Δρομείς που αγαπήσαμε: Saif Saaeed Shaheen, ο ανίκητος!

Από notaSOL στις 21 Μαρτίου 2019 Κανένα σχόλιο

Δρομείς που αγαπήσαμε: Saif Saaeed Shaheen, ο ανίκητος!

Μα καλά, ίσως αναρωτηθεί κάποιος σήμερα, έβγαλε κάποτε το Qatar, τόσο καλούς δρομείς που οφείλουμε να τους θυμόμαστε και να τους μνημονεύουμε; Και ποιός είναι άραγε αυτός ο Saif Saaeed Shaheen (Σαΐφ Σαήντ Σαχήν);

Ο Saif Saaeed Shaheen είναι ένας από τους καλύτερους δρομείς στηπλ (Steeplechase) που εμφανίστηκαν ποτέ. Και όχι μόνο! Είναι και ένας από τους καλύτερους δρομείς αποστάσεων που εμφανίστηκαν ποτέ!
Κατέχει ως σήμερα το παγκόσμιο ρεκόρ στα 3000μ Steeplechase.
Είναι 2 φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής, το 2003 και το 2005.
Παγκόσμιος Πρωταθλητής Νέων στα 2000μ Steeplechase.
Πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ Νέων το 2001 στα 3000μ Steeplechase, το οποίο και αυτό ως σήμερα (Ιανουάριος 2019) παραμένει ακατάρριπτο!

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Τα πρώτα χρόνια στην Κένυα

Γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου του 1982 στην Κένυα, στο χωριό Kamelilo, στην τοποθεσία Iron του Keiyo District, στη Rift Valley, κοντά στο Eldoret, ως Stephen Cherono.
Ήταν το έκτο από εννέα παιδιά. Και στην οικογένεια του άλλοι δύο μεγαλύτεροι αδελφοί του, έχουν κερδίσει σημαντικά διεθνή μετάλλια στα στήπλ. Ο Christopher Koskei ήταν ο παγκόσμιος πρωταθλητής στα 3000μ.στήπλ στη Σεβίλλη το 1999 και ο Abraham Cherono πήρε το χάλκινο μετάλλιο του 2002 στο Αγώνες της Κοινοπολιτείας στο Μάντσεστερ, στον αγώνα που κέρδισε ο Stephen Cherono.

Ο Shaheen ξεκίνησε να τρέχει επηρεασμένος από τον αδερφό του τον Koskei, ο οποίος πήρε τη 2η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων Ανωμάλου δρόμου το 1993 στην Amorebieta της Ισπανίας. Εντυπωσιασμένος από αυτό το κατόρθωμα και ηλικίας μόλις 10 ετών, άρχισε να προπονείται χαλαρά και περισσότερο σαν παιχνίδι, αλλά μόλις δύο χρόνια αργότερα, όταν πήγε στο γυμνάσιο, ξεκίνησε προπονήσεις σχεδόν σε καθημερινή βάση.
Κι αυτή τη φορά το κίνητρο δεν του έλλειψε και ήταν το ίδιο: ο αδερφός του ο Koskei κέρδισε ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1995 στο Γκέτεμποργκ και ο μικρότερος αδερφός ήταν πια αποφασισμένος να προσπαθήσει να μιμηθεί την επιτυχία του.

Ωστόσο, ήταν πολύ μπερδεμένος σχετικά με το ποιό αγώνισμα θα έπρεπε να κάνει. Αφού δεν κατάφερε να κερδίσει καμία κούρσα στα 1500μ. για τέσσερα χρόνια (!), η οικογένειά του τον συμβούλεψε να δοκιμάσει στα στήπλ.
Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, ο Shaheen συναντήθηκε με έναν διάσημο προπονητή, μια μεγάλη μορφή του κενυάτικου αθλητισμού, για τον οποίο πρέπει να γράψουμε ξεχωριστό άρθρο, τον Brother Colm O’Connell, ο οποίος τον πίστεψε. Ο Shaheen οφείλει τα πρώτα του χρόνια στον αθλητισμό στις ακούραστες προσπάθειες του Bro O’Connell να τον δει να κερδίζει.
Και δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να γίνει αυτό. Με την αποφοίτηση του από το γυμνάσιο το 1999, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων της IAAF στο Bydgoszcz της Πολωνίας, ο Shaheen κέρδισε τον πρώτο αγώνα του στα 2000μ Steeplechase (5:31.89). Αλλά, λόγω λάθους, το όνομά του γράφτηκε στα αποτελέσματα σαν Cheruiyot Cherono αντί του ορθού Stephen Cheruiyot Cherono!

Έχοντας βρει πια το αγώνισμα του, την ίδια χρονιά δηλώνει συμμετοχή στα Golden League! Στο ντεμπούτο του στη Ζυρίχη κάνει ένα εντυπωσιακό 8:19.12 στα 3000μ Steeplechase και στο Grand Prix του Λονδίνου κάνει 7:48.6 στα 3000μ. Και οι δύο χρόνο ήταν worlds bests AGE 16! “Το 1999 ήταν για μένα ο σημαντικότερος χρόνος”, έχει παραδεχτεί ο ίδιος ο Shaheen. “Το θεμελιώδες έτος της καριέρας μου. Πάνω σε αυτό είναι βασισμένα όλα τα άλλα βραβεία, οι νίκες και τα ρεκόρ μου”.

Ωστόσο, το 2000 είναι για αυτόν ένα πολύ συναισθηματικά φορτισμένο έτος. Τον Απρίλιο του 2000 περνάει μια περίοδο τυφοειδούς πυρετού, ύστερα από τη συμμετοχή του σε ένα αγώνα 1500μ σε ένα meeting στο Eldoret. Σύμφωνα με τον Shaheen, ένας υπάλληλος του τότε KIM (KIM International Management) του αρνήθηκε να του χορηγήσει την απαραίτητη υποστήριξη για φαρμακευτική αγωγή. « Μου έδωσε χρήματα για να πάω στο νοσοκομείο, τα οποία δεν ήταν αρκετά ούτε για ένα ταξί για το πιο κοντινό νοσοκομείο. Πήγα στο σπίτι μου και ζήτησα βοήθεια από την οικογένεια και τους φίλους μου και έτσι έχασα όλους τους αγώνες μέχρι τον Οκτώβριο», θυμάται ο ίδιος.

