Γιώτα Βλαχάκη, η χαμογελαστή πρωταθλήτρια!

Η Γιώτα Βλαχάκη είναι η κοπέλα που με τη πρώτη της συμμετοχή σε μαραθώνιο κατάφερε να πιάσει το όριο για τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. 2:45:00 το όριο, 2:43:00 η επίδοση της στο Enschende της Ολλανδίας.
Με τους Ολυμπιακούς να απέχουν λιγότερο από ένα μήνα από σήμερα, βρήκαμε την ευκαιρία να βρεθούμε, να μιλήσουμε και να γνωριστούμε καλύτερα.

Η αλήθεια είναι ότι η αρχική μας γνωριμία είχε γίνει κάποια στιγμή μέσα στο Φλεβάρη. Είχα ανέβει Σάββατο στον Υμηττό για ελεύθερο. Έκανε κρύο θυμάμαι, έριχνε και λιγάκι χιόνι. Ξεκινώντας το τρέξιμο βλέπω μια παρέα από τρεις δρομείς να τρέχει, όλοι ένας κι ένας, Βλαχάκη, Γκελαούζος και Πασπάτης, δαγκώθηκα, τι να τρέξω εγώ με αυτούς σκέφτηκα από μέσα μου, βαριόμουν όμως να τρέξω μόνος μου και έτσι είπα να κολλήσω μαζί τους. Τελικά όπως αποδείχθηκε έκανα πολύ καλά. Πιάσαμε τη κουβέντα σε όλη τη διαδρομή και κατέληξα να κάνω μια σούπερ δυνατή προπόνηση χωρίς να το καταλάβω. Οσο για τα παιδιά, μια χαρά, πολύ άνετοι και φιλικοί όλοι τους χωρίς τη παραμικρή διάθεση να με αποφύγουν, το αντίθετο μάλιστα.
Έτσι λοιπόν γνώρισα τη Γιώτα, αποτέλεσμα της γνωριμίας μας είναι και η συνέντευξη που θα διαβάσετε παρακάτω.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η Γιώτα τρέχει από το 2008. Προέρχεται από μια κλασσική ελληνική οικογένεια με τρία παιδιά, τον δύο χρόνια μεγαλύτερο αδερφό της, τον Γιώργο, πρωταθλητή στα 1500μ και στο στηπλ και την δίδυμη αδερφή της, Μαρία. Αφορμή να ξεκινήσει το τρέξιμο είναι ο σημερινός της προπονητής Γιώργος Ζώρζος, η ψυχή του Συλλόγου του Ιλισσού με παράδοση σε δρομείς μεγάλων αποστάσεων.

Ξεκίνησα το 2008 μαζί με την αδελφή μου με σκοπό να βοηθήσω το σύλλογο να πάρει βαθμούς στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, παράλληλα όμως επειδή είχα και μερικά κιλά παραπάνω και έκανα καθιστική ζωή αποφάσισα να εντάξω το τρέξιμο πιο πολύ στη καθημερινότητα μου.
Σταδιακά είδα πως συνεχώς βελτιωνόμουν και το 2009 αποφάσισα να ασχοληθώ πιο εντατικά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι στα πρώτα μου βήματα όλες οι συναθλήτριες μου με περνούσαν ακόμα και στο ζέσταμα. ‘Ετσι πείσμωσα και αποφάσισα να προπονηθώ πιο σοβαρά. Ήθελα να μπορώ να τις φτάνω! Το 2010, όταν κατάλαβα ότι είχα δυνατότητες αποφάσισα να ασχοληθώ με το πρωταθλητισμό.

Η οικογένεια σου πως αντέδρασε σε αυτή σου την επιλογή:
Κοίτα να δεις, η μητέρα μου από την αρχή με υποστήριξε, ο πατέρας όχι τόσο αλλά τώρα πια που πέτυχα και τη πρόκριση, είναι φανατικός υποστηρικτής μου.

