[Elda]

Για πειτε τις εμπειρειες σας. Εκανα αναζητηση αλλα δε βρηκα παρομοιο τοπικ, εμελλε σε μενα ν ανοιξω το πρωτο! Μονο παθοντες βρηκα, τον @Echetlos , τον tzatziki και δε θυμαμαι ποιον αλλον. Για πειτε ποσο καιρο μεινατε off, τι θεραπειες κανατε κλπ.

Για την ιστορια το επαθα σε αγωνα βουνου στη Λειβαδια πριν 2 εβδ, στο 16οχλμ κατεβαινα ομορφα κι ωραια σε μονοπατι μια κατηφορα νορμαλ με χωμα οπου πηγαινα σχετικα γρηγορα και τσουπ γυρναει το ποδι κι εμεναν αλλα 8χλμ και λεω σιγα μην τα περπατησω και συνεχισα να τρεχω με ψιλοανεκτο πονο, ε το βραδυ που γυρισα σπιτι ηταν τουμπανο, δεν μπορουσα να το πατησω. Το παστωσα στον κουρκουμα (νερο με σκονη και δεσιμο) και το επομενο πρωι ποναγε ελαχιστα, περπατουσα σχεδον κανονικα. Το πολυ πρηξιμο εφυγε 3 μερες μετα, η γιατρος που με ειδε ειπε οτι δε δειχνει σοβαρο γιατι το κουνουσα πανω κατω χωρις πονο, μονο σε καποιες κινησεις πονουσα κ η ακτινογραφια εδειξε οιδημα μαλακων μοριων. Το θεμα ειναι οτι 2 εβδ μετα ποναω το ιδιο, υπαρχει ακομα το οιδημα κ απο Δευτερα ξεκιναω φυσικοθεραπειες.

Και φυσικα οπως γινεται παντα ο τραυματισμος ηρθε σε φαση που ημουν σουπερ απο φυσικη κατασταση, μια εβδ πριν ειχα τρεξει τον πρωτο μου μαραθωνιο βουνου στην Πατρα 40χλμ σε 7 ωρες κ 50 λεπτα! ΚΑι μην πει κανεις οτι ειχα μαζεμενη κουραση γιατι ημουν παρα πολυ καλα μετα τον αγωνα και στη Λειβαδια ετρεχα πολυ ανετα και περνουσα κοσμο κ κοσμακη στις ανηφορες που ειναι το ατου μου κι οταν ολοι τερματιζαν εξαντλημενοι εγω ημουν μια χαρα (αν εξαιρεσεις το πονεμενο ποδι), πιασιματα κλπ δεν ειχα καθολου. Επισης κανω απο το Νοεμβριο και personal training για ενδυναμωση και ειδικες ασκησεις για το τρεξιμο και ειχα δει σημαντικη βελτιωση. Τωρα ολα αυτα πανε πισω δυστυχως…

[Nikos Pilikas]

Έχοντας κυριολεκτικά αμέτρητα διαστρέμματα από το μπάσκετ, από λιγότερο σοβαρά έως πολύ, η εμπειρία μου λέει ότι οι δύο πρώτες ημέρες είναι πολύ σημαντικές. Ακόμη και στις πολύ ελαφρές διατάσεις των συνδέσμων, πρέπει τα πρώτα 24ωρα να το προσέξεις όσο γίνεται. Ακόμηκαι να μην το πατάς. Εννοείται πως τα 8 χλμ τρέχοντας το επεδείνωσαν, όπως φαντάζομαι και τις επόμενες ημέρες δεν το φύλαξες.
Ξέρω πάρα πολλούς που τα σταμπουληγματάκια δεν τα πρόσεξαν εξ αρχής και τους ταλαιπώρησαν για πολλές εβδομάδες τελικά.
Περαστικά Μαράκι και συγχαρητήρια για την Πάτρα!