Έτσι επιστρέφει στο Πρωτάθλημα cross country της KAAA, στο Eldoret, όπου βγαίνει δεύτερος. “Κανείς δεν είχε ασχοληθεί για να μάθει που είχα εξαφανιστεί και κάποιοι ερμήνευσαν την εξαφάνιση μου και την απόδοση μου ως τα τελευταία σημάδια άλλου ενός χαμένου ταλέντου. Τότε συνειδητοποίησα ότι αυτό πράγματι θα μου συμβεί υπό αυτές τις συνθήκες. Στην πραγματικότητα, επηρεασμένος από άγχος και κατάθλιψη, σκέφτηκα να παραιτηθώ “, διηγείται.

Ωστόσο, κάτι σημαντικό συνέβη κατά την περίοδο της ασθένειάς του. Λόγω της υποτιθέμενης αμέλειας και έλλειψης προσοχής από αξιωματούχους της Κένυας, ο Shaheen συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να εγκαταλείψει την Κένυα και όχι τον αθλητισμό. Έτσι αποφάσισε να επιδιώξει την αλλαγή της ιθαγένειας ” με την πρώτη ευκαιρία”.
Έχοντας ανακτήσει την υγεία του, ο Stephen Cherono πάει στο Golden League στο Paris–St. Denis, όπου τερματίζει 6ος με World Youth best 8: 16,27 .

Εκεί όμως η εταιρεία του Kim McDonald, η οποία έχει αναλάβει το management του, τον στέλνει για προετοιμασία στις αρχές του 2001 στη Μελβούρνη και εκεί του παρουσιάζεται η ευκαιρία! Συναντιέται με αξιωματούχους του Qatar και αμέσως το αποφασίζει. “Για πρώτη φορά στη ζωή μου αισθάνθηκα ευπρόσδεκτος και τη σιγουριά ενός σπιτιού », είπε. “Ήταν σαν να ξεχειλίζεις από ελευθερία μετά από χρόνια απομόνωσης στην δουλεία”.
Βαριά λόγια…

Αλλά η νέα κατάσταση του αντανακλάται και στους αγώνες του στην Ευρώπη.
Στο Grand Prix , στο Gateshead, στις 19 Αυγούστου κάνει 3:37,27 και βγαίνει δεύτερος στα 1500μ.
Πέντε μέρες αργότερα, στις 24 Αυγούστου 2001, ο Shaheen κάνει παγκόσμιο ρεκόρ Νέων στα 3000μ Steeplechase World με 7:58,66 και βγαίνει τρίτος στο Memorial Van Damme Golden League στις Βρυξέλλες! (Ως σήμερα αυτό το ρεκόρ ισχύει και μάλιστα από τότε κανένας άλλος νέος δεν έχει καταφέρει να κάνει κάτω από 8 λεπτά!)
Μία εβδομάδα αργότερα κερδίζει και το GL στο Βερολίνο (8.09.59 κι αυτή η επίδοση μέσα στις 30 καλύτερες επιδόσεις Νέων όλων των εποχών, 23^η)

Εν τω μεταξύ, η απόφαση του Shaheen να φύγει για το Qatar, είχε αναστατώσει τους αρμοδίους της Κένυας. Και ενώ είχαν ξεκινήσει παρασκηνιακά συζητήσεις για να τον μεταπείσουν, δημοσίως δεν άφησαν να διαρρεύσει το ο,τιδήποτε.

Στις 10 Νοεμβρίου 2001 στο Nairobi πεθαίνει ξαφνικά o Kim McDonald, σε ηλικία 45 ετών, ο μάνατζερ του Shaheen και πολλών άλλων που τον αποκαλούσαν “father of athletics”. Ο McDonald, -αθλητής και ο ίδιος που στη καλύτερη στιγμή του έκανε σε 4min 02sec το μίλι και του οποίου ο θάνατος οφείλεται σε καρδιακά αίτια- αφήνει πίσω του ένα ανεκπλήρωτο κενό καθώς πολλοί αθλητές του εμπιστεύονται μόνο τον ίδιο.

Έτσι το 2002, ο Shaheen εντάσσεται σε μια νέα ομάδα, στον όμιλο Gianni Demadonna και συναντιέται με τον Ιταλό προπονητή Renato Canova, που είναι ήδη προπονητής του αδερφού του, Christopher Kosgei.

Renato Canova – Saif Saaeed Shaheen: μια χρυσή συνεργασία ξεκινά!

Εντούτοις, παρόλο που περιμένει την εξέταση της αίτησης του για αλλαγή υπηκοότητας από την τότε ΚΑΑΑ (Kenya Amateur Athletics Association, σημερινή Athletics Kenya), ο Shaheen συνέχισε να τρέχει για την Κένυα, καταφέρνοντας να γίνει εθνικός πρωταθλητής στα 3000μ Steeplechase, καθώς και να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο το 2002 στους αγώνες της Κοινοπολιτείας (Commonwealth Games) στα 3000μ Steeplechase στο Μάντσεστερ στις 27 Ιουλίου και το χάλκινο στο Αφρικανικό Πρωτάθλημα στο Radès, της Τυνησίας στις 8 Αυγούστου.

Η μετακίνηση στο Qatar

Οι κανονισμοί της IAAF ορίζουν ότι ένας αθλητής εφόσον έχει εκπροσωπήσει μια ομοσπονδία σε διεθνή διοργάνωση, αλλάζοντας ιθαγένεια δεν μπορεί να εκπροσωπήσει τη νέα ομοσπονδία σε διεθνές επίπεδο για περίοδο 3 ετών. Αυτό το χρονικό διάστημα μπορεί να μειωθεί στους 12 μήνες μόνο με τη σύμφωνη γνώμη των εμπλεκόμενων ομοσπονδιών.
Έχοντας εκπροσωπήσει την Κένυα τον Αύγουστο του 2002, ο Shaheen δεν συμμετείχε στα trials της Κένυας για το Παγκόσμιο Ανωμάλου το 2003 καθώς και στα Trials για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Παρίσι, αν και εξακολούθησε να αγωνίζεται σε μεμονωμένους αγώνες Grand Prix της IAAF στην Ευρώπη.

Πειραματίζεται και με μεγαλύτερες αποστάσεις και στο Ostrava Golden Spike, στις 12 Ιουνίου του 2003, έκανε ένα εντυπωσιακό 12: 48.81 στα 5000μ που είναι ο καλύτερος χρόνος της χρονιάς, (12.50.24 ο El Guerrouj, 12:52.26 ο Bekele, 12:52.61 ο Eliud Kipchoge, που θα γίνει κι ο παγκόσμιος πρωταθλητής εκείνη την χρονιά!), νικώντας μάλιστα τον παγκόσμιο πρωταθλητή των 1500μ Hicham El Guerrouj που κάνει το ντεμπούτο του στην απόσταση με δύο δευτερόλεπτα!
Αυτό το 12:48.81 είναι τότε η 7^η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών και ακόμη και σήμερα είναι η 21^η!

