Hoka Mach X

Κατηγορία: Performance Trainer
Υψη σόλας: 39/34mm
Βάρος: 266 γρ.

Το Mach Χ ήταν μία απαραίτητη προσθήκη στην γκάμα της Hoka, καθώς τα performance μοντέλα με πλαστική πλάκα κερδίζουν ολοένα και μεγαλύτερο κοινό. Άλλα λιγότερο, άλλα περισσότερο, προσφέρουν μία διευρυμένη χρήση και στέκονται ακριβώς στην μέση μεταξύ των κλασικών προπονητικών και των racers με carbon plate. Τον μέσο ερασιτέχνη μάλιστα, θεωρώ ότι θα τον βολέψουν καλύτερα ακόμη και ως αγωνιστικά σε σχέση με τα περισσότερα super shoes.

Δεν είναι η πρώτη απόπειρα της Hoka στην κατηγορία αυτή (έστω και στο περίπου), αφού προηγήθηκαν τα Carbon X και Bondi Χ, αν και με πλάκα από ανθρακονήματα. Ως αποτέλεσμα ωστόσο, δεν πρόσεφεραν κάτι ιδιαίτερο. Κι ο λόγος είχε να κάνει κυρίως με τον αφρό, αφού ο EVA ήταν περιορισμένων δυνατοτήτων, ιδίως για τον όγκο της σόλας. Γι’ αυτό και στο Mach X ήταν μάλλον επιβεβλημένη η χρήση του καλού της αφρού (Peba).

Επάνω μέρος και εφαρμογή

Η σχεδίαση θυμίζει αρκετά αυτήν του Mach 5, το οποίο είχε συνολικά ένα εξαιρετικό upper. Το Χ αποτελείται από ένα creel jacquard mesh, όπως περιγράφεται, και είναι πρακτικά δύο στρώσεις υλικών ενωμένες. Η εξωτερική είναι πάρα πολύ λεπτή, με κάπως “πλαστική” υφή και εναλλάσσεται με τμήματα πυκνότερης ύφανσης. Από κάτω της έχουμε ένα επίσης λεπτό αλλά κλασικό διχτυωτό, το οποίο κάθεται απαλά γύρω από το πόδι.

Το μέσο ενισχύεται εξωτερικά από το μεγάλο logo αλλά και ένα διαγώνιο overlay. Η γλώσσα έχει ένα κομμάτι αφρώδους μόνο στο κέντρο της, ενώ ενώνεται στην βάση με δύο ταινίες από μαλακό και παχύ ύφασμα.

Αν και δεν της φαίνεται, η γλώσσα προσφέρει αρκετή άνεση.

Η περιοχή πίσω είναι πιο πλούσια, με ένα σκληρό κολάρο μέχρι την μέση και μαλακό υλικό γύρω από τον αστράγαλο.

Αρκετό αφρώδες και “μεταξένιο” ύφασμα.

Το επάνω μέρος του Mach X ισορροπεί ιδανικά μεταξύ άνεσης και κρατήματος. Η εξωτερική στρώση του υφάσματος είναι ανελαστική και δεμένη, ενώ η εσωτερική δίνει μία μαλακή αίσθηση.

Το toe box, χωρίς να είναι στενό, δεν επιτρέπει περιττές κινήσεις στο πέλμα. Δεν λείπει χώρος αλλά ούτε και περισσεύει. Ανάλογα είναι τα πράγματα και στο midfoot, με τις δύο ταινίες εκατέρωθεν να κλείνουν την εφαρμογή αλλά να προσφέρουν και άνεση με το μαλακό υλικό τους. Τα κορδόνια είναι πολύ σωστά και κρατούν την τάση τους, με το κεντρικό αφρώδες της γλώσσας να φιλτράρει την όποια πίεση. Οπότε από εκεί και πέρα παίζεις άνετα με το σφίξιμο και το φέρνεις στα μέτρα σου.

Η φτέρνα συγκρατείται σωστά και χωρίς ψάξιμο. Στα πιο αργά τρεξίματα έχει την άνεση που θες, με τα υλικά να θυμίζουν τις από πάνω κατηγορίες. Στα πιο γρήγορα ωστόσο, προσωπικά θα προτιμούσα μία λίγο πιο ελαφριά κατασκευή. Όχι ότι εμποδίζει σε κάτι, απλά σε συνδυασμό με την στιβαρή σόλα στο σημείο, δίνουν μία κάπως “πισώβαρη” αίσθηση στο παπούτσι.

Το κολάρο είναι αρκετά στιβαρό, παρότι δεν φτάνει μέχρι επάνω.