Τι είναι αυτό που σε κρατάει στο τρέξιμο, ειδικά για τη φετινή σου προετοιμασία, τι προπόνηση έκανες, τι στόχο είχες, ποια είναι για εσένα η πιο σημαντική προπόνηση ενός μαραθωνοδρόμου?
Μαζί με το προπονητή μου αποφασίσαμε να κυνηγήσω το όριο της πρόκρισης το περασμένο Δεκέμβρη. Γνωρίζοντας πως έχω τις δυνατότητες να το πετύχω άρχισα να προπονούμαι εντατικά. Επειδή είμαι αρκετά εγωίστρια και μου αρέσει να κυνηγάω και να πιέζω τον εαυτό μου για μια καλή επίδοση, προσπαθούσα πάντα για το καλύτερο. Το πρόγραμμα μου, παρότι σκληρό, μου έδινε κίνητρο να συνεχίσω. Περιλάμβανε τρέξιμο κάθε μέρα με δώδεκα προπονήσεις την εβδομάδα. Έφτασα να τρέχω γύρω στα 140 χιλιόμετρα την εβδομάδα. Το πρόγραμμα που ακολούθησα περιλάμβανε ένα μεγάλο long run, ένα medium long run και τις υπόλοιπες πέντε μέρες προπόνηση πρωί και απόγευμα. Δύο, ίσως και τρείς φορές την εβδομάδα δυνατές προπονήσεις ταχύτητας και τέμπο, αρκετά ελεύθερα τρεξίματα και χαλαρώματα. Επίσης μία φορά την εβδομάδα γυμναστήριο για μυϊκή ενδυνάμωση. Η σημαντικότερη προπόνηση όμως για εμένα είναι το long run.

Που προπονείσαι κυρίως, κάνεις καθόλου χώμα?
Μένω Ζωγράφου και προπονούμαι στη περιοχή. Ανάλογα με τη προπόνηση πηγαίνω στον Υμηττό, στη Πανεπιστημιούπολη, στο στίβο του Ζωγράφου στον Άγιο Θεράποντα και στον Εθνικό κήπο. Στο χώμα γενικά δε πολυτρέχω, οι γρήγορες επιφάνειες μου ταιριάζουν καλύτερα και γι αυτό προτιμώ την άσφαλτο και το ταρτάν.

Τι τακτική ακολούθησες στον αγώνα? Πόσο είχες πιστέψει στη πρόκριση?
Πίστευα ότι ένα χρόνο κάτω από 2:45:00, τον είχα στα πόδια μου. Βέβαια μην έχοντας ξανατρέξει Μαραθώνιο και έχοντας ακούσει όλα αυτά που συμβαίνουν μετά το 32-35, είχα τις αμφιβολίες μου. Η αλήθεια όμως είναι ότι η προετοιμασία είχε πάει μια χαρά και μπήκα δυνατά στον αγώνα. Πέρασα ήμι σε 1.20, πολύ γρήγορα δηλαδή , μετά όμως άρχισα να νιώθω αρχικά ενοχλήσεις και μετά πόνους στα πόδια και στο γοφό. Να σκεφτείς ότι προς το τέλος ο ρυθμός μου είχε πέσει πάρα πολύ, 4:20+. Εκεί πείσμωσα, πονούσα πολύ αλλά δε το έβαλα κάτω, έπρεπε να τα καταφέρω και ευτυχώς μου βγήκε η επίδοση.

Πως ένιωσες όταν τερμάτισες, σου άρεσε ο αγώνας σου?
Όταν τερμάτισα ένιωσα ανακούφιση. Ναι, σίγουρα χάρηκα πάρα πολύ που έπιασα το όριο, παρόλα αυτά δεν ήταν α αγώνας που θα θυμάμαι με τις καλύτερες εντυπώσεις. Οργανωτικά ήταν άψογος, όμως εγώ ήμουν πολύ αγχωμένη, κυνηγούσα το όριο χωρίς να έχω την εμπειρία της απόστασης. Αυτό δε με άφησε να χαρώ τον αγώνα. Χαρακτηριστικά μπορώ σου πω πως ο πιο ωραίος μου αγώνας ή μάλλον αυτός που ευχαριστήθηκα περισσότερο έγινε λίγο καιρό αργότερα, στο Πανελλήνιο Ανωμάλου Δρόμου γυναικών στο Μαρκόπουλο που κατέλαβα τη δεύτερη θέση πίσω από την Ρεμπούλη.