(Δείτε αυτή τη μοναδική κούρσα στο 15΄45’’ στο σπάνιο βίντεο:

Όμως, λίγο πριν το IAAF Golden League της Ζυρίχης έλαβε την επιστολή έγκρισης της απελευθέρωσης του από την ομοσπονδία της Κένυας.

Ο Αύγουστος του 2003 ήταν το σημείο αλλαγής στη ζωή του και η αρχή μιας δημόσιας κριτικής στην Κένυα για την απόφασή του και γενικότερα για το θέμα αλλαγής υπηκοότητας. Μπορεί αυτός και ο Albert Chepkurui να είναι οι πρωτοπόροι αλλά τα επόμενα χρόνια θα ακολουθήσουν κι άλλοι και η συζήτηση που αυτοί οι ίδιοι άρχισαν, συνεχίζεται κάθε φορά που προκύπτει παρόμοια κατάσταση.

Μόλις τη δεύτερη εβδομάδα του Αυγούστου του 2003, ο Shaheen ως πολίτης πλέον του Qatar καλείται να εκπροσωπήσει την νέα του χώρα! Αντιμετωπίζει και νικάει στις 15 Αυγούστου τον πρώην συμπατριώτητου Ezekiel Kemboi με 8:02.48 στη Ζυρίχη.

Λίγες μέρες αργότερα, στις 26 Αυγούστου, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Παρίσι, ο Shaheen νικώντας πάλι τον Kemboi σε μια επική μάχη, βάζει τέλος σε μια κυριαρχία 6 συνεχόμενων νικών των Κενυατών σε αυτό το αγώνισμα!

Σε μια από τις καλύτερες κούρσες που έχουμε δει στην ιστορία του αγωνίσματος (και όχι μόνο!), ο Shaheen φεύγει μπροστά στο 2^ο χλμ και βρίσκεται 70-80 μέτρα από τους υπόλοιπους, όταν ο Kemboi με υπερπροσπάθεια θα τον πιάσει πριν να είναι πολύ αργά, ξεκινώντας ένα παιχνίδι σα τη γάτα με το ποντίκι με συνεχείς εναλλαγές μεταξύ τους, το οποίο θα συνεχιστεί ως την γραμμή του τερματισμού! (μετά το τέλος του αγώνα, ο Shaheen θα κατηγορηθεί και για τον τρόπο που έτρεξε, ότι το έκανε επίτηδες για να εξευτελίσει τους συμπατριώτες του! Πράγμα το οποίο φυσικά ο ίδιος θα αρνηθεί.)

Οι Κενυάτες σοκάρονται βλέποντας τον “δικό τους” Stephen Cherono να αγωνίζεται ως Saif Saaeed Shaheen, να αντιπροσωπεύει το Qatar, να ανταγωνίζεται τους “συμπατριώτες” του και να κερδίζει το πρώτο του Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στα 3000μ Steeplechase με 8:04:39. Κι όχι μόνο: σε αυτή την κούρσα νικάει και τον αδελφό του, Abraham Cherono, ο οποίος τερματίζει 5^ος για την Κένυα. Αυτό ήταν κάτι το πρωτοφανές και υπερβολικό για ένα εύθραυστο έθνος που μόλις έχει βγει από τεταμένες γενικές εκλογές και επιδίωκε την εθνική συμφιλίωση και την εθνική συνοχή.

Κένυα εναντίον του «προδότη»!

Ο αδερφός του δεν του δίνει το χέρι μέσα στον αγωνιστικό χώρο. “Αντίθετα με όσα γράφτηκαν, ο αδερφός μου δεν αρνήθηκε να με συγχαρεί για τη νίκη”, θα πει ο Shaheen. “Απλώς είχε αποχωρήσει από το στίβο τη στιγμή που εγώ τελείωνα τον γύρο του θριάμβου.”

Η μεγάλη αποτυχία είχε αντίκτυπο σε όλη την Κένυα, με τον νέο Πρόεδρο, Mwai Kibaki, να προειδοποιεί πολλαπλώς και τελικά να βγάζει διάγγελμα (στις 5 Αυγούστου 2005, παραμονές τoυ Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στο Ελσίνσκι, όπου 15 Κενυάτες θα αγωνίζονταν πια με άλλες σημαίες!) καλώντας τους Κενυάτες αθλητές να αντισταθούν στον πειρασμό να αλλάξουν την υπηκοότητά τους για οικονομικό όφελος.

Παρίσι, 2003: Παγκόσμιος πρωταθλητής!

Πολλά έχουν γραφτεί για αυτήν την μετακόμιση του Shaheen στο Qatar. Στις Η.Π.Α. γράφτηκε ότι πήρε 1 εκατομμύριο δολάρια για να το κάνει. Άλλοι πάλι έγραψαν ότι θα του δίνονταν $1.000 κάθε μήνα για το υπόλοιπο της ζωής του!

Kαι ο ίδιος και ο Canova, τα έχουν αρνηθεί αυτά επανειλημμένως, με κάθε ευκαιρία. «Δεν μου αρέσει να λέω έτσι απλά τις απόψεις μου για τόσο σοβαρά θέματα», λέει ο παγκόσμιος πρωταθλητής. «Χρειάζεται χρόνος να εξηγήσω ότι δεν πήγα εκεί για τα χρήματα. Εάν μου έδιναν ένα εκατομμύριο δολάρια, ίσως να σταματούσα να τρέχω! Ήθελα μόνο την ευκαιρία να είμαι παρών σε όλες αυτές τις πολύ μεγάλες συναντήσεις, τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αλλά και να προετοιμάζομαι με το καλύτερο δυνατό τρόπο για μεγάλους αγώνες. Και φυσικά, ίσως να προσπαθήσουμε και για το παγκόσμιο ρεκόρ. Αυτός ήταν ο βασικός μου στόχος. Κι αυτό το περιβάλλον μού το παρέχει, μου το εξασφαλίζει η ηθική υποστήριξη που έχω στη διάρκεια των χρόνων από τους υπεύθυνους στο Κατάρ». Κάτι που σύμφωνα με αυτόν, είναι εκείνο που κάνει τη διαφορά με την εποχή πριν από το 2003.

