Mizuno Wave Rebellion Pro 2

Κατηγορία: Racer
Υψη σόλας: 38*/36.5mm
Βάρος: 215 γρ.

Μπαίνοντας στο 2023, όλες οι εταιρείες είχαν πλέον το δικό τους super shoe. Η συνταγή είχε πια καθιερωθεί, με το συνδυασμό προηγμένου αφρού και carbon plate να αποτελεί την βάση κάθε τέτοιου αγωνιστικού. Προφανώς και δεν είχαν όλα την ίδια συμπεριφορά, μιας και το καθένα προσπαθούσε να διαφοροποιηθεί με τον τρόπο του. Γεγονός πάντως είναι πως μέσες άκρες ήξερες τι να περιμένεις από ένα τέτοιο μοντέλο, τουλάχιστον ως αίσθηση.

Και τότε εμφανίστηκε τo Rebellion Pro, δείχνοντας πως η δεξαμενή των νέων ιδεών δεν είχε στερέψει. Με μία τρελή σχεδίαση στο πίσω μέρος αλλά και αντίστοιχο performance, η Mizuno μάς έδωσε ένα άκρως εντυπωσιακό racer, ξεγελώντας παράλληλα και τους κανονισμούς της World Athletics. Μόνο οι Ιάπωνες θα μπορούσαν να επινοήσουν κάτι τέτοιο. Προφανώς και η γεωμετρία του δεν ταίριαζε σε όλους αλλά λίγο πολύ έτσι συμβαίνει με τα μοντέλα του είδους του. Εγώ πάντως το ευχαριστήθηκα όσο λίγα. Και μάλιστα, χάρηκα που “επανασυνδέθηκα” με την εταιρεία μετά από πολλά χρόνια.

Βάσει των παραπάνω, η εξέλιξη ενός τόσο ακραίου (κυριολεκτικά και μεταφορικά) μοντέλου δεν είναι απλή υπόθεση. Η εύκολη λύση είναι να προβείς σε κάποιες μικρές διορθώσεις, διατηρώντας ίδια τα βασικά του χαρακτηριστικά. Είναι και η συνηθισμένη τακτική των εταιρειών άλλωστε, ανανεώνοντας μία σειρά σε κάθε μεθεπομένη έκδοση. Έλα όμως που το Rebellion Pro δεν είναι ένα συνηθισμένο μοντέλο.

Επάνω μέρος και εφαρμογή

Συνολικά οι διαφορές από πριν είναι λίγες. Αντίστοιχο engineered mesh, το οποίο είναι πάρα πολύ λεπτό αλλά με πυκνή ύφανση στο μεγαλύτερο μέρος του. Δομείται από δύο διαμήκη underlays αλλά και από το logo στην εξωτερική πλευρά. Ο προφυλακτήρας είναι σχετικά άκαμπτος και ευρύς, δίνοντας σχήμα και ύψος στο toe box.

Ο προφυλακτήρας δένει το μαλακό ύφασμα γύρω από τα δάχτυλα.

Το μεσαίο τμήμα είναι εξίσου minimal και ενισχύεται και στις δύο πλευρές από υφασμάτινες λωρίδες εσωτερικά.

Η γλώσσα είναι ίσως ό,τι πιο λεπτό έχω δει ποτέ. Σκέτο διάτρητο mesh και χωρίς το παραμικρό αφρώδες, απλά λίγο συνθετικό υλικό περιμετρικά και στο κέντρο της. Είναι ανεξάρτητη από τα πλαϊνά, καθώς όμως τα λεπτά κορδόνια περνούν από τρεις διαφορετικές θηλειές, τελικά συγκρατείται στην θέση της.

Ούτε σε spikes δεν βλέπεις τέτοια γλώσσα.

Αφού καταφέρεις να την στρώσεις επάνω στο πόδι, μετά δεν μετακινείται καθόλου.

