ASICS Gel Nimbus 20

Κατηγορία: Trainer – Ουδέτερο πάτημα – Βάρος: 305γρ. – 10mm drop (31/21mm)

Όταν ξεκίνησα να χαζοτρέχω το 2009 (μιλάμε για 6-7 φορές το μήνα, η κανονική “εμπλοκή” μου στο σπορ ήρθε 2 χρόνια μετά), κάποια στιγμή έκανα την, μάλλον ανούσια, ερώτηση για το καλύτερο παπούτσι που θα μπορούσα να πάρω. Σχεδόν ομόφωνα, η απάντηση ήταν το Asics Nimbus, το οποίο τότε βρισκόταν στην 10η έκδοσή του.
Δεν ξέρω αν αυτό οφείλετο στο ότι ήταν η ακριβότερη, μαλακότερη ή “πλουσιότερη” πρόταση στην αγορά ή στο γεγονός ότι η Asics ήταν συνδεδεμένη με το τρέξιμο στην χώρα μας τότε. Δεν υπήρχαν και πολλές εταιρείες άλλωστε. Επιπλέον, τα περισσότερα μοντέλα χωριζόντουσαν απλά σε προπονητικά και αγωνιστικά, με τα πρώτα να έχουν ως κύριο κριτήριο το cushioning.
Όπως και να ‘χει, το Nimbus 10 ήταν το πρώτο μου δρομικό ζευγάρι.

Για να είμαι ειλικρινής, λίγα πράγματα θυμάμαι από αυτό. Σίγουρα ήταν πολύ απορροφητικό (ιδίως για τα τότε δεδομένα), βαρύ και άκαμπτο, με το επάνω μέρος του γεμάτο από δομικά στοιχεία. Όπως ήταν και τα περισσότερα μοντέλα της κατηγορίας, λίγο πολύ.
Στην πορεία εμφανίστηκαν κι άλλες εταιρείες, τα γούστα μου άρχιζαν ν’ αλλάζουν και με το Nimbus διακόψαμε. Έτυχε να τρέξω κάποιες φορές με τα V11, V15 και V17, από περιέργεια και μόνο όμως.
Γεγονός είναι πως όλα αυτά τα χρόνια, το Nimbus αποτελούσε σημείο αναφοράς για την premium cushioned κατηγορία.

Επάνω μέρος

Παρότι το επάνω μέρους του νέου μοντέλου εξακολουθεί να δείχνει “φορτωμένο”, στην πραγματικότητα δεν είναι. Το οπτικό αποτέλεσμα οφείλεται στις διάφορες αποχρώσεις του διχτυωτού και των δομικών στοιχείων, σε σχέση με άλλα μοντέλα όπου επικρατεί η μονοχρωμία.
Το mesh έχει ιδιαίτερα αραιή ύφανση, με την εσωτερική επένδυση να είναι αυτή που ουσιαστικά κάνει όλη την δουλειά. Κάποιες σειρές από ελαφριά και εύκαμπτα overlays είναι διάσπαρτες στα πιο “νευραλγικά” σημεία, ενώ ως συνήθως, το μεγάλο logo της Asics συμβάλλει στο κράτημα του midfoot, παρόλο που πλέον απουσιάζει από την εσωτερική πλευρά. Ο προφυλακτήρας μπροστά είναι αρκετά εύκαμπτος και χωρίς ραφές, όπως και το υπόλοιπο άλλωστε.

Πολύ ανοιχτό διχτυωτό, μαλακός προφυλακτήρας και εύκαμπτα δομικά στοιχεία συνθέτουν το, όχι και τόσο ευρύχωρο, toe box.

Το αφρώδες στην γλώσσα και την περιοχή γύρω από τον αστράγαλο είναι πολύ, πάρα πολύ. Μάλιστα, καλύπτει και μεγάλη επιφάνεια του εσωτερικού. Συγκρίνεται μόνο με αυτό του Triumph ISO 4, αν και νομίζω πως είναι ακόμη περισσότερο. Άλλωστε, όσοι τρέχουν με Nimbus γνωρίζουν πως τα “μαξιλαράκια” ήταν ανέκαθεν χαρακτηριστικό της σειράς.

