Puma Deviate Nitro 2

Κατηγορία: Performance trainer  –  Πάτημα: Ουδέτερο  –  Βάρος: 262γρ.  –  Drop: 6mm (37/31mm)

Το 2021 η Puma έκανε ένα restart στα δρομικά της μοντέλα, δείχνοντας αποφασισμένη να μπει για τα καλά στο παιχνίδι. Ο Nitro, ένας supercritical EVA αφρός, αποδείχθηκε πασπαρτού και έδωσε μερικά πολύ καλά μοντέλα, από την πρώτη στιγμή μάλιστα. Με τον Nitro Elite (επίσης supercritical αλλά με Peba υλικό) διεύρυνε τις προτάσεις της, δημιουργώντας μία σχεδόν πλήρη γκάμα.

Ένα από τα πρώτα μοντέλα που τράβηξαν την προσοχή του κοινού, ήταν το Deviate Nitro. Ένα up tempo προπονητικό, το οποίο ενσωμάτωνε και πλάκα από ανθρακονήματα, με αρκετά ευρύ φάσμα χρήσης. Πολύ καλό παπούτσι, είχε όμως μία σχεδιαστική αστοχία στο κολάρο και η εφαρμογή του κατέληγε έως και απαγορευτική για πολλούς δρομείς.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η εταιρεία πήρε το feedback και διόρθωσε το πρόβλημα στην δεύτερη έκδοση του μοντέλου. Πέραν αυτού όμως, τοποθέτησε και μία εντελώς νέα σόλα. Κοιτάζοντας και τις υπόλοιπες προτάσεις της μέσα στο έτος, είναι εμφανές ότι η Puma δεν εφησυχάζει και ήρθε στον χώρο για να μείνει.

Επάνω μέρος και εφαρμογή

Το πάθημα έγινε μάθημα και πλέον το Deviate υιοθετεί απλές και δοκιμασμένες λύσεις για το upper. Λεπτό και ανελαστικό engineered mesh, με αρκετά πυκνή και δομημένη ύφανση. Ο προφυλακτήρας δεν είναι σκληρός αλλά ούτε και χρειάζεται.

Αρκετά structured διχτυωτό που ταιριάζει με τον χαρακτήρα του Deviate.

Tο μεσαίο τμήμα ενισχύεται στην εσωτερική πλευρά από ένα ημικυκλικό overlay, καθώς και το παχύ και άκαμπτο πλαίσιο γύρω από τα κορδόνια.

Το σύστημα δεσίματος δίνει άψογη εφαρμογή.

Η γλώσσα είναι πολύ λεπτή, έχεις όμως λίγο αφρώδες στα σωστά σημεία και σου δίνει περισσότερη άνεση απ’ όση θα περίμενες. Επίσης, δύο ελαστικές λωρίδες την ενώνουν με την σόλα, ώστε να συγκρατείται στην θέση της.

Η πρώτη έκδοση του Deviate είχε ένα προβληματικό πίσω μέρος, όπως απεδείχθη. Αν και minimal, η υφασμάτινη ταινία που κάλυπτε την ραφή, προκαλούσε τριβή στην περιοχή και δημιουργούσε έως και φουσκάλα. Ήταν κάτι που έχει καταγραφεί από πάρα πολλούς.

Εντελώς διαφορετική σχεδίαση στο πίσω τμήμα του πρώτου Deviate.

Στο νέο μοντέλο ακολουθείται η παραδοσιακή οδός, με ένα μετρίας σκληρότητας κολάρο και επένδυση αφρώδους. Όχι κάτι υπερβολικό αλλά προσφέρει άνεση και σωστό κράτημα.

Δοκιμασμένη λύση και αποτελεσματική.

Η εφαρμογή του Puma είναι αρκετά “κλειστή” καθ’ όλο το μήκος του αλλά συγχρόνως έχει ωραία αίσθηση γύρω από το πόδι. Το πίσω μέρος κλειδώνει άψογα την φτέρνα, χωρίς μάλιστα να απαιτεί πολύ σφίξιμο ή πειραματισμούς. Το “τόσο όσο” αφρώδες κάνει σωστά την δουλειά του, ενώ δεν υπάρχει περίπτωση τριβής ή ερεθισμού στον αχίλλειο.

Το midfoot αγκαλιάζει παντού την περιοχή, χωρίς το παραμικρό σημείο πίεσης και ασχέτως δεσίματος. Η γλώσσα κάθεται ομοιόμορφα επάνω στην ράχη του ποδιού, με το, έστω και στοιχειώδες, padding να φιλτράρει το σφίξιμο από τα κορδόνια. Αυτά είναι επίπεδα και ημιελαστικά και σε συνδυασμό με τις στενές τρύπες, κρατούν παντού την αρχική τάση που θα δώσεις.

