Συμπεράσματα από τον Berlin Marathon 2017

Νομίζω πως οι περισσότεροι φίλοι του μαραθωνίου, ειδικοί και μη, περίμεναν πως την περασμένη Κυριακή στο Βερολίνο θα είχαμε νέο παγκόσμιο ρεκόρ. Προσωπικά, θεωρούσα ότι θα είχαμε “συντριβή” του 2:02:57 του Dennis Kimetto.
Εν τούτοις, τα πράγματα εξελίχθηκαν αρκετά διαφορετικά, από πολλές απόψεις μάλιστα.

Κατ’ αρχάς, είχαμε μία από τις ισχυρότερες τριάδες αθλητών που έχουν βρεθεί ποτέ σε εκκίνηση μαραθωνίου, αν όχι την ισχυρότερη.
Ο 35χρονος Κενυάτης Wilson Kipsang, κάτοχος του προηγουμένου παγκοσμίου ρεκόρ και νικητής πολλών major μαραθωνίων και ημιμαραθωνίων.
Ο επίσης 35χρονος Αιθίοπας Kenenisa Bekele, ένα ιερό τέρας του στίβου, κάτοχος των WR σε 5Κ και 10Κ, όπως και της δεύτερης καλύτερης επίδοσης σε μαραθώνιο, με 2:03:03 πέρυσι στο Βερολίνο.
Και τέλος, ο 33χρονος Κενυάτης Eliud Kipchoge, με 7 πρώτες θέσεις σε 8 συμμετοχές στα 42Κ, μεταξύ αυτών σε Βερολίνο, Λονδίνο και Σικάγο. Χρυσός Ολυμπιονίκης το 2016 και κάτοχος της τρίτης καλύτερης επίδοσης με 2:03:05, επίσης στο Βερολίνο. Πέραν αυτών, είναι πολύ πρόσφατο το εκπληκτικό (αλλά ανεπίσημο) 2:00:25 στο Breaking2 project της Nike, τον περασμένο Μάιο. Από πολλούς θεωρείται ο μεγαλύτερος μαραθωνοδρόμος όλων των εποχών.

Παρ’ όλα αυτά, όσο ικανοί κι αν είναι οι αθλητές, ένα παγκόσμιο ρεκόρ απαιτεί το “perfect tuning” από κάθε άποψη. Και στον συγκεκριμένο αγώνα υπήρχε ένας αστάθμητος παράγοντας: ο καιρός.
Έβρεχε πριν τον αγώνα, έβρεξε κάποια διαστήματα κατά την διάρκειά του, η δε υγρασία ξεπερνούσε αρκετά το 90%. Όλοι γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν επηρεάζει τον δρομέα αντοχής όσο η υγρή και πνιγηρή ατμόσφαιρα. Συν τοις άλλοις, όταν κινείσαι σε ρυθμούς κάτω από 3’/χλμ, η γλιστερή άσφαλτος και οι σχηματισμένες νερολακούβες, ιδίως στις στροφές, σίγουρα δυσκολεύουν την προσπάθειά σου ακόμη περισσότερο. Η θερμοκρασία των 15°C δεν θεωρείται κακή αλλά σίγουρα όχι και ιδανική.
Ο Kipchoge είπε μετά το τέλος του αγώνα, “από το 5ο χλμ ήξερα ότι το παγκόσμιο ρεκόρ δεν ήταν εφικτό, λόγω των συνθηκών.”

Οπότε είναι ξεκάθαρο ότι η αποτυχημένη προσπάθεια για WR οφείλεται στις καιρικές συνθήκες. Ή μήπως όχι απαραίτητα;
Ας δούμε το performance των τριών πρώτων γυναικών. Η νικήτρια Gladys Cherono τερμάτισε 58″ πιο αργά από ότι όταν κέρδισε τον αγώνα το 2015. Οι δύο άλλες έκαναν προσωπικό ρεκόρ, 4′ και 1′ αντίστοιχα. Προφανώς και ο καιρός δεν τις επηρέασε.

Πέραν αυτών όμως, το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα σχετικά με το πόσο επηρέασαν οι καιρικές συνθήκες, είναι ο Αιθίοπας Guye Adola.
Τρέχοντας για πρώτη φορά την απόσταση αυτή, κολλώντας στο lead pack εξ αρχής και ακολουθώντας για 21.1Κ ρυθμό για WR, θα υπέθετε κανείς πως απλά επρόκειτο για μια επιπόλαια και “θρασεία” επιλογή. Με ρεκόρ ημιμαραθωνίου που αντιστοιχούσε στην καλύτερη περίπτωση σε ψηλό 2:04 στον μαραθώνιο, θα έπρεπε κανονικά να είναι από τους πρώτους που θα ένοιωθαν την επίδραση της υγρασίας στο σώμα του. Κι όμως… Όχι μόνο έμεινε μέσα στον αγώνα, τερματίζοντας δεύτερος αλλά είχε και τις δυνάμεις να μείνει δίπλα στον Kipchoge ή και μπροστά του για περίπου 3 χιλιόμετρα πριν το 40ο, όταν ο Κενυάτης πήρε και πάλι κεφάλι. Και τελικά τερμάτισε μόλις 14″ πίσω του. Εντυπωσιακός, αν μη τι άλλο!