O Bibendum των δρομικών παπουτσιών! Νομίζω ότι πουθενά αλλού δεν θα βρείτε τόσο πολύ και μαλακό αφρώδες στο εσωτερικό.

Στο πίσω μέρος, υπάρχει ένα ευμέγεθες εξωτερικό πλαστικό κολάρο για να συγκρατεί την φτέρνα. Αν και τρομάζει στην όψη, τελικά δεν είναι τόσο άκαμπτο όσο σε ανάλογες κατασκευές. Ούτε και σαν αίσθηση γίνεται αντιληπτό, λόγω του πλούσιου αφρώδους εσωτερικά που φιλτράρει τα πάντα. Αντιστοίχως, η πολύ παχιά και φαρδιά γλώσσα (ανεξάρτητη από τα πλαινά και την επένδυση) επίσης δεν επιτρέπει καμμία πίεση από τα κορδόνια να φτάσει στην ράχη του ποδιού.

Το εξωτερικό κολάρο δείχνει μεγάλο και άκαμπτο αλλά δεν είναι τόσο.

Αν και το Nimbus είχε πάντα αίσθηση “λιμουζίνας”, στην περίπτωση του νέου μοντέλου η γραμμή δεν είναι όσο άνετη θα περίμενε κανείς. Στο μεσαίο τμήμα το πόδι συγκρατείται πολύ σωστά, αφού όμως πειραματιστείς αρκετά με το δέσιμο των κορδονιών. Καθώς η γλώσσα είναι πολύ αφράτη, δεν έχεις αρχικά πλήρη αίσθηση του πόσο τα έχεις σφίξει και όταν αυτή αρχίσει να ξαναπαίρνει το σχήμα της, η εφαρμογή χαλαρώνει. Μετά από 2-3 φορές το βρίσκεις και δεν ξανασχολείσαι, απλά αναγκάζεσαι να σταματήσεις ενώ τρέχεις.

Το θέμα που μπορεί να απασχολήσει αρκετούς, έχει να κάνει με το toe box. Συγκριτικά με τα μοντέλα την κατηγορίας του, είναι στενό. Η αίσθηση που δίνει στα πρώτα χιλιόμετρα είναι αρκετά σταθερή και νοιώθεις ότι αγκαλιάζει το πόδι, θεωρώ όμως ότι στα μεγάλα τρεξίματα μπορεί να προβληματίσει, ιδίως όσους δεν έχουν στενό πέλμα. Μπορεί το διχτυωτό κι η επένδυση να είναι πολύ εύκαμπτα και να αφήνουν τα δάχτυλα να κινηθούν, μετά από κάποια χιλιόμετρα όμως, όταν το πόδι θα έχει πρηστεί, πιστεύω ότι οι περισσότεροι θα θελήσουν λίγο παραπάνω χώρο.
Να σημειώσω πως το πόδι μου είναι ελαφρώς στενότερο του κανονικού, όπως και ότι για τις αποστάσεις που τρέχω πλέον, προτιμάω το καλούπι του Nimbus 20. Παρ’ όλα αυτά, πρόκειται για ένα μοντέλο φτιαγμένο για long runs και μεγάλους αγώνες, οπότε η ευρυχωρία του toe box θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένη.

Όπως είπαμε και πριν, γύρω από τον αστράγαλο και την φτέρνα υπάρχει πολύ και αφράτο υλικό, με αποτέλεσμα το κολάρο να αφήνει κάποια “μπόσικα”, όσο κι αν σφίξεις το παπούτσι. Είναι τόσο πολύ μαλακό και αναγκαστικά το πόδι “δουλεύει” μέσα στο αφρώδες. Δεν θα υπάρξει ιδιαίτερο πρόβλημα αλλά νομίζω πως αρκετοί δεν θα καταφέρουν να ασφαλίσουν την φτέρνα 100%. Βέβαια, το Nimbus είναι παπούτσι που δεν θα αναζητήσεις γρήγορους ρυθμούς, οπότε όλο αυτό ποτέ δεν θα γίνει πραγματικά ενοχλητικό.