Τόσο ο Shaheen όσο και ο Canova πιστεύουν ότι μπορούν να προγραμματίσουν καλύτερα και την προπόνηση και τους αγώνες τους, γνωρίζοντας ότι δεν θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν τα εξαιρετικά απρόβλεπτα και ανταγωνιστικά Trials της Κένυας, όπου πολλοί σούπερ σταρ πέφτουν συχνά θύματα εκπλήξεων. Αυτός είναι ένα πολύ σημαντικός λόγος που τον οδήγησε στην αμφιλεγόμενη απόφαση του. (Φυσικά μαζί με όποια οικονομική αποζημίωση του προτάθηκε και θα έκανε τα πράγματα πιο εύκολα.)

Στην συνέχεια λοιπόν, στις 5 Σεπτεμβρίου 2003, δείχνει την κυριαρχία του και στο Bruxelles Memorial Van Damme, όπου κερδίζει με 8.00.06 αλλά και στο Monaco IAAF World Athletics Final που κερδίζει για 4/100 τον Paul Kipsiele Koech με 7.57.38, την καλύτερη επίδοση της χρονιάς και την 5^η ( ως τότε) καλύτερη επίδοση όλων των εποχών.

Η περιπετειώδης αυτή χρονιά τελειώνει κερδίζοντας (21-23 Σεπτεμβρίου) άλλα δύο μετάλλια για την καινούργια του πατρίδα στους Ασιατικούς Αγώνες: ασημένιο στα 1500μ, ασημένιο και στα 5000μ.

Η αλλαγή υπηκοότητας δεν θα φέρει επαναστατικές αλλαγές στην καθημερινότητα του.
Ο Canova πηγαίνει και απομονώνει την ομάδα του Qatar στο Iten, κοντά στο Eldoret, για έξι μήνες τον χρόνο. Η ζωή είναι σπαρτιάτικη και αφιερωμένη στην προπόνηση. Αν και μπορεί ο Shaheen να προσφέρει στον εαυτό του ένα μεγάλο σπίτι ή ανέσεις και απολαύσεις όπως πρωταθλητές δυτικών χωρών, αυτός παραμένει στην καρδιά ένα από τα φτωχά παιδιά της Κένυας, αφοσιωμένος σε αυτό που ξέρει καλά να κάνει: να τρέχει.

“Όταν βρισκόμαστε στην πατρίδα μου στο Iten σε υψόμετρο, υπάρχουν λίγοι άνθρωποι”, εξηγεί. “Οι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι φτωχοί εκεί. Μου αρέσει επειδή όλα μου είναι γνωστά. Τους ξέρω όλους. Οι δρόμοι εξακολουθούν να είναι πολύ καλοί για προπόνηση. Η μητέρα μου και ο πατέρας μου είναι ακόμα εκεί. Ζουν στο Eldoret.”
“Βλέπετε τι προσπαθώ. Δεν θέλω να απομονωθώ. Ξέρω ότι είμαι από μια φτωχή οικογένεια και δεν θέλω να πάω εκεί και να πω «δεν με νοιάζει τώρα». Αυτό που θέλω είναι να μοιραστώ όλα όσα έχω, προς όφελος όλων. Δεν υπάρχει λόγος να είμαι σε ένα πλούσιο ξενοδοχείο και οι άλλοι να είναι φτωχοί.»

Ο Shaheen πληρώνει τα δίδακτρα για τρία αδέλφια του επειδή θέλει να συνεχίσουν την εκπαίδευση. Ο Shaheen δεν τελείωσε το γυμνάσιο. Ούτε ο πατέρας του. Ξοδεύει τον ελεύθερο χρόνο του διαβάζοντας βιβλία για να επεκτείνει τις γνώσεις του, λέγοντας πάντα ότι ποτέ δεν είναι αργά. “Οι γονείς μου ήταν αγρότες. Είναι ακόμα αγρότες. Πληρώνω τα δίδακτρα των αδερφών μου γιατί θέλω να προχωρήσουν και να σπουδάσουν. Τα δύο αδέλφια μου αυτή τη στιγμή τρέχουν. Δεν θέλω να τρέχουν. Δεν θέλω να τρέξουν. Θέλω να σπουδάσουν πρώτα και τότε να μπορούν να επιλέξουν αυτό που είναι καλύτερο για αυτούς”. Και εκμηστηρεύεται και το κρυφό του όνειρο: χρησιμοποιώντας την επιρροή του ελπίζει ότι μπορούν να τα συνδυάσουν και τα δύο σπουδάζοντας σε αμερικανικά πανεπιστήμια.

Για να σηματοδοτήσει περαιτέρω την αλλαγή αυτή στη ζωή του, αλλά και να ενισχύσει αυτή τη συλλογιστική και να διαχειριστεί την αυξανόμενη πίεση και το χρονοδιάγραμμα των αυξανόμενων υποχρεώσεων του, αλλάζει το 2003 και την εταιρεία που τον εκπροσωπεί και υπογράφει στην PACE Sports Management (μια εταιρεία που θα στηρίξει πολλά πάνω του και που την ίδια χρονιά κλείνει με τον Farah αλλά και την επόμενη (2004) με τον 19χρονο Usain Bolt και την Vivian Cheruiyot), όπου γνωρίζει τον Ricky Simms, ο οποίος έχει δίπλα στον Canova τον διπλό ρόλο και του προπονητή και του πράκτορα.

Το 2004, ο Shaheen κερδίζει σε όλες τις κούρσες 3000μ (steeplechase) που συμμετέχει. Στα Τσικλητήρια μάλιστα στο Ηράκλειο Κρήτης, έναν αγώνα στον οποίο δίνει το παρόν ανελλιπώς από το 2002 – 2008, με εξαίρεση το 2007 που είναι τραυματίας, (όπου μάλιστα το 2006 στο Athens Super Grand Prix Tsiklitiria στις 3 Ιουλίου θα κάνει 7:56.32, τον 9^ο καλύτερο χρόνο όλων των εποχών, μια ημέρα όπου είχε ανακοινώσει ότι θα κυνηγούσε και το παγκόσμιο ρεκόρ και μια ημέρα που θα μας δώσει από κοντά την ευκαιρία να διαπιστώσουμε την απλότητα και το πάθος του για το τρέξιμο!) στις 4 Ιουλίου θα κάνει 8.01.97.

Όμως, ο καλύτερος δρομέας στήπλ της εποχής δεν θα δώσει το παρόν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας που είναι το γεγονός της χρονιάς.
Και αντίθετα από αυτό που έχει αποτυπωθεί στην συνείδηση του φίλαθλου κοινού, ότι υπεύθυνη για αυτό είναι η Κένυα, η ευθύνη ανήκει στη ΔΟΕ.
Ο Ολυμπιακός χάρτης είναι σαφής: έπρεπε να έχουν περάσει 3 χρόνια για ένα αθλητή που αγωνίστηκε για μία χώρα πριν να έχει συμμετοχή για μια άλλη. Ο μόνος τρόπος να παρακαμφθεί αυτός ο κανόνας είναι μια ειδική διαδικασία παραίτησης που απαιτεί την έγκριση των νέων και παλαιών χωρών, της IAAF και της ίδιας της ΔΟΕ (IOC).

