- Αυτό το θέμα έχει 1 απάντηση, 2 φωνές και ενημερώθηκε τελευταία φορά 8 έτη, 5 μήνες πριν από τον χρήστη
Nikos Pilikas.
-
ΣυντάκτηςΔημοσιεύσεις
-
12 Νοεμβρίου 2016 στις 18:47 #13591
notaSOL
ΣυμμετέχωνΠολλἐς φορές έχω αναρωτηθεί αν εμπνέουμε κάποιον , έστω έναν άνθρωπο, με την στάση μας.
Και μιας και μιλάμε και για το τρέξιμο τις παραμονές ενός ακόμη μαραθωνίου: αν πραγματικά υπάρχει κάποιος δίπλα μας που να καταλαβαίνει τι κάνουμε και γιατί το κάνουμε.Σκεφτείτε, πόσο δύσκολο είναι με λόγια να εξηγήσετε , ακόμη και στους ανθρώπους που σας αγαπούν και προσπαθούν να σας καταλάβουν, γιατί τρέχετε, γιατί πάτε στο μαραθώνιο, γιατί ξυπνάτε κάθε πρωί και πάτε για προπόνηση. Υπάρχουν άραγε τα λόγια;
Σκεφτείτε, όταν η μια φορά έχει γίνει πια η πολλοστή, πόσο δύσκολο είναι κι εσείς -κι εμείς- ν να βρούμε νόημα σε αυτό που κάνουμε. Και πως πόσες φορές είμαστε προβληματισμένοι μέσα σε αυτήν την ρουτίνα, έτοιμοι να τα παρατήσουμε όλα.
Αν έχετε, κάνει , έστω και μια φόρα , μία από τις παραπάνω σκέψεις -που είμαι σίγουρος πως τοχετε κάνει- τότε μόνο θα καταλάβετε πόσο ξεχωριστή είναι αυτή η γυναίκα για την οποία θέλω να μιλήσω.
Είναι τόσο ξεχωριστή που δεν χρειάζεται να πει τίποτα, ούτε μια λέξη, για να εξηγήσει όλα αυτά που εμείς δεν μπορούμε. Είναι τόσο ξεχωριστή που μόνο με τη στάση της διδάσκει και φυσικά έχει βρει νόημα σε αυτό που κάνει.
Είναι ξεχωριστή γιατί ναι αυτή μπορεί να εμπνεύσει όποιον άνθρωπο την γνωρίσει χωρίς όλα αυτά τα λόγια.Πίστευω να με καταλαβαίνετε…είναι στιγμές που ψάχνουμε για χρόνους, συζητάμε για τακτικές, για ρυθμούς ανα χλμ και για αγώνες, για νέους αγώνες και για παλιούς αγώνες, να σπάσουμε τον τάδε χρόνο, την τάδε διαδρομή…κι όμως πολύ απλά προσπερνάμε τη σημασία όλου αυτού: έχει κάποιο νόημα για κάποιον άλλον εκτός από εμάς; …και γιατί όχι στο βάθος βάθος του εαυτού μας:έχει κάποιο νόημα όλο αυτό ακόμα και για μας;
Για δείτε τι λέει και για αυτό η Zoe Koplowitz!!!
H Zoe Koplowitz πάσχει από διαβήτη και σκληρυνση κατά πλάκας.
Ως το 2013 είχε τερματίσει σε 25 μαραθωνίους της Νέας Υόρκης και όλους στην τελευταία θέση!
Ο χρόνος της το 2000, 33 ώρες 9 λεπτά αποτελεί ως σήμερα Παγκόσμιο ρεκόρ αργού μαραθωνίου για τις γυναίκες!Στη φωτογραφία το 2013 ενώ πλησιάζει την γραμμή τερματισμού περυτριγυρισμένη από τους Φύλακες Αγγελους της που την συντροφεύουν στους αγώνες της σε όλη τη διαδρομή για πάνω από 2 δεκαετίες!
Εχει εμφανίσεις στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο, είναι μια μοναδική ομιλήτρια, εθελόντρια σε πολλές οργανώσεις που δεν σταματά ποτέ να δίνει με τη στάση της μαθήματα και είναι και συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο ” The Winning Spirit—Life Lessons Learned In Last Place.”
Διαβάστε τι δηλώνει μετά το τερματισμό του 2013!
“Θα σας κάνει να καταλάβετε ότι η ζωή δεν συμβαίνει στιγμιαία ή τυχαία . Ότι υπάρχει ένα σχέδιο, και αυτό είναι ένα καλό σχέδιο. Όταν κάνουμε πράγματα, όπως τον μαραθώνιο, έχουμε την ευκαιρία να δούμε πώς ταιριάζουν τα κομμάτια, και ότι η ζωή δεν είναι μια τυχαία σειρά γεγονότων. Υπήρχε κάπου μια όμορφη νεαρή γυναίκα με σκλήρυνση κατά πλάκας που περίμενε ώρες στο δρόμο για μένα να με δει. Από τη μια πλευρά της είχε το όνομά μου με μεγάλα έντονα γράμματα και από την άλλη πλευρά του, είχε κάτι που μου έφερε δάκρυα. Εγραφε: «Επειδή τρέχετε κάθε χρόνο, εμείς οι υπόλοιποι συνεχίζουμε να περπατάμε.»
Σκέφτηκα ότι ήταν πραγματικά βαθύ. Νομίζω ότι το θέμα είναι ότι, ο μαραθώνιος δεν είναι απλώς μια περιπέτεια για μένα Είναι θέμα πηγής ζωής.. Δεν είναι μόνο ιστορίες να πει κανείς , αυτό είναι ό, τι αυτές οι ιστορίες σας διδάσκουν και είναι το πόσο κοντά μπορείτε να τις κρατήσετε στην καρδιά σας μέσα στο χρόνο, και πόσο ισχυρή και πόσο γενναία και μέρος της κοινότητας των δρομέων γίνεστε.
ήταν μια πραγματικά καταπληκτική τιμή.
έχω κάνει 25 μαραθωνίους, και ποτέ δεν τελειώνει αυτό. υπάρχει ζωή μετά την αναπηρία. μπορείτε να πάτε είτε μέσα στη ζωή σαν αυτό [ κρατά τα χέρια της κλειστά], ή μπορείτε να πάτε μέσα από τη ζωή, σαν αυτό [κρατά τα χέρια της ανοιχτά]. και για μένα, η πόλη της Νέας Υόρκης είναι αυτό::. τα χέρια ανοιχτά, φθάνοντας τη δυνατότητα και την ελπίδα κάθε χρόνο . αγαπώ αυτή την πόλη. αγαπώ τη δύναμή της, αγαπώ την ποικιλομορφία της, αγαπώ την προσωπικότητά της, και ευχαριστώ τον Θεό που με αγαπά γιατί δεν θα ξέρα τι να κάνω αν όλο αυτό ήταν μια μονόπλευρη αγάπη.”…καλή δύναμη και επιτυχία, σε όλους…
12 Νοεμβρίου 2016 στις 19:34 #13593Nikos Pilikas
Συντονιστής@notasol Εξαιρετικός, φίλε!
-
ΣυντάκτηςΔημοσιεύσεις
- Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.