Συνολικά το Hoka έχει μία universal εφαρμογή και θα βολέψει σχεδόν τους πάντες. Κλείνει γύρω από το πόδι και κρατάει όπως πρέπει, χωρίς όμως να είναι και γυμνό. Το σφίγγεις όταν ανοίγεις και ακολουθεί, το χαλαρώνεις λίγο όταν πας πιο αργά. Και στα δύο δουλεύει σωστά. Το νούμερό του είναι κανονικό.

Σόλα και πάτημα

Μπορεί η διχρωμία της σόλας να κρύβει το πραγματικό της μέγεθος αλλά το Mach X είναι ένα αρκετά ψηλό μοντέλο. Τα 39/34mm άνετα θα το συγκατέλεγαν στην max cushioning κατηγορία, αν και στον δρόμο κρύβει τις διαστάσεις του.

Η Hoka επέλεξε να συνδυάσει δύο αφρούς. Στο επάνω μέρος έχουμε μία στρώση από Peba (κίτρινο/κόκκινο χρώμα), ενώ από κάτω έναν απλό EVA (όχι supercritical). Η αναλογία δεν είναι παντού ίδια. Ο Peba είναι αρκετά λιγότερος από τον EVA πίσω, μπροστά όμως είναι ίσως και τριπλάσιος. Πέραν αυτού, τα πλαϊνά του EVA σηκώνονται ψηλά στην φτέρνα και περιβάλλουν τον πρώτο.

Ενδιάμεσα στην σόλα έχουμε μία πλάκα από Pebax (πλαστική δηλαδή). Δεν είναι άκαμπτη όπως αυτές από ανθρακονήματα, ώστε να μπορεί να δουλεύει και σε πιο αργούς ρυθμούς. Αυτό είναι και το νόημα της κατηγορίας του μοντέλου.

Η εξώσολα καλύπτεται στο μεγαλύτερο μέρος της από μαλακό λάστιχο. Η πρόσφυση είναι καλή, αν και δεν το έχω δοκιμάσει σε βρεγμένη επιφάνεια. Το σίγουρο είναι ότι συντελεί στην σταθερότητα της σόλας, όπως και την ανθεκτικότητα.

Πολύ παραπάνω λάστιχο απ’ όσο συνηθίζει η εταιρεία.

Στο κέντρο έχουμε ένα κενό, όπου διακρίνεται και η πλάκα. Κατά την γνώμη μου, θα μπορούσε να είναι αρκετά μεγαλύτερο, εξοικονομώντας περισσότερο βάρος. Έτσι κι αλλιώς το Mach δεν έχει θέματα σταθερότητας.

Συνήθης πλέον τεκτική των εταιρειών, η αφαίρεση αφρού από το μέσο της εξώσολας.

Για να είμαι ειλικρινής, το παπούτσι αρχικά με μπέρδεψε στον τρόπο που συμπεριφέρεται κι αυτό διότι η αίσθησή του εξαρτάται από το σημείο που πατάς. Στο πίσω μέρος ο EVA υπερισχύει ξεκάθαρα του Peba και θα έλεγα ότι έως και τον κρύβει. Η προσγείωση είναι πολύ ομαλή και το cushioning βαθύ, λείπει όμως η γλύκα που θα περίμενες από 39 εκατοστά υλικού. Επίσης, τα ενισχυμένα πλαϊνά κάνουν ακόμη πιο συμπαγές και κατευθυνόμενο το πάτημα, κάτι που σε γρήγορους ρυθμούς δεν είναι το ζητούμενο.

Η φτέρνα είναι βράχος.

Αντιθέτως, πατώντας πιο μπροστά, όπου η αναλογία αλλάζει εντελώς υπέρ του Peba, η σόλα γίνεται πιο ενεργητική και με λίγο παραπάνω συμπίεση. Ακόμη κι έτσι όμως, συνολικά το πάτημα του Mach χαρακτηρίζεται περισσότερο ως responsive παρά bouncy. Αυτό δεν το λέω απαραίτητα ως κακό, απλά να ξέρει κανείς τι να περιμένει.

Όποιος πάταει ή φορτίζει από το μέσο και μπροστά, παίρνει άλλη συμπεριφορά από την σόλα.

Η πλάκα κάνει καλά την δουλειά της. Σταθεροποιεί την μεγάλη σόλα και δίνει ένα ιδιαίτερα κεντραρισμένο και ουδέτερο transition. Παράλληλα, προσθέτει και μία έξτρα σβελτάδα κατά την απογείωση.