Τα δομικά στοιχεία είναι πλέον πολύ πιο ελαφριά και δεν περιορίζουν το πόδι.

Απο εκεί και πέρα, το επάνω μέρος έχει την γνωστή υπερπολυτελή αίσθηση που ανέκαθεν προσέφερε η σειρά. Προσωπικά το βρίσκω κάπως υπερβολικό και σίγουρα θα προτιμούσα κάτι πιο λιτό που θα αγκάλιαζε καλύτερα το πόδι, είναι όμως δεδομένο πως όσοι επιλέγουν μοντέλα της κατηγορίας αυτής, αρέσκονται σε αυτό το περιβάλλον.
Το δε εύκαμπτο και πιο ελεύθερο mesh, αποτελεί σίγουρα εξέλιξη για το παπούτσι. Τόσο πρακτικά όσο και αισθητικά.

Σχετικά με το νούμερο, νομίζω πως το Nimbus 20 είναι ελαφρώς κοντύτερο στο μήκος και ίσως κάποιοι χρειαστεί να ανέβουν μισό νούμερο. Οπότε θα πρότεινα να το δοκιμάσετε.

Σόλα και πάτημα

Η σόλα του Nimbus 20 αποτελείται από αρκετά επίπεδα υλικών. Κάτω από τον παχύ εσωτερικό πάτο έχουμε ένα ιδιαίτερα μαλακό footbed. Αμέσως μετά υπάρχει μία στρώση επίσης μαλακού EVA αφρού (μαύρο χρώμα) και ακολουθεί το νέο υλικό της Asics, o FlyteFoam αφρός (άσπρο χρώμα), ο οποίος αποτελεί και το μεγαλύτερο μέρος της σόλας. Κάτω από την φτέρνα και τα μετατάρσια, είναι τοποθετημένα δύο μικρά κομμάτια gel. Σε αντίθεση με αυτό που πιστεύει ο περισσότερος κόσμος, η συνεισφορά του gel στο cushioning του Nimbus είναι μάλλον περιορισμένη. Δείτε στην παρακάτω φωτογραφία (αφορά το Nimbus 15, ισχύει όμως και για τα επόμενα μοντέλα) πόσο μικρά είναι τα gel pads:

Η ποσότητα του gel στην σόλα του Nimbus είναι πολύ μικρή. (φωτογραφία: solereview.com)

Όσον αφορά τα εξωτερικά τοιχώματα της σόλας, εκεί όπου υπάρχουν κάποια “παράθυρα” από gel, ουσιαστικά έχουμε απλά κάποιες φλοίδες υλικού και όχι το τελείωμα ενός μεγάλου κομματιού από gel, όπως θα υπέθετε κανείς. Σίγουρα βοηθούν στην ευκολότερη συμπίεση της σόλας εξωτερικά αλλά μέχρι εκεί.

Στην εξωτερική πλευρά και ενδιάμεσα των δύο αφρών, παρεμβάλλονται κάποια λεπτά τμήματα gel, τα οποία όμως δεν συνεχίζονται και στο κυρίως κομμάτι της σόλας.

Ως εκ τούτου, το cushioning του Nimbus βασίζεται κυρίως στους δύο αφρούς. Ο FlyteFoam (EVA), στον οποίο ενσωματώνονται και οργανικές ίνες για περισσότερο resposiveness, είναι αρκετά πιο σφιχτός αλλά και ελαφρύτερος σε σχέση με τον απλό EVA που βρίσκεται από πάνω του.

