χρονος Patrick Sang, ο οποίος θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους προπονητές. Αργυρός ολυμπιονίκης στα 3000m στιπλ το 1992, ασχολήθηκε εξ ολοκλήρου με την προπονητική μετά την απόσυρσή του. Ο Kipchoge είχε την τύχη να δουλέψει μαζί του από την εφηβική του ηλικία.

Ο Sang έχει μία υπόκωφη και βαριά φωνή, που τον κάνει να ακούγεται σαν “γερο-σοφός”. Οι αθλητές του δεν φορούν καρδιοσυχνόμετρα, ούτε και μετρούν τα επίπεδα γαλακτικού στο αίμα, όπως κάνουν στην Ευρώπη, για παράδειγμα. Αντιθέτως, τους μαθαίνει να εκτιμούν το επίπεδο της προσπάθειας που καταβάλλουν με τον εσωτερικό τους μετρητή, δηλαδή την αίσθηση. Και θέλει αυτό να είναι απαιτητικό μεν, αλλά ελεγχόμενο.

Ο Kipchoge κάνει τρεις σκληρές προπονήσεις την εβδομάδα: 15 – 16 χιλιόμετρα διαλειμματικής προπόνησης στον στίβο τις Τρίτες, ένα long run 30 ή 40 χιλιομέτρων τις Πέμπτες και ένα 50λεπτο fartlek τα Σάββατα, όπου εναλλάσσει 3′ γρήγορου τρεξίματος με 1′ jogging.

Μία τυπική εβδομάδα του Kipchoge, στην αρχή της προετοιμασίας του, έχει ως εξής:

Δευτέρα
06:00: 20K easy
16:00: 10K easy

Τρίτη
09:00: Πρόγραμμα στον χωμάτινο στίβο, με 14 – 16Κ σε marathon pace ή λίγο πιο γρήγορα. Παράδειγμα: 8Χ1600 σε 4:40, με 2′ διάλειμμα, 8Χ400 σε 63″ – 64″, με 30″ – 50″ διάλειμμα
16:00: 10Κ easy

Τετάρτη
06:00: 20K easy
10:00: 60′ ενδυνάμωσης και λειτουργικής προπόνησης
16:00: 10K easy

Πέμπτη
06:00: 30Κ ή 40Κ, εναλλάξ ανά εβδομάδα

Παρασκευή
06:00: 20K easy
10:00: 60′ ενδυνάμωσης και λειτουργικής προπόνησης
16:00: 10K easy

Σάββατο
06:00: Fartlek, 13 Χ (3 ‘ γρήγορα / 1’ jogging)
16:00: 10K easy

Κυριακή
2 ώρες easy, οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας

Ο Sang είναι γνωστός για το ότι δεν ανέχεται τους τεμπέληδες δρομείς που μένουν πίσω και δεν βοηθούν το γκρουπ, ή ακόμη χειρότερα, όσους κάνουν τους “ήρωες”, μπαίνοντας μπροστά και ρισκάροντας να χαλάσουν την προπόνηση. Αμφότεροι θα εισπράξουν μία βροντερή επίπληξη. Εν τούτοις, τα μέλη της ομάδας λατρεύουν τον Sang, ο οποίος καθοδηγεί τις ζωές τους το ίδιο προσεχτικά, όπως και τις καριέρες τους.

“Η βασική ιδέα είναι να δημιουργήσεις έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο. Όχι απλά έναν μεγάλο δρομέα, ο οποίος όμως κοινωνικά υστερεί και δεν μπορεί να συναναστραφεί σωστά με τους άλλους γύρω του”, επισημαίνει.

Κατά την διάρκεια των προπονήσεων, ο Sang δεν μιλάει πολύ. Παρακολουθεί, καταγράφει και κάνει μικροδιορθώσεις στο πρόγραμμα κάθε αθλητή, βάσει του τι βλέπει. Αν ο Kipchoge είναι σε πολύ καλή κατάσταση, αρκετά πρόωρα από τον αγώνα, θα του αντικαταστήσει τα 1000s με 2000s, ώστε να αποφύγει το φορμάρισμα πριν την ώρα του. Αν δει κάτι που δεν του αρέσει στον διασκελισμό του, θα φωνάξει τον φυσιοθεραπευτή να ελέγξει τι συμβαίνει. Οι προπονητικές αρχές του δεν αλλάζουν, προσαρμόζονται όμως αναλόγως του αθλητή και της περίστασης.

