Ο δρομέας μεγάλων αποστάσεων βασίζεται στο τρίπτυχο “αερόβια ικανότητα – μυικό σύστημα – νευρομυική συναρμογή” (βιομηχανική της κίνησης, οικονομία δυνάμεων, αποφυγή καταπονήσεων και τραυματισμών). Η μυϊκότητα του δρομέα πρέπει να είναι τόση, όση επιτρέπει η φύση του αγωνίσματος, με έμφαση στα σημεία κλειδιά (πόδια -κορμός), χωρίς επιπλέον βάρος, με αναπτυγμένη την αντοχή στη δύναμη και όχι στη μέγιστη δύναμη. Η μυϊκή προπόνηση του δρομέα πρέπει να βασίζεται περισσότερο σε ασκήσεις συναρμογής με λειτουργικές ασκήσεις, προσομοιώνοντας την κινησιολογία του αγωνίσματος και όχι με τις κλασικές μεθοδους προοπόνησης με βάρη. Με τις λειτουργικές ασκήσεις ο δρομέας καθίσταται δυνατός αλλά ταυτόχρονα με την απαραίτητη πλαστικότητα στους μύες και κοντά στη βιομηχανική της δρομικής κίνησης.
Ο δρομέας μεγάλων αποστάσεων πρέπει να ειναι σταθερός, με ομοιομορφία στις κινήσεις και σε απόλυτη συναρμογή ποδιών – κορμού – χεριών, κάτι που επιτυγχάνεται μόνο μέσω της λειτουργικής προπόνησης και των ασκήσεων προσομοίωσης. Η προπόνηση δύναμης του δρομέα πρέπει επίσης να έχει συγκεκριμένη δομή, να γίνεται σε συνάρτηση με το υπόλοιπο προπονητικό πρόγραμμα και όχι μέσα από ένα τυχαίο συνοθύλευμα ασκήσεων, λαμβάνοντας πάντα υπ’ όψιν την προπονητική περίοδο που βρίσκεται ο δρομέας.
Τέλος, θα έλεγα οτι τη μυϊκή και τη λειτουργική προπόνηση του δρομέα πρέπει να αναλαμβάνει οπωσδήποτε κάποιος ειδικός προπονητής, ειδάλλως υπάρχει κίνδυνος τραυματισμών και αντίθετων του στόχου αποτελεσμάτων!
Παραθέτουμε δύο σχετικά video:
