Puma Deviate Nitro Elite

Κατηγορία: Racer  –  Πάτημα: Ουδέτερο  –  Βάρος: 190γρ.  –  Drop: 8mm (36/28mm)

“Η Puma; Ποια Puma; Τι σχέση έχει η Puma με τα δρομικά παπούτσια;”.
Αυτή είναι η πιο πιθανή αντίδραση κάποιου, αν πας να βάλεις την Γερμανική εταιρεία στην ίδια πρόταση με τα παραδοσιακά (και όχι μόνο) brands του χώρου. Απολύτως δικαιολογημένη, αφού μέχρι πρότινος η γκάμα της ήταν φτωχή και μάλλον αδιάφορη στο κομμάτι του running. Κοινώς, δεν υπήρχε στον χάρτη, αν εξαιρέσουμε τα κορυφαία ονόματα του στίβου που φορούσαν τα spikes της.

Στο ξεκίνημα του 2020, (ξανα)συστήθηκε στο δρομικό κοινό με τα Nitro μοντέλα της. Πιο συγκεκριμένα, η ονομασία αφορούσε το νέο αφρό που αυτά έφεραν στην σόλα τους. O Nitro προκύπτει από μία “super critical” επεξεργασία του EVA υλικού, κατά την οποία εγχύεται άζωτο, διογκώνεται και τελικά δημιουργούνται κενά αέρος εσωτερικά του. Είναι η ίδια διαδικασία που ακολουθείται στον Hyper Burst της Skechers, τον DNA Flash της Brooks, αλλά και τον επερχόμενο Profly+ της Hoka. Ως αποτέλεσμα, η σύνθεση αποκτάει απορροφητικότητα, ελαστικότητα, αντοχή και πολύ χαμηλό βάρος.

Η σειρά Nitro εμπλουτίστηκε κατά την διάρκεια της χρονιάς με αρκετά μοντέλα και σε όλες σχεδόν τις κατηγορίες. Τα πιο προβεβλημένα και κατ’ εμέ πιο ενδιαφέροντα, είναι τα Velocity, Liberate και Deviate. Τρέχοντας αρκετούς μήνες με τα δύο πρώτα, επιβεβαιώνω την εξαιρετική δουλειά που έχει κάνει η Puma.

Δεν δίστασε μάλιστα να παρουσιάσει πολύ σύντομα, σχεδόν συγχρόνως με τα υπόλοιπα, την δική της πρόταση με super foam και πλάκα από ανθρακονήματα. Tο Deviate Elite. Το αποτέλεσμα δείχνει ότι μπορεί να κυκλοφόρησε αρκετά νωρίς αλλά καθόλου πρόωρα. Το μόνο θέμα του είναι η περιορισμένη διαθεσιμότητα, κάτι που έχουμε δει να συμβαίνει με όλες τις εταιρείες στην παραγωγή του πρώτου τους super shoe. Μετά ομαλοποιούνται τα πράγματα.

Επάνω μέρος και εφαρμογή

Mono – mesh στο επάνω μέρος, ένα υλικό που θυμίζει περισσότερο πλαστικό παρά ύφασμα. Είναι εξαιρετικά λεπτό, διαφανές και λίγο σαγρέ στο άγγιγμα αλλά αυτό ποτέ δεν θα το νοιώσεις φορώντας το. Επίσης, δεν έχει καμμία ελαστικότητα. Ο προφυλακτήρας είναι σχεδόν ανύπαρκτος, οπότε το toe box είναι σχετικά ρηχό.

Ο συγκεκριμένος χρωματισμός Spectra (SP) αποτελείται από πολύχρωμες 3D-print ρίγες, οι οποίες θεωρητικά δίνουν μια κάποια επιπλέον δομή. Κοιτώντας όμως το mesh στην περιοχή της γλώσσας, καταλαβαίνεις την εντελώς minimal κατασκευή του.