Ναι, εσύ η Ρεμπούλη και η Ρήγα είστε οι τρεις κοπέλες που θα μας εκπροσωπήσετε φέτος στο μαραθώνιο, ποιες είναι οι σχέσεις σας:
Και με τις δύο κοπέλες οι σχέσεις μας είναι πολύ καλές, με τη Σοφία (Ρήγα), έχει τύχει στο παρελθόν να αλληλοβοηθηθούμε σε αγώνες.

Σε ένα μήνα τρέχεις με τα χρώματα της Ελλάδας στο Ρίο, πώς νιώθεις γι αυτό, τι σχέδια έχεις?
Σίγουρα νιώθω πολύ περήφανη που θα τρέξω για την Ελλάδα, είναι τιμή για εμένα που εκπροσωπώ τη πατρίδα μας στη πιο μεγάλη διοργάνωση του κόσμου. Τώρα για τα αγωνιστικά μου σχέδια τι να σου πω. Το αγώνισμα του μαραθωνίου και η προπόνηση του ιδιαίτερα είναι πολύ επίπονη και δε σου κρύβω ότι νιώθω αρκετά κουρασμένη από τον αγώνα στην Ολλανδία. Δεν έχω αναλάβει όπως θα ήθελα και αυτό με προβληματίζει. Φοβάμαι πως δε θα καταφέρω να πετύχω ανάλογη επίδοση. Θα προσπαθήσω πάντως για το καλύτερο, γι’ αυτό να είσαι σίγουρος!

Τα σχέδια σου για μετά ποια είναι, έχεις κάτι στο μυαλό σου για το φθινόπωρο?
Αν είμαι καλά θα ήθελα να τρέξω τη κλασσική, προς το παρόν όμως δε το σκέφτομαι, τώρα το μυαλό μου είναι στο Ρίο. Βέβαια δε σου κρύβω ότι απώτερος μου στόχος είναι μια σοβαρή, ίσως και πανελλήνια επίδοση στο αγώνισμα του Μαραθωνίου, βασικά να βελτιώνομαι διαρκώς και όπου αυτό με βγάλει. Είμαι ακόμα αρκετά νέα και πιστεύω πως έχω σημαντικά περιθώρια βελτίωσης.

Γιώτα είσαι είκοσι πέντε ετών, τι σημαίνει για ένα κορίτσι στην ηλικία σου να ασχολείται σε αυτό το επίπεδο με το δυσκολότερο ίσως άθλημα του στίβου?
Σημαίνει πολλά. Οπως σου είπα και πιο πριν η προπόνηση για το Μαραθώνιο είναι ιδιαίτερα επίπονη, σωματικά και ψυχικά. Σίγουρα δε μπορώ να ακολουθήσω τη ζωή που κάνει μια κοπέλα στην ηλικία μου, όμως προσπαθώ να κρατήσω μια ισορροπία, να τα συνδυάσω όλα στο μέτρο του δυνατού. Ξέρω ίσως αυτό να ακούγεται παράξενο όμως σίγουρα κάνω και τις παρασπονδίες μου! Και θα βγω, και θα ξενυχτήσω και θα πιω τη μπύρα μου, με μέτρο όμως.

Κλείνοντας τη συνάντηση μας και αφού βέβαια σου ευχηθώ τα καλύτερα για τον επόμενο σου μεγάλο αγώνα θα ήθελα το σχόλιο σου για το ολοένα και αυξανόμενο δρομικό κίνημα στην Ελλάδα. Πως νιώθεις για αυτό;
Είναι αλήθεια πως τώρα πια ο κόσμος έχει αγκαλιάσει πολύ το τρέξιμο. Σίγουρα αυτό είναι κάτι πολύ θετικό, από την άλλη όμως όταν βλέπω κάποιον να τρέχει δε μπορώ να μην αναρωτηθώ αν θα ήταν καλύτερα για τον ίδιο να μη χαλαρώσει κάπου πίνοντας ένα καφέ….! (γέλια….)

Γιώτα, σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου, καλή προπόνηση το απόγευμα!!

Η Γιώτα σε αριθμούς:
Ηλικία- 25 ετών, Βάρος- 50 κιλά, ύψος-1.67μ.
Καλύτερες επιδόσεις:
1.500:  4:35  (2014)
5.000:  16:54  (2014)
10.000  36:09 (2014)
Ημιμαραθώνιος 1:20:10 (2016)
Μαραθώνιος 2:43:00 (2016)