Τα τμήματα αφρώδους είναι λεπτότερα απ’ όσο δείχνουν, κάνουν όμως δουλειά τελικά.

Το toe box έχει κι αυτό performance γραμμή και σε συνδυασμό με την στιβαρότητα του υφάσματος, δεν αφήνει περιθώρια για περιττές κινήσεις στο πόδι. Ωστόσο, είναι πιθανό κάποιος με φαρδύτερο πέλμα να το βρει λίγο στενό στα μετατάρσια.

Σε κάθε περίπτωση, το επάνω μέρος του Deviate 2 είναι υποδειγματικά σχεδιασμένο. Κρατάει πολύ καλά και εμπνέει σιγουριά ακόμη και σε αρκετά γρήγορους ρυθμούς. Έχει όμως και μία άνετη αίσθηση που βρίσκουμε σε μοντέλα με περισσότερο αφρώδες και πιο μαλακό διχτυωτό.

Σχετικά με το νούμερο, πάτε στο συνηθισμένο σας. Προσοχή μόνο στο εξής: αν επιλέξετε βάσει EU, η αντιστοιχία είναι μισό νούμερο κάτω. Αν για παράδειγμα κάποιος φοράει 43, στην Puma πάει στο 42.5. Σε US και UK είναι κανονικό.

Σόλα και πάτημα

Η Puma διαθέτει δύο “supercritical” αφρούς στο ράφι της. Ο όρος υποδηλώνει την έγχυση αζώτου μέσα στο αρχικό υλικό, το οποίο κατά την διαδικασία αυτή διογκώνεται και εσωτερικά του δημιουργούνται κενά σαν φυσαλίδες. Έτσι, μειώνεται το βάρος και αποκτάει μεγαλύτερη ελαστικότητα αλλά και αντοχή στην συμπίεση. Στον Nitro ο αφρός είναι EVA, ενώ στον Nitro Elite από Peba.

Η εικόνα είναι από άλλον αφρό, τον Hyper Burst της Skechers, η επεξεργασία και το αποτέλεσμα είναι τα ίδια όμως.

Η σόλα του Deviate 2 είναι ένας συνδυασμός των δύο συνθέσεων. Το πίσω μέρος αποτελείται κυρίως από Nitro (λευκό χρώμα), με μία μικρή στρώση Nitro Elite (πράσινο χρώμα) ακριβώς κάτω από την φτέρνα. Πηγαίνοντας προς τα εμπρός, η αναλογία αντιστρέφεται. Ο συνδυασμός αυτός στοχεύει σε μία πιο σταθερή και κεντραρισμένη προσγείωση, ακολουθώντας μία δυναμικότερη και πιο ενεργητική απογείωση.

Ανάμεσα στους δύο αφρούς ενσωματώνεται μία carbon composite πλάκα. Είναι από πλαστικό ενισχυμένο με ίνες άνθρακα και έχει λίγο μικρότερη ακαμψία σε σχέση με την full carbon που φοράει το Deviate Elite. Στο εμπρόσθιο μέρος της δεν είναι ενιαία αλλά χωρίζεται σε δύο τμήματα.

Η εξώσολα καλύπεται σχεδόν όλη από παχύ λάστιχο. Κατ’ εμέ το Pumagrip είναι εφάμιλλο του Continental της Adidas κι αυτό νομίζω τα λέει όλα. Δεν υπάρχει επιφάνεια και συνθήκες που θα το φέρουν σε δύσκολη θέση και δίνει μία σιγουριά που επηρεάζει και το πάτημα του παπουτσιού. Παρ’ όλα αυτά έχω τις ενστάσεις μου, όπως θα δούμε παρακάτω. Όσον αφορά την ανθεκτικότητα, δεν τίθεται καν ζήτημα.

Πιέζοντας με το χέρι τους αφρούς, ο Nitro είναι αρκετά μαλακός και ο Nitro Elite πολύ μαλακός. Και θεωρητικά το ίδιο θα έπρεπε να εισπράττεις και στην πράξη, δηλαδή ένα συνολικά μαλακό πάτημα. Βάζοντας όμως στην εξίσωση και την εξώσολα, το αποτέλεσμα είναι μάλλον διαφορετικό από αυτό που θα περίμενες.

Ο Peba είναι πολύ μαλακός και ελαστικός.