Δομικά στοιχεία δεν υπάρχουν ούτε στο toe box, ούτε στο μεσαίο τμήμα. Ακόμη και το μεγάλο logo είναι απλά βαμμένο. Αντιθέτως, η σειρά των κορδονιών είναι αρκετά ενισχυμένη, ενώ έχουν τοποθετηθεί δύο εσωτερικές λωρίδες υφάσματος για να συγκρατούν το midfoot.

Η ραμμένη στα πλαϊνά γλώσσα, αποτελείται κι αυτή από mono – mesh, με κάποιες κάποιες επικαλύψεις συνθετικού υλικού για να μπορεί να στρώνει επάνω στο πόδι. Αφρώδες δεν υπάρχει ούτε για δείγμα, οπότε δεν επιτρέπει υπερβολές στο σφίξιμο των κορδονιών.

Η γλώσσα θυμίζει περισσότερο spikes, παρά αγωνιστικό μεγάλων αποστάσεων.

Ίδια φιλοσοφία και στο πίσω μέρος, έχοντας μία ελαφριά ενίσχυση περιμετρικά, ας πούμε σαν κολάρο. Μία στρώση σουέντ επένδυσης εσωτερικά και δύο πολύ λεπτές λωρίδες αφρώδους για να αγκαλιάζουν την περιοχή.

Το Deviate Elite είναι πανάλαφρο κι εν μέρει αυτό οφείλεται και στο upper του. Σίγουρα από τα πιο unstructured παπούτσια που έχω φορέσει, τόσο από πλευράς overlays, όσο και υφάσματος. Όλη εφαρμογή βασίζεται στο πατρόν και το πόσο θα σφίξεις τα κορδόνια, τίποτε άλλο. Και βέβαια, στο σχήμα και τον όγκο του εκάστοτε ποδιού. Για το δικό μου, σχετικά στενό πόδι λοιπόν, το Puma έχει την απόλυτη εφαρμογή. Όχι μόνο για την κατηγορία του, αλλά γενικότερα.

Η γραμμή του είναι μάλλον στενή, είναι όμως τόσο ελαφριά η όλη κατασκευή που δεν θα νοιώσεις ποτέ στριμωγμένος. Κολλάει επάνω στο πόδι και δουλεύει μαζί του, δίνοντας την αίσθηση ότι τελικά σου αφήνει κάποιον αέρα.

Ο χώρος μπροστά πιθανώς να μοιάζει στενός, αν κάποιος έχει φαρδύ πόδι, σε γενικές γραμμές όμως είναι αυτός ενός κλασικού performance μοντέλου. Δεν ξέρω αν στα τελευταία χιλιόμετρα ενός μαραθωνίου ζητήσεις λίγο παραπάνω, σε LR όμως που το φόρεσα ήταν απολύτως επαρκής. Απ’ τα λίγα distance racers που το πόδι δεν πλέει μπροστά.

Το midfoot το κάνεις ό,τι θες, με τις δύο εσωτερικές λωρίδες να αποδεικνύεται ότι κάνουν καλά την δουλειά τους. Όπως και να στρίψεις, με όσο και να πας, το πόδι παραμένει στην θέση του.

Λίγο ψάξιμο χρειάζεται στο πίσω μέρος αλλά το βρίσκεις εύκολα. Η περιοχή είναι σχετικά στενή και το πόδι κουμπώνει μέσα, αφού το υποτυπώδες κολάρο μπορεί να πάρει το σχήμα της φτέρνας. Το σφίγγεις άφοβα, με το όριο να καθορίζεται μόνο από πιθανή πίεση των κορδονιών. Σίγουρα θα βοηθούσε μία στρώση αφρώδους στο τελείωμα της γλώσσας, πάντως.

Το κολάρο είναι σχεδόν ανύπαρκτο.

