Κατηγορία: Stability Trainer – Βάρος: 278γρ. – 10mm drop (28/18mm)
Μετά την κατάργηση του Odyssey και με το Lunar Glide να ακροβατεί μεταξύ light stability και neutral, το Structure αποτελεί ουσιαστικά τη μοναδική πρόταση της Nike στην κατηγορία support, δηλαδή για δρομείς με μεσαίο+ υπερπρηνισμό.
Θεωρητικά, στέκεται απέναντι σε μοντέλα όπως τα Kayano, Hurricane, Adrenaline, 1260 κτλ, στην πράξη όμως είναι κάπως διαφορετικά τα πράγματα. Ας το δούμε.
Επάνω μέρος
Το upper αποτελείται από δύο στρώσεις: ένα ενιαίο κομμάτι Flymesh (και όχι το πιο σύγχρονο engineered mesh), το οποίο δεν έχει και τόσο μαλακή υφή σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Από κάτω υπάρχει μία εσωτερική επένδυση μέχρι πίσω, αρκετά μαλακή, η οποία ενώνεται με τα 3/4 της γλώσσας ώστε να την συγκρατεί. Ο προφυλακτήρας είναι εσωτερικός και ανεπαίσθητος, ενώ η ύφανση, αναλόγως του σημείου, είναι αρκετά πυκνή ή εντελώς κλειστή.
Καθόλου δομικά στοιχεία στο toe box, με τον προφυλακτήρα δαχτύλων να είναι πολύ εύκαμπτος.
Ίδια λογική και στο μεσαίο τμήμα, με ελαφρώς πιο ενισχυμένο το σημείο πάνω από την καμάρα.
Η χρήση του γνωστού Flywire περιορίζεται στις δύο τελευταίες τρύπες των κορδονιών, κάτι που προσωπικά θεωρώ θετικό, μιας και δεν είμαι οπαδός του (όπως και αρκετοί άλλοι, απ’ όσο γνωρίζω).
Flywire μόνο στο επάνω μέρος, το οποίο συνδυάζεται με ένα ενισχυμένο κομμάτι συνθετικού φιλμ.
Η γλώσσα έχει ελάχιστο αφρώδες ενώ και γύρω από τον αστράγαλο υπάρχει απλά ένα λεπτό χείλος “μαξιλαριού” και μάλιστα μόνο ψηλά.
Καμμία σχέση με ανάλογα μοντέλα της κατηγορίας, όπου το περιβάλλον είναι πολύ πιο πλούσιο σε αίσθηση.
Το κολάρο στην φτέρνα είναι πολύ άκαμπτο, πράγμα αναμενόμενο για stability παπούτσι.
Η εφαρμογή του Structure είναι άνετα σφιχτή, θυμίζοντας πιο “γρήγορο” μοντέλο. Κρατάει πολύ καλά το πόδι στην καμάρα, δίνοντας σιγουριά ακόμη και στις στροφές. Στο δε μπροστινό μέρος, υπάρχει μία σχετική ευρυχωρία, προερχόμενη περισσότερο από την απουσία overlays και προφυλακτήρα παρά από το πλάτος του καλουπιού.
Αντιθέτως, στο πίσω μέρος ένοιωθα την φτέρνα λιγότερο σταθερή απ’ όσο θα ήθελα, ακόμη και με την χρήση των επιπλέον τρυπών για τα κορδόνια. Δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στον συνδυασμό πολύ σκληρού κολάρου και περιορισμένου αφρώδους ή στην σχετικά στενή φτέρνα μου, πάντως είναι από τις λίγες φορές που έχω αντιμετωπίσει ανάλογο θέμα με κάποιο παπούτσι.
Όσον αφορά το μήκος, το παπούτσι είναι true to size, αν όμως κάποιος έχει λίγο πιο φαρδύ πόδι, ίσως χρειαστεί να πάει στην 2Ε έκδοση.
Από εκεί και πέρα, όποιος έχει συνηθίσει στο “πολυτελές” εσωτερικό αντιστοίχων premium μοντέλων, το πιθανότερο είναι να βρει το upper του Structure μάλλον σπαρτιάτικο. Προσωπικά, προτιμώ πιο λιτές κατασκευές και η αίσθηση του μου άρεσε στο πόδι (πλην του θέματος με το κολάρο), γεγονός όμως είναι πως σε πολλούς θα φανεί κάπως “φτωχό”.