“Ο καθένας χρησιμοποιεί τα ενεργειακά συστήματα διαφορετικά. Αν λοιπόν δεν κατανοήσεις τις ιδιαιτερότητές τους και τους προπονήσεις όλους με το ίδιο τρόπο, έχεις κάνει λάθος”, λέει ο Sang.

Τρέξιμο στους δρόμους γύρω από το Kaptagat.

Στο τρέξιμο αντοχής, το κύριο όφελος από την χρήση αναβολικών ουσιών, είναι ότι επιτρέπουν στους αθλητές να αποκαθίστανται γρηγορότερα. Έτσι, μπορούν για παράδειγμα να κάνουν πέντε σκληρές προπονήσεις την εβδομάδα, αντί για τρεις.

Ο Kipchoge κάνει τρεις απαιτητικές συνεδρίες κάθε εβδομάδα, κατά την διάρκεια των 16 εβδομάδων προετοιμασίας για έναν αγώνα, με τα υπόλοιπα τρεξίματα είναι αρκετά ήπια. “Προσπαθώ να μην είμαι στο 100% σε καμμία προπόνηση”, λέει ο ίδιος. ” Πάω στο 80% τις Τρίτες, Πέμπτες και τα Σάββατα και στο 50% τις υπόλοιπες ημέρες.”

Απ’ την άλλη, οι επιδόσεις του Κενυάτη αναπόφευκτα εγείρουν υποψίες. Είναι πολλοί οι δρομείς που έκαναν σπουδαίους αγώνες και τελικά απεδείχθησαν θετικοί στα τεστ. Τα τελευταία χρόνια, η πεποίθηση πως η κυριαρχία των Κενυατών οφείλεται στην σκληρή δουλειά και το φυσικό ταλέντο, δείχνει να καταρρίπτεται, με την Athletics Integrity Unit (το τμήμα της WA που είναι υπεύθυνο για την καταπολέμηση του doping) να ακολουθεί μία πολύ σκληρή πολιτική στο θέμα των ελέγχων. Αυτή την στιγμή, 63 Κενυάτες δρομείς βρίσκονται υπό αποκλεισμό, λόγω doping.

Ο Kipchoge μου είπε κάποτε ότι “δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από την χρήση αναβολικών. Ακόμη κι αν οι επιδόσεις δεν αλλάξουν, ποτέ δεν θα μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος”. Ποτέ δεν έχουν υπάρξει υπόνοιες για τον ίδιο, ενώ ο Sang είναι γνωστό ότι δείχνει μηδενική ανοχή σε αθλητές που θεωρεί ύποπτους. Φροντίζουν δε και οι δυο τους να συμβουλεύουν τους νεότερους για τους κινδύνους των αναβολικών. Πόσο εύκολο είναι όμως να ξεπεράσεις την “ρετσινιά” που αρχίζει να ακολουθεί τόσους και τόσους συμπατριώτες τους;

“Σε κάθε χωράφι υπάρχουν καλοί και κακοί σπόροι αλλά οι πρώτοι είναι που δίνουν το καλό προϊόν. Στον αθλητισμό υπάρχουν θετικά και αρνητικά, πάντα όμως λέω στον κόσμο να επικεντρώνεται σε όλα αυτά που έχουν δώσει με τον σωστό τρόπο οι Κενυάτες στο σπορ”, απαντάει ο Kipchoge.

Κοντά στην είσοδο του camp υπάρχει μία πινακίδα με την φράση του βραζιλιάνου συγγραφέα Paulo Coelho: “Αν θες να πετύχεις, πρέπει να σέβεσαι έναν κανόνα: να μην λες ποτέ ψέματα στον εαυτό σου”.Τοποθετήθηκε εκεί από τον Kipchoge και αναρωτήθηκα αν σχετίζεται με την καθαρότητα στον αθλητισμό. “Απολύτως. Αν κάνεις χρήση αναβολικών, ψέυδεσαι στον εαυτό σου”, μου απαντάει.

