Είναι γνωστό πως στα αγωνίσματα ταχύτητας, όλα κρίνονται στο εκατοστό του δευτερολέπτου. Η παραμικρή βελτίωση μιας παραμέτρου, μπορεί να κάνει την διαφορά για τον sprinter και την απόδοσή του στον αγώνα.
Ο Αμερικανός Peter Weyand, από τους διασημότερους καθηγητές εφαρμοσμένης φυσιολογίας και εμβιομηχανικής, κάνοντας κάποιες μελέτες σε συνεργασία με τον sprinter Mike Rodgers, προσπαθεί να αποδείξει πως μικρές αλλαγές στον τρόπο που πατάει το πόδι στο έδαφος, θα μπορούσαν να βελτιώσουν την ταχύτητα ενός δρομέα, ακόμη κι αν πρόκειται για ερασιτέχνη.
Παρακάτω, θα δούμε πολύ συνοπτικά και κατανοητά, πώς αναλύεται το γρήγορο τρέξιμο, καθώς και την αλληλεπίδραση μεταξύ ποδιού και εδάφους.
Τι χρειάζεται για να γίνει κάποιος elite sprinter;
Το γονιδίωμα και η προπόνηση δύναμης, σίγουρα παίζουν πρωτεύοντα ρόλο, δεν είναι όμως τα μοναδικά στοιχεία που καθορίζουν την ταχύτητα. Τα τελευταία χρόνια, με την βοήθεια της υψηλής τεχνολογίας, έχει προκύψει νέα γνώση σχετικά με την εμβιομηχανική του δρομέα ταχύτητας, η οποία μπορεί να συμβάλλει στην περαιτέρω αύξηση της. Τόσο στους επαγγελματίες, όσο και τους ερασιτέχνες.
Η δύναμη είναι το σημείο-κλειδί.
Είναι χρόνια γνωστό πως αν αυξηθεί το μήκος και η συχνότητα διασκελισμού, αυτό οδηγεί σε μεγαλύτερη ταχύτητα (μέγιστη και μεσαία).
Το 2000, ο Peter Weyand και η ομάδα του απέδειξαν πως οι γρηγορότεροι sprinters προσγειώνονται και με μεγαλύτερη δύναμη σε σχέση με τους πιο αργούς, κάτι που οδήγησε στο συμπέρασμα πως η δύναμη είναι αυτή που καθορίζει την “ποιότητα” του διασκελισμού.
Η στάση του σώματος καθορίζει την δύναμη.
Εξετάζοντας την κίνηση των ποδιών του μέσου δρομέα κατά την φάση του διασκελισμού, αν σε ένα διάγραμμα απεικονίσουμε την δύναμη σε σχέση με τον χρόνο επαφής με το έδαφος, προκύπτει μια ομαλή καμπύλη (αριστερό σχήμα).
Το 2014, η ομάδα του Weyand έδειξε ότι τα πόδια των κορυφαίων δρομέων ταχύτητας κινούνται σαν πιστόνια, παράγοντας ισχυρότερα “χτυπήματα” στο έδαφος, κάνοντας την επαφή με αυτό πιο σύντομη. Η κίνησή τους, απεικονιζόμενη στο αντίστοιχο διάγραμμα, παράγει μια οξύτερη καμπύλη (δεξιό σχήμα). Σημειωτέον, η δυνατή επαφή με το εδάφος απαιτεί πολύ σφιχτή ποδοκνημική άρθρωση διότι σε διαφορετική περίπτωση απορροφάται (από την άρθρωση) μέρος της δύναμης με αποτέλεσμα να μειώνεται η αναπήδηση.
Πηγή: JOURNAL OF APPLIED PHYSIOLOGY, VOL. 117, NO. 6; SEPTEMBER 15, 2014; “FASTER TOP RUNNING SPEEDS ARE ACHIEVED WITH GREATER GROUND FORCES NOT MORE RAPID LEG MOVEMENTS,” BY PETER G. WEYAND ET AL.
big-blue
Καλό. Η συνέχεια; Πως θα δυναμώσουμε το πάτημά μας;