[Ανώνυμος]

Ο Χαϊλέ Γκεμπρεσελασιέ είναι Αιθίοπας δρομέας μεγάλων αποστάσεων.γεννηθηκε στις 18 Απριλιου 1973…
δρομέας υψηλού επιπέδου στις αποστάσεις μεταξύ 1500 μέτρων και Μαραθωνίου, ξεκινώντας από αγώνες ανοικτού, κλειστού στίβου, ανώμαλου δρόμου και καταλήγοντας σε αγώνες δρόμου τα τελευταία χρόνια. Έχει καταρρίψει 26 παγκόσμια ρεκόρ και κατέκτησε αρκετούς ολυμπιακούς τίτλους, καταλαμβάνοντας εξέχουσα θέση στους μεγαλύτερους δρομείς όλων των εποχών.
Τον Σεπτέμβριο του 2008, σε ηλικία 35 ετών, κέρδισε τον Μαραθώνιο του Βερολίνου με 2.03.59, καταρρίπτοντας το δικό του παγκόσμιο ρεκόρ κατά 27 δευτερόλεπτα. Ήταν η πρώτη φορά που το ρεκόρ του Μαραθωνίου έπεσε κάτω από το όριο των 2.04.00.
Ο Γκεμπρεσελασιέ ήταν ένα από τα 10 παιδιά της οικογένειας, γεννημένος στην Ασέλλα της επαρχίας Αρσί στην Αιθιοπία. Μεγαλώνοντας σε φάρμα, έπρεπε να τρέχει 10 χιλιόμετρα για το σχολείο κάθε πρωί και άλλα τόσα, επιστρέφοντας κάθε βράδυ. Αυτό συνετέλεσε και στη χαρακτηριστική στάση που έχει όταν τρέχει, με το αριστερό του χέρι λυγισμένο, σαν να κρατά τα σχολικά του βιβλία
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, ο Γκεμπρεσελασιέ επιχείρησε να γίνει ο πρώτος αθλητής της ιστορίας με 3 συνεχόμενα χρυσά μετάλλια στα 10.000 μέτρα. Ωστόσο, δεν τα κατάφερε, τερματίζοντας πέμπτος σε έναν αγώνα που κέρδισε ο συμπατριώτης του Κενενίσα Μπέκελε
Μετά την Ολυμπιάδα του 2004, ο Γκεμπρεσελασιέ άφησε τον στίβο και αφοσιώθηκε στους αγώνες δρόμου και τον μαραθώνιο.
Λίγο πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες, ο Γκεμπρεσελασιέ έχασε τρεις εβδομάδες προπόνησης, λόγω τραυματισμού στον Αχίλλειο τένοντα. Ο τραυματισμός ήταν τόσο σοβαρός που ύπο άλλες συνθήκες δεν θα είχε αγωνιστεί, αλλά δέχθηκε ισχυρές πιέσεις από τους συμπατριώτες του και τελικά συμμετείχε. Πιθανότατα, αυτή η έλλειψη προπόνησης να του κόστισε το μετάλλιο

Ο αθλητής ανακοίνωσε στις 7 Νοεμβρίου 2010 την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, εξαιτίας τραυματισμού του μετά τον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης[34]. Μερικές μέρες αργότερα όμως, ανακοίνωσε μέσω της ιστοσελίδας του στο Twitter, ότι εξέταζε την αναθεώρηση αυτής του της απόφασης και ότι επιθυμούσε να συμμετάσχει στον Μαραθώνιο της Ολυμπιάδας του 2012 στο Λονδίνο
Ο Γκεμπρεσελασιέ δεν συμμετείχε στον Μαραθώνιο του Τόκυο το 2011 λόγω τραυματισμού, αλλά κέρδισε τον ημιμαραθώνιο της Βιέννης στις 17 Απριλίου 2011.[36] Έναν μήνα αργότερα κέρδισε με ευκολία το Great Manchester Run στην Αγγλία για τέταρτη φορά, με χρόνο 28:10.[37] Στις 26 Σεπτεμβρίου, υπέστη διπλό χτύπημα, ότι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την προσπάθειά του στον Μαραθώνιο του Βερολίνου (πάλι λόγω αναπνευστικών δυσκολιών λόγω άσθματος)

• Το θέμα τροποποιήθηκε 4 έτη, 7 μήνες πριν από τον/ην Nikos Pilikas.