Αυτό που έχει αλλάξει από το original, είναι η σχεδίαση πίσω. Το κολάρο παραμένει ιδιαίτερα εύκαμπτο, χωρίς σκληρό υλικό πουθενά και μόνο μία λεπτή επένδυση εσωτερικά. Δύο μικρά μαξιλαράκια έχουν τοποθετηθεί σε κάθε πλευρά, ώστε να προσαρμόζεται γύρω από το οστό της περιοχής. Ενώ δείχνουν παχιά, στην πραγματικότητα είναι πιο άδεια. Η δουλειά γίνεται όμως.

Όπως και στο v1, έτσι κι εδώ έχουμε ένα λιτό και πανάλαφρο επάνω μέρος σε σχεδίαση και υλικά. Θυμίζει κλασικά racing flats, όπου η εφαρμογή καθορίζεται από το καλούπι του παπουτσιού. Αν και δεν θα το χαρακτήριζα στενό, σίγουρα υπολείπεται σε ευρυχωρία εν συγκρίσει με άλλα marathon shoes.

Μπροστά ο αέρας δεν περισσεύει κι έχει μία πιο μυτερή γραμμή στο τελείωμα. Σε συνδυασμό και με τον προφυλακτήρα, το κράτημα είναι όπως ακριβώς πρέπει την στιγμή που θες να περάσεις την δύναμη κάτω και το πόδι δεν θα μετατοπιστεί από την θέση του. Παρ’ όλα αυτά έχει τον απαιτούμενο χώρο στο σημείο του μικρού δαχτύλου.

Στο midfoot όλα εξαρτώνται από το δέσιμο. Πέρα από το λεπτό διχτυωτό δεν υπάρχει τίποτε άλλο και το ρυθμίζεις όπως θες από τα κορδόνια. Περιέργως, παρόλο που η γλώσσα είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη, καμμία πίεση δεν περνάει στην ράχη του ποδιού, όσο κι αν το σφίξεις. Έτσι ήταν και στο πρώτο Rebellion Pro. Το ύφασμα γίνεται ένα με το πόδι, χωρίς κανένα κενό πουθενά. Απ’ την άλλη, η στενή σόλα στην καμάρα επηρεάζει την εφαρμογή και θα νοιώσετε αρχικά το πέλμα να ξεχειλίζει στο σημείο.

Όσον αφορά την φτέρνα, πιθανώς να έχετε διαβάσει αλλού ότι δεν κλειδώνει απόλυτα. Προσωπικά δεν είχα κανένα θέμα. Η αλήθεια είναι πως όντως δεν νοιώθεις ένα στιβαρό κολάρο να την περιβάλλει, αφού έτσι κι αλλιώς αυτό είναι υποτυπώδες. Ωστόσο, το πίσω μέρος την αγκαλιάζει, δουλεύει μαζί της και δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι “παίζει”. Δεν έχει την σταθερότητα που δίνει ένα άκαμπτο κολάρο αλλά μην ξεχνάμε ότι έχει να διαχειριστεί και μία τεράστια ελαστικότητα από την σόλα. Αλλά όπως είπα και παραπάνω, σφίξτε τα κορδόνια άφοβα.

Εντελώς ελεύθερο και αδόμητο κολάρο.

Το επάνω μέρος του Rebellion Pro 2 είναι ίσως το πιο “αγωνιστικό” που συναντούμε στην κατηγορία. Κλειστή γραμμή, πανάλαφρο και πλήρως ρυθμίσιμο. Τίποτα περιττό, θυμίζοντας τα παλιά racers. Για το δικό μου πόδι είναι ιδανικό. Το ύφασμα είναι σαν να μην υπάρχει, χωρίς κανένα σημείο πίεσης ή τριβής. Όταν όμως χρειαστεί, δίνει το κράτημα που θες. Όσοι έχουν φαρδύ πέλμα παρ’ όλα αυτά, πιθανώς να το νοιώσουν στενό στο midfoot. Αυτό όμως έχει να κάνει κυρίως με την βάση του παπουτσιού.

