To τρέξιμο αποτελεί μια ενασχόληση που είναι χρονοβόρα και απαιτεί συνέπεια, τουλάχιστον αν έχεις φύγει από το επίπεδο του περιστασιακού δρομέα και έχεις μυσταγωγηθεί στα μονοπάτια του τρεξίματος με αγώνες στόχους. Κοινώς, την πάτησες, αλλά αυτή την φορά δεν θα ασχοληθούμε με σένα τον εγωιστή που το μόνο που τον νοιάζει είναι το πώς και πότε θα χωρέσει μέσα στην ημέρα το τρέξιμό του. Εντάξει, εσύ είσαι άρρωστος, είπαμε, οι άλλοι τι σου φταίνε;
Αυτό το άρθρο λοιπόν είναι αφιερωμένο στους άλλους, τους αφανείς του παρασκηνίου. Αυτούς που περιμένουν να τερματίσεις, αυτούς που περιμένουν να γυρίσεις από την προπόνηση, εκείνους που συμμετέχουν εκόντες άκοντες στην ιεροτελεστία του τρεξίματος. Είναι εκείνοι που πιθανά θεωρούν το τρέξιμο μια τιμωρία και όχι σπορ, όμως είναι διατεθειμένοι να σε στηρίξουν και να σε χειροκροτήσουν στον τερματισμό.
Για να είναι λοιπό το τρέξιμο του ενός μια εμπειρία και για τους δύο, ορίστε μερικές ιδέες για τους σημαντικούς “άλλους” της δρομικής, και όχι μόνο, ζωής μας:
Ρώτα και μάθε
Ρώτα τον/την πως πήγε το τρέξιμο, πόσα χλμ είχε το πλάνο, πώς βγήκαν κτλ. Απλά πράγματα και όχι βαρετές αναλύσεις και ρυθμούς για 400ρια, τέμπο και άλλα τέτοια ακατανόητα. Μάθε για τον αγώνα στόχο και τις προσδοκίες του/της γύρω από αυτόν. Είναι πολύ σημαντικό να νοιώθει πως έχεις επαφή με το στόχο του/της. Αποτελεί κίνητρο για βελτίωση και πιθανά και για σένα αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον αν ξέρεις πού στοχεύετε και με ποιο τρόπο. Είδες, είπες “στοχεύετε”! Γίνατε ήδη όμαδα. Άντε, πάμε παρακάτω:
Διευκόλυνε το πρόγραμμα
Πριν αρχίσουν οι μουρμούρες στην ομάδα, κάτσε να σου εξηγήσω… Κανείς δεν είπε να φτιάχνεται το πλάνο με βάση το τρέξιμο, ειδικά αν υπάρχουν παιδιά και οικογενειακές υποχρεώσεις. Από την άλλη, τα μεγάλα πολύωρα τρεξίματα ή οι πρωινές αφυπνίσεις που συνήθως χρειάζονται για τη συμμετοχή στον αγώνα, καλό είναι να ρυθμίζονται από κοινού, ώστε όλοι να χωράνε στο πλάνο. Καλό λοιπόν είναι να γίνεται ένα πλάνο στο τέλος κάθε εβδομάδας, ώστε ο καθένας να γνωρίζει τους χρόνους που διαθέτει. Είπαμε, η δουλειά είναι ομαδική και η ομάδα αυτορυθμίζει τις όποιες απρόοπτες αλλαγές.
Ετοίμασε ένα καλό γεύμα για μετά τη μεγάλη προπόνηση.
Εντάξει, αν δεν μπορείς να το ετοιμάσεις, μπορείς να το παραγγείλεις. Εκτός αν είσαι μια Ελληνίδα μητέρα, οπότε ξέρεις καλύτερα εσύ πώς θα μπουκώσεις το καμάρι σου. Σημασία έχει να συμμετάσχεις στην αποκατάσταση που απαιτείται, ειδικά μετά τις μεγάλες προπονήσεις. Έχεις παρατηρήσει πως επιστρέφει σαν πεινασμένος λέοντας για να καταβροχθίσει τα πάντα στο διάβα του. Επίσης, έχοντας φροντίσει μικρότερα άλλα πράγματα, όπως για παράδειγμα να υπάρχει ζεστό νερό, νοιώθεις πως και εσύ συμμετέχεις στην ομάδα και ο/η σύντροφός σου σίγουρα είναι ευγνώμων!
Κάνε ένα δώρο.
Αγόρασέ του/της κάτι που θα του/της είναι χρήσιμο για τη δρομική του/της ενασχόληση. Δεν χρειάζεται να είναι ακριβό, παραδείγματος χάρη ενα καινούργιο ρολόι (αν στο ζητήσει, θα είναι από ανάγκη). Ένα ζευγάρι κάλτσες, ένα ισοτονικό, μερικά τζελάκια να δοκιμάσει (δοκίμασε και συ ένα).