Η εξώσολα αποτελείται από σκληρό λάστιχο στο πίσω μέρος της και πιο μαλακό στο εμπρόσθιο. Υπάρχουν κάποιες εγκάρσιες αυλακώσεις, οι οποίες όμως δεν φτάνουν μέσα στον αφρό, οπότε αναπόφευκτα το forefoot δεν είναι εύκαμπτο.
Το χαρακτηριστικό Guidance Trusstic System παραμένει ακόμη εδώ. Δύο κομμάτια από σκληρό πλαστικό, ακριβώς κάτω από το μεσαίο τμήμα, φροντίζουν για την στρεπτική ακαμψία της σόλας και πρακτικά την χωρίζουν σε δύο μέρη.

Σχεδόν όλοι γνωρίζουν ότι Nimbus σημαίνει πολύ μαλακό και βαθύ cushioning. Αυτό ίσχυε από παλιά, την εποχή που ακόμη δεν υπήρχαν οι oversized σόλες των διαφόρων HOKA κτλ. Μπορεί ανά έκδοση η Asics να έπαιζε με την πυκνότητα του αφρού αλλά λίγο πολύ ήξερες τι να περιμένεις από τη ναυαρχίδα της. Το δε Nimbus 17 είναι ένα από τα πιο μαλακά παπούτσια που έχω ποτέ δοκιμάσει, ασχέτως αν είχε εντελώς πολτώδες πάτημα και εν τέλει πάλευα για να κινηθώ προς τα εμπρός.
Στο V20 (αλλά και το V19 που έχει την ίδια σόλα) τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά και είναι βέβαιο πως κάποιοι πιστοί του μοντέλου θα γκρινιάξουν. Ο FlyteFoam είναι αρκετά πιο σφιχτός από τον παλιό SpEVA και αυτό είναι εμφανές από τα πρώτα βήματα. Μπορεί η Asics να τον επέλεξε για να ελαφρύνει το μοντέλο και να το κάνει πιο responsive (κάτι που δεν ισχύει κιόλας), άλλαξε όμως αρκετά τον χαρακτήρα του Nimbus. Για να μην μπερδευόμαστε, το παπούτσι προσφέρει ξεκάθαρα πολύ μεγάλη αντικραδασμικότητα και προστασία, απλά η αίσθηση που αποκομίζεις δεν θυμίζει τις παλαιότερες εκδόσεις. Έχει πολύ πιο στιβαρό και σταθερό πάτημα, το transition γίνεται σαφώς πιο γρήγορα (ή λιγότερο αργά, αν προτιμάτε), όσοι όμως αναζητήσουν το χαρακτηριστικό βύθισμα μέσα στο αφρό, μάλλον θα πρέπει να κοιτάξουν αλλού. Πλέον, το πάτημα του Nimbus μοιάζει περισσότερο με μοντέλα όπως το 1080 ή το Triumph 4.
Αν με ρωτήσετε, προτιμώ με κλειστά μάτια τη νέα σόλα. Ακόμη θυμάμαι τον εφιάλτη που είχα ζήσει με το Nimbus 17… Δεν είμαι όμως ο παραδοσιακός οπαδός της σειράς, οπότε οι προτιμήσεις μου μάλλον δεν μετράνε και τόσο στο συγκεκριμένο review.

Ο μαύρος EVA είναι πιο μαλακός από τον λευκό FlyteFoam. Το κομμάτι του gel ενδιάμεσα βοηθάει ελαφρώς στην συμπίεση της σόλας κατά την προσγείωση.