Προηγουμένως, η ΔΟΕ ήταν διακριτική για τα αιτήματα παραίτησης όταν συμφωνούσαν και οι δύο χώρες. H Yueling Chen, η οποία το 1992 έγινε η πρώτη γυναίκα από την Ασία που κέρδισε ένα χρυσό μετάλλιο στο στίβο σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αγωνίστηκε για την ομάδα των Η.Π.Α. στο Σίδνεϊ το 2000, με την έγκριση της Κίνας και της ΔΟΕ. Αλλά τώρα η ΔΟΕ έχει καταστήσει σαφές ότι ήταν απρόθυμη για οποιασδήποτε παρέκκλιση, σίγουρη ότι το πρωταρχικό κίνητρο του αθλητή ήταν οικονομικό. Στις περιπτώσεις των Cherono και Chepkurui, (που πήρε το όνομα Abdullah Ahma Hassan), οι δύο δρομείς κατάφεραν να κερδίσουν την έγκριση της IAAF, του Κατάρ και της Κένυας (σύμφωνα με πληροφορίες, χάρη στην γενναιόδωρη προσφορά από το Κατάρ προς την Κένυα, υπό τη μορφή μιας νέας συνεργασίας σε επίπεδο υλικοτεχνικών υποδομών). Όμως, η ΔΟΕ παρέμεινε αμετακίνητη: οι δύο αθλητές δεν θα μπορούσαν να συμμετέχουν!
“Το κακό είναι ότι χώρες ή οργανισμοί, θέλουν να αγοράσουν αθλητές μόνο για τα χρήματα”, δήλωσε ο Jacques Rogge, πρόεδρος της ΔΟΕ, ανεβάζοντας το θέμα. “Αυτό είναι κάτι που πρέπει να προσπαθήσουμε να θέσουμε υπό έλεγχο”.

(Βέβαια, ορισμένοι παρατηρητές βρίσκουν υποκριτική αυτή τη στάση της ΔΟΕ, στην οποία αποδίδουν λιγότερο καθαρά κίνητρα. Κάθε ολυμπιακός κύκλος είναι μια επιχείρηση αξίας τουλάχιστον 4 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ελάχιστα από τα οποία φθάνουν άμεσα στους αθλητές, οι οποίοι αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία μάρκετινγκ της ΔΟΕ. Αυτοί και η ιδέα ότι οι Ολυμπιακοί αθλητές είναι ερασιτέχνες και αγωνίζονται για την αγάπη του αθλητισμού. Παρά την αλλαγή των κανονισμών που επιτρέπουν στους επαγγελματίες αθλητές να αγωνιστούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες σε αθλήματα όπως το μπάσκετ, το τένις ή το στίβο, η ΔΟΕ συνεχίζει να προωθεί την εικόνα του ερασιτεχνικού ανταγωνισμού για τα «ολυμπιακά ιδεώδη». Κατά τη διάρκεια των τελετών έναρξης, που έχουν πια την μορφή τηλεοπτικών σόου, όλοι οι αθλητές ορκίζονται ότι αγωνίζονται “για τη δόξα του αθλητισμού και την τιμή των [ομάδων] τους”. Η μεγαλύτερη διαφημιστική εταιρεία που συνεργάζεται με την ΔΟΕ, υπεύθυνη για τη προώθηση των αγώνων (και χρηματοοικονομικών υπηρεσιών), η John Hancock, χρησιμοποιεί φυσικά την υποτιθέμενη αγνότητα των Ολυμπιακών Αγώνων ως διαφημιστικό εργαλείο. Το θέμα αυτό της αλλαγής υπηκοότητας των αθλητών, αναμφισβήτητα είναι ένα θέμα που πλήττει ευθέως την εικόνα και τους σκοπούς της ΔΟΕ και υποσκάπτει τους τρόπους μεγιστοποίησης των κερδών της. Και όχι μόνο. Όπως σημειώνουν ειδικότεροι νομικοί που ασχολήθηκαν με την υπόθεση, όπως ο Matthew J. Mitten (director of the National Sports Law Institute, law professor at Marquette University), είναι πιο εμπορικό για το παγκόσμιο τηλεοπτικό κοινό να δουν έναν Κενυάτη να κερδίσει σε αγώνισμα αποστάσεων από το να δουν ένα αθλητή του Qatar ή μιας άλλης ασιατικής χώρας να κάνει το ίδιο. Οι χώρες της Μέσης Ανατολής όπως το Κατάρ και το Μπαχρέιν είναι νέες στο παιχνίδι. Μια χώρα όπως το Κατάρ, όπου οι δημοφιλέστερες αθλητικές εκδηλώσεις είναι ο Emir Camels Race και το Heir Apparent Handball Cup-Final, προσπάθησε αρχικά να αναβαθμίσει τη διεθνή του εικόνα μέσω του αθλητισμού τη δεκαετία του 1990 με την άρση βαρών και τους βούλγαρους αρσιβαρίστες που άλλαξαν την υπηκοότητα. Στο Σίδνεϊ, ο Said Saif Asaad, κάποτε γνωστός ως Angel Popov, πήρε το χάλκινο. Μετά από αυτή την επιτυχία της, η πλούσια αυτή χώρα, στράφηκε και στο στίβο και τους Κενυάτες. Το Μπαχρέιν ακολούθησε και κατάφερε να προσεγγίσει κι αυτό δύο δρομείς της Κένυας, τον Abel Cheruiyot και τον Leonard Mucheru. Η ΔΟΕ δεν μπορούσε να μείνει απαθής στα νέα δεδομένα που απειλούσαν την παγκόσμια εικόνα της.)

“Δεν μπορώ να ξεχάσω αυτή την ευκαιρία”, είπε ο Shaheen. «Αισθανόμουν τόσο άσχημα γιατί η εξέλιξή μου είχε σταματήσει. Δεν είχα βρεθεί ποτέ στους Ολυμπιακούς Αγώνες.»

Στην Αθήνα, στις 24 Αυγούστου 2004, ο Ezekiel Kemboi στέφεται ολυμπιονίκης. Κατακτά το πρώτο από τα δύο του χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια (2004, 2012) αρχίζοντας να γράφει τον δικό του μοναδικό μύθο. Ο Shaheen όμως δεν έχει πει την τελευταία του κουβέντα.

Μόλις 9 ημέρες μετά, στις 3 Σεπτεμβρίου 2004, την εβδομάδα που οι Ολυμπιονίκες γιορτάζουν ακόμα τα κατόρθωμά τους, νικάει τον νεαρό ολυμπιονίκη Ezekiel Kemboi στο Golden League στις Βρυξέλλες με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο: κάνοντας και παγκόσμιο ρεκόρ με 7:53,63!

Συντρίβει το παλιό ρεκόρ (7:55.28) του Brahim Boulami από το 2001, ο οποίος είναι κι αυτός παρών στη κούρσα και τερματίζει τρίτος με 8.02.66.
“Αυτοί ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες μου”, θα πει!

Ο Saif Saaeed Shaheen στην κορυφή του κόσμου!

Το ρεκόρ αυτό που παραμένει ακατάρριπτο εώς σήμερα και δεν ξέρει κανείς αν θα καταρριφτεί ποτέ, αφού μάλιστα πολλές χρονιές δεν έχουμε την τύχη να δούμε χρόνους κάτω από 8 λεπτά! (αν και το 2011, σε μια φοβερή κούρσα των Golden Leaque στο Μονακό, o Βrimin Kipruto το άγγιξε για 1/100!!! Έκανε 7.53.64!!!

Δείτε κι αυτή την συναρπαστική κούρσα εδώ:

Η κυριαρχία του επιβεβαιώνεται και στο Monaco IAAF World Athletics Final, στις 19 Σεπτεμβρίου, όπου κερδίζει με 7:56.94.

Το 2005, η κορυφαία φόρμα του Shaheen συνεχίζεται.
Τον χειμώνα, αν και είναι 8^ος στο long race και 4ος στο short race στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανωμάλου ( IAAF World Cross Country Championships 2005), οδηγεί το Κατάρ στο χάλκινο μετάλλιο στην ομαδική κατάταξη και στις δύο περιπτώσεις. Ο Κenenisa Bekele κερδίζει και τις δύο κούρσες. Ο Chepkurui, (που πήρε το όνομα Abdullah Ahma Hassan) τερματίζει 3^ος για το Κατάρ στην μεγάλη διαδρομή και ο Kipchoge 5^ος!

Ο Shaheen δηλώνει ότι περίμενε ότι θα έπαιρνε το χρυσό ή το ασημένιο μετάλλιο, όμως έκανε λάθος στην τακτική του και προσπάθησε να ξεφύγει πολύ νωρίς. Οι Κενυάτες βρίσκονται πάλι στη δυσάρεστη θέση να φύγουν ηττημένοι. Παρόλαυτα, όλοι δηλώνουν ότι με τον Shaheen η κατάσταση έχει εξομαλυνθεί. “Βλέπουμε ο ένας τον άλλο όταν είμαστε στην Κένυα”, λέει ο Eliud Kipchoge, ο παγκόσμιος πρωταθλητής στα 5000m. «Είμαστε φίλοι αλλά δεν προπονούμαστε μαζί. Στην προπόνηση κανείς δεν μπορεί να ακολουθήσει τον Stephen!». Ακόμα και ο θρυλικός Ben Jipcho, ένας από τους προπονητές της Κένυας στα World Cross Country Championships, εκφράζει παρόμοια αισθήματα. “Είναι όλοι φίλοι, δεν υπάρχει πρόβλημα. Ο υπουργός αθλητισμού μίλησε με τον Shaheen εδώ, στο St-Etienne ” λέει.

Συνεχίζοντας την κυριαρχία του στο στίβο, παραμένει αήττητος στη σειρά Golden League σε όλη την Ευρώπη. (Θα έχει τις καλύτερες επιδόσεις της χρονιάς σε όλο τον κόσμο για τα χρόνια 2003-2006).

Και ακολουθεί το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Ελσίνσκι. Άγνωστο σε πολλούς είναι ότι ο Shaheen ταξίδεψε στο Ελσίνκι με ένα σοβαρό τραυματισμό: θλάση στο δικέφαλο, που έχει προέλθει από λάθος τεχνική στα εμπόδια. Χάνει όλες τις προπονήσεις την εβδομάδα ακριβώς πριν από το πρωτάθλημα.

Ακόμη όμως και με αυτές τις δυσκολίες, ο Shaheen στέφθηκε και πάλι παγκόσμιος πρωταθλητής. Τρέχοντας επιφυλακτικά λόγω του τραυματισμού του, κερδίζει με 8:13.31. τον Ezekiel Kemboi, τον Brimin Kiprop Kipruto και τον Brahim Boulai.

Παγκόσμιος Πρωταθλητής για 2η φορά!

Η αντίστροφη μέτρηση

Ξεπερνώντας τον τραυματισμό του μπαίνει στο 2006, με φόρα.
Συμμετέχει στον περίφημο Great Edinburgh cross country και τερματίζει 2^ος πίσω από τον Kenenisa Bekele. Πάλι δηλώνει ότι μπορούσε να κερδίσει αλλά ξεχάστηκε και ξεκίνησε αργά το σπριντάρισμα του!

Great Edinburgh cross country: συνάντηση γιγάντων!

Στις 11 Φεβρουαρίου κάνει το ντεμπούτο του στον κλειστό στίβο (ως τότε την χειμερινή περίοδο πήγαινε σε αγώνες στην Αυστραλία, ή έκανε ανώμαλο) στο Asian Indoor Championships στην Ταϊλάνδη όπου κέρδισε το χρυσό μετάλλιο και τον πρώτο του ασιατικό τίτλο στα 3000μ.

Ο δεύτερος του αγώνας κλειστού στίβου ήταν στα 3000μ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, στη Μόσχα τον Μάρτιο, (Moskva IAAF World Indoor Championships), όπου και πάλι τερματίζει δεύτερος (7:41,28) πίσω από τον Kenenisa Bekele (7: 39,32).
(Ενώ ο Bekele ανάβει τις μηχανές και εξαφανίζεται στους 2 τελευταίους γύρους, ο Shaheen καθυστερεί και όταν το κάνει είναι αργά. Ο Eliud Kipchoge τρίτος. Ο Shaheen πάλι δικαιολογείται: ήξερα τι θα κάνει ο kenenisa και έπρεπε να ήμουν δίπλα του. Έπρεπε να επιτεθώ πιο νωρίς , θα δηλώσει.)