Το παπούτσι δεν με προβλημάτισε πουθενά, είτε σε αργά τρεξίματα, είτε και σε μικρά κομμάτια μέσα στον στίβο. Ακολουθούσε εύκολα και ενέπνεε σιγουριά, δίνοντας και μία άνεση που αρχικά δεν την περιμένεις από την στενή του γραμμή.

Για διαπνοή δεν τίθεται καν ζήτημα, αφού το ύφασμα είναι σχεδόν σαν τούλι. Απ’ την άλλη, γνωρίζω μία περίπτωση όπου η ύφανση άνοιξε μετά από μόλις δύο τρεξίματα.

Σε νούμερο είναι εντελώς true to size, προσοχή όμως με την αρίθμηση, αν επιλέξετε σε EU. Ενώ η αντιστοιχία είναι κανονική σε US/UK/cm, στο ευρωπαϊκό πάτε μισό νούμερο κάτω.

Σόλα και πάτημα

Αναφερθήκαμε στην εισαγωγή στον νέο αφρό της Puma, τον Nitro, εδώ όμως έχουμε τον Nitro Elite. Μπορεί η επεξεργασία που υφίσταται να είναι η ίδια (έγχυση αζώτου), αντί όμως για EVA, η βάση είναι από Peba. Κι αν από μόνο του το όνομα του ελαστομερούς αυτού δεν σας λέει κάτι, είναι το ίδιο υλικό που αποτελεί τον ZoomX, τον Pwrrun PB ή τον Floatride. Πανάλαφρο, ελαστικό και ανθεκτικό. Κίνηση – ματ από τους Γερμανούς.

Ανάμεσα στον αφρό είναι τοποθετημένη μία carbon plate, η οποία έχει πιο ήπια καμπυλότητα, ενώ μπροστά χωρίζεται σε δύο τμήματα. Η λογική πίσω από αυτή την σχεδίαση, έχει να κάνει με το ότι ιδανικά το μεγάλο δάχτυλο πρέπει να παίρνει το μεγαλύτερο φορτίο κατά την απογείωση. Πέραν αυτού, κάνει την πλάκα και λιγότερο συμπαγή.

Το λάστιχο καλύπτει την περισσότερη επιφάνεια της εξώσολας. Η Puma εδώ το ονομάζει Pumagrip LT, διαχωρίζοντάς το από το Pumagrip που τοποθετεί στα υπόλοιπα μοντέλα της σειράς Nitro. Το Pumagrip στα Liberate και Velocity δίνει πραγματικά ασύλληπτη πρόσφυση, ανεξαρτήτως επιφανείας. Το LT δεν είναι ακριβώς στο ίδιο επίπεδο, παρ’ όλα αυτά αποδίδει εξαιρετικά. Πιθανολογώ ότι επιλέχθηκε ως μαλακότερο και ελαφρύτερο για το Elite. Θα προτιμούσα ξεκάθαρα πάντως το άλλο, το “καλό”, κι ας προσέθετε μερικά γραμμάρια.

Εν αντιθέσει με τα υπόλοιπα μοντέλα της κατηγορίας του, το Deviate Elite δεν έχει ανασηκωμένο το εμπρόσθιο τμήμα του. Δεν υπάρχει rocker σχεδίαση δηλαδή, ούτε και η πλάκα ανεβαίνει απότομα προς τα δάχτυλα. Γενικότερα το όλο πακέτο είναι αρκετά “ήσυχο”, δείχνοντας πως ο προσανατολισμός της γεωμετρίας είναι περισσότερο προς την στήριξη του μαλακού αφρού, παρά την μηχανική του transition.

Καθώς λοιπόν τα “περιφερειακά” της σόλας δεν έχουν έντονο χαρακτήρα, όλη η ουσία επικεντρώνεται στον Nitro Elite. Αυτός είναι το highlight της κατασκευής και το δείχνει σε κάθε ευκαιρία.

