New Balance Lerato

Κατηγορία: Trainer  –  Πάτημα: Ουδέτερο –  Βάρος: 334γρ.  –  Ύψη: 38/30mm

Στην παρουσίαση του Rebel v2 είδαμε τον νέο FuelCell, ο οποίος χρησιμοποιείται παράλληλα και στα RC Elite v2 και Lerato. Κι αν το πρώτο είναι πλέον ευρέως γνωστό, ως το carbon plated αγωνιστικό της New Balance, το Lerato ήρθε μαλλον από το πουθενά. Ούτε κανείς το περίμενε, ούτε και η εταιρεία είχε κάνει κάποιο σχετικό marketing.

Ακόμη και το γενικότερο concept του παπουτσιού είναι λίγο πιο πολύπλοκο απ’ όσο φαίνεται. Ναι μεν η σόλα του φέρει τα κορυφαία σύγχρονα χαρακτηριστικά των δρομικών μοντέλων, δηλαδή super foam και πλάκα από ανθρακονήματα, το συνολικό design όμως έχει σαφείς αναφορές στο κλασικό 990. To 1982 η ΝΒ παρουσίασε το συγκεκριμένο μοντέλο ως ένα premium trainer, το οποίο όμως γρήγορα απέκτησε και ένα ευρύ lifestyle κοινό. Κι έτσι πορεύτηκε για πολλά χρόνια, μέχρι να πάρει την θέση του στα classics της εταιρείας έως και σήμερα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το ότι μετά από 40 χρόνια, είμαστε μόλις στην 5η εκδοσή του.

990 v1

Επιστρέφοντας τώρα στα δικά μας, τα δρομικά, το Lerato (“αγάπη” στα Αφρικανικά) είναι το πρώτο carbon plated προπονητικό μοντέλο που συναντούμε στην αγορά. Μπορεί να υπάρχουν ήδη προτάσεις όπως π.χ. το FuelCell TC, το Nike Zoom Fly κτλ, όλα αυτά όμως είναι τα performance trainers των εταιρειών, ακριβώς κάτω από τα αντίστοιχά τους αγωνιστικά. Γρήγορα μοντέλα, απλά φιλικότερα σε πιο καθημερινή χρήση. Φυσικά, η συντριπτική πλειονότητα των ερασιτεχνών θα μπορούσε να τα φορέσει και στον αγώνα. Αντιθέτως, το Lerato είναι ένα 100% trainer της max cushioning κατηγορίας. Το δείχνουν τα premium χαρακτηριστικά του, το δείχνει και το βάρος του.

Επάνω μέρος και εφαρμογή

Το upper είναι ίσως ό,τι πιο δομημένο έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, αποτελούμενο από έναν συνδυασμό διαφόρων υλικών, τόσο για λόγους κρατήματος, όσο και αισθητικής. Το ύφασμα είναι ενισχυμένο παντού με ένα πλέγμα νημάτων και έχει μία πλαστική και κάπως τραχιά υφή. Παρόλο που οπτικά δείχνει εντελώς κλειστό και χοντρό, στην πραγματικότητα είναι λεπτό και διαφανές. Εσωτερικά υπάρχει μία λεπτή και απαλή επένδυση, οπότε το πόδι έρχεται σε επαφή μόνο με αυτή. Ο προφυλακτήρας είναι μετρίας σκληρότητας, ενώ δύο ανακλαστικά overlays στα πλαινά, δίνουν επιπλέον δομή στην περιοχή.

Το mesh δείχνει και είναι πολύ στιβαρό.

Ακόμη πιο structured είναι το μεσαίο τμήμα του παπουτσιού, με το logo να είναι από παχύ φιλμ και η βάση των κορδονιών να αποτελείται από χοντρό σουέντ υλικό. Επιπλέον, έχουμε και τα ανακλαστικά στοιχεία που ενισχύουν ακόμη περισσότερο το midfoot.

Το πλήθος και το είδος των overlays θυμίζει παλαιότερες εποχές.