Περιορισμένη χρήση αφρώδους σε όλο το πίσω μέρος και την γλώσσα.
Σόλα και πάτημα
Όπως σχεδόν σε όλα τα παπούτσια για υπερπρηνισμό, έτσι κι εδώ η σόλα αποτελείται από δύο διαφορετικής πυκνότητας αφρούς. Εξωτερικά βρίσκεται ο πιο μαλακός (Cushlon) κι εσωτερικά, ξεκινώντας σχεδόν από την φτέρνα, ο σκληρότερος (Phylon) για έλεγχο του πρηνισμού. Στο δε εμπρόσθιο τμήμα, κάτω από τα μετατάρσια, υπάρχει ένας θάλαμος με αέρα (Zoom).
Από την μέσα πλευρά, η σόλα είναι ελάχιστα πιο ψηλή, δίνοντας έτσι μια κλίση προς τα έξω κατά την κίνηση του ποδιού.
Πέραν αυτών, η πλατφόρμα στο πίσω μέρος “ανοίγει” προς τα έξω, προσθέτοντας στην σταθερότητα του παπουτσιού.
Η εσωτερική πλευρά της σόλας με τον σκληρότερο αφρό για στήριξη του ποδιού. Διακρίνεται και το ανασηκωμένο πλαινό της.
Από κάτω, το Structure είναι όλο καλυμμένο από λάστιχο, με μία σχεδίαση από παντάγωνα σχήματα που δίνουν και πολύ καλή πρόσφυση μάλιστα.
Εγκάρσιες αυλακώσεις δεν υπάρχουν στο εμπρόσθιο μέρος, κάτι που σε συνδυασμό με τον αερόσακο, κάνουν την σόλα αρκετά άκαμπτη.
Από τα πρώτα μέτρα με το Structure, διαπιστώνεις ότι πρόκειται για ένα αρκετά σκληρό μοντέλο. Υπάρχει μία ελαφριά αίσθηση “βουλιάγματος” άρχικά αλλά διαρκεί πολύ λίγο. Να σημειώσουμε ότι ο μαλακός αφρός της Nike είναι ο Lunarlon κι εδώ δεν γίνεται καθόλου χρήση του.
Το πάτημά του είναι αρκετά σφιχτό στο εξωτερικό μέρος και πολύ σφιχτό στο εσωτερικό. Παρ’ όλα αυτά, επειδή οι δύο αφροί έχουν παρεμφερή πυκνότητα, δεν νοιώθεις ότι πατάς σε δύο διαφορετικές πλατφόρμες, όπως συμβαίνει με κάποια αντίστοιχα support μοντέλα. Η αίσθηση που έχεις είναι ενιαία από εμπρός μέχρι πίσω.
Γεγονός πάντως είναι πως πρόκειται για ένα από τα πιο σκληρά παπούτσια που έχω φορέσει, παρότι η απορροφητικότητά του είναι παραπάνω από επαρκής.
Η σόλα του είναι πολύ σταθερή και το καταλαβαίνεις ιδιαίτερα αν προσγειωθείς πολύ πίσω, όπου και σου “σπρώχνει” το πόδι προς τα έξω. Για να είμαι ειλικρινής, αυτό ακριβώς είναι που αντιπαθώ στα stability παπούτσια, είναι όμως ο τρόπος που δουλεύει η μηχανική τους. Κι αφού για τέτοιο μοντέλο πρόκειται, ως τέτοιο θα το κρίνουμε.
Στο πίσω μέρος, η σόλα ανοίγει προς τα έξω για μεγαλύτερη σταθερότητα.
Στους αργούς ρυθμούς, αισθανόμουν ότι το Structure με ταλαιπωρούσε. Τόσο το σφιχτό του πάτημα όσο και η ακαμψία του στα μετατάρσια, ένοιωθα ότι δεν συνεργαζόμασταν καλά. Κι αυτό δεν είχε να κάνει με το ότι προτιμάω ουδέτερα μοντέλα (παρά το ότι πρηνίζω αρκετά).
Αντιθέτως, ανεβάζοντας λίγο ταχύτητα και πατώντας και πιο μπροστά, το παπούτσι ρολάρε αρκετά καλύτερα. Πέραν της αμεσότητας της σκληρής σόλας, αυτό οφείλετο κυρίως στην συμπίεση του airbag μπροστά που έδινε ένα ωραίο bounce στο σήκωμα. Και φυσικά το βάρος του, ίσως με διαφορά το χαμηλότερο όλης της κατηγορίας.