Κατ’ αρχάς, σαν σύνθεση είναι πολύ μαλακός, αρκεί να τον πιέσεις με τα δάχτυλα για να το καταλάβεις. Αρκετά κοντά στον ZoomX και τον FuelCell, ενώ είναι ένα κλικ επάνω από τον Flytefoam Blast Turbo. Ξεκάθαρα μαλακότερος από τον Lightstrike Pro και τον Pwrrun PB. Αν πλησίαζε και τα 40mm, όπως άλλα, θα ήταν ακόμη πιο εμφανές το softness του.

Τρέχοντας, η συμπίεση του αφρού είναι μεγάλη αλλά όχι υπερβολική. Νοιώθεις την ευχαρίστηση και την σιγουριά που σου δίνει η αίσθηση του βουλιάγματος, έχει όμως μία ισορροπία και σταθερότητα. Επίσης, η συμπεριφορά της σόλας είναι σχεδόν ίδια σε όποιο σημείο κι αν πατήσεις.

Η επιστροφή ενέργειας είναι εμφανής, ακόμη και σε αργούς ρυθμούς. Καταλαβαίνεις ότι έχεις κάτι καλό κάτω από το πέλμα σου, που περιμένει να το ελευθερώσεις. Είναι όμως κι αυτή κοντρολαρισμένη και δεν σε παρασύρει να πας γρηγορότερα απ’ όσο θες.

Το Deviate Elite έχει το πιο φυσικό πάτημα από όλα τα μοντέλα με πλάκα. Ο αφρός είναι μεν μαλακός και bouncy, έχει όμως πιο στιβαρή δομή από αυτόν της Nike ή της New Balance. Το κυριότερο όμως είναι πως η πλάκα δείχνει να έχει μία μεγαλύτερη ευκαμψία (ή μικρότερη ακαμψία, αν προτιμάτε) και να επιτρέπει ένα μικρό flex στα μετατάρσια. Συν τοις άλλοις, ο πολύ μαλακός Nitro Elite μπορεί και “τσακίζει” σε κάποια σημεία, βοηθώντας επιπλέον την διαδικασία του transition. H άρθρωση μπροστά έχει περιθώρια να δουλέψει και δεν είσαι αναγκασμένος να προσαρμόσεις το πάτημά σου στο παπούτσι, όπως γίνεται με εκείνα που έχουν έντονο rocker και πλήρως άκαμπτο forefoot.

Γι’ αυτό και το Deviate Elite μπορεί να πάει άνετα και σε αργούς ρυθμούς. Όχι απλά να τους διεκπεραιώσει αλλά να δουλεύει σωστά κι ευχάριστα. Προφανώς και δεν είναι φτιαγμένο για τέτοια χρήση, αν όμως η προπόνηση περιλαμβάνει και χαμηλότερες ταχύτητες (fartlek, προοδευτικό, εναλλασσόμενο), το παπούτσι δεν θα σε κουράσει καθόλου. Kι όπως έχουμε τονίσει κι αλλού, η πλειονότητα των ερασιτεχνών τρέχει τον μαραθώνιο σε ρυθμό easy run.

Πέραν της φιλικότητας της πλάκας, βοηθάει και το ότι το Puma δεν είναι ασταθές. Ακόμη κι αν πατάς πολύ πίσω ή η μηχανική σου απέχει από την ιδανική, το Elite δεν θα σε τιμωρήσει. Για το ύψος και το softness του, παραμένει αρκετά κεντραρισμένο και δεν απαιτεί συνεχή προσοχή ή να μην τεμπελιάζεις. Γενικότερα, είναι ένα εύκολο παπούτσι, χωρίς τις ιδιοτροπίες πολλών της κατηγορίας του.