[Nikos Pilikas]

Ο Αυτοκράτορας.

• Αυτή η απάντηση τροποποιήθηκε στις 4 έτη, 7 μήνες πριν από Nikos Pilikas.

[Ανώνυμος]

@notaSOL την βοηθεια σου !!!

[Ανώνυμος]

Νικο καλημερα ,δεν ξερω αν σας αρεσει το θεμα ,για μενα ειναι πολυ ενδιαφερον ,ευχαριστω

[Nikos Pilikas]

@phill Φυσικά κι είναι πολύ ενδιαφέρον θέμα, γι’ αυτό άλλωστε είχαμε φτιάξει και την σχετική ενότητα άρθρων.

[notaSOL]

Και φυσικά μας αρέσει το θέμα @phill!
Είναι πολύ ωραία ιδέα!
Και μάλιστα, θα λεγα ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να το περιορίσουμε μόνο στους δρομείς!
Εγώ θα λεγα να πάω κάπου αλλού @echetlos! ( Και ελπίζω κάποιος να γράψει κάτι και για τον Michael Jordan!)
Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα έχουν κάτι να γράψουν και να μάθουμε και να θυμηθούμε πολλά από διάφορα αθλήματα.

[notaSOL]

Λένε ότι ο χρόνος και η διάρκεια είναι το καθοριστικό στοιχείο που δίνει αξία στα πράγματα. Είναι όμως εντυπωσιακό το τι και το πως, μένει χαραγμένο τελικά στη μνήμη μας…
Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τον αθλητισμό, πως και με τι κριτήρια, μπορούμε τελικά να κρίνουμε την αξία αθλητών διαφορετικών εποχών και διαφορετικών αθλημάτων; 

Ήταν ή δεν ήταν τελικά , ο Javier Sotomayor, μεγάλος αθλητής; 

Ο Sotomayor είχε μια σπάνια κυριαρχία στην ιστορία  του ύψους. Τη στιγμή που αποσύρθηκε είχε 17 από τις κορυφαίες 20 επιδόσεις όλων των εποχών.  Ακόμη και ως σήμερα μόνο 13 άντρες στην ιστορία έχουν πηδήξει πάνω από τα 2,40  και μόνο 5 το έχουν κάνει περισσότερες από μία φορές. Ο Sotomayor το έκανε 24 φορές (σε 21 διαφορετικούς αγώνες μεταξύ Σεπτεμβρίου 1988 – Μαρτίου 1995).
Είναι ο μόνος  που έχει πάει πάνω  από 2,44 μέτρα (το οποίο έκανε δύο φορές). Μετά το παγκόσμιο ρεκόρ του τον Σεπτέμβριο του 1993, είχε τη καλύτερη χρονιά του το 1994, όταν (και πάλι) ήταν ο μοναδικός άλτης που πέρασε το 2,40 μ. Ή καλύτερα, κάνοντας το  δέκα φορές εκείνο το έτος: δύο στον κλειστό  τον Φεβρουάριο και επτά φορές στον ανοιχτό ξεκινώντας από τη Σεβίλλη στις 5 Ιουνίου 1994, όπου ξεπέρασε το 2,40 πριν καταγράψει το καλύτερο άλμα της χρονιάς  εκείνης στα 2,42 μέτρα .
 Η τελευταία φορά που θα περάσει τα  2,40 μέτρα ήταν στις 25 Μαρτίου 1995 στους Παναμερικανικούς Αγώνες στο Μαρ ντελ Πλάτα της Αργεντινής.Έπρεπε να φτάσουμε στο 2013, 2014 για να εμφανιστούν ξανά άλτες όπως  ο Bohdan Bondarenko και ο Mutaz Essa Barshim για να πηδήξουν ψηλότερα από το 2.40.

Χρυσός Ολυμπιονίκης το 1992 , Ασημένιος το 2000, 6 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής ( 2 στον ανοιχτό και 4 στον κλειστό).