H γλώσσα είναι εξωτερικά από ζακάρ και εσωτερικά επενδύεται από ένα πολύ απαλό ύφασμα. Είναι παχιά αλλά όχι “φουσκωτή, φιλτράροντας οποιαδήποτε πίεση. Όχι πως μπορεί να προκληθεί κάτι τέτοιο, αφού τα κορδόνια είναι φλατ, λεπτά και ελαστικά. Επίσης, έχουμε μια full bootie σχεδίαση, με την γλώσσα και την επένδυση να ενώνονται.

Στο πίσω μέρος υπάρχει άφθονο αφρώδες, κάτω από ένα πολύ silky ύφασμα. Το κολάρο φτάνει ψηλά και είναι σχετικά σκληρό. Αυτό όμως που δεσπόζει στην περιοχή, είναι το ογκώδες πλαστικό κλιπ στο κάτω μέρος. Αγκαλιάζει όλο τον αστράγαλο, ενώ προεκτείνεται και επάνω στην σόλα. Πέραν αυτού, για πρώτη φορά βλέπουμε μια carbon plate σε εμφανή θέση, καθώς ενώνεται με το κλιπ στο πίσω μέρος.

Το τεράστιο σκληρό κλιπ και από κάτω του, το εμφανές κομμάτι της πλάκας.

Με εντελώς δρομικά κριτήρια, το Lerato εφαρμόζει πολύ καλά στο πόδι και προσφέρει απόλυτη σιγουριά τρέχοντας. Το toe box είναι σχετικά άνετο, παρότι τα ανελαστικά υλικά δίνουν μία αίσθηση περιορισμένης ελευθερίας αρχικά. Το ίδιο ισχύει και για το midfoot, όπου μπορείς να παίξεις όσο θες με το σφίξιμο, χωρίς να ανησυχείς για οποιαδήποτε πίεση. Το εσωτερικό περιβάλλον δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο.

Η φτέρνα κλειδώνει πολύ καλά, με το ύψος του κολάρου να είναι μεν αισθητό, αλλά να μην ενοχλεί. Εξαρτάται βέβαια και από την ευαισθησία του καθενός στο σημείο. Όπως θα περίμενε κανείς, με τόσα δομικά στοιχεία που έχει το παπούτσι, η σταθερότητα και το κράτημα είναι υπεράνω κριτικής. Όπως άλλωστε και η αίσθηση των υλικών εσωτερικά.

Το επάνω μέρος του Lerato είναι υπερπαραγωγή και σίγουρα overengineered. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι πέραν της λειτουργικότητας (κράτημα), οι σχεδιαστές της ΝΒ στόχευσαν και στο κομμάτι της αισθητικής αλλά συγχρόνως και μιας πιο casual χρήσης του παπουτσιού. Η συνολική αίσθηση είναι αυτή μίας τρομερά άνετης και πολυτελούς κατασκευής, δικαιολογώντας εν πολλοίς και την τιμή του. Έχει προσεχθεί κάθε λεπτομέρεια, όπως για παράδειγμα το τελείωμα των κορδονιών. Αναμφισβήτητα, το τίμημα για όλο αυτό είναι αρκετά μεγάλο, αφού το βάρος του παπουτσιού εκτοξεύεται. Κι είναι βέβαιο πως θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο, αν ο FuellCell δεν ήταν τόσο ελαφρύς. Αυτό που μένει να δούμε, είναι πώς επηρεάζεται η απόδοση του μοντέλου στον δρόμο.

Σα νούμερο είναι true to size. Του λείπει οριακά λίγο μήκος αλλά όχι τόσο ώστε να ανέβεις μισό νούμερο. Εκτός αν κάποιος προτιμάει να φοράει χοντρές κάλτσες.

Σόλα και πάτημα

Κι εδώ αρχίζουν τα ωραία…
Κάτω από το πέλμα σου έχεις ένα πελώριο κομμάτι από τον εξελιγμένο FuelCell (ACL). Μία σύνθεση από EVA και TPU, η οποία εισάγεται σε θάλαμο υψηλής πιέσεως, διογκώνεται και παίρνει το τελικό της σχήμα. Η επεξεργασία αυτή δημιουργεί φυσαλίδες κενού ανάμεσα στο αφρό, μειώνοντας έτσι την πυκνότητά του. Ως αποτέλεσμα, έχουμε δραματική μείωση του βάρους, μεγάλη ελαστικότητα και αντοχή. Όσον αφορά το softness, είναι ίσως το πιο μαλακό υλικό αυτή την στιγμή, έχοντας μία εντελώς λαστιχένια αίσθηση.