Στα 40άρια long runs του καταναλώνει ένα ενεργειακό ποτό της Maurten, πέραν αυτού όμως, δεν παίρνει κάποιο άλλο συμπλήρωμα. Πίνει 3 λίτρα νερού την ημέρα, ενώ η διατροφή του είναι βασική και υγιεινή: μικρές ποσότητες κρέατος, με πολλά τοπικά λαχανικά και εμπλουτισμένο ψωμί που ψήνει μόνος του. Η μόνη μεγάλη αλλαγή που εφήρμοσε ένα διαιτολόγος, όταν μελέτησε την ομάδα πριν κάποια χρόνια, ήταν η αύξηση της πρωτεΐνης, η οποία ήταν αρκετά χαμηλή.

Το αγαπημένο φαγητό του Kipchoge είναι το ugali, ένας σφιχτός χυλός από καλαμπόκι. Στο διάλειμμά του, στο τέλος της σεζόν, θα απολαύσει πίτσα και τηγανητές πατάτες, τροφές που δεν περιλαμβάνονται στο διατροφολόγιό του όταν θα επιστρέψει στο προπονητικό κέντρο.

Ποτέ δεν τρώει πρωινό πριν το πρώτο τρέξιμο στις 6:00, είτε πρόκειται για ένα εύκολο 20άρι ή ένα σκληρό 40άρι. “Είναι σημαντικό να μάθεις τον οργανισμό να τρέχει με άδειο στομάχι”, λέει. Πριν τους αγώνες όμως, θα σηκωθεί νωρίς και θα εμπιστευτεί το προαγωνιστικό του γεύμα: χυλό με μέλι.

Μαθαίνοντας από τους κορυφαίους: Οι Cathal Dennehy, Eliud Kipchoge, και Victor Chumba, πριν από ένα απογευματινό τρέξιμο στο Kaptagat της Κένυας.

Σε μία κανονική εβδομάδα εναλλάσσει 4 – 5 διαφορετικά μοντέλα της Nike και οι περισσότερες προπονήσεις του γίνονται σε δρόμους από μαλακό κοκκινόχωμα. Όσο πλησιάζει ο μαραθώνιος, αυξάνει τα long runs στην άσφαλτο, ώστε να προσαρμοστούν τα πόδια του στις συνθήκες του αγώνα.

Από το 2003 καταγράφει με κάθε λεπτομέρεια τις προπονήσεις του σε σημειωματάριο, ενώ παρακολουθεί χρόνους και ρυθμούς μέσω του GPS ρολογιού του. Παράλληλα, διάφοροι βιολογικοί παράμετροι καταγράφονται από τον Sang, τον manager του και την ιατρική ομάδα, ώστε να αποφευχθεό οποιοδήποτε ενδεχόμενο υπερπροπόνησης. Κάτι τέτοιο είχε συμβεί στο παρελθόν.

“Κάποιες φορές πιέζεις περισσότερο και την υπόλοιπη ημέρα είσαι κουρασμένος. Το σώμα μου όμως είναι σε καλή κατάσταση, το προσέχω. Αυτό που με κρατάει στην κορυφή για τόσο διάστημα, είναι η αυτοπειθαρχία. Λέω όχι ε οτιδήποτε δεν είναι ωφέλιμο”, εξηγεί ο Kipchoge.

Τον ρωτάω σχετικά με το αλκοόλ, την αιτία καταστροφής πολλών σπουδαίων Κενυατών δρομέων, και αν το αποφεύγει για αθλητικούς ή προσωπικούς λόγους.
“Ακόμη κι αν σταματούσα το τρέξιμο, δεν θα έπινα. Είναι στη νοοτροπία μου. Θέλω η νέα γενιά να παίρνει θετικά μηνύματα”.

