BROOKS Adrenaline GTS 18

Κατηγορία: Stability Trainer – Βάρος: 283γρ. – 12mm drop (30/18mm)

Το Adrenaline 11 ήταν το τέταρτο κατά σειρά δρομικό μου παπούτσι και το πρώτο stability που φόρεσα. Όλα αυτά πίσω στο 2011, όταν η “διάγνωση” είχε δείξει πως υπερπρηνίζω αρκετά. Σε σχέση με τα αντίστοιχα της κατηγορίας του, ήταν πολύ πιο μαζεμένο σε όγκο και βάρος αλλά με αρκετή στήριξη συγχρόνως.
Όχι πολύ αργότερα, άρχισα να αλλάζω απόψεις σχετικά με το θέμα του υπερπρηνισμού και την αναγκαιότητα των support μοντέλων και να απομακρύνομαι σιγά σιγά από την κατηγορία αυτή. Βέβαια, το ότι το Adrenaline με έχασε από πελάτη, δεν φάνηκε να το επηρεάζει ιδιαίτερα εμπορικά, καθώς παρέμενε επί σειρά ετών το μοντέλο με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην αγορά των ΗΠΑ (στατιστικά από τα εξειδικευμένα καταστήματα running). Το τονίζω, όχι απλά το best seller της Brooks αλλά ολόκληρης της αγοράς. Πρόκειται λοιπόν για ένα παπούτσι με τεράστια ιστορία και κοινό. Κι όπως έχουμε επισημάνει και στο παρελθόν, το κοινό της μια εταιρεία το διατηρεί, όταν δεν του επιφυλάσει εκπλήξεις. Έτσι και με το Adrenaline, ο κόσμος ήξερε ότι παίρνει ένα μοντέλο για μέτριο+ υπερπρηνισμό, μεγάλη στήριξη στην καμάρα, universal εφαρμογή και καλό επίπεδο απορρόφησης των κραδασμών. Οι αλλαγές σε κάθε επόμενη έκδοση δεν ήταν θεαματικές, διατηρώντας τον χαρακτήρα του παπουτσιού.

Ο συντρέχτης που μου παραχώρησε το Adrenaline 18 για το review, φοράει την σειρά από την 8η έκδοσή της ανελιπώς. Κατ’ αυτόν, το νέο μοντέλο είναι το καλύτερο Adrenaline μέχρι τώρα, με διαφορά μάλιστα.

Επάνω μέρος

Τόσο στο GTS 17 όσο και τις προηγούμενες εκδόσεις, το επάνω μέρος καλυπτόταν από ένα “χωροδικτύωμα” δομικών στοιχείων. Οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως, λωρίδες συνθετικού υλικού διέτρεχαν όλη την επιφάνεια του διχτυωτού, μαζί και με έναν σκληρό προφυλακτήρα δαχτύλων. Η κλασική προσέγγιση για σταθερότητα του ποδιού, δηλαδή.
Το νέο μοντέλο πάει κατευθείαν στο αντίθετο άκρο. Το engineered mesh (πρώτη φορά στο Adrenaline) έχει αρκετά ανοιχτή ύφανση, είναι μαλακό, εύκαμπτο και το κυριότερο, εντελώς γυμνό από overlays μέχρι και το μεσαίο τμήμα του. Θυμίζει αρκετά αυτό του Ghost 10, αν και πιο πυκνό, με μόνη διαφορά την εσωτερική επένδυση που είναι πιο “στιβαρή” για καλύτερο κράτημα. Ο προφυλακτήρας είναι εσωτερικός, αρκετά structured και συγκρατεί ψηλά το ύφασμα.

Μοντέρνο engineered mesh και ένας πιο ραφιναρισμένος προφυλακτήρας.

Τα δομικά στοιχεία του upper ουσιαστικά βρίσκονται μόνο στο πίσω μέρος, ως συνέχεια του εξωτερικού κολάρου, ενώ το logo και κάποια επιπλέον μαλακά overlays βοηθούν στην συγκράτηση του ποδιού.
Στην γλώσσα υπάρχει άφθονο αφρώδες, όπως και περιμετρικά του αστραγάλου, το οποίο φθάνει μέχρι χαμηλά για να καλύπτει την αίσθηση του σκληρού εσωτερικού κολάρου.