Όπως σε όλες τι αντίστοιχες περιπτώσεις, η ποσότητα του λαστίχου αλλάζει την αίσθηση της σόλας από πάνω του. Σα να διακόπτει και να φιλτράρει τις ιδιότητές της, ή εν προκειμένω, τις δυνατότητές της. Προφανώς και δεν λείπει η μεγάλη προστασία, ούτε και θα χαρακτήριζα το πάτημα σφιχτό. Semi – soft θα το έλεγα. Απλά περίμενα κάτι περισσότερο από πλευράς συμπίεσης, δεδομένων των δύο supercritical αφρών αλλά και των υψών της σόλας.

Μιας και αναφερόμαστε στα ύψη, το Deviate δεν μοιάζει τόσο ψηλό όσο είναι στα χαρτιά. Δείχνει αρκετά πιο “φυσιολογικό” σε μέγεθος κι αυτό το αντιλαμβάνεσαι και από το ότι δεν νοιώθεις αποκομμένος από το έδαφος. Κάθε άλλο, μάλιστα.

Πριν το δοκιμάσω, θεωρούσα ότι θα είναι ένα αρκετά εύκολο παπούτσι στα easy runs και θα αποκτούσε και μία ζωντάνια όταν άρχιζες να πατάς το γκάζι. Τελικά τα πράγματα είναι μάλλον αντίθετα, τουλάχιστον όπως τα αντιλαμβάνομαι εγώ.

Σε αργούς ρυθμούς το Deviate θυμίζει τα παλαιότερα daily trainers. Δεν θα έλεγα ότι ρολάρει εντελώς αβίαστα, ούτε και σου επιτρέπει να τεμπελιάσεις και να σε πάει αυτό. Παρότι θεωρητικά η πλάκα είναι λίγο πιο φιλική, η παχιά εξώσολα και η απουσία μίας rocker σχεδίασης, κάνουν το forefoot περισσότερο άκαμπτο απ’ όσο απαιτείται σε ένα αργό τρέξιμο. Πιθανώς κάποιες αυλακώσεις από κάτω να βοηθούσαν την κατάσταση.

Δεν είναι εντελώς άκαμπτο, στερείται όμως της ευκολίας που προσφέρει μία πλαστική πλάκα.

Επίσης, λείπει από την σόλα αυτή η γλύκα που σου δίνει η λίγη επιπλέον συμπίεση και “νταντεύει” τα κουρασμένα πόδια. Από μηχανικής πλευράς, δεν είναι δεδομένο ότι ένας μαλακός αφρός θα σε πάει πιο ξεκούραστα όταν νοιώθεις βαρύς. Ωστόσο, σου δίνει μία επίφαση άνεσης και ευκολίας που σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το ζητούμενο. Συν το επιπλέον bounce που σίγουρα βοηθάει, αν βέβαια ο αφρός είναι τέτοιος.

Αν και διακρίνεται μία μικρή γωνία μπροστά, το forefoot είναι εντελώς “flat” στον δρόμο.

Το Deviate θα δουλέψει καλύτερα στα αργά, αν πατάς πιο πίσω. Εκεί έχει το ύψος και το κενό ανάμεσα στο λάστιχο και παρά τον πυκνότερο Nitro, είναι πιο μαλακό. Αντιθέτως, στα μετατάρσια μοιάζει κάπως ρηχό, λες και είναι κάτω από 30mm. Προφανώς είναι θέμα λαστίχου και όχι του εξαιρετικού κατά τ’ άλλα, Nitro Elite.

Φορώντας το Puma, περίμενα ένα σχεδόν daily trainer, το οποίο όμως θα μπορούσε να υποστηρίξει και πιο γρήγορους ρυθμούς. Τελικά, όσο υστερεί στους αργούς, τόσο μεταμορφώνεται όταν ανεβάσεις ταχύτητα.

Το Deviate 2 πάει με έναν τρόπο που θυμίζει τα παραδοσιακά performance μοντέλα, συνδυάζοντας όμως και τα καλά των σύγχρονων. Το transition είναι απόλυτα κεντραρισμένο και ευθύβολο, σε όποιο σημείο του κι αν προσγειωθείς. Πολύ σταθερό, ουδέτερο και άμεσο. Ο σφιχτότερος Nitro σε κατευθύνει αμέσως προς τα εμπρός, χωρίς περιττή βύθιση μέσα του αλλά με ξεκάθαρη αίσθηση προστασίας. Αυτό όμως που με εντυπωσίασε περισσότερο, ήταν ο τρόπος που δουλεύει στην απογείωση, με το forefoot να σου επιτρέπει να περάσεις όση δύναμη θες μπροστά, χωρίς στρεβλώσεις και καθυστερήσεις. Η ακαμψία της πλάκας γίνεται πλέον σύμμαχος, χωρίς όμως να κουράζει. Το Pumagrip κάνει τρομερή δουλειά, αφενός σταθεροποιώντας την σόλα, αφετέρου με την απίστευτη πρόσφυσή του. Κυριολεκτικά γατζώνει κάτω. Και μετά είναι και ο Nitro Elite, o οποίος ξυπνάει και αποκτάει την ελαστικότητα που του λείπει στα αργά τρεξίματα. Τότε καταλαβαίνεις ότι έχεις Peba κάτω από τα μετατάρσιά σου.