Περπατώντας μαζί του στην έξοδο του κέντρου, καθώς ξεκινάει το απογευματινό του easy run, διαπιστώνεις εύκολα το πόσο δημοφιλής είναι. Παιδιά από ένα διπλανό σχολείο, μόλις τον βλέπουν, αρχίζουν να φωνάζουν το όνομά του και να τον χαιρετούν.

Ο Eliud Kipchoge έχει εκατομμύρια ακολούθους στα social media και είναι εθνικός ήρωας στην χώρα του.

Ο ταπεινός τρόπος ζωής του, η μετριοπάθειά του αλλά και η καθημερινή οπτική επαφή που έχουν μαζί του – είναι ξεκάθαρο για τον ίδιο ότι αυτό είναι το ισχυρότερο μήνυμα που μπορεί να στείλει στη νεολαία: μπορούν, σαν κι αυτόν, να ξεκινήσουν από το τίποτα, να κατακτήσουν τα πάντα, μένοντας όμως ο ίδιος άνθρωπος στο τέλος. “Απορρίπτοντας την πολυτελή ζωή, έχω περισσότερο χρόνο να συγκεντρωθώ και να γίνω αυτός που επιθυμώ. Θέλω να ζω απλά και να δουλεύω σκληρά, παρά να οδηγώ εντυπωσιακά αυτοκίνητα ή να ταξιδεύω με αεροπλάνα. Πιστεύω πως όλα αυτά στο τέλος επηρεάζουν την απόδοσή σου”, εξηγεί.

Και τι τον κάνει ευτυχισμένο περισσότερο από όλα;
“Να εμπνέω. Βλέπω γύρω μου παιδιά να με επευφημούν και να θέλουν να μοπυ μοιάσουν. Να προφέρουν στις χώρες τους και να σέβονται τους συνανθρώπους τους”.

**************************

Μη νομίζετε ότι δεν τα νοιώθει αυτά. Κάτω από το ατάραχο παρουσιαστικό του, ο Kipchoge γνωρίζει ότι αποτελεί ένα γρανάζι μίας τεράστιας εμπορικής μηχανής κι αυτό είναι κάτι που μπορεί να “χαλάσει” ακόμη και το πιο ισχυρό μυαλό. Έχει πάνω του μία σειρά από χορηγούς, το management, την ομάδα του, τα εκατομμύρια ακολούθων στα social media και όλους τους Κενυάτες που περιμένουν να είναι πρώτος κάθε φορά. Το πρωί στην Βιέννη, πριν την προσπάθειά του για το sub2, το ένοιωθε περισσότερο από ποτέ.

Τον Οκτώβριο του 2020 στο Λονδίνο έχασε για πρώτη φορά μετά από επτά χρόνια, τερματίζοντας στην 8η θέση. Η δυνατή βροχή μπλόκαρε κατά έναν περίεργο τρόπο το αυτί του, προκαλώντας του θέματα αστάθειας. Πολλοί αναρωτήθηκαν αν ο χρόνος είχε αρχίσει να μετράει αντίστροφα.

Αναρωτήθηκε όμως κι ο ίδιος;
“Ναι, ναι”, παραδέχεται. “Ένα τέτοιο σοκ σε κάνει να κάτσεις κάτω και να σκεφτείς. Όταν όμως καταλάβεις ότι έχεις μπροστά σου μία πρόκληση, επιστρέφεις, προπονείσαι σκληρότερα και προσπαθείς για το comeback.

Ο Eliud Kipchoge θα αγωνιστεί στον μαραθώνιο του Tokyo στις 6 Μαρτίου.

Κι αυτό ακριβώς έκανε, κερδίζοντας τον μαραθώνιο τον περασμένο Απρίλιο στην Ολλανδία, πριν βάλει πλώρη για του ΟΑ του Tokyo τον Αύγουστο. Και μετά;
“Θα ήθελα να τρέξω τους τρεις Marathon Majors που μου λείπουν”, λέει.

