NIKE Air Zoom Vomero 15

Κατηγορία: Trainer – Ουδέτερο πάτημα – Βάρος: 290γρ. – 10mm drop (32/22mm)

Αν υπάρχει μία εταιρεία που της αρέσει να μπερδεύει το αγοραστικό κοινό της, τότε σίγουρα αυτή είναι η Nike. Τουλάχιστον στο δρομικό κομμάτι, υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα κινήσεων ή αποφάσεων, που άφηναν τον δρομέα να αναρωτιέται για το σκεπτικό τους. Βέβαια, δε θεωρώ ότι κάποιος από εμάς είναι σε θέση να κάνει υποδείξεις στους υπευθύνους της εταιρείας, παρ’ όλα αυτά είναι η πραγματικότητα και δεν μπορεί να μην το επισημάνει κανείς.

Κλασική περίπτωση του παραπάνω αποτελεί η πορεία του Vomero όλα αυτά τα χρόνια. Ξεκίνησε σαν ένα max cushioned μοντέλο (για τα δεδομένα της εποχής), όντας η ναυαρχίδα της Nike για πέντε εκδόσεις. Από το v6 μέχρι και το v9 αφέθηκε κυριολεκτικά στην τύχη του, σε μία περίοδο όπου γενικότερα η εταιρεία είχε μάλλον παραμελήσει τα δρομικά της μοντέλα. Αναγεννήθηκε με το v10 και για τέσσερις εκδόσεις αποτελούσε μία από τις καλύτερες επιλογές στην κατηγορία του. Και ξαφνικά, η Nike αποφασίζει να περιπλέξει και πάλι τα πράγματα με το περιβόητο v14. Δυναμικό αλλά σφιχτό πάτημα, ενώ από το upper έλειπε η πολυτέλεια που βρίσκεις σε αντίστοιχες προτάσεις. Γενικά, ένα αρκετά καλό παπούτσι. Ειδικά, ένα κάκιστο Vomero. Θα μπορούσε να είναι κάλλιστα το νέο Pegasus ή κάτι ενδιάμεσο τέλος πάντων, σίγουρα όχι όμως η αναμενόμενη συνέχεια της σειράς. Δεν γνωρίζω πώς τα πήγε από εμπορικής πλευράς, η Nike πάντως το κράτησε στην αγορά για δύο ολόκληρα χρόνια.

Οι φωτογραφίες και τα χαρακτηριστικά του Vomero 15 που διέρρευσαν, άφηναν πολλές υποσχέσεις για επιστροφή στην κανονικότητα του μοντέλου. Το επάνω μέρος έδειχνε πλούσιο, ενώ η παρουσία του ZoomX στην σόλα εκπλήρωνε την επιθυμία όσων ζητούσαν ένα trainer με τον “μαγικό ζωμό”. Ιδίως μετά την κατάργηση του Turbo (μίας ακόμη ανεξήγητης απόφασης της εταιρείας).

Επάνω μέρος και εφαρμογή

Εν αντιθέσει με το Vomero 14, του οποίου το upper ήταν “άδειο” από αφρώδες και μάλλον φτωχό, το νέο μοντέλο φωνάζει από μακρυά την κατηγορία που ανήκει.
Full bootie κατασκευή, με την εξωτερική στρώση να είναι από μαλακό και κλειστό engineered mesh. Η εσωτερική επένδυση, η οποία φτάνει μέχρι πίσω, έχει μια βελούδινη αίσθηση αλλά παράλληλα είναι αρκετά χοντρή. Σε συνδυασμό με την εξωτερική, καταλήγεις να έχεις αρκετό υλικό γύρω από το πόδι σου. Ο προφυλακτήρας είναι υποτυπώδης, αφού πρόκειται απλά για ένα λίγο πιο ενισχυμένο κομμάτι υφάσματος.

Στο μεσαίο τμήμα υπάρχει ένα μεγάλο πάνελ. Δεν είναι από mesh αλλά από ένα λεπτό διαφανές ύφασμα σαν πλαστικό, εντελώς ανελαστικό. Σαν overlay λειτουργεί και το logo, επίσης από ενισχυμένο υλικό. Μετά από καιρό, συναντάμε ξανά το γνωστό Flywire, με τα σχοινάκια να μην είναι λεπτά όμως, όπως στο ν14, αλλά φαρδύτερα, όπως στο ν13. Ποτέ δεν μου άρεσε το Flywire, καθώς δημιουργούσε πίεση αν έσφιγγες παραπάνω τα κορδόνια. Με αυτή την σχεδίαση όμως, δεν ενοχλεί και περνάει απαρατήρητο. Η γλώσσα έχει κάποιο αφρώδες, αν και σφιχτό.