Βέβαια, κάποιος θα μπορούσε να πει ότι για τέτοια δουλειά υπάρχουν άλλα μοντέλα και μάλλον θα έχει δίκιο.
Συμπέρασμα
Το Structure 21 δεν είναι κακό παπούτσι, αρκεί να ξέρεις τι να περιμένεις.
Συνήθως, τα παπούτσια της κατηγορίας αυτής έχουν πολλά κοινά με τα neutral “αδελφάκια” τους, με κάποια επιπλέον stability χαρακτηριστικά (Nimbus-Kayano, Triumph-Hurricane, Glycerin-Transcend κτλ). Το Structure, ενώ στα χαρτιά ταιριάζει με το Vomero, στην πράξη συγγενεύει περισσότερο με το Pegasus τελικά.
Είναι μια καλή πρόταση για όποιον θέλει στήριξη, με σφιχτό πάτημα, πιο λιτό επάνω μέρος και σχετικά ελαφρύ. Κάνει για μεγάλα τρεξίματα αλλά μπορεί να πάει και πιο σβέλτα.
Αν όμως κάποιος είναι συνηθισμένος σε μοντέλα με μαλακό cushioning και πλούσιο upper, καλύτερα να κοιτάξει αλλού.
Thanassis Priskos
Μπράβο Νίκο, πάντα κατατοπιστικότατος!…
Nikos Pilikas
@thanassispriskos Ευχαριστώ, Θανασάρα!
dimitrissss
@echetlos πολύ στο stability το ρίξαμε τώρα τελευταία 😛
Καλά το Odyssey πότε πρόλαβαν και το κατάργησαν; Είχε πάρει και καλές κριτικές.
Nikos Pilikas
@dimitrissss Έλα ντε…
Το Arahi έτυχε, αυτό εδώ παίζει τον ρόλο του ναρθηκα μετά το διάστρεμμα, μέχρι να αναρρωσουμε πλήρως. :-P.
dimitrissss
Σκέφτομαι τελικά μήπως πρέπει να βάλω και κάτι πιο προστατευτικό στο rotation. Vanquish ίσως;
Sotiris Diamantopoulos
Τελικά τα τσίμπησα. Μιας και δεν έχουμε βγάλει άκρη για το τι ακριβώς με ενοχλεί στην εσωτερική πλευρά του ποδιού, είπα να πειραματιστώ με ένα light-stability παπούτσι (λέω light γιατί full δεν είναι απ’ ό,τι καταλαβαίνω, τόσο από την περιγραφή του Νίκου, όσο και από τη δική μου σημερινή εμπειρία). Το ρίσκο ήταν σχετικά μικρό, δεδομένου ότι μου κόστισαν με την έκπτωση 58E, και στη χειρότερη θα πάρει κάποια χιλιόμετρα από το κλασικό μου trainer, είτε αυτό είναι το Pegasus, ή κάτι άλλο στο μέλλον.
Η περιγραφή σου Νίκο ήταν ακριβέστατη, όταν το φόρεσα ένιωσα πως με το παπούτσι γνωριζόμασταν εδώ και χρόνια :). Όντως υπάρχει μια ασάφεια στο πίσω μέρος, που μου θυμίζει κάπως το Boston 6, που παρομοίως έχει κενό χαμηλά και αφρώδες ψηλότερα. Δεν νιώθεις ότι θα σου βγει το παπούτσι, απλά όντως χάνει το πόδι χάνει την επαφή με το παπούτσι στη φτέρνα.
Σε ένα easy 5άρι που τα έβαλα σήμερα για πρώτη φορά, διαπιστώνω ότι όπως προσγειώνομαι στο 5ο μετατάρσιο, η αίσθηση αρχικά είναι πολύ κοντά στο Pegasus 33-34. Όπως πρηνίζει το πόδι αντιλαμβάνομαι τη διαφορά με το Pegasus, υπάρχει υλικό από κάτω που δεν υπάρχει στο τελευταίο. Δεν είναι κάποια υπερβολική αίσθηση όμως, δεν αισθάνομαι κάτι να με ενοχλεί ή να αλλάζει την κίνησή μου. Τώρα το τι πραγματικά κάνει το πόδι μου εκεί μέσα είναι ένα άλλο θέμα που θα το δω όταν με βιντεοσκοπήσω. Έχω δει έρευνες που συμπεραίνουν ότι ό,τι stabilization και να έχεις στο παπούτσι, το πόδι εντός του παπουτσιού μπορεί να σουλατσάρει όσο θέλει. Σε πρώτη φάση πάντως, δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα οπότε είμαι ικανοποιημένος από την αγορά.