Η σόλα αποτελείται από δύο ξεχωριστά τμήματα, το γκρι και το λευκό. Ακριβώς εκεί που ενώνονται, είναι τοποθετημένη η πλάκα από ανθρακονήματα. Μπορεί να βρίσκεται ψηλότερα στο πίσω μέρος και χαμηλότερα μπροστά, όπως στις συνήθεις carbon plated κατασκευές, είναι όμως πιο επίπεδη και δεν σηκώνεται τόσο απότομα στα μετατάρσια. Το rocker δεν είναι τόσο μεγάλο, δηλαδή. Επιπλέον, είναι και πιο εύκαμπτη. Θα το δούμε αναλυτικότερα παρακάτω.

Η θέση και το σχήμα της πλάκας είναι είναι ξεκάθαρα.

Μαλακό αλλά παχύ λάστιχο καλύπτει σχεδόν όλη την επιφάνεια από κάτω. Η περιοχή από εκτεθειμένο αφρό δεν έρχεται καν σε επαφή με το έδαφος, οπότε δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για την ανθεκτικότητα του παπουτσιού.

“Not every day is a race day”, λέει η New Balance. Κι εκεί ακριβώς είναι που έρχεται το Lerato με τον συγκεκριμένο χαρακτήρα του. Μπορεί στα χαρτιά η χρήση μιας carbon plate να μοιάζει υπερβολική σε ένα τέτοιο μοντέλο, στην πράξη όμως επιβεβαιώνεται η λειτουργικότητά της. Η σόλα είναι τεράστια και ο αφρός σχεδόν πολτώδης. Για να τον ελέγξεις, δεν αρκούν οι “περιφερειακές” σχεδιαστικές λύσεις.

Το cushioning και το softness είναι σε άλλο επίπεδο, συγκρίνεται μόνο με το Nike Invincible. Υποθέτω και με το RC Elite v2. Το ίδιο ισχύει και για την επιστροφή ενέργειας, καθώς είναι εντυπωσιακό το πώς σηκώνεται από το έδαφος όλος αυτός ο όγκος.

Ακόμη πιο εντυπωσιακό όμως είναι το πόσο πολύ σταθερό και κεντραρισμένο είναι το πάτημα. Όποια κι αν είναι η γωνία που θα προσγειωθείς, το παπούτσι έρχεται γρήγορα σε ουδέτερη θέση και σε στέλνει προς τα εμπρός. Και κατά έναν περίεργο τρόπο, ενώ νοιώθεις την βαθειά συμπίεση, ποτέ δεν “απλώνει” και να μην ξέρεις πώς να την μαζέψεις. Για παράδειγμα, σε μοντέλα όπως το TC ή το Invincible, τα οποία έχουν επίσης έναν squishy κι απολαυστικό αφρό, η τόσο μαλακή σόλα έχει βγάλει σε πολλούς θέματα με τις αρθρώσεις ή τις κνήμες. To Lerato δεν είναι τέτοια περίπτωση. Oύτε τέλειο form απαιτεί, ούτε δυνατά και ικανά πόδια, ούτε και ταχύτητα. Η πλάκα και το κλιπ στην φτέρνα (τα οποία μοιάζουν ενιαία), το άνοιγμα της σόλας προς τα κάτω και φυσικά το λάστιχο στην εξώσολα, όλα αυτά τελικά καταφέρνουν να ελέγξουν τον πολύ μαλακό FuelCell και να τον κάνουν να δουλέψει σωστά.