Σχετικά με το νούμερο, παίρνετε το κανονικό σας. Θυμίζω ότι η πρώτη έκδοση ήταν κοντή στο μήκος και απαιτούσε να ανέβεις οπωσδήποτε μισό εκατοστό. Στο v2 δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Απλά να σημειώσω πως στην Mizuno υπάρχει μία αναντιστοιχία στο EU. Για παράδειγμα, το 43 των υπολοίπων είναι 42.5 εδώ. Οπότε προσέξτε αν επιλέξετε βάσει ευρωπαϊκού.

Σόλα και πάτημα

Η γεωμετρία της σόλας του Rebellion Pro 1 ήταν κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί. Ούτε και φανταζόμασταν ότι θα δούμε ποτέ. Θύμιζε περισσότερο σχεδιαστική άσκηση ή πειραματισμό, παρά μοντέλο παραγωγής. Ωστόσο, το σκεπτικό της εταιρείας ήταν απόλυτα στοχευμένο, αφού έτσι κατάφερε να παρακάμψει τους κανονισμούς της World Athletics και να είναι το παπούτσι “νόμιμο” για αγωνιστική χρήση. Οι κανονισμοί αναφέρουν ότι το ύψος του δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 40mm, πάντα στο νούμερο 42. Στο πίσω μέρος, το σημείο μέτρησης ορίζεται στο 12% του συνολικού μήκους της σόλας, ενώ μπροστά στο 75%. Μιλάμε λοιπόν για συγκεκριμένα σημεία και μόλις δύο.

Το 12% λοιπόν βρίσκεται στο λοξό τμήμα της φτέρνας και είναι κάτω από 40mm. Μερικά χιλιοστά πιο μπροστά όμως, όπου πλέον η σόλα ισιώνει και εφάπτεται στο έδαφος, το ύψος εκτοξεύεται. Δεν ξέρουμε πόσο ακριβώς είναι αλλά η σύγκριση με το Prime X των 50mm είναι ενδεικτική: στο ίδιο νούμερο (45), το Adidas είναι στα 55mm και το Rebellion Pro 2 στα 61mm!

Η οπτική σύγκριση σίγουρα δεν είναι ακριβής, δίνει όμως μία τάξη μεγέθους.

Σαν υλικό η σόλα αποτελείται από δύο διαφορετικούς αφρούς. Ο επάνω είναι ο Enerzy Lite+, μία σύνθεση από Peba. Ό,τι καλύτερο διατίθεται στην αγορά δηλαδή. Από κάτω είναι ο Enerzy Lite, για τον οποίο δεν γνωρίζουμε την συνθεσή του. Εικάζω όμως ότι είναι από TPE. Πιέζοντάς τον με το χέρι, είναι πιο σφιχτός και “γεμάτος” από τον plus. Σε κάθε περίπτωση, τα δύο υλικά δουλεύουν ως σύνολο και το κάτω εξισορροπεί την ελαστικότητα του επάνω. Σε σχέση με το original η σόλα είναι ψηλότερη και το καλό είναι πως αυτή η αύξηση προέρχεται από τον Peba αφρό. Γι’ αυτό και η γωνία του λοξού τμήματος της φτέρνας είναι ακόμη πιο απότομη.

Η γραμμή που ορίζεται στο μέσο από την πλάκα, χωρίζει και τα δύο υλικά μεταξύ τους.

Ανάμεσα στους δύο αφρούς ενσωματώνεται μία carbon infused plate. Στο πρώτο Rebellion αποτελείτο κατά 30% από ανθρακονήματα και 70% από nylon. Δεν γνωρίζουμε αν η ίδια αναλογία ισχύει και εδώ. Ασχέτως αυτού όμως, είναι σημαντικά διαφορετική σαν σχεδίαση. Εκτός του ότι έχει φαρδύνει αρκετά, δεν είναι πλέον διάτρητη στο μέσο της, ούτε και έχει το μεγάλο κενό κάτω από τα μετατάρσια. Ως αποτέλεσμα, είναι αρκετά πιο άκαμπτη, έχοντας και πιο κουρμπαριστό σχήμα μπροστά. Κατά τ’ άλλα, ένα κάθετο “φτερό” σχηματίζεται σε κάθε πλευρά για επιπλέον σταθερότητα.