Σίγουρα ήταν μεγάλο ταλέντο.
Στα 14 τον έστρεψαν στα άλματα και ως το τέλος της χρονιάς είχε περάσει τα 2 μέτρα. Ως το 1983, 16 ετών είχε ρεκόρ 2.15 Το 1984 έκανε παγκόσμιο ρεκόρ Νέων με 2.33.Το 1988 το πρώτο του παγκόσμιο ρεκόρ Ανδρών με 2.43.
Δεν ήταν παρών σε 2 Ολυμπιακούς Αγώνες ( 1984 Λος Αντζελες, 1988 Σεούλ)  λόγω του μπουκοτάζ της Κούβας.
Οι μονομαχίες του με τον  Patrik Sjöberg αυτή την εποχή μένουν αξέχαστες.
Ο θόρυβος που προκάλεσε η είδηση ότι βρέθηκε ντοπαρισμένος , συγκρίνετε μόνο με αυτόν  του  Ben Johnson , το 1988 στην Σεούλ.Ήταν το 1999 και μόλις είχε πάρει το χρυσό μετάλλιο στους Παναμερικανικούς ( μετάλλιο που αφαιρέθηκε) . Κι εδώ πρωτοτύπησε :  βρέθηκε θετικός σε κοκαΐνη.Ακόμη και ο ίδιος ο Φιντέλ Κάστρο , τον είχε υποστηρίξει κατηγορώντας την όλη υπόθεση σαν μια σκευωρία των Αμερικάνων και της αμεριακανοκουβανικής μαφίας που ήθελαν να τον ρίξουν . Ως τότε ο Javier Sotomayor,δεν ήταν μόνο εθνικός ήρωας , αλλά και ένας ιδιαίτερα ενεργός σταυροφόρος κατά του doping! Τιμωρήθηκε με διετή αποκλεισμό. Η IAAF όμως σκανδαλωδώς έκοψε τη τιμωρία του στο μισό και του επέτρεψε έτσι να δώσει το παρών στους Ολυμπιακούς του Sydney το 2000. Εκεί κατέκτησε τελικά το ασημένιο μετάλλιο και οι διαμαρτυρίες του  4ου Stefan Holm (Sweden),  για τη συμμετοχή του έμειναν μόνο στα χαρτιά.

Τελικά θα ανακοινώσει την αποχώρηση του από την ενεργή δράση τον Σεπτέμβριο του 2001. Κι αυτό για να προλάβει τον ισόβιο αποκλεισμό.Από δείγμα του Ιουλίου (Μαδρίτη)  έχει βρεθεί θετικός σε στεροειδἠ αυτή τη φορά. ( nandrolone). Τον Οκτώβριο μετά την  αποχώρηση του, θα ολοκληρωθεί και ο έλεγχος του β δείγματος και η βαρύτερη τιμωρία θα ήταν αναπόφευκτη. Με την ανακοίνωση αυτού του θετικού δείγματος του ακυρώνουν την 4η θέση που είχε πάρει στο Παγκόσμιο. Ποτέ δεν το παραδέχθηκε. Είπε πάλι πως είχε γίνει λάθος στη λήψη. Στη Κούβα όλες αυτές οι κατηγορίες ποτέ δεν λήφθησαν σοβαρά υπόψη από το κόσμο. Ακόμα και σήμερα είναι εθνικός ήρωας.  Για αυτούς ο λόγος που αποσύρθηκε ο Sotomayor, ήταν οι τραυματισμοί ( αχίλλειος)  όπως άλλωστε είχε πει και ο ίδιος  σε μια συνέντευξη του στο εθνικό κανάλι το 2004. 

Τι να πούμε όμως για την τεχνική του… το  Fosbury Flop βασίζεται στην ταχύτητα, πιο συγκεκριμένα στην ικανότητα ενός άλτη να διατηρεί την επιτάχυνση τα τελευταία βήματα. Ο Sotomayor ήταν φοβερά  γρήγορος για το ύψος του.Αλλά ένα άλλο χαρακτηριστικό του ίσως ήταν  το  κλειδί για την επίτευξη των ρεκόρ του :  η αυτοπεποίθησή του ή αλλιώς η ικανότητα που είχε να φτάνει ψηλά κάνοντας  μόνο τέσσερα ή πέντε άλματα σε χαμηλότερα ύψη.