Full bootie και Flywire.

Στο πίσω μέρος, το Vomero 15 πάει στο αντίθετο άκρο από πριν. Η light κατασκευή του 14, δίνει την θέση της σε ένα μεγάλο εξωτερικό κολάρο από σκληρό πλαστικό, το οποίο επενδύεται με ένα πολύ παχύ στρώμα αφρώδους.

Έχουμε πολύ καιρό να δούμε τόσο υλικό γύρω από τον αστράγαλο σε Nike μοντέλο.

Το πολύ σκληρό εξωτερικό κολάρο.

Στροφή προς την “πολυτέλεια” λοιπόν από τη Nike, με μία προσέγγιση που βλέπουμε και στα υπόλοιπα προπονητικά της αυτή την σεζόν (Invincible, Infinity 2, Miler, Structure). To Vomero 15 είναι ένα ογκώδες παπούτσι οπτικά, αλλά και σαν αίσθηση στο πόδι. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού το κοινό της κατηγορίας αυτής θέλει πλούσια υλικά.

Ο χώρος στα δάχτυλα είναι πολύς, παρόλο που οι δύο στρώσεις υφάσματος δίνουν μία πιο κλειστή αίσθηση. Έχει όμως πλάτος, έχει ύψος κι έχει και λίγο παραπάνω μήκος, αν και δεν θα ενοχλήσει ποτέ αυτό.

Το ίδιο άνετο είναι και στην καμάρα, ίσως και παραπάνω απ’ όσο κάποιοι θα προτιμούσαν. Το καλούπι είναι φαρδύ, ενώ και το πάνελ δεν αγκαλιάζει τελικά το πόδι όσο θα περίμενε κανείς. Μένει μόνο το Flywire να κλείσει την εφαρμογή, χωρίς όμως να κάνει μεγάλη διαφορά.

Η φτέρνα κάθεται στην θέση της σωστά και το σκληρό κολάρο δίνει σταθερότητα χωρίς να ενοχλεί. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερο σφίξιμο, μιας και το μαλακό αφρώδες επιτρέπει ούτως ή άλλως κάποια μπόσικα, οπότε άδικος κόπος.

Σε γενικές γραμμές, το επάνω μέρος του Vomero είναι στα συνήθη πρότυπα της κατηγορίας. Μαλακό, άνετο και απροβλημάτιστο. Από εκεί και πέρα, είναι θέμα ποδιού. Όποιος έχει φαρδύ πέλμα, θα το εκτιμήσει. Όποιος έχει στενό, ίσως να το νοιώσει λίγο χαλαρό. Και πάλι όμως, οι ρυθμοί που θα κινηθεί το παπούτσι δεν είναι τέτοιοι ώστε να προβληματίσει η εφαρμογή. Αυτό που ίσως δημιουργήσει θέμα τους ζεστούς μήνες, είναι η διαπνοή του, αφού παντού υπάρχουν δύο στρώσεις υλικού, και μάλιστα παχύ.
Τέλος, επιλέγετε το κανονικό σας νούμερο.

Σόλα και πάτημα

Εδώ η περίπτωση Vomero 15 σηκώνει πολλή συζήτηση, τόσο σαν σχεδίαση όσο και αποτέλεσμα.
Αρχικά, ήταν σχεδόν βέβαιο ότι η νέα έκδοση θα περιείχε ZoomX στην σόλα της. Αυτό που δεν ήταν ξεκάθαρο, είχε να κάνει με το τι θα συνδυαζόταν αυτό το πολύ μαλακό υλικό για να λειτουργήσει σωστά.

Σαν βάση λοιπόν, επιλέχθηκε ένα εξωτερικό κέλυφος από SR-02, ένας αφρός που χρησιμοποιείται στο Joyride (ένα μοντέλο που κανείς δεν έχει καταλάβει ακόμη τι ακριβώς είναι). Ανάμεσά του έχει τοποθετηθεί ο ZoomX, ενώ κάτω από τα μετατάρσια έχουμε και έναν αεροθάλαμο (Air Zoom), σαν κι αυτόν του Pegasus 37. Εν ολίγοις, η σόλα του Vomero 15 είναι λίγο… μπάσταρδη. Βέβαια, αντίστοιχη ήταν και η κατασκευή του Vomero 13, με Cushlon εξωτερικά, Lunarlon εσωτερικά και δύο airbags μπρος – πίσω.