Το λάστιχο της εξώσολας παραμένει ίδιο (G3). Πολύ μικρά lugs παντού, τα οποία δίνουν επαρκέστατη πρόσφυση σε όλες τις επιφάνειες. Η δε ανθεκτικότητά του είναι κορυφαία, αφού μετά από 200+ χιλιόμετρα με το v1, δεν υπάρχει σχεδόν καμμία φθορά ή λείανση. Οπότε το ίδιο αναμένεται και εδώ.

Η σχεδίαση της εξώσολας θυμίζει παλιότερα ιαπωνικά racing flats.

Από εκεί και πέρα, η σχεδίαση από κάτω έχει αλλάξει εντελώς. Πρώτα απ’ όλα, δεν υπάρχει πια το μεγάλο κόψιμο στην καμάρα, όπου η σόλα διεκόπτετο αφήνοντας κενό. Το πολύ βαθύ και διαμήκες κανάλι ξεκινάει κι εδώ από την φτέρνα, συνεχίζεται όμως μέχρι μπροστά.

Φαράγγι!

Με αυτή την σχεδίαση, η Mizuno αποσκοπεί σε δύο πράγματα. Πρώτον, επιτυγχάνει σημαντική μείωση του βάρους. Δεύτερον, ενισχύει την συμπίεση του επάνω αφρού ανάμεσα στις “όχθες” της κάτω στρώσης, αλλά και τον τρόπο που φορτίζεται και απελευθερώνει ενέργεια η πλάκα. Ενώ το χαρακτηριστικό αυτό το συναντούμε κι αλλού, πουθενά το κενό δεν διατηρείται μέχρι μπροστά.

Αν με ρωτήσετε, ίδια και απαράλλακτη να έμενε η δεύτερη έκδοση, εγώ θα ήμουν και πάλι ευχαριστημένος. Με το v1 είχα ταιριάξει απόλυτα και το είχα ευχαριστηθεί όσο λίγα. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορούσα να φανταστώ τι περισσότερο θα μπορούσε να προσφέρει μία θεωρητική εξέλιξή του. Ήδη έμοιαζε οριακό, άλλωστε. Από τους Ιάπωνες όμως, πρέπει όλα να τα περιμένεις…

Πριν προχωρήσουμε, να πούμε πως το παπούτσι έχει μία προϋπόθεση για να δουλέψει όπως έχει σχεδιαστεί και να αποδώσει. Και προφανώς αυτή είναι το να προσγειώνεσαι στο σημείο όπου τελειώνει το λοξό τμήμα της φτέρνας και η σόλα έρχεται σε επαφή με το έδαφος. Πιο πίσω πέφτεις στον γκρεμό, πιο μπροστά χάνεις όλη την μαγεία. Το ίδιο φυσικά ίσχυε και με το v1.

Το RP2 λοιπόν, ενώ κρατάει τον χαρακτήρα του προκατόχου του, είναι ξεκάθαρα ένα βελτιωμένο μοντέλο. Ή σωστότερα, ένα ενισχυμένο μοντέλο και μάλιστα, σε μεγάλο βαθμό.

Κατ’ αρχάς, είναι ακόμη πιο μαλακό από πριν. Η αύξηση του ύψους της σόλας είναι εμφανής στο cushioning και το softness, ιδίως από την στιγμή που αυτή προέρχεται από την στρώση με τον Peba αφρό. Να σημειώσω εδώ ότι κάποιοι δεν έβρισκαν τόσο πολύ μαλακό το RP1 όσο εγώ, οπότε δεν αποκλείεται αυτό να είχε να κάνει και με το βάρος μου ή τον τρόπο που πατάω. Όπως και να ‘χει, θεωρώ το παπούτσι από τα πιο μαλακά που έχω φορέσει ποτέ. Το ίδιο ισχύει και για το forefoot, όπου κι εκεί έχουμε 2 επιπλέον χιλιοστά αφρού αλλά και το κανάλι να φτάνει πλέον μέχρι μπροστά.