Μία άλλη διαφορά του Lerato με τα carbon plated αγωνιστικά, είναι ο τρόπος που φορτίζεις την σόλα. Στα δεύτερα, το ιδανικό θα ήταν να προσγειωθείς στο midfoot, ακριβώς πριν το σημείο που η πλάκα αρχίζει να σηκώνεται. Έτσι, η λειτουργία της ως μοχλός βελτιστοποιείται και έχεις αυτή την χαρακτηριστική προώθηση προς τα εμπρός. Εδώ, λόγω της γεωμετρίας της πλάκας, αλλά και της χρήσης που προορίζεται το παπούτσι, η προσγείωση στο πίσω μέρος αναδεικνύει περισσότερο την σχεδίασή του. Το bounce είναι πολύ πιο αισθητό στην φτέρνα, παίρνεις το “πέταγμα” και η σταθερή πλατφόρμα σε οδηγεί προς μία ομαλή απογείωση. Το πάτημα μοιάζει αρκετά φυσικό, δεν έχεις το aggressiveness και την ακαμψία των αντιστοίχων racers με το έντονο rocker.

Καλά όλα μέχρι εδώ, το θέμα είναι τι γίνεται με το βάρος του. Το Lerato είναι βαρύ και ογκώδες, αρκεί και μόνο να το κοιτάξεις ή να το κρατήσεις στο χέρι σου για να το καταλάβεις. Παρ’ όλα αυτά, στον δρόμο κινείται σαν ένα παπούτσι των 300 γραμμαρίων ή και πιο κάτω. Το bounce από τον FuelCell, αλλά και η εξοικονόμηση ενέργειας από την πλάκα (μειωμένη κάμψη των αρθρώσεων που εμπλέκονται στο toe off), κρύβουν τελικά σε αρκετά μεγάλο βαθμό τα πραγματικά του γραμμάρια.

Αυτό φαίνεται ακόμη περισσότερο αν πας να ανεβάσεις ταχύτητα, όπου το παπούτσι θα σε εκπλήξει ευχάριστα. Σε μέτριες εντάσεις (π.χ. marathon pace) η σόλα δεν έχει κανένα πρόβλημα να ακολουθήσει και μάλιστα, πηγαίνει και αρκετά όμορφα. Το μεγάλο rebound και το ευθύβολο transition βοηθούν την κατάσταση και κρύβουν την υπερκατασκευή του upper.

Εκεί που θα φανεί το βάρος του Lerato είναι στα μεγάλα τρεξίματα. Όταν αρχίσει να μαζεύεται η κόπωση και να φεύγει η φρεσκάδα, αισθάνεσαι ότι καταβάλεις επιπλέον προσπάθεια για να μεταφέρεις το παπούτσι. Προσωπικά θα περιόριζα την χρήση του μέχρι τα medium long runs. Επίσης, τρέχοντας σε διαδρομή με αρκετές ανηφόρες, όπου κονταίνεις τον διασκελισμό, ένοιωθα ξεκάθαρα πως το βάρος του με φρέναρε.

Σαν κατηγορία, το Lerato μπορεί άνετα να φορεθεί κι από όσους προτιμούν stability παπούτσια, καθώς δεν υπολείπεται σε σταθερότητα από μοντέλα με medial post ή guide rails.

Συμπέρασμα

Η New Balance έφτιαξε ένα πολυτελές και πολύ άνετο παπούτσι, βασίζοντάς το σε μία εξαιρετική σόλα. Μοιάζει περισσότερο με concept shoe, αφού συνδυάζει την δρομική χρήση και το casual wear. Με το σκεπτικό αυτό, αποσβαίνει ευκολότερα και την υψηλή τιμή του. Θα έλεγα ότι είναι κάτι αντίστοιχο του Adidas Ultra Boost, το οποίο όμως ζυγίζει περισσότερο και είναι σαφώς υποδεέστερο σαν σόλα.

Το βάρος είναι σίγουρα μεγάλο, καταλήγει όμως να μην επηρεάζει σημαντικά την απόδοση του παπουτσιού στον δρόμο. Όχι πολλά χρόνια πριν άλλωστε, τα προπονητικά μοντέλα κάπου τόσο ζύγιζαν. Βαρύτεροι δρομείς ή όσοι έχουν ευπάθεια στις αρθρώσεις, θα εκτιμήσουν ιδιαίτερα το πάτημα, την κατασκευή και την ανθεκτικότητα του Lerato. Από εκεί και πέρα, είναι ένα easy day μοντέλο με κορυφαία προστασία, softness και σταθερότητα, μαζί με τα πλεονεκτήματα που δίνει η carbon plate. Οπότε, ας μην το αποκλείουν a priori και οι υπόλοιποι.