Παρότι δεν είναι φαρδιά η βάση πίσω, τα τοιχώματα ανοίγουν προς τα κάτω και κάνουν την προσγείωση αρκετά σταθερή.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν είναι ικανό όταν του ζητήσεις περισσότερα. Το παπούτσι μπορεί να πάει πολύ γρήγορα και μάλιστα, το κάνει με έναν τρόπο πιο παραδοσιακό και “οικείο”. Η συμπεριφορά του είναι κάπου μεταξύ carbon plated και ψηλόσολου racing flat, με τα πόδια να κάνουν την δουλειά και να τα βοηθάει ο αφρός και (περίπου) η πλάκα. Το bounce γίνεται αρκετά έντονο όσο φορτίζεις την σόλα, η πλάκα δίνει σταθερότητα καθ’ όλο το transition, ενώ μεγάλος σύμμαχος είναι και η σφιχτή εφαρμογή του επάνω μέρους. Όπως φυσικά και το εξαιρετικά χαμηλό βάρος του. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε tempo ή 10Κ ρυθμούς, το μοντέλο είναι αποτελεσματικό ακόμη και σε πολύ μικρά κομμάτια μέσα στον στίβο. Βοηθούν σε αυτό και τα ύψη της σόλας, τα οποία είναι μεν μεγάλα αλλά σίγουρα όχι υπερβολικά, με τα σύγχρονα δεδομένα. Για παράδειγμα, το forefoot είναι μόλις 1mm ψηλότερο από του Takumi Sen 8 και 2mm από του Streakfly, μοντέλων που στα χαρτιά προορίζονται για τα 5Κ/10Κ.

Έκανα σχεδόν τα πάντα με το Deviate Elite και ήταν παντού από πολύ καλό έως εξαιρετικό. Και εκτός του ότι απέδιδε, άφηνε σε πολύ καλή κατάσταση και τα πόδια.

Πριν προχωρήσουμε, να κάνω μία παρένθεση.
Τα τελευταία χρόνια, τα δρομικά παπούτσια έχουν γίνει πολύ ευρύτερης χρήσης και οι συσχετισμοί μεταξύ χαρακτηριστικών και σκοπού έχουν αλλάξει. Όπως και το να λέμε ότι το τάδε μοντέλο κάνει γι’ αυτό και το δείνα για το άλλο, εμπεριέχει τόσες πολλές παραμέτρους και υποκειμενικότητα, που στο τέλος καταλήγει έως και ανούσιο, κάποιες φορές. Εν τούτοις, θεωρώ ότι στην περίπτωση ενός review τα πράγματα πρέπει να γίνονται σκόπιμα πιο συγκεκριμένα και η χρήση του παπουτσιού να κατηγοριοποιείται. Και τελικά, αν ο συγγραφέας έχει καταφέρει να περάσει τις σκέψεις του, ο αναγνώστης να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα, προσαρμόζοντάς τα όμως και στην περίπτωσή του.

Βάσει των παραπάνω λοιπόν, κατά την γνώμη μου το Deviate Elite δεν είναι ένα καθαρόαιμο αγωνιστικό μεγάλων αποστάσεων. Κι αυτό διότι του λείπει το χαρακτηριστικό των σύγχρονων racers της κατηγορίας, δηλαδή το aggressiveness. Η απουσία του rocker και το ότι η flat πλάκα δεν λειτουργεί ως μοχλός, στερούν από το παπούτσι αυτό το πέταγμα προς τα εμπρός και το εγγενές ρολάρισμα που διακρίνει αντίστοιχες κατασκευές. Ναι μεν διαθέτει το rebound που βοηθάει την κατάσταση, την ώρα όμως της απογείωσης, δεν νοιώθεις αυτό το “kick” που βρίσκουμε αλλού.