Η σόλα μπροστά είναι ακόμη πιο μαλακή και ελαστική από πριν.

Μετά από αρκετά χιλιόμετρα με το Rebellion Pro 2, έχω καταλήξει πως θέλει ένα “γεμάτο” πάτημα για να αξιοποιήσεις την γεωμετρία του στο μέγιστο. Ιδανικά να προσγειώνεσαι μονοκόμματα με όλο το πέλμα. Με τον τρόπο αυτόν παίρνεις ταυτόχρονα τα δύο κύρια χαρακτηριστικά της σόλας.

Το πρώτο είναι το cushioning και το rebound στο σημείο λίγο μπροστά από την φτέρνα, εκεί που τελειώνει το λοξό τμήμα. Είναι και το sweet spot του παπουτσιού. Αρχικά αισθάνεσαι το βουνό των 50+ χιλιοστών, με τον όγκο του αφρού κυριολεκτικά σαν εξόγκωμα κάτω από το πέλμα σου. Βουλιάζεις βαθειά μέσα του αλλά με την ίδια ευκολία σε πετάει προς τα πάνω. Το bounce που παίρνεις δεν συγκρίνεται με κανενός άλλου μοντέλου, παρά μόνο με του Alphafly 1. Τεράστια συμπίεση, αποσυμπίεση και επιστροφή ενέργειας. Πολλές φορές χρησιμοποιούμε τον όρο “τραμπολίνο” αλλά εδώ δείχνει να ταιριάζει απόλυτα.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό της σόλας είναι η κλίση που σε τοποθετεί εξ αρχής. Με δεδομένο ότι το πραγματικό drop του RP2 είναι πολύ μεγάλο (ξεχάστε το 1.5mm των φαινομενικών υψών), το πέλμα βρίσκεται σε κατωφέρεια ακόμη και σε στατική θέση. Για να το πούμε πιο απλά, από την στιγμή της πρώτης κιόλας επαφής με το έδαφος, είσαι ήδη σε θέση προς τα εμπρός. Ή αλλιώς, έχουμε ένα rocker που ξεκινάει αμέσως μπροστά από την φτέρνα και όχι στα μετατάρσια, ως συνήθως.

Εδώ φαίνεται χαρακτηριστικά η υψομετρική διαφορά και η κλίση που δίνει στο πέλμα.

Αυτός είναι και ο λόγος που η γωνία μπροστά είναι μικρή και πιο ήπια. Δεν χρειάζεται να σου “δώσει” κατά την απογείωση, αφού σε στέλνει ήδη προς τα εμπρός από την προσγείωση. Σα να λέμε ότι το transition γίνεται όλο σε μία φάση και ταυτόχρονα. Πατάς, απορροφάται η πρόσκρουση, σε σηκώνει προς τα επάνω αλλά και με κατεύθυνση προς τα εμπρός συγχρόνως. Το τονίζω και πάλι, όλα συμβαίνουν την ίδια στιγμή. Smooth Speed Assist το ονομάζει αυτό η Mizuno.

Το rocker είναι σχετικά ομαλό.

Η δε πλάκα θα έλεγα ότι περνάει μάλλον απαρατήρητη. Αφενός χάνεται μέσα στον τόσο αφρό, αφετέρου έχει μικρότερη ακαμψία και δουλεύει μαζί του. Σίγουρα κάνει την δουλειά της, καθώς σταθεροποιεί την σόλα και δεν την αφήνει να απλώσει, δεν θα την αισθανθείς όμως ιδιαίτερα παρούσα σε καμμία φάση του πατήματος. Στο παρασκήνιο ωστόσο, λειτουργεί ως εξημερωτής του θηρίου γύρω της.