Η διάταξη των υλικών περιγράφεται σχηματικά στο εσωτερικό της γλώσσας, αν και όχι πετυχημένα, μία όμως φωτογραφία που κυκλοφόρησε από ένα “ανοιγμένο” παπούτσι, μας δίνει μία σαφή εικόνα του εσωτερικού της σόλας.

Εδώ φαίνεται καθαρά η θέση του κάθε “συστατικού”. Ο ZoomX με πιο σκούρα απόχρωση στο πίσω μισό, και τα τρία μαξιλαράκια του airbag μπροστά. Το υπόλοιπο, με λευκό χρώμα, είναι ο SR-02.

Νέα σχεδίαση έχει και η εξώσολα. Καλύπτεται εξ ολοκλήρου από λάστιχο, χωρίς κανένα κενό εκτεθειμένου αφρού πουθενά, αλλά ούτε και αυλακώσεις. Οπότε, λείπει και η κοιλότητα κάτω από την φτέρνα, όπως για παράδειγμα στο Pegasus, πράγμα που επηρεάζει την συμπίεση του αφρού, όπως θα δούμε.

Full contact εξώσολα, χωρίς flex points.

Ο SR-02 λειτουργεί ως περίβλημα, ώστε να συγκρατεί τον χαμηλής πυκνότητας ZoomX. Μπορεί το Pebax υλικό να έχει κορυφαίες ιδιότητες, η σταθερότητά του όμως δεν περιλαμβάνεται σε αυτές. Στο Turbo συμπληρωνόταν από τον React στο κάτω μισό της σόλας, ενώ στα Vaporfly/Alphafly υπάρχει η carbon plate ενδιάμεσα. Εδώ λοιπόν, το εξωτερικό κέλυφος εμποδίζει τον Zoom X από το να απλώσει, οδηγώντας την συμπίεσή του σχεδόν μόνο κατά τον κάθετο άξονα και κατά την φορά της κίνησης. Αυτό λέει η θεωρία, τουλάχιστον.

Παρ’ όλα αυτά, πιέζοντας τα τοιχώματα της σόλας, ο SR-02 δείχνει πολύ μαλακός, θυμίζοντας τον Lunarlon, ή και περισσότερο. Έχοντας λοιπόν δεδομένο και το softness του ZoomX, περιμένεις πως στο πίσω μέρος τουλάχιστον, το Vomero θα είναι βούτυρο.

Στα μετατάρσια, το Air Zoom είναι λίγο πολύ γνωστό από το Pegasus 37. Ο αεροθάλαμος απέκτησε την περυσινή σεζόν μεγαλύτερες διαστάσεις, όπως και δύο αυλακώσεις για περισσότερη ευκαμψία. Εξακολουθεί να έχει μία συμπαγή αίσθηση, αλλά θα υπέθετε κανείς πως η συνύπαρξή του με τον ZoomX, θα γλύκαινε το forefoot.

Όλα καλά στη θεωρία λοιπόν αλλά στην πράξη σχεδόν τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει. Το Vomero 15 δεν είναι ένα μαλακό παπούτσι. Για να έχετε μία εικόνα, είναι οριακά μαλακότερο από το Pegasus 37, το οποίο όμως έχει και 2mm χαμηλότερο ύψος.

Για να είμαι ειλικρινής, δε μπορώ να καταλάβω πού οφείλεται αυτό. Τουλάχιστον στην φτέρνα, ο συνδυασμός των δύο αφρών θα έπρεπε να δίνει διαφορετική αίσθηση. Ναι μεν η εξώσολα παίζει ρόλο στην συνολική συμπεριφορά ενός παπουτσιού, αλλά και πάλι, εδώ δεν είναι καν παχιά. Αν πατήσεις επίτηδες πολύ πίσω και φορτίσεις παραπάνω το σημείο, υπάρχει μία στιγμιαία, αν και ρηχή, συμπίεση και μία ελαστικότητα από την σόλα, θυμίζοντάς σου ότι κάπου εκεί μέσα υπάρχει και ο ZoomX. Μέχρι εκεί όμως. Αν προσγειώνεσαι λίγο πιο μπροστά, το πάτημα είναι πολύ “πυκνό” και εντελώς φλατ σε αίσθηση. Καμμία σχέση με το χαρακτηριστικό rebound του Pebax.