[Elda]

Σ ευχαριστω πολυ Νικο, η αληθεια ειναι οτι δεν ειχα την πολυτελεια να το ξεκουρασω γιατι εχω ξεκινησει να προσεχω ενα μωρακι 8 μηνων εδω στη γειτονια 4 ωρες τα πρωινα και ημουν μολις στην 3η εβδομαδα και δεν ηθελα να φανω ασυνεπης και να μην παω, εξαλλου η μαμα παροτι δεν ειχα εμπειρια απο φυλαξη και μεγαλωμα παιδιων πλην των δικων μου, ειχε ενθουσιαστει μαζι μου οταν της ειχα πει οτι τρεχω αρκετα χρονια κ δρομο και βουνο και δεν αρρωσταινω καθολου (εχει μεγαλο φοβο με τις ιωσεις). Αντε να της ελεγα μετα οτι ναι δεν αρρωσταινω, αλλα γκρεμοτσακιζομαι στα βουνα που τρεχω! Οποτε προσπαθησα να μην το κουραζω μεν, δεν το ειχα και ακινητο δε. Ευτυχως που ερχεται η Μπαρμπαρα κ δε θα με πιανει μελαγχολια που δεν τρεχω οπως τις προηγουμενες μερες που ειχε τελειο καιρο!

[tazi]

Μαρια την ανοιξη επαθα κακο διαστρεμμα που οδηγησε σε καταγμα, αποσπαστικο καταγμα λεγεται. Εκανα ολα τα δεοντα, πρωτα περασε το καταγμα και μετα το διαστρεμα. Υπουλο πραγμα, ο Νικος εχει δικιο. Στην αρχη θελει πολυ προσοχη, μετα σταδιακη φορτιση, οι φυσιοθεραπειες βοηθουν πολυ, περαστικα

[aRiSTiDiS]

Μαρία το είχα πάθει πριν 4-5 χρόνια σε νυχτερινή διαλειμματική στο ΟΑΚΑ, πατώντας σε ένα από τα φωτιστικά spot εδάφους (παγίδες: εξέχουν 4-5 εκατοστά και είναι σβηστά στη μέση του πλακόστρωτου!), και μάλιστα πάνω στην επιτάχυνση. Οπότε γύρισε το πόδι και δεν “σωζόταν” με τόση δύναμη που πάτησα. Σταμάτησα αμέσως την προπόνηση και γύρισα περπατώντας σπίτι.

Σε εσένα σίγουρα έπαιξε ρόλο η κούραση του μαραθωνίου! Το ξέρεις, καλύτερα από όλους μας, ότι μετά από 40χλμ σε βουνό και 8 ώρες συνεχούς καταπόνησης οι μύες και σύνδεσμοι θέλουν το χρόνο τους για να αποκατασταθούν και να ανακτήσουν ελαστικότητα, δύναμη, ταχύτητα κλπ. Ακόμα και εάν εσύ νοιώθεις «μια χαρά»! Δεν λέω ότι δεν θα το πάθαινες, αλλά ίσως να το προλάβαινες να το «σώσεις» πριν γυρίσει τελείως, ή να ήταν μικρότερη η ζημία ή ταχύτερη η αποκατάσταση.

Είχα κάνει αποχή από προπονήσεις λίγες μέρες («ακούγοντας» το σώμα) και μετά σταδιακή επαναφόρτιση (όπως λένε ο Νίκος + Νίκος) και ενδυνάμωση (δώσε μεγάλη βάση σε αυτό). Όντως στην αρχή το ένοιωθα ευαίσθητο, αλλά μετά από λίγο καιρό είχε περάσει εντελώς σε σημείο που τρέχοντας δεν καταλάβαινα ποιο πόδι είχα γυρίσει. Παίζει ρόλο και η ηλικία στην αποκατάσταση, τώρα θα μου ήταν πιο δύσκολο και ίσως να χρειαζόταν και φυσικοθεραπείες που δεν είχα κάνει τότε.

Εύχομαι περαστικά και σύντομα πάλι δυνατή στους αγώνες!!!!

[stratus]

Μαρια μαλλον σε διαβαζει η Μουστακα.
Φρεσκο πραγμα https://www.youtube.com/watch?v=yZ9APhguzoI&t=252s

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις