Οι 350 και πλέον πρόσφυγες που βρίσκονται στο κέντρο φιλοξενίας Κατσικάς στα Ιωάννινα προέρχονται από πολλές γωνιές του κόσμου. Έχοντας ταξιδέψει χιλιάδες χιλιόμετρα για να ξεφύγουν από τα ασταθή και επικίνδυνα περιβάλλοντα των τόπων που γεννήθηκαν, κατέληξαν εγκλωβισμένοι σε κέντρα προσφύγων. Έχοντας το δικαίωμα του ασύλου αλλά κανένα άλλο δικαίωμα σαν πολίτες, βρίσκονται τον περισσότερο καιρό εγκλωβισμένοι στα μεταλλικά κοντέινερ των 25-30 τετραγωνικών, λιμνάζοντας σε μια καθημερινότητα που δεν έχει κανένα ερέθισμα και ενδιαφέρον, αποκομένοι από την όποια κοινωνική διεπαφή.
Τα προγράματα απασχόλησης ελάχιστα, τα οποία πάντα “τρέχουν” ανάλογα με τον αριθμό των εθελοντών που βρίσκονται στο κέντρο κάθε περίοδο. Κάποιοι λοιπόν από αυτούς τους εθελοντές προερχόμενοι από την Β. Ευρώπη σκέφτηκαν να δώσουν ένα νόημα και ένα στόχο στην μονότονη καθημερινότητα των μεταναστών.Τα υψηλά ποσοστά κατάθλιψης σε συνδυασμό με την απραξία, αποτελούν ένα θανατηφόρα αδρανές μείγμα…
Η ιδέα λοιπόν δημιουργίας ενός γκρούπ τρεξίματος έπεσε στο τραπέζι και ξεκίνησε στην αρχή με 2 άτομα συμμετέχοντες. Την ανοσοποίηση που προκαλεί το τρέξιμο απέναντι στην κατάθλιψη την έχουμε συζητήσει εδώ, σε παλιότερο άρθρο.
Τα 2 άτομα γίνανε 13 με κάποιους από τους συμμετέχοντες να έχουν αθλητικό υπόβαθρο από ποδόσφαιρο μέχρι Thai boxing. Οι περιορισμοί που δημιουργούν τα κράτη και οι γλωσσικές διαφορές κάμφθηκαν αποδεινκύοντας εμφατικά πως ο αθλητισμός υπάρχει για να ενώνει τα πέρατα του κόσμου.
Στην πορεία η δρομική Βαβέλ απέκτησε και αγώνα στόχο και με την χορηγία γνωστής αθλητικής εταιρίας κατάφερε να συμμετάσχει στον Ημιμαραθώνιο Ολυμπίας τον Απρίλη. Μάλιστα ένας εκ των αθλητών της ομάδας, Παλαιστίνιος πρώην ποδοσφαιριστής τερμάτισε 18ος στο σύνολο με χρόνο 1:38:09. Επόμενος αγώνας στόχος ένα 10ρι στα Ιωάννινα τον ερχόμενο Μάη.
Γίνεται προσπάθεια να ενταχθούν στο γκρούπ και γυναίκες ώστε να αποτελέσει μια μικτή ομάδα που θα ευαισθητοποιήσει και ενημερώσει τον κόσμο για την προσφυγική κρίση και τους ανθρώπους-θύματα αυτής.
Το μόνο που θέλουν είναι να αποτελούν κομμάτι αυτού του κόσμου, κάτι που στην παρούσα φάση το στερούνται.
ΠΗΓΗ: Runner’s World