Σαν προπονητικό, το Mach είναι αρκετά προβλέψιμο και εύκολο. Η προστασία είναι πολύ μεγάλη και μπορεί να σε πάει για όσα χιλιόμετρα θελήσεις. Δεν θέλει τρόπο, δεν θέλει οπωσδήποτε καλή μηχανική, ενώ διορθώνει και τις όποιες αδυναμίες που κάποιος μπορεί να έχει. Η δε πλάκα έχει την απαιτούμενη ευκαμψία μπροστά, με το rocker να βοηθάει κι αυτό να περάσεις στην απογείωση. Είναι όμως σχετικά ομαλή η γωνία του και δεν γίνεται αντιληπτό.

Το rocker είναι πιο ομαλό αλλά δουλεύει σωτά μαζί με την πλάκα.

Ανεβάζοντας ταχύτητα, το παπούτσι παραμένει “σοβαρό”. Δεν είναι από εκείνα που θα σου πολλαπλασιάσουν την ισχύ που βάζεις, ούτε και θα σε στείλουν με την γεωμετρία τους προς τα εμπρός. Αντιθέτως, απαιτεί κάποια δουλειά και από τα πόδια. Ό,τι δώσεις όμως, θα το πάρεις πίσω. Πολύ ευθύβολο transition, χωρίς καθυστέρηση και δαπάνη ενέργειας στην προσγείωση. Και στο τελείωμα μία συμπαγής βάση για να βγάλεις κάτω όση δύναμη θες.

Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν πράγματα που θα άλλαζα αν μπορούσα. Πρώτα απ’ όλα η αναλογία μεταξύ των δύο αφρών ή έστω ο EVA να ήταν ο supercritical που διαθέτει η εταιρεία, αντί του απλού. Σίγουρα θα είχε πιο δυναμικό και effortless πάτημα. Ενδεικτικό πάραδειγμα άλλωστε το Skyward X, όπου παρά το τεράστιο μέγεθός της, η σόλα είναι πολύ ενεργητική.

Επίσης, θεωρώ ότι στην σταθερότητα έχει δοθεί περισσότερη βαρύτητα απ’ όσο χρειαζόταν. Ενισχύει μεν τα χαρακτηριστικά του ως trainer, μετριάζει όμως εκείνα ως performance. Ιδίως η φτέρνα θα μπορούσε να είναι λιγότερο στιβαρή και να λείπει αυτή η “blocky” αίσθηση που καταλήγει να έχει. Είναι και ο λόγος που το drop μοιάζει ψηλότερο από τα 5mm που δίνει η εταιρεία. Αντίστοιχα δεν βρίσκω απαραίτητο το τόσο φαρδύ midfoot, καθώς στα γρήγορα μετριάζει την αμεσότητα. Η πλάκα θα αρκούσε. Γενικότερα με το Mach Χ νοιώθεις σαν να είσαι σε ράγες και να σε οδηγεί 100% αυτό, κάτι που δεν είναι σε όλες τις περιπτώσεις επιθυμητό.

Σε αντίθεση με τα περισσότερα performance trainers, το Hoka είναι αρκετά φαρδύ στην καμάρα.

Συμπέρασμα

Το Mach X με άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα. Όχι επειδή δεν είναι καλό παπούτσι – κάθε άλλο – αλλά διότι περίμενα κάτι λίγο διαφορετικό. Βασικά περίμενα ένα ενισχυμένο Mach 5, λόγω της προσθήκης του Peba και της πλάκας. Ωστόσο έχει έναν διαφορετικό χαρακτήρα, κλίνοντας τελικά περισσότερο προς την προπονητική πλευρά. Θα το κατηγοριοποιούσα ως ένα γρήγορο max cushioning μοντέλο.

Για εμένα η ιδανική του χρήση είναι long runs με ρυθμό και προσπάθειες που κινούνται λίγο πριν το κατώφλι. Απ’ την άλλη βέβαια, για δρομείς με μεγαλύτερο σωματότυπο ή βάρος, θα ήταν κορυφαία επιλογή ως “γρήγορο”, λόγω μεγάλης σταθερότητας και κοντρολαρισμένης συμπίεσης. Εννοείται δε πως όλα αυτά το κάνουν κατάλληλο και για μαραθώνιο, μιλώντας για τον μέσο ερασιτέχνη. Σε πολύωρα τρεξίματα σε μέτριους ρυθμούς, τα χαρακτηριστικά του είναι αυτά που θα σε πάνε μέχρι το τέρμα και θα σε στηρίξουν όταν το σώμα θα έχει κουραστεί.