Στο θέμα της σταθερότητας, τα πράγματα είναι αισθητά καλύτερα από πριν, παρά τα αυξημένα ύψη. Ο βασικός λόγος είναι ότι λείπει το κενό στην καμάρα, με το σημείο να έχει και λίγο αυξημένο πλάτος. Παράλληλα βοηθάει και η φαρδύτερη και συμπαγής πλάκα. Το παπούτσι σίγουρα δεν χαρακτηρίζεται αντικειμενικά σταθερό και δεν σε αφήνει να ξεχαστείς ή να τεμπελιάσεις, αφού η πλατφόρμα παραμένει στενή. Ούτε όμως και θα σε τρομάξει όπως θα υπέθετες, λόγω ύψους και softness. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως η “επιβεβλημένη” προσγείωση μπροστά από την φτέρνα μειώνει την διαδικασία του πρηνισμού, ενώ και το διαμήκες κανάλι κεντράρει το πάτημα.

Στο midfoot η σόλα είναι αρκετά σκαμμένη.

Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση, είναι η πολύ καλή κατάσταση που διατηρούσε τα πόδια μου κατά το τρέξιμο αλλά και μετά από αυτό. Κάτ τέτοιο δεν ήταν αισθητό στο πρώτο Rebellion Pro αλλά εδώ είναι ξεκάθαρο. Θα έλεγα ότι πλησιάζει τον ZoomX σε αυτό το χαρακτηριστικό.

Όπως θα έχετε αντιληφθεί, το παπούτσι μού ταίριαξε και τελικά με ενθουσίασε (ξανά). Ωστόσο, δεν παύει να είναι μία ιδιαίτερη κατασκευή και πιθανώς να μην ταιριάξει στην μηχανική του οποιουδήποτε. Θα έλεγα όμως να μην το φοβηθείτε βλέποντας την ασυνήθιστη γεωμετρία του. Ακόμη και έναν heel striker, το Rebellion θα τον οδηγήσει από μόνο του λίγο πιο μπροστά και θα βρει το σωστό σημείο. Αν όμως κάποιος πατάει τέρμα πίσω και βαριά, το πιθανότερο είναι πως θα ταλαιπωρηθεί. Όπως και κάποιος με πιο αδύναμη ποδοκνημική ή αυξημένο πρηνισμό. Αν και για το τελευταίο δεν είμαι και τόσο βέβαιος, αφού κι εγώ αποτελώ μία τέτοια περίπτωση.

Συμπέρασμα

Το Rebellion Pro 2 έχει έναν τρομερά εκρηκτικό χαρακτήρα και μία συμπεριφορά στον δρόμο που δεν συναντούμε αλλού. Κι είναι και απίστευτα απολαυστικό. Συνηθίζουμε να λέμε ότι το καλύτερο παπούτσι είναι αυτό που περνάει απαρατήρητο και δεν ασχολείσαι μαζί του. Το Mizuno είναι ακριβώς η αντίθετη περίπτωση. Σου τραβάει την προσοχή διαρκώς και θες να ασχολείσαι μαζί του.

Όπως είχα γράψει και στο review του Rebellion Pro 1, δεν γνωρίζω τι θα έδειχναν οι εργαστηριακές μετρήσεις σε επίπεδο δρομικής οικονομίας, αποδοτικότητας ή οποιασδήποτε άλλης ένδειξης. Είναι και θέμα δρομέα το πώς ανταποκρίνεται σε ένα παπούτσι, άλλωστε. Αυτό όμως που ξέρω σίγουρα, είναι ότι πρόκειται για ένα από τα πιο εντυπωσιακά μοντέλα που έχω τρέξει. Την ίδια άποψη είχα και για το πρώτο, τώρα όμως είναι ακόμη πιο έντονη.