Τα δομικά στοιχεία περιορίζονται πλέον στο πίσω μέρος, ως συνέχεια του σκληρού εξωτερικού κολάρου. Κάποια μικρότερα και το logo, βοηθάνε στην συγκράτηση του midfoot, είναι όμως αρκετά εύκαμπτα.

Το πρώτο πράγμα που θα παρατηρήσει κανείς ως αποτέλεσμα όλων αυτών των αλλαγών, είναι ότι το Adrenaline 18 αποκτάει πλέον μία εντελώς σύγχρονη και ελκυστική γραμμή. Ουδεμία σχέση με το “χοντροπάπουτσο” του παρελθόντος.
Φορώντας το, εξίσου ελκυστική είναι και η εφαρμογή του. Στην φτέρνα και το midfoot θυμίζει σχεδόν το Launch, κρατώντας σφιχτά και πολύ σταθερά το πόδι, όντας όμως και άνετη. Το μεγάλο κι εντελώς άκαμπτο κολάρο πίσω, φιλτράρεται σωστά από το το αφρώδες και δεν δίνει την αίσθηση “νάρθηκα”, όπως σε άλλα αντίστοιχα μοντέλα. Μπροστά, το καλούπι του Adrenaline ανοίγει αρκετά, αφήνοντας υπερεπαρκή αέρα στα δάχτυλα και τα μετατάρσια, ενώ η απαλή φόδρα και η πλούσια γλώσσα δίνουν μια ωραία και άνετη αίσθηση εσωτερικά. Πιστεύω πως πολύ δύσκολα κάποιος θα νοιώσει στριμωγμένος μέσα στο GTS, ακόμη κι αν έχει φαρδύ πόδι.

Η γραμμή του Adrenaline είναι πιο κοντά στο πόδι σε φτέρνα και midfoot, ενώ μπροστά ανοίγει αρκετά για την απαιτούμενη άνεση.

Το upper του νέου Brooks κρατάει πολύ καλά, ακόμη κι αν ανοίξεις ρυθμό ή χρειαστεί να στρίψεις απότομα. Σε αυτό συντελεί βέβαια και το ότι η κίνηση του ποδιού περιορίζεται από την σχεδίαση της σόλας, αφού είναι φτιαγμένη έτσι ώστε να ελέγχεται ο πρηνισμός. Σε κάθε περίπτωση, το Adrenaline δεν θυμίζει το ογκώδες και “μπόλικο” παπούτσι του παρελθόντος, συν τα αρκετά γραμμάρια που έχει χάσει από την αφαίρεση των πολλών δομικών στοιχείων. Επίσης, “τσακίζει” ελεύθερα σε οποιοδήποτε σημείο, χωρίς να περιορίζεται από τα πολλά πλαστικά. Πλέον, είναι ένα από τα ελαφρύτερα μοντέλα της κατηγορίας κι αυτό φαίνεται και στον δρόμο. Για παράδειγμα, σε σχέση με το Ghost έχει πιο performance εφαρμογή. Ποιος θα την φανταζόταν την εξέλιξη του Adrenaline…
Όπως και σε όλα τα μοντέλα της Brooks, έτσι κι εδώ πηγαίνετε στο κανονικό σας νούμερο.

Κλασικό Brooks, με άφθονο αφρώδες στον αστράγαλο και την γλώσσα.

Σόλα και πάτημα

Η σόλα του Adrenaline αποτελείται από τριών διαφορετικών πυκνοτήτων EVA αφρούς. Ο λευκός είναι ο πιο μαλακός (ή σωστότερα, ο λιγότερο σκληρός), με τους άλλους δύο (ανοιχτό και σκούρο γκρι) να αποτελούν το λεγόμενο medial post. To medial post, δηλαδή το εμβόλιμο κομμάτι σκληρού υλικού κάτω από την καμάρα, είναι ο κλασικός τρόπος ελέγχου του πρηνισμού από σχεδόν όλες τις εταιρείες.
Καθώς το πόδι ρολάρει προς τα μέσα αμέσως μετά την προσγείωση, το medial post “φρενάρει” την κίνηση αυτήν και σταθεροποιεί το πάτημα. Αναλόγως του επιπέδου (υπερ)πρηνισμού του καθενός, ποικίλουν το μέγεθος και η πυκνότητα αυτού του τμήματος της σόλας.
Καθώς το Adrenaline είναι ένα μοντέλο για moderate+ πρηνισμό, o σκληρότερος αφρός εκτείνεται από την φτέρνα μέχρι και την αρχή της καμάρας. Αρκετά, δηλαδή.