Το ασημένιο μετάλλιο ήταν άλλη μια επιβεβαίωση της κλάσης του καθώς και το κλείσιμο της κούρσας του που δείχνει πόσο καλός finisher είναι, αν όχι ο κορυφαίος στο κόσμο. Αλλά εδώ είναι που υπέστη τραυματισμό στον αχίλλειο τένοντα, κάτι που όπως λέει ο ίδιος, ευθύνεται για την ένατη θέση του στο Fukuoka IAAF World Cross Country Championships στην Φουκουόκα της Ιαπωνίας τον Απρίλιο. ( Στον αγώνα της μεγάλης διαδρομής μάλιστα, εγκαταλείπει. Ο kenenisa Bekele για άλλη μια φορά κερδίζει και στις δύο διαδρομές!)

Μετά από ένα αναγκαστικό διάλειμμα ενός μήνα, ο Shaheen καταφέρνει ένα απροσδόκητο 7: 56,63 στο IAAF Super Grand Prix στην Αθήνα.

Στο Roma Golden Gala τον Ιούλιο, κάνει 12:51.98 στα 5000μ (2^ος), στην Ζυρίχη κερδίζει πάλι με εκπληκτικό χρόνο 7:56.54 αλλά τον περιμένουν νέα προβλήματα αφού ανακαλύπτει ότι υπέστη τενοντίτιδα της επιγονατίδας μετά την νίκη τουστο Golden League στις Βρυξέλλες που ακολουθεί, αγνοώντας τη συμβουλή του γιατρού να μην ασκήσει πίεση στο δεξί του γόνατο.

Η προπόνηση του αυτή τη περίοδο από τον προπονητή του Renato Canova: https://runningscience.co.za/elite-athletes-training-log/saaeed-saif-shaheen/

Θα κλείσει την χρονιά με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο: κάνοντας το νταμπλ σε 3000μ Steeplechase και 5000μ στο Παγκόσμιο Κύπελλο στην Αθήνα (Athina IAAF World Cup) , στις 16-17 Σεπτεμβρίου. Όμως, μια εβδομάδα μετά αισθάνθηκε έναν πόνο υψηλότερου βαθμού από ότι είχε νιώσει ως τώρα στο ίδιο δεξί πόδι που επιβεβαιώνεται ότι ήταν ο τραυματισμός του αχίλλειου τένοντα. Οι συνέπειες ήταν δυσάρεστες και ήρθαν αμέσως. Χάνει τους Ασιατικούς Αγώνες που μάλιστα γίνονται στη Ντόχα, στο Κατάρ.

Η αντίστροφη μέτρησης εξαιτίας της σκληρής προπόνησης που έκανε, είχε αρχίσει.

Φτάνουμε τον Φεβρουάριο του 2007, με συντηρητική αγωγή και αποχή από αγώνες για να αισθανθεί ο Shaheen πολύ καλύτερα, μόνο και μόνο όμως για να επανεμφανισθεί και το άλλο του πρόβλημα της τενοντίτιδας της επιγονατίδας ένα μήνα αργότερα.

Χάνει και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Οσάκα.
“Παρακολουθούσα τους αγώνες από την τηλεόραση”, θα πει ο διπλός παγκόσμιος πρωταθλητής. ” Και μόνο στη σκέψη ότι θα έπρεπε να ήμουν εκεί μου ήρθαν τα δάκρυα.”

Η πλήρης έκταση του τραυματισμού του αποκαλύπτεται λίγο αργότερα όταν φτάνει στο σημείο να μην μπορεί να περπατήσει χωρίς υποστήριξη ή πατερίτσες. Τελικά πετάει στη Γερμανία για μια εγχείρηση από τον γνωστό ειδικό Dr Müller Wohlfahrt. Στη συνέχεια μεταφέρεται στην Ιρλανδία για αρκετές εβδομάδες για να αναρρώσει και στην συνέχεια στο Βέλγιο για περαιτέρω θεραπεία. Ενδιάμεσα ταξιδεύει στην Aspire Academy στη Ντόχα για επιπλέον έλεγχο και ιατρική φροντίδα.

Μόλις τον Απρίλιο του 2008 ο Shaheen ξεκινάει ελαφριά προπόνηση και αποφασίζει να αγωνιστεί στο Prefontaine Classic στο Όρεγκον. Στο Beograd Artur Takač Memorial στις 29 Μαΐου 2008 δίνει τον πρώτο του αγώνα μετά από 20 μήνες. Κάνει 13:29.83 στα 5000μ.

Στις 8 Ιουνίου στο Eugene Prefontaine Classic τρέχει τα 2 μίλια σε 8:22.86. Τερματίζει 7^ος.

Συνειδητοποιεί ότι το εγχειρισμένο πόδι του δεν είχε δύναμη και ταχύτητα. Αλλά το χειρπτερο είανι ότι πονάει από την πρόσκρουση και στην προσγείωση.
Παρ’ όλα αυτά, θέλει όσο τίποτα άλλο να εξαντλήσει τα περιθώρια για μια ολυμπιακή εμφάνιση. Αυτό τον φέρνει στο Super Grand Prix της IAAF στην Αθήνα, στις 13 Ιουλίου, όπου στο αγώνισμα που δοξάστηκε στα 3000μ steeplechase καταφέρνει να κάνει μόνο τέσσερις γύρους πριν εγκαταλείψει κουτσαίνοντας από τον πόνο.

Αποφασίζει να σταματήσει και να διαγράψει την χρονιά, χάνοντας έτσι τη δεύτερη ευκαιρία να βρεθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι μόλις 26 χρονών και πιστεύει ότι έχει ακόμα πράγματα να δώσει.

Μετά από μια ταραχώδη σχέση συνεργασίας με τον Ιταλό προπονητή του που οδηγεί σε συχνές διαφωνίες, ο Shaheen τελειώνει την συνεργασία του με τον Canova και αποφασίζει να προπονηθεί αποκλειστικά από την Pace Sports Management.

Τον Φεβρουάριο του 2009 δείχνει σημάδια επανάκαμψης με τη νίκη του στους 77^ους αγώνες Ανωμάλου Δρόμου, Cross Country Mulini, στο San Vittore Olona της Ιταλίας. Αλλά, εβδομάδες αργότερα, όταν αποσύρεται από το KCB / AK cross country permit meeting στο Eldoret, οι φήμες για την πραγματική του κατάσταση ξαναφουντώνουν. Φήμες που γίνονται βεβαιότητα όταν δεν κατορθώνει να τερματίσει στα Kenya cross country trials στο Ναϊρόμπι, που ακολουθούν.

