Σαν σήμερα πεθαίνει το 2000 ο Εμιλ Ζατοπεκ, ο “άνθρωπος ατμομηχανή”.
Πέρα από τα ρεκόρ του, η βιογραφία του έχει μεγάλο ενδιαφέρον, πως χρησιμοποιήθηκε από το σύστημα της εποχής, πως από ολυμπιονίκης έφτασε να καθαρίζει δρόμους έχοντας ακόμα την αγάπη και τον θαυμασμό του κόσμου που μπροστά του μάζευαν τα σκουπίδια τους, για να μην τα μαζέψει ο ίδιος.
Ο Εμίλ Ζατόπεκ υπήρξε ο μεγαλύτερος Τσεχοσλοβάκος δρομέας και είναι ο αθλητής που άλλαξε τα δεδομένα στους δρόμους μεγάλων αποστάσεων. Το παρατσούκλι «άνθρωπος-ατμομηχανή» του δόθηκε λόγω του ιδιαίτερου στιλ τρεξίματος του, που ενώ νόμιζες ότι θα καταρρεύσει, εκείνος συνέχιζε όλο και πιο δυναμικά.
Γεννήθηκε στο Κοπρίβνιτσε της Τσεχοσλοβακίας στις 19 Σεπτεμβρίου του 1922 και στα εφηβικά του χρόνια ξεκίνησε να εργάζεται σε εργοστάσιο κατασκευής παπουτσιών. Ο γυμναστής του εργοστασίου τον ξεχώρισε και ύστερα από προτροπή του τελευταίου, ξεκίνησε την ενασχόληση του με το τρέξιμο που έμελλε να τον κάνει γνωστό παγκοσμίως. Σε ηλικία 22 ετών, κατέρριψε τα ρεκόρ Τσεχοσλοβακίας σε 2.000, 3.000 και 5.000 μέτρα, ενώ ένα χρόνο αργότερα και με την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εντάσσεται στις ένοπλες δυνάμεις και αφιερώνεται εξ ολοκλήρου στον αθλητισμό.
Το 1948, θα ταξιδέψει στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου, όπου θα κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στα 10.000 μέτρα και το ασημένιο στα 5.000 μέτρα. Στόχος του ήταν να ξεπεράσει τον θρύλο του αγαπημένου του Φινλανδού αθλητή Παάβο Νούρμι. Και τα κατάφερε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι το 1952, κατακτώντας τρία χρυσά μετάλλια σε 5.000μ., 10.000μ. και στον Μαραθώνιο. Το 1956, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης συμμετείχε μόνο στον Μαραθώνιο, τερματίζοντας έκτος. Τότε ήταν που αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Κατά την διάρκεια της πλούσιας καριέρας του, κατέρριψε 18 παγκόσμια ρεκόρ και έσπασε το άφταστο μέχρι τότε φράγμα των 29 λεπτών στα 10.000 μέτρα. Ο τρόπος τρεξίματός του, σαν «τρελός» όπως έλεγαν τότε, έχει μείνει στην ιστορία.
Αγκομαχούσε σαν «ατμομηχανή» αλλά δεν σταματούσε και οι αντίπαλοί του δεν μπορούσαν να τον ξεπεράσουν ευκολά. Ο ίδιος σχολιάζοντας με χιούμορ έλεγε για το αγωνιστικό… στυλ που δεν είχε: «Δεν είμαι αρκετά ταλαντούχος για να τρέχω και να χαμογελάω ταυτόχρονα».
Το 1952, μια ώρα μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στα 5.000 μέτρα, η σύζυγός του Ντάνα Ζατόπκοβα κέρδισε και αυτή το χρυσό μετάλλιο στον ακοντισμό. Η σχέση τους ήταν καρμική, αφού γεννήθηκαν ακριβώς την ίδια μέρα, στις 19 Σεπτεμβρίου του 1922
Μετά την απόσυρσή του από τον αθλητισμό, ήταν μια εξέχουσα προσωπικότητα του κομμουνιστικού κόμματος της Τσεχοσλοβακίας. Όμως το 1968, με δηλώσεις του στήριξε το κίνημα «Άνοιξη της Πράγας», με αποτέλεσμα, μετά την κατάπνιξή του, να εκδιωχθεί από το κόμμα και τον στρατό.
Για να ζήσει έγινε οδοκαθαριστής. Όταν το πλήθος περνούσε δίπλα του και καταλάβαινε ποιος ήταν μάζευε τα σκουπίδια μαζί του. Το κράτος τον δέχθηκε πίσω και τον τοποθέτησε στο υπουργείο Αθλητισμού. Βγήκε στην σύνταξη στα 60 του χρόνια. Ταξίδεψε παντού και το 1975 τιμήθηκε με το βραβείο «Πιερ ντε Κουμπερντέν».
Πέθανε στις 21 Νοεμβρίου του 2000, ύστερα από χρόνια προβλήματα υγείας, σε ένα νοσοκομείο της Πράγας, υποφέροντας από πνευμονία, έναν σπασμένο γοφό και κατάθλιψη. Ο «άνθρωπος-ατμομηχανή» πέθανε σε ηλικία 78 ετών, έχοντας στιγματίσει με τις αθλητικές του επιδόσεις αλλά και την ζωή του, την εικόνα και το ήθος των αθλητών του στίβου.
ΠΗΓΗ: e-radio.gr