Εδώ διακρίνεται η διάρθρωση των τριών αφρών και το μπλε πλαστικό κομμάτι για επιπλέον στήριξη στην καμάρα.

Ενώ συνήθως οι εταιρείες χρησιμοποιούν μίας πυκνότητας αφρό για το medial post, η Brooks επιλέγει δύο για το Adrenaline. O ανοιχτός γκρι είναι ο πιο σκληρός, ενώ ο ενδιάμεσος σκούρος γκρι είναι ελαφρώς πιο μαλακός. Συγχρόνως, το medial post έχει ένα σφηνοειδές σχήμα (PDRB το ονομάζει η εταιρεία, δείτε το σχεδιάγραμμα παρακάτω) για ομαλότερη μετάβαση από τον κάθε αφρό στον επόμενο κατά το transition. Επίσης, στο μέσο της καμάρας υπάρχει και μία πλαστική στήριξη για ακόμη μεγαλύτερη συγκράτησή της.

Αριστερά φαίνεται ο τρόπος που εφαρμόζουν το medial post όλες οι εταιρείες στα stability μοντέλα τους. Δεξιά είναι το Progressive Diagonal RollBarr της Brooks, με τους διαφορετικής πυκνότητας αφρούς κάτω από την καμάρα και την σφηνοειδή σχεδίαση.

Η εξώσολα καλύπτεται από λάστιχο σε όλα τα σημεία επαφής της με το έδαφος. Μπροστά είναι πιο μαλακό, ενώ πίσω αρκετά σκληρό.
Η εσωτερική πλευρά της φτέρνας είναι ανασηκωμένη σε σχέση με την εξωτερική, έτσι ώστε το πέλμα να τοποθετείται εξ αρχής με μία κλίση προς τα έξω. Είναι σύνηθες στα stability μοντέλα, όπως και η φαρδύτερη πλατφόρμα για να μην βγαίνει το πόδι ποτέ εκτός βάσης.

Το πορτοκαλί λάστιχο είναι μαλακό, ενώ το μαύρο αρκετά σκληρό.

Το πάτημα του Adrenaline 18 είναι αντικειμενικά σκληρό. Ακόμη κι ο μαλακότερος από τους τρεις EVA έχει αρκετά σφιχτή ρύθμιση. Εν τούτοις, η απορροφητικότητα είναι απολύτως επαρκής και ποτέ δεν θα νοιώσεις ότι είσαι απροστάτευτος. Κι αυτό είναι αναμενόμενο, μιας και το πρώτο μέλημα στα stability παπούτσια είναι να αποφευχθεί το βούλιαγμα του ποδιού μέσα στην σόλα, το οποίο το οδηγεί στο να πρηνίσει περισσότερο. Άλλωστε, κάτω από την φτέρνα σου έχεις 3 ολόκληρα εκατοστά αφρού, οπότε cushioning υπάρχει πολύ, δεν τίθεται θέμα. Απλά δεν είναι soft cushioning. Αντιθέτως, μπροστά η σόλα δείχνει λίγο πιο μαλακή και αυτό οφείλεται στο αρκετά πιο μαλακό λάστιχο της εξώσολας συγκριτικά με πίσω. Γενικότερα, το νέο μοντέλο έχει μια σταθερή αίσθηση καθ’ όλη την φάση του πατήματος. Ακόμη και όταν η καμάρα πέσει επάνω στα σκληρά τμήματα αφρού, αυτό δεν είναι ενοχλητικό, ούτε και τόσο εμφανές όσο σε άλλα μοντέλα της κατηγορίας. Προφανώς αυτό είναι αποτέλεσμα, τόσο της συνύπαρξης τριών διαφορετικών αφρών όσο και του PDRB.