Για να είμαι ειλικρινής, γενικότερα το πάτημα των Nimbus δεν μου ταιριάζει, όπως και όλων των μοντέλων της εταιρείας με το Guidance Trusstic System. Πατώντας στο μεσαίο τμήμα της σόλας, νοιώθω πως το πόδι μου πέφτει σε ένα κενό και για να το αποφύγω αυτό, ασυναίσθητα οδηγούμαι τελικά σε καθαρό heel striking. Ούτε και θα μπορούσα να οδηγήσω το πάτημά μου πιο μπροστά από τα πλαστικά κομμάτια, αφού οι αργοί ρυθμοί που θα κινηθείς με το παπούτσι δεν ευνοούν κάτι τέτοιο. Και είναι γεγονός πως το Nimbus ήταν ανέκαθεν μοντέλο φτιαγμένο για heel strikers. Όλο το cushioning είναι επικεντρωμένο κάτω απ’ την φτέρνα, η οποία δίνει την αίσθηση πως είναι ανεξάρτητη από την υπόλοιπη σόλα. Μοιάζει σαν το transition να διακόπτεται, σα να υπάρχει ένα σκαλοπάτι. Θεωρώ πως οι full contact σόλες ρολάρουν πολύ καλύτερα, κάτι που επιβεβαιώνεται και από το γεγονός πως οι περισσότερες εταιρείες έτσι σχεδιάζουν πλέον την πλειονότητα των μοντέλων τους.

Οι δύο “γέφυρες” από σκληρό και έντελώς άκαμπτο πλαστικό, οι οποίες καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό το πάτημα του Nimbus.

Από την άλλη, η σχεδίαση αυτή κάνει το Nimbus πολύ σταθερό για ουδέτερο παπούτσι, κάτι σημαντικό για ένα μοντέλο που προορίζεται για μεγάλες αποστάσεις και πολύωρη παραμονή στον δρόμο. Σε αυτό συμβάλλει και ο σχεδιασμός της σόλας στο πίσω μέρος, η οποία ανοίγει αρκετά προς τα κάτω και δίνει μία φαρδιά και σίγουρη βάση.

Κάτω από την φτέρνα, η σόλα έχει πολύ φαρδύ “αποτύπωμα” και κάνει το πάτημα πολύ σταθερό για την κατηγορία του μοντέλου.

Να σημειώσουμε επίσης ότι η γυναικεία έκδοση είναι διαφορετική από την ανδρική. Έχει 2mm περισσότερο αφρό στην φτέρνα και 1mm λιγότερο μπροστά, άρα το drop πάει στα 13mm. Επίσης, ο επάνω αφρός έχει μικρότερη πυκνότητα, δηλαδή συμπιέζεται ευκολότερα και είναι μαλακότερος. Ο μόνος λόγος που θα μπορούσα να σκεφτώ για αυτή την διαφοροποίηση, έχει να κάνει με το χαμηλότερο βάρος των όμορφων συντρεχτών μας.

Συμπέρασμα

Το Nimbus 20 είναι ένα πολύ προστατευτικό παπούτσι αλλά με διαφορετικό χαρακτήρα από το παρελθόν. Αν θέλετε την γνώμη μου, ο σκληρότερος FlyteFoam το κάνει πιο ισορροπημένο και σταθερό, αλλάζοντας εκείνη την “τεμπέλικη” αίσθηση που είχαν μοντέλα όπως το V17. Δεν λέμε πως ξαφνικά το Nimbus έγινε σβέλτο, δεν θα μπορούσε άλλωστε με τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά που το διακρίνουν. Ούτε και θα ήθελε να παίξει έναν τέτοιο ρόλο. Είναι σίγουρα όμως αποδοτικότερο και το πιο “συμπαγές” του πάτημα θα αποδειχθεί και πιο ξεκούραστο προς το τέλος των μεγάλων προπονήσεων. Το επαναλαμβάνουμε, cushioning δεν συνεπάγεται απαραίτητα και softness.
Αν πάλι κάποιος επιμένει στην αφράτη αίσθηση που είχε μάθει όλα αυτά τα χρόνια, το πιθανότερο είναι πως θα απογοητευτεί.

Το πού απευθύνεται το μοντέλο της Asics, είναι λίγο πολύ γνωστό. Μεγάλα ή και καθημερινά αργά τρεξίματα, γι’ αυτούς που το κύριο μέλημα είναι η απορροφητικότητα και όχι τόσο το βάρος, ο όγκος ή το πώς ρολάρει. Το Nimbus είναι παπούτσι που θα σε πάει με τον δικό του τρόπο, δύσκολα θα το κουμαντάρεις εσύ.