Είναι απαραίτητα κακό αυτό; Αν δεν είσαι κανονικός αθλητής ή ερασιτέχνης υψηλού επιπέδου, όχι, δεν είναι κακό. Υπό συνθήκες, είναι ίσως και καλό. Τα μοντέλα με τα χαρακτηριστικά που αναφέρουμε, είναι κατά βάση δοκιμασμένα σε δρομείς με πολύ ικανή βιομηχανική, που αγωνίζονται σε ρυθμούς που οι περισσότεροι από εμάς δεν κάνουμε ούτε 1000άρια. Μπορεί να τα εκμεταλλευτείς στις διαλειμματικές, ο αγώνας όμως είναι ένα διαφορετικό έργο. Ιδίως αν μιλάμε για μαραθώνιο/ημιμαραθώνιο. Οπότε, ένα παπούτσι σαν το συγκεκριμένο, το οποίο είναι λιγότερο επιθετικό και απαιτητικό, λειτουργεί καλύτερα στον απλό δρομέα, στις περισσότερες περιπτώσεις. Ένα αυτοκίνητο 300 ίππων, κουτσά στραβά το πάει σχεδόν ο οποιοσδήποτε. Ένα 600 ίππων, το πιθανότερο είναι να το πάει η οδική βοήθεια.

Πάρτε για παράδειγμα τα δύο γρήγορα Endorphin της Saucony. To Pro είναι αναμφισβήτητα πύραυλος, δεν συγχωρεί όμως αν δεν το πηγαίνεις όπως αυτό θέλει. Είναι racer με την απόλυτη έννοια. Αντιθέτως, το Speed είναι ικανό να λειτουργήσει υπό πολλές συνθήκες, καταλήγοντας τελικά σαφώς πιο κατάλληλο αγωνιστικό για τον ερασιτέχνη. Γι’ αυτό και είναι τόσο δημοφιλές. Μία ακριβώς τέτοια περίπτωση είναι και το Puma. Μας μπερδεύει λίγο η ύπαρξη και του πιο προπονητικού (επίσης με πλάκα) Deviate Nitro, κάλλιστα όμως το Elite θα μπορούσε να βρίσκεται στην θέση του.

Τα παραπάνω φαίνεται να επιβεβαιώνει έμμεσα και η ίδια η εταιρεία, καθώς ετοιμάζεται να λανσάρει το Fast-R Nitro Elite. Από την εμφάνισή του και μόνο, φαίνεται ξεκάθαρα ότι αυτό θα είναι το pure racer της σειράς Nitro. Συνεπώς, όντως υπήρχε ένα κενό στην κορυφή της σειράς.

Fast – R Nitro Elite

Για να έχετε μία καλύτερη εικόνα, μιας και αναφερθήκαμε στο Endorphin Speed, θα έλεγα πως είναι ό,τι πιο κοντινό στο Deviate Elite σε συμπεριφορά και χρήση. Ναι μεν λείπει το Speedroll από το δεύτερο, αντισταθμίζεται όμως από την μεγαλύτερη επιστροφή ενέργειας, συν την διαφορά στο βάρος. Αν κάποιος θέλει ένα πιο μαλακό Speed, διατηρώντας όμως τον συνολικό του χαρακτήρα, το Puma είναι η απάντηση.

Συμπέρασμα

Κοιτώντας κανείς την σειρά Nitro, θα υπέθετε ότι κουβαλάει πίσω της τουλάχιστον δύο χρόνια παρουσίας και εξέλιξης, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχει κλείσει ούτε καν ένα. Σχεδόν απουσιάζουν οι όποιες “παιδικές ασθένειες” που παρατηρούνται κατά κανόνα σε ανάλογες περιπτώσεις και μας έχει δώσει ήδη κάποια εξαιρετικά δείγματα της δουλειάς που κάνουν οι Γερμανοί.

Η περίπτωση του Deviate Elite είναι το πιο χαρακτηριστικό από αυτά, αφού πρόκειται για ένα από τα πιο ολοκληρωμένα super shoes της αγοράς. Ειλικρινά δεν βρίσκω κάποιο σοβαρό ψεγάδι στο παπούτσι, ούτε στο upper, ούτε στην σχεδίαση της σόλας. Ακόμη κι αυτό που ανέφερα για την γεωμετρία μπροστά, για τους περισσοτέρους δρομείς μάλλον πλεονέκτημα αποτελεί.