Το ρεκόρ του στον κλειστό το 1989 επιτεύχθηκε εκπληκτικά γρήγορα: Ο Sotomayor  έκανε  το πρώτο του άλμα όταν ο πήχυς ήταν στα 2,31 . Στη συνέχεια άφησε το 2.33 αλλά χρειάστηκε  δύο προσπάθειες για να καθαρίσει το 2,35. Στη συνέχεια πἐρασε με τη πρώτη  το 2,37  και έχοντας στο μυαλό του το παγκόσμιο ρεκόρ , ανέβασε το πήχυ στο 2,43, το οποίο επίσης το πέρασε με την πρώτη του προσπάθεια!

Το  ρεκόρ του 1993 στο Salamanca Invitational track meeting ήταν αξιοσημείωτο στο ότι  και για αυτό ο Sotomayor χρειάστηκε μόνο τέσσερα άλματα:  το πρώτο του άλμα στα 2,32 , άφησε το  2,35, πέρασε το 2,38 μέτρα επίσης με τη πρώτη προσπάθεια,  και στη συνέχεια έβαλε το πήχυ στο 2,45  το οποίο έχασε στην πρώτη του προσπάθεια και στη συνέχεια το πέτυχε με τη δεύτερη! Τα βίντεο του άλματος που κατέγραψαν την μοναδική αυτή στιγμή δείχνουν την μοναδική τεχνική του που στη  προσέγγιση του κάνει  δύο επιμήκη βήματα στη μέση της διαδρομής του που αποτελείται από 14 βημάτων και δυνατό σήκωμα του αριστερού ποδιού καθώς αντλεί  δύναμη και από τα δύο του χέρια :  ξεκινά  με τρία μικρά βήματα, αυξάνει την ταχύτητα, μετά κάνει τους 2 ανοιχτούς διασκελισμούς  στα βήματα 8 και 9 και, στη συνέχεια, επιταχύνει ξανά τα τελευταία πέντε βήματα.

Πώς άραγε έχει μείνει σήμερα στην μνήμη μας;
Ήταν ένας από τους μεγάλους αθλητές; 

[Ανώνυμος]

Χαβιέρ Σοτομαγιόρ …Επισκέφθηκε την Ελλάδα και βράβευσε τον παγκόσμιο πρωταθλητή του ύψους στην κατηγορία κάτω των 20 ετών, Αντώνη Μέρλο, στην Κόρινθο. Επειτα θέλησε να δει το Μουσείο της Ακρόπολης. Η επιθυμία του ήταν να μην τον διακόψει κανείς σε αυτή την επίσκεψη. Καμία συνέντευξη, ούτε και φωτογράφιση !!!

[Ανώνυμος]