Μελέτησε τα σημεία θέασης στη διαδρομή του αγώνα.
Καθίστε παρέα και συμφωνείστε τα σημεία που είναι προσβάσιμα και χρήσιμα για χειροκρότημα και υποστήριξη. Αποτελεί κίνητρο για τον δρομέα να ξέρει πως κάποιος τον περιμένει στο τάδε χιλιόμετρο. Ο αγώνας παύει να αποκτάει προσωπική υπέρβαση, γίνεται μια υπόσχεση που πρέπει να εκπληρωθεί σε κάποιον άλλο. “Θα τα πούμε στον τερματισμό” Δεν ξέρεις πόσους αμέτρητους δρομείς αυτή η υπόσχεση-πρόκληση τους έχει “τραβήξει” μέχρι τη γραμμή τερματισμού.
Γιορτάστε
Ο αγώνας έφτασε στο τέλος και το ταξίδι ολοκληρώθηκε. Αξίζει να οργανώσετε μια γιορτούλα μικρή ή μεγάλη, δεν έχει σημασία. Το θέμα είναι να μοιραστείτε παρέα τη χαρά της ολοκλήρωσης του αγώνα. Οργανώστε κάτι συνυπολογίζοντας την καταπόνηση του αθλητή πάντα.
Για να κλείσουμε. Το τρέξιμο είναι ατομικό σπορ, όμως έχει αποδειχθεί πως τα περί του τρεξίματος είναι πολύ κοινωνικά και χρειάζεται κανείς να έχει συνοδοιπόρους στο μοναχικό αυτό άθλημα. Τι πιο όμορφο να έχεις συνοδοιπόρο τον δικό σου άνθρωπο από το δικό του μετερίζι.
tazi
Τι ωραια που τα λες ρε Γιαννη. Ισως σε μια αλλη ζωη στη περιπτωση μου
Vlod
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
πάντα, πάντα θα ‘ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει..
Roberto4Carlos
Αυτή η ταινία παίζεται ήδη στους κινηματογράφους, ή είναι στα προσεχώς?
Φαντάσου σε αντάλλαγμα για το ενδιαφέρον του άλλου στο δικό σου χόμπι που είναι το τρέξιμο, να σου ζητήσει την δική σου συμπαράσταση στο δικό της/του χόμπι που μπορεί να είναι το κέντημα, το πλέξιμο, η συλλογή πεταλούδων, οι βραδιές βιβλίου, οι εκθέσεις ζωγραφικής, η κηπουρική, κτλ κτλ…..
Vlod
Πάντως το σινεμά εμπνέεται από την ζωή και αντίστροφα.
Nikolas
Μην το γελάτε. Δεν είναι κανένας υποχρεωμένος -αν δεν έχει τα ίδια γούστα- να τρέχει σε αγώνες για συμπαράσταση κπλ.
Κάθε Νοέμβρη με μαζεύουν απο το Καλλιμάρμαρο και πολύ μου είναι. Άντε και η ανοχή για τον χρόνο που ξοδεύω στα τρεξίματα μέσα στην βδομάδα.
Όπως μου λέει εμένα η σύντροφός μου, “όταν ξεκινήσεις να χορεύεις, θα ξεκινήσω να τρέχω”…
Vlod
Δεν χρειάζεται να ξεκινήσει κανείς από τους δύο να κάνει το ίδιο χόμπυ. Εξάλλου για ένα ζευγάρι στην προκειμένη που μιλάμε, είναι υγεία να έχουν ξεχωριστό χρόνο και ενδιαφέροντα. Το να πας για παράδειγμα σε κάποια χορευτική βραδιά ή να παρακολουθήσεις ένα μάθημα χορού σαν απλός θεατής, δεν είναι κακή ιδέα.
DaedraLord
Ωραίο το τρέξιμο, ωραία και η γυμναστική γενικά, αλλά όσο μεγαλώνω νομίζω ότι πρέπει να δίνουμε βάρος πρώτα στους ανθρώπους γύρω μας.
Vlod
Μηδέν άγαν…Αν το όσο μεγαλώνουμε διαβάζεται σαν γέρασα και ας κάτσω στα αυγά μου..δεν βοηθάει ούτε τους ανθρώπους γύρω ούτε κ εμάς. Καθώς αν μιλάμε για παιδία αποτελούμε για εκείνα ένα υγιες πρότυπο. Αν μιλάμε για σύντροφο δίνουμε το στίγμα πως μεγαλώνουμε με υγεία χωρις να παραμελούμε τον εαυτό μας. Σίγουρα οι οικείοι μας είναι το πιό σημαντικό κομμάτι και κάθε φάση ζωής έχει τις αναπροσαρμογές και την αναθεώρηση στόχων.Η ισορροπία είναι το κλειδί και όντως θέλει συνέχεια προσπάθεια.