Χωρίς να έχει πλάτος η φτέρνα, είναι ιδιαίτερα σταθερή.

Αυτό που μου άρεσε επίσης, ήταν ότι το Puma έχει μία φυσικότητα στο πάτημά του. Παρά τα ύψη του, παίρνεις πληροφορία από το έδαφος και ξέρεις ανά πάσα στιγμή πού βρίσκεσαι και πώς πατάς. Και στρίβει και πολύ καλά. Θα το χαρακτήριζα περισσότερο responsive και springy, παρά bouncy. Σίγουρα θέλει λίγη περισσότερη δουλειά από τα πόδια, καθώς λείπει το rocker και η αίσθηση της προώθησης προς τα εμπρός. Συνολικά έχει ένα πιο old school πάτημα, παρά την σύγχρονη τεχνολογία που διαθέτει. Το δε βάρος του κρύβεται καλά στον δρόμο.

Η Powerplate.

Αναπόφευκτα, κάποια στιγμή η συζήτηση φτάνει και στην σύγκριση με το σημείο αναφοράς της κατηγορίας, δηλαδή το Endorphin Speed 3. Παρεμφερή συστατικά και χαρακτήρας αλλά στην πράξη τελικά διαφέρουν. Πιο φιλικό και εύκολο παπούτσι το Saucony, λόγω πλαστικής και εύκαμπτης πλάκας, με τον μαλακότερο Pwrrun PB να κρατάει πιο ξεκούραστα τα πόδια. Σίγουρα υπερτερεί σε πιο αργούς και μέτριους ρυθμούς, με όριό του το κατώφλι κατ’ εμέ. Απ’ την άλλη, το Puma είναι κάπως δύστροπο εκτός των ρυθμών του αλλά όταν ανεβάσεις περνάει καλύτερα και πιο άμεσα την ταχύτητα στον δρόμο. Για παράδειγμα το φόρεσα και σε γρήγορα 400άρια και απέδιδε πολύ καλά. Σε αντίστοιχη προπόνηση το Speed είναι αρκετά ασαφές. Όσο μεγαλώνει η απόσταση πάντως, το προβάδισμα του Endorphin γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο.

Συμπέρασμα

Το Deviate 2 με μπέρδεψε λίγο, είναι η αλήθεια. Άλλα περίμενα και άλλα βρήκα. Για να μην δημιουργηθούν λανθασμένες εντυπώσεις, πρόκειται για ένα πολύ καλό παπούτσι, αρκεί όμως να ξέρεις τι παίρνεις. Αν ζητάς ένα plated trainer που να κάνει για όλα, όπως π.χ. το Speed 3 ή το Boston 12, πιθανώς να το μετανοιώσεις. Το ίδιο αν ξεγελαστείς από τα ύψη του και νομίζεις ότι θα σου δώσει ένα μαλακό και βαθύ πάτημα.

Αν όμως ζητάς μία performance κατασκευή, η οποία μπορεί να διεκπεραιώσει και κάποια πιο αργά τμήματα μέσα στην προπόνησή σου, το Puma είναι πολύ ικανό. Επίσης, παρά το μέγεθος της σόλας, παραμένεις συνδεδεμένος με τον δρόμο και παίρνεις πληροφορία, ένα χαρακτηριστικό που σπανίζει όλο και περισσότερο. Δεν το επιθυμούν όλοι αυτό απαραίτητα, υπάρχουν όμως πολλοί ακόμη που προτιμούν “the old way”.

Κατά την γνώμη μου, το παπούτσι θα μπορούσε να δουλέψει πολύ καλύτερα ως προπονητικό, αν είχε λιγότερο λάστιχο από κάτω. Είτε σε πάχος, είτε σε κάλυψη. Ή και κάποιες αυλακώσεις μπροστά. Για παράδειγμα, το Deviate Elite με την λεπτότερη εξώσολα, μοιάζει πιο φιλικό στα αργά κι ας έχει carbon plate. Θεωρώ ότι η πρόσφυση θα παρέμενε έτσι κι αλλιώς κορυφαία, ενώ δεν θα μετριαζόταν η αίσθηση της πολύ καλής σόλας του.