Η καρδιά του αθλητή χαρακτηρίζεται από μορφολογικές μεταβολές, όπως αυξημένη κοιλότητα, τοίχωμα και μάζα της αριστερής κοιλίας, οι οποίες αποδίδονται κυρίως στη μακροχρόνια αθλητική προπόνηση.
Σχετικά με την καρδιά του αθλητή αντοχής έχουν γίνει αρκετές επιστημονικές και κλινικές μελέτες, οι οποίες εξατάζουν τις μεταβολές αυτής, σαν απάντηση στην παρατεταμένη αερόβια άσκηση. Σε μία συστηματική ανασκόπηση από 31 έρευνες, εξέτασαν 413 αθλητές αντοχής μεγάλων αποστάσεων, μεταξύ αυτών και elite Ελλήνων μαραθωνοδρόμων (Deligiannis et al 1995).
Γίνεται φανερό ότι η καρδιά των αθλητών αντοχής προσαρμόζεται αυξάνοντας τόσο την τελοδιαστολική διάμετρο όσο και το πάχος του τοιχώματος της αριστερής κοιλίας. Η εσωτερική διάμετρος της αριστερής κοιλίας αυξάνεται λόγω των μεγάλων φορτίσεων όγκου αίματος που δέχεται και που μπορεί να ξεπεράσει κατα τη μέγιστη προσπάθεια τα 40 λίτρα ανά λεπτό!!!.
Η καρδιά όμως των αθλητών αντοχής δέχεται και σχετικά υψηλές φορτίσεις πίεσης, όπως προκύπτει από την αύξηση της συστολικής πίεσης κατά την άσκηση, που μπορεί να φτάσει ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ και τα 175mmHg ενώ η διαστολική παραμένει αμετάβλητη ( Palatini et al 1987).
Οι παραπάνω προσαρμογές οδηγούν σε αθλητική βραδυκαρδία ΜΗ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ και είναι αποτέλεσμα του μεγαλύτερου όγκου παλμού, δηλαδή της συνολικής ποσότητας αίματος που απομακρύνει η καρδιά προς τους ιστούς σε κάθε χτύπο της.
Έτσι, αυτόματα οι ανάγκες του ανθρώπινου οργανισμού για αιμάτωση και οξυγόνωση των μυών κατά την ηρεμία και την υπομέγιστη άσκηση, καλύπτονται με μικρότερη καρδιακή συχνότητα και αυτό έχει ως αποτέλεσμα τους χαμηλούς παλμούς ηρεμίας (δείκτης καλής υγείας και αερόβιας ικανότητας) αλλά και τη μικρότερη καρδιακή συχνότητα κατα την άσκηση.
Να γυμνάζεσθε για να είστε υγιείς!