Ο ίδιος αρνείται την φημολογία. “Σε αντίθεση με τις υπερβολές των μέσων ενημέρωσης, δεν εγκατέλειψα στους αγώνες”, δήλωσε ο Shaheen. “Χρησιμοποίησα και τα δύο γεγονότα (Eldoret και Nairobi) για να δοκιμάσω τη φόρμα μου και ιδιαίτερα το πόδι μου. Ήταν καθαρά τακτική η αποχώρηση μου. Μετά από κάποιους γύρους, καθώς δεν ένιωσα καθόλου πόνο αποφάσισα να μην πιέσω καθώς και να μην χαλάσω το πάρτι στους Κενυάτες. Ξέρετε πόσο σημασία έχουν τα Trials για αυτούς για το Amman (Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Cross Country στην Ιορδανία). Και όποιος αμφιβάλλει ας με προκαλέσει στο Αμάν. ”

Ο Shaheen πράγματι θα οδηγήσει μια ισχυρή ομάδα έξι ατόμων από το Qatar στο Αμάν (Amman IAAF World Cross Country Championships).
Εκεί όμως θα τερματίσει 13^ος και το Qatar 5o.

Όταν θα επιστρέψει στο στίβο, θα βγάλει PB στα 3000 μέτρα στο Qatar Athletic Super Grand Prix, με 7:32,46 για την τέταρτη θέση. Οι αγώνες που θα ακολουθήσουν όμως, τόσο στα 3000μ όσο και τα 5000μ, αφήνουν ανάμικτες εντυπώσεις. Στο μοναδικό αγώνα 3000μ (Steeplechase) που δίνει στο Tangier Meeting International στο Μαρόκο, εγκαταλείπει. Και δοκιμάζει όλο και περισσότερο στα 5000μ που όμως δεν φαίνεται να μπορεί να πλησιάσει τις παλιές του επιδόσεις.

Τελικά στο Berlin IAAF World Championships, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2009, δίνει το παρόν. Ωστόσο, δείχνει ότι απέχει πάρα πολύ από τον αθλητή που έκανε παγκόσμιο ρεκόρ. Τερματίζει 11^ος στην προκριματική σειρά των 5000 μέτρων με 13.26.35 και αποκλείεται από τον πρώτο γύρο.

https://www.flotrack.org/video/5160586-saif-saaeed-shaheen-5000-semis-2009-iaaf-world-track-and-field-championships

Θα επανέλθει στις αρχές του 2010 στον κλειστό στίβο. Τον Μάϊο, στο Hengelo Fanny Blankers-Koen Games, θα φανεί ότι χάνει την ταχύτητα του και στις μικρότερες αποστάσεις: με 7.46.82, χρόνος που τον ακολουθεί από τον κλειστό στίβο αυτού του χειμώνα, τερματίζει 9^ος. Παραδόξως, στις 4 Ιουνίου στα Oslo ExxonMobil Bislett Games, θα βγάλει έναν μεγάλο χρόνο από τα παλιά στα 5000μ:13.00.31. Προς απογοήτευση του όμως τερματίζει μόλις 11^ος!
(Οι υπόλοιποι 10, όλοι κάτω από 13 λεπτά: 1. Merga , Imane ETH 12:53.81 ,2 Bekele , Tariku ETH 12:53.97 3 Lagat , Bernard USA 12:54.12 , 4 Rotich , Lucas Kimeli KEN 12:55.06 5 Chepkok , Vincent Kiprop KEN 12:56.32 6 Solinsky , Chris USA 12:56.66 7 Bezabeh , Alemayehu ESP 12:57.25 8 Kisorio , Mathew Kipkoech KEN 12:57.83 9 Daba , Bekana ETH 12:58.51 10 Komon , Leonard Patrick KEN 12:59.15)

Ξαναδοκιμάζοντας στα 3000μ (Steeplechase) στην συνέχεια, θα τερματίσει 2^ος στο Zhukovskiy Znamenskiy Memorial στη Ρωσσία, θα εγκαταλείψει στη Λωζάνη, και θα βγει 6^ος στη Ζυρίχη, στο καλύτερο χρόνο του τα τελευταία χρόνια 8:09.63.

Μετά από αυτά θα αγωνιστεί στον πρώτο αγώνα στην άσφαλτο τρέχοντας στο Βελιγράδι, στον Belgrade Race Through History. Θα κάνει τα 6 km της δύσκολης διαδρομής σε 16:57 και θα πάρει την 4^η θέση πίσω από τον Stephen Tum.

Έπειτα από δύο εβδομάδες στις 24 Οκτωβρίου, στο Great South Run στα 10 μίλια, θα είναι δεύτερος πίσω μόνο από τον Joseph Ebuya. Αλλά αυτή, αυτές οι θέσεις, δεν ήταν ποτέ οι θέσεις που ονειρευόταν ο Stephen Cherono ή Saif Saaeed Shaheen.

Δεν θα αγωνιστεί ξανά σε υψηλό επίπεδο. Θα απέχει όλο το 2011, με την ελπίδα να έρθει η μεταμόρφωση. Κι έτσι, με την είδηση μιας μεγάλης επιστροφής να αιωρείται θα φθάσουμε στις 26 Φεβρουαρίου 2016, όπου σε ηλικία 33 ετών από το Nairobi θα ανακοινώσει επίσημα την αποχώρηση του. “Προσπάθησα να αρχίσω ξανά την προπόνηση την περασμένη εβδομάδα, αφού πήρα ένα ολόκληρο χρόνο για να αναρρώσω, αλλά το πόδι μου άρχισε πάλι να πρήζεται. Δεν υπάρχει λόγος, ούτε ελπίδα επιστροφής», θα πει. “Είναι η ώρα και για αυτό. Το τρέξιμο δεν είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να καταλάβει τη ζωή κάποιου. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα που πρέπει να κάνετε”.

Σήμερα έχει επιστρέψει στο Eldoret, όπου διευθύνει μια οικογενειακή επιχείρηση. Απασχολείται κι ως βοηθός του Renato Canova κι ως σύνδεσμος του με το πηγαίο ταλέντο που αφθονεί στην Κένυα.

(Το 2015 απασχόλησε το Ανώτατο Δικαστήριο του Eldoret, με μια περίεργη υπόθεση καταπάτησης γης, εναντίον του Kenneth Kiptum Kandie που τον κατηγορούσε ότι απέκτησε με δόλο ένα αγροτεμάχιο του στο Moiben, στην επαρχία Uasin Gishu. Ο kandie υποστήριζε ότι το είχε αγοράσει νόμιμα και ο Shaheen υποστήριξε ότι ο Stephen Cherono και ο Saif Saaeed Shaheen που του το είχε πουλήσει δεν ήταν το ίδιο άτομο!!! Το δικαστήριο δεν δέχτηκε τους ισχυρισμούς του).