Συνεπώς, κανείς δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι οι καιρικές συνθήκες δεν επέδρασαν καταλυτικά στην απόδοση των αθλητών και το κυνήγι του ρεκόρ, τα γεγονότα όμως δείχνουν ότι ίσως δεν ήταν για όλους απαγορευτικές. Είναι πιθανό και ο Kipchoge να μπορούσε να πετύχει κάτι περισσότερο, διαβάζοντας όμως τις συνθήκες και με την εμπειρία που έχει, προτίμησε να εξασφαλίσει τη νίκη και να μην ρισκάρει για το WR. Ποιος ξέρει…

Στα αξιοσημείωτα του αγώνα είναι και οι εγκαταλείψεις των Bekele και Kipsang. Ιδίως ο πρώτος, άρχισε να μένει πίσω μόλις από το 22ο χιλιόμετρο. Πριν τον αγώνα, όταν ο Kipchoge είχε ζητήσει από τους λαγούς πέρασμα ημιμαραθωνίου σε 60:45 (σε even split, αυτό βγάζει τερματισμό 2:01:30!), οι άλλοι δύο elite είχαν δυσανασχετήσει, θεωρώντας το υπερβολικά γρήγορο. Και παρόλο που τελικά το πέρασμα αναπροσαρμόστηκε καθ’ οδόν και έγινε σε 61:29, απεδείχθη και πάλι μη διαχειρίσιμο για κάποιους. Στο 27ο χλμ είχε μείνει μόνο ένας λαγός (σημειωτέον, και οι 3 από αυτούς είναι elite δρομείς), ενώ και ο Kipsang στο 30ο χλμ εγκατέλειψε, κρατώντας το στομάχι του.
Είναι προφανές ότι οι Bekele και Kipsang δεν ήταν στην καλύτερη τους ημέρα. Ο πρώτος είχε πει άλλωστε στην συνέντευξη τύπου ότι είναι 90% έτοιμος για τον αγώνα.

Και πάμε στον μεγάλο πρωταγωνιστή, τον Kipchoge.
Καθώς τα άλλα δύο φαβορί έμεναν πίσω, ενώ κανείς δεν περίμενε πως και ο Adola θα αντέξει, ο αγώνας κινδύνευε να χάσει εντελώς το ενδιαφέρον του. Κι όμως… Προσωπικά θα μπορούσα να κάτσω και απλά να παρακολουθώ τον Κενυάτη για 12-13 χιλιόμετρα, μέχρι να τερματίσει. Κι ας έτρεχε ολομόναχος. Το απαράμιλλο κι αρχοντικό στυλ του, η σταθερότητα κι η προσήλωσή του στον αγώνα, η απουσία της παραμικρής έκφρασης κόπωσης ή αγωνίας στο προσωπό του, αποτελούσαν ξεχωριστό θέαμα από μόνα τους. Τον έβλεπες στο 42ο χλμ κι έμοιαζε σα να ήταν στο 20ο. Ίσως λίγο να εκνευρίστηκε όταν ο Adola κολλούσε στον ώμο του κι αυτός του έδειχνε πού να σταθεί.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός πως λίγο αφότου είχε τερματίσει, έτρεξε προς τα πίσω για να χαιρετίσει του θεατές.
Ακόμη κι όταν ο Adola πέρασε μπροστά, ήταν φανερό πως ο Κενυάτης δεν ανησυχούσε και συνέχιζε με την ίδια αυτοπεποίθηση.
Περίμενε απλά πότε θα κουραστεί ο αντίπαλος του για να κάνει την επίθεσή του. Αναμφισβήτητα, ο Αιθίοπας έδωσε με την εκπληκτική του παράσταση άλλο ενδιαφέρον στον αγώνα κι έδειξε ότι το αγώνισμα πιθανώς βρίσκει ένα νέο πρωταγωνιστή για το μέλλον. Παρ’ όλα αυτά, στο τέλος της ημέρας, όλοι υποκλινόμαστε στον Kipchoge, τόσο για τις ικανότητές του όσο και για το χαμόγελό του.
Η ιστορία σίγουρα του χρωστάει ένα ρεκόρ αλλά τίποτα δεν είναι δεδομένο. Στους 4-5 προηγούμενους αγώνες του, βρισκόταν σε τέτοια κατάσταση, που αν οι συνθήκες ήταν ευνοικότερες (καιρός, διαδρομή), πιθανώς να το είχε καταρρίψει. Στον μαραθώνιο όμως χρειάζεται το perfect tuning, όπως είπαμε και παραπάνω.
Δεν ξέρω αν μέχρι το τέλος της καριέρας του καταφέρει να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ (προσωπικά το πιστεύω, παρότι οι ευκαιρίες δεν περισσεύουν πλέον), το σίγουρο πάντως είναι πως μετά και τον προχθεσινό αγώνα, συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους για τον τίτλο μεγαλύτερου μαραθωνοδρόμου που έχουμε δει μέχρι σήμερα.

Καταλήγοντας κι αφήνοντας τα πρόσωπα στην άκρη, θα πρέπει να αναφερθούμε και στο ίδιο το αγώνισμα. Την Κυριακή απεδείχθη για μία ακόμη φορά πόσο δύσκολο άθλημα είναι ο μαραθώνιος. Μπορεί να έχεις σχεδιάσει τα πάντα αλλά τα πράγματα να εξελιχθούν εντελώς διαφορετικά και με δραματικό τρόπο. Είναι τόσοι πολλοί οι αστάθμητοι παράγοντες και τα δεδομένα που μπορούν να προκύψουν μέσα σε αυτά τα 42 χλμ. Αλλά τι σας λέω, μαραθωνοδρόμοι είστε οι περισσότεροι, το γνωρίζετε ήδη…