Nikos Pilikas
@sotiris_diamantopoulos Καλά χιλιόμετρα, Σωτήρη!
Δεν είναι light stability, μη νομίζεις. Έχει αρκετή στήριξη, απλά επειδή κι οι δύο αφροί έχουν παρεμφερή πυκνότητα, δεν καταλαβαίνεις ιδιαίτερα τον σκληρό.
Sotiris Diamantopoulos
Ευχαριστώ Νίκο! Ναι, το σχόλιό μου περισσότερο πήγαινε στο ότι δεν καταλαβαίνω κάτι ιδιαίτερα σκληρό κάτω από την καμάρα ή κάποια έντονη μετάβαση. Έχει να κάνει μάλλον με τη σταδιακή αύξηση του phylon αφρού όπως κινείσαι από το κέντρο προς την εσωτερική (medial) πλευρά του παπουτσιού και από τα μετατάρσια προς τη φτέρνα.
Sotiris Diamantopoulos
Μετά από 60χλμ με τα παπούτσια, αρχίζω να διαπιστώνω και τα κουσούρια του (ή τα δικά μου σε σχέση με το παπούτσι). Πατώντας κατά βάση στο midfoot, μπροστά είναι όλα καλά, θα έλεγα ότι το νιώθω καλύτερα και σε σχέση με το Pegasus 33/34. Πίσω δεν πολυπατάω (στην πρώτη επαφή), οπότε δεν έχω εικόνα για το μειωμένο cushioning). Καταλαβαίνω όμως ότι, μετά την πρώτη επαφή του ποδιού με το έδαφος, και καθώς το πίσω μέρος κατεβαίνει κι αυτό, το σημείο ακριβώς πίσω από αυτό της 1ης επαφής, η κοντινή άκρη του 5ου μετατάρσιου δηλαδή (https://www.flickr.com/gp/58652662@N04/D3RpKS), έρχεται σε επαφή με ένα μάλλον πιο άκαμπτο σημείο της σόλας, εκεί που συγκλίνουν οι δύο πτυχώσεις στην εξωτερική πλευρά του midsole (https://www.flickr.com/gp/58652662@N04/6KFFMf). Δεν αισθάνομαι κάποιο σοβαρό πόνο ώστε να σταματήσω το τρέξιμο, αλλά νιώθω παραπάνω πίεση εκεί από την αρχή του τρεξίματος, και εξακολουθώ να τη νιώθω και όταν αλλάξω παπούτσι μετά, άρα δημιουργείται μια μικρή ευαισθησία στο σημείο εκείνο, η οποία φεύγει την επόμενη μέρα.
Sotiris Diamantopoulos
Κι εδώ μια φωτογραφία του Pegasus 33 υπό αντίστοιχη πίεση
https://www.flickr.com/gp/58652662@N04/7ef156
Nikos Pilikas
Πιθανώς να έχει να κάνει και με την γεωμετρία της σόλας του Structure και την κλίση που δίνει στο πόδι προς τα έξω.
Sotiris Diamantopoulos
Ναι, δεν αποκλείεται να παίζει κι αυτό που λες Νίκο @echetlos το ρόλο του. Στο μεταξύ, τσέκαρα και μερικά άλλα πόδια που είχα εύκαιρα, ρώτησα και τον φυσιοθεραπευτή μου, και απ’ ό,τι φαίνεται έχω κάπως διογκωμένο το κοντινό άκρο του 5ου μετατάρσιου (πετάγεται λίγο παραπάνω προς τα έξω σε σχέση με του περισσότερου κόσμου). Είναι και τα δύο πόδια έτσι, οπότε μάλλον είναι χαρακτηριστικό που είχα εξαρχής και δεν είναι κάτι ανησυχητικό που μπορεί να προέκυψε από το τρέξιμο. Με βάση αυτά, έχω αποφασίσει να φοράω το Structure για λίγο καιρό στο περπάτημα, μήπως και γίνει κάποια προσαρμογή εκεί, και κάποια στιγμή να το ξαναδώ στο τρέξιμο.