Όσον αφορά την στήριξη του ποδιού, το Adrenaline 18 είναι από τα σταθερότερα παπούτσια της αγοράς. Βασικά, πάντα ήταν.
To medial post ξεκινάει από πολύ πίσω και φτάνει αρκετά μπροστά, το κολάρο είναι “μπετόν”, άκαμπτη και φαρδιά πλατφόρμα με κλίση προς την εξωτερική πλευρά, οπότε δεν χωράει καμμία συζήτηση για το πόσο καλά καταφέρνει να ελέγξει τον πρηνισμό.

Τρέχοντας, παίρνεις ακριβώς αυτό που θα περίμενες. Πολύ σταθερό και ευθύβολο transition, αρκετά σφιχτό αλλά προστατευτικό πάτημα, αναγκαστικά περιορισμένη ελευθερία κίνησης του ποδιού και… μια σχετική σβελτάδα. Το τελευταίο δεν θα το περίμενε κανείς αλλά έτσι είναι. Όλα τα χαρακτηριστικά που περιγράψαμε έως τώρα, σε συνδυασμό και με το χαμηλό βάρος, δίνουν μια αμεσότητα στο Adrenaline αν πας να τσιμπήσεις ρυθμό και το κάνουν αρκετά ανέξοδο. Φυσικά και δεν εννοούμε ότι θα κάνεις tempo μαζί του, παρ’ όλα αυτά απέχει πλέον πολύ από τα μοντέλα – “δεινοσαύρους” της κατηγορίας, με τον αργό και ράθυμο χαρακτήρα τους.

Παρόλο που έχω πάψει να δίνω ιδιαίτερη σημασία στο drop, νομίζω πως εδώ τα 12mm λίγο με ενόχλησαν και με “μπέρδευαν”, κυρίως στους πολύ αργούς ρυθμούς. Έχει σίγουρα να κάνει και με το ότι η σόλα πίσω δεν συμπιέζεται ιδιαίτερα, οπότε το δυναμικό drop παραμένει όσο και το στατικό.

Και κάτι τελευταίο…
Έχω να τρέξω με stability παπούτσια εδώ και πέντε χρόνια, πλήν κάποιων λίγων που έχω δοκιμάσει περιστασιακά. Παρότι και τα δύο πόδια μου πρηνίζουν σε μεγάλο βαθμό, έχω μία διαφορετική προσέγγιση περί overpronation και της χρήσης υποστηρικτικών μοντέλων.
Παρ’ όλα αυτά, λόγω πρηνισμού είμαι σε θέση να αντιληφθώ και να κρίνω πόσο σταθερό είναι ένα παπούτσι και την αίσθηση που δίνει στο πάτημα. Κάτι που ενδεχομένως δεν θα μπορούσε να κάνει κάποιος neutral δρομέας. Και είναι αυτονόητο πως θα το αξιολογήσω, όχι βάσει προτιμήσεων αλλά της χρήσης για την οποία έχει σχεδιαστεί. Εντελώς αντικειμενικά, εν ολίγοις.
Μια “επεξήγηση” λοιπόν για όσους με γνωρίζουν και μπορεί να αναρωτιούνται πώς μου άρεσε ένα μοντέλο της κατηγορίας support.

Συμπέρασμα

Το Adrenaline αλλάζει για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλο βαθμό, χωρίς όμως να διαφοροποιείται ο χαρακτήρας του.
Οι αλλαγές επικεντρώνονται στο επάνω μέρος, το οποίο αποκτά μοντέρνα εμφάνιση, μαζεμένο όγκο και χαμηλό προφίλ, εξοικονομώντας συγχρόνως και σημαντικό βάρος. Το επίπεδο στήριξης εξεκολουθεί να είναι αυτό που έχει μάθει το κοινό του όλα αυτά τα χρόνια, “μεγάλο και σίγουρο” δηλαδή. Το cushioning μπορεί να είναι σφιχτό, η προστασία όμως είναι δεδομένη. Οπότε το GTS 18 απευθύνεται σε δρομείς που αναζητούν ένα πολύ σταθερό παπούτσι για long runs ή και καθημερινές προπονήσεις, χωρίς τον όγκο και το βάρος που συνήθως συνοδεύουν τα μοντέλα της κατηγορίας.