Το Τόκιο, η Βοστώνη και η Νέα Υόρκη λείπουν από το βιογραφικό του. Το πρώτο αποτελεί την πρώτη του απόπειρα στις 6/3/2022, ενώ δεν έχει αποφασίσει ακόμη για τους ΟΑ του 2024 στο Παρίσι.

Το δε παγκόσμιο ρεκόρ παραμένει στο 2:01:39, που είχε σημειώσει ο ίδιος στο Βερολίνο το 2018. Δεδομένου όμως του τι έχει κάνει έκτοτε, πιστεύει ότι μπορεί να το βελτιώσει. “Δεν ξέρω πότε αλλά είναι πιθανό. Θέλω να τρέξω ακόμη πιο γρήγορα, προτού αποχωρήσω”, εξομολογείται.

Αναπόφευκτα, η κυριαρχία του κάποια στιγμή θα τελειώσει και κάνει ό,τι μπορεί ώστε ο διάδοχός του να προέρχεται από την ομάδα του. Ο Geoffrey Kamworor είναι ο πιθανότερος υποψήφιος. Όπως όλοι οι δρομείς στο προπονητικό κέντρο, βλέπει τον Kipchoge ως είδωλο και μοντέλο.

Μπορεί η προσήλωση και ο επαγγελματισμός του Kipchoge να τον κάνουν να μοιάζει σαν ρομπότ, αυτοί όμως που τον γνωρίζουν θα σου πουν ότι έχει και μία “παιχνιδιάρικη” πλευρά κρυμμένη μέσα του. Εμφανίζεται όταν κάποιος στο camp έχει γενέθλια, όπου το “τυπικό” προβλέπει να τον βουτάνε μέσα σε νερό. Τις στιγμές αυτές, ο Kipchoge συμπεριφέρεται σαν παιδί, ξεσπάει σε γέλια και δίνει μία εικόνα εντελώς αντίθετη από αυτή του σοβαρού “διεκπεραιωτή” των υπολοίπων ημερών.

Οι άνθρωποι που επισκέπτονται το προπονητικό κέντρο, μένουν έκπληκτοι κάθε φορά με το πόσο απλό είναι. Αυτή η απλότητα και η επαναλαμβανόμενη ρουτίνα όμως, είναι που χρειάζονται για να φτιαχτεί ένας αθλητής αντοχής. Στους επισκέπτες από τη Nike ζητείται πάντα να φέρνουν ένα βιβλίο, το οποίο αφήνουν στην μικρή βιβλιοθήκη του κέντρου. Ένα από αυτά ήταν το “Insanely Simple”, το οποίο περιγράφει την επιτυχημένη πορεία της Apple.

“Το διάβασα και σκέφτηκα ότι αυτό που περιγράφει μοιάζει με την κατάσταση στο Kaptagat”, λέει ο Marc Roig, ένας φυσιοθεραπευτής που επιβλέπει την ενδυνάμωση των δρομέων. “Έξω από εδώ”, δείχνοντας τον φράχτη, “τα πράγματα είναι αρκετά πολύπλοκα αλλά η προπόνηση του μαραθωνία είναι απλή”.

Ο Kipchoge συμφωνεί. “Αν χρησιμοποιείς ένα μικρό γυμναστήριο και όταν γίνεις επιτυχημένος πας σε ένα μεγαλύτερο, δε νομίζω ότι θα είσαι πραγματικά καλύτερα. Οι μικρές συνήθειες είναι αυτές που σε πάνε μπροστά. Παραμένω εκεί που ξεκίνησα και εδώ θα τελειώσω την καριέρα μου”.

Καθώς μιλάμε σε αυτό το γαλήνιο περιβάλλον, με τα πουλιά να τιτιβίζουν από πάνω μας και τις αγελάδες να μουγκρίζουν στο διπλανό χωράφι, δεν μπορώ να μην τον ρωτήσω αν πανηγύρισε καθόλου το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, είτε στην Ιαπωνία, είτε όταν γύρισε πίσω. Κι ας ξέρω την φιλοσοφία του.

“Όχι, καθόλου”, απαντάει αμέσως. “Οι πανυγηρισμοί τελείωσαν στην γραμμή του τερματισμού”.