Ανάλογα είναι τα πράγματα και μπροστά, όπου έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα αλλά με λίγο διαφορετικό τρόπο. Υπάρχει μία ελαφρώς μεγαλύτερη ζωντάνια από τον αερόσακο αλλά για να το πετύχεις αυτό, θέλει να πέσεις πιο κοντά του και να τον συμπιέσεις. Ή να ανοίξεις ρυθμό, πράγμα που δεν σε εμπνέει να κάνεις το Vomero. Σε γενικές γραμμές πάντως, το πάτημα είναι ενιαίο από πίσω μέχρι εμπρός, χωρίς σκαλοπάτια ή αλλαγή στην αίσθηση.

Επιπλέον, ο συνδυασμός Air Zoom και απουσίας αυλακώσεων, δεν επιτρέπει την απαραίτητη ευκαμψία μπροστά, με αποτέλεσμα το transition να μην είναι όσο αβίαστο θα έπρεπε. Πιθανώς μία rocker σχεδίαση να βοηθούσε το Vomero να ρολάρει πιο στρωτά.

Περιορισμένη η ευκαμψία στο forefoot.

Από την άλλη, το παπούτσι είναι πολύ σταθερό και ευθύβολο. Τα πλαινά της σόλας ανοίγουν ιδιαίτερα προς τα έξω, δίνοντας μία πολύ συμπαγή και κεντραρισμένη προσγείωση. Σε αυτό φυσικά συνεισφέρει και η πλήρης κάλυψη από λάστιχο στο κάτω μέρος.

Η σόλα ανοίγει καθώς κατεβαίνει, προσφέροντας μία πολύ σταθερή βάση.

Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς αν τελικά έχει λόγο ύπαρξης ο ZoomX στο νέο Vomero. Ούτε μαλακό πάτημα προσφέρει ούτε επιστροφή ενέργειας, με την σόλα ουσιαστικά να θυμίζει ένα σύνολο από απλό EVA αφρό. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα Pegasus με πιο πολυτελές επάνω μέρος.

Κι όμως… Στο τέλος του τρεξίματος, ιδίως αν είναι πιο μεγάλο, αλλά και κατά την διάρκειά του, συνειδητοποιείς το βασικό χαρακτηριστικό του ZoomX. Τα φρέσκα πόδια, δηλαδή. Το φόρεσα σε long runs, αλλά και σε ελεύθερα μετά από απαιτητικές προπονήσεις που ήμουν κουρασμένος και βαρύς, και κάθε φορά με εξέπληττε το πόσο ξεκούραστη αίσθηση είχα. Δεν σε προδιαθέτει για κάτι τέτοιο το σφιχτό του πάτημα, το αποτέλεσμα όμως είναι διαφορετικό τελικά.

Αν δεν έγραφε στην σόλα ότι περιέχει και ZoomX, δεν θα το καταλάβαινες.

Το Vomero ήταν μέχρι πρότινος το premium cushioned μοντέλο της Nike. Αυτός είναι πιθανώς κι ο λόγος που όλοι περιμέναμε να ξαναδούμε κάτι ανάλογο, ιδίως μετά το “φιάσκο” του Vomero 14. Την περίοδο όμως που υποθέταμε όλα αυτά, δεν είχε γίνει ακόμη γνωστό ότι ετοιμαζόταν να κυκλοφορήσει και το Invincible. Ένα μοντέλο με πελώρια σόλα, η οποία αποτελείται εξ ολοκλήρου από ZoomX. Αυτό είναι λοιπόν το νέο βαρύ χαρτί της εταιρείας στα προπονητικά παπούτσια και αναπόφευκτα, το Vomero έπρεπε να του αφήσει χώρο και να μην συγκρούεται μαζί του. Ίσως δεν είναι τυχαίο και το ότι η Nike μέχρι στιγμής δεν το έχει κυκλοφορήσει στην αγορά των ΗΠΑ.

Συμπέρασμα

Το Vomero 15 δεν είναι κακό παπούτσι απλά δεν ξεχωρίζει με την συμπεριφορά του στον δρόμο, δεν φέρνει κάτι νέο, όπως περιμέναμε. Ιδίως σε μία περίοδο που η κατηγορία έχει πολύ καλές εναλλακτικές προτάσεις. Σίγουρα η κατάσταση που διατηρεί τα πόδια είναι πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό, σαν αίσθηση όμως μοιάζει κάπως “φτωχό”.

Θα έλεγα ότι απευθύνεται σε δρομείς που ζητούν μία πολύ σταθερή πλατφόρμα ή ακόμη και σε αυτούς που συνήθως επιλέγουν από την stability κατηγορία. Προσφέρει μεγάλη προστασία (κι ας μην είναι μαλακό), σίγουρο πάτημα και ανθεκτικότητα. Βέβαια, τα ίδια προσφέρουν και αρκετά ακόμη μοντέλα της αγοράς.