ΠΙΕΤΡΟ ΜΕΝΕΑ : Ο Κορυφαιος λευκος σπριντερ …
Γεννημένος στις 28 Ιουνίου του 1952 στην πόλη Μπαρλέτα της Νοτιοανατολικής Ιταλίας, έμελλε να γράψει μια ανεπανάληπτη διαδρομή στον στίβο…
Από μικρός ξεχώρισε για την ταχύτητά του και σε ηλικία 15 ετών κέρδισε ένα στοίχημα 500 λιρετών, που αντιστοιχούσε σ’ ένα εισιτήριο κινηματογράφου κι ένα σάντουιτς, όταν προσπέρασε μια Porsche και μια Alfa Romeo 1750 σε μία κόντρα ανθρώπου και μηχανής, απόστασης 50 μέτρων.
Μεγάλη στιγμή της καριέρας του ήταν το παγκόσμιο ρεκόρ στα 200 μέτρα κατά την Πανεπιστημιάδα του 1979 στο Μεξικό με χρόνο 19,72 δευτερόλεπτα, καταρρίπτοντας το ρεκόρ που κατείχε από το 1968 ο Αμερικανός, Τόμι Σμιθ, με 19.83. Το ρεκόρ διατηρήθηκε μέχρι την 23η Ιουνίου 1996, οπότε το κατέρριψε με τη σειρά του ο Αμερικανός, Μάικλ Τζόνσον, με 19.32 στην Ατλάντα.
Το “βγαίνει από το βιράζ, ο Μενέα” που έλεγε στις θρυλικές περιγραφές του στην ΕΡΤ ο Γιάννης Διακογιάννης έμεινε στην ιστορία και ο Ιταλός σπρίντερ έγινε ένας από τους ήρωες εκείνης της εποχής
Ο Μενέα πήρε τέσσερις φορές μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες, πάντα στα 200 μέτρα, καθώς ήταν καλύτερος στο διακοσάρι λόγω της ικανότητάς του στο βιράζ. Το 1972 ήταν 3ος με 20:30, το 1976 4ος με 20:54, το 1980 στη Μόσχα που έλειπαν και οι Αμερικανοί πήρε το χρυσό μετάλλιο με 20:15, ενώ το 1984 ήταν 7ος με 20:55.
Είχε ένα ανάλαφρο στυλ, έτρεχε σαν αέρας. Καμιά σχέση, δηλαδή, με τους αθλητές που βλέπουμε σήμερα. Το δυνατό του σημείο ήταν το βιράζ. Εκεί έμοιαζε ασυναγώνιστος. Επίσης ήταν πολύ συμπαθής, πολύ προσηνής, μιλούσες εύκολα μαζί του. Δεν είχε ίχνος βεντετισμού και βέβαια σαν Ιταλός ήταν πολύ ωραίος τύπος…
εφυγε απο τη ζωη 21 Μαρτιου του 2013…

[Ανώνυμος]

ένα ‘αραχνιασμένο’ παγκόσμιο ρεκόρ 25 ετών, ανήκει στον (σήμερα 54χρονο) Βρετανό Τζόναθαν Έντουαρντς (που ακολούθησε καριέρα τηλεσχολιαστή)…
Τον Αύγουστο του ’95 στο Παγκόσμιο του Γκέτενμποργκ ο Λονδρέζος άλτης είχε προσγειωθεί στα 18.29μ. Μέσα στον ίδιο αγώνα είχε ‘κατασπαράξει’ τον εαυτό του, καθώς νωρίτερα η μεζούρα είχε καταγράψει 18.16μ, διαγράφοντας -κατά πολύ- το δικό του 17.98μ, 20 ημέρες πριν.

[notaSOL]

Φοβερή ανάμνηση!
Φοβερό άλμα!
Τι να πει κανείς… σε αυτόν τον αγώνα στο πρώτο πρώτο άλμα έκανε 18.16 κι έτσι έγινε ο πρώτος που ξεπέρασε τα 18 μέτρα. Κι αυτό είναι το 2ο άλμα του που πήγε στο 18.29. … είχε κι ένα επόμενο στα 18.00…Νωρίτερα στο άνοιγμα της χρονιάς του 1995,  είχε κάνει  18.43 με ευνοϊκό άνεμο!  Την επόμενη χρονιά όμως στην Ατλάντα έχασε από τον Kenny Harrison! Σταμάτησε το 2003 …Πολύ αργότερα  είχε πει ότι εκείνη τη χρονιά  το 1995, ένιωθε όχι μόνο ανίκητος , αλλά ικανός να πηδήξει όσο κι αν ήθελε…. είχε 10.48 στα 100μ…

[notaSOL]

peter Snell
Ο μοναδικός που έχει πετύχει από το 1920 , το double στα 800/1500 στους Ολυμπιακούς!
Πέθανε μόλις πέρυσι , στις 12 Δεκεμβρίου 2019.
Σαν χθες , 21 Οκτωβρίου  1964 , πετύχαινε τον άθλο του στο Τόκιο. Χθες τον θυμήθηκε η World Athletics.
https://www.worldathletics.org/news/feature/snell-tokyo-rome-elliott-cerutty-lydiard-1964

[notaSOL]

[notaSOL]

[notaSOL]

Κάποτε, ένα νεαρός μαθητής, μόλις 8 χρονών, παγιδεύτηκε σε  ένα ατύχημα πυρκαγιάς στο σχολείο του και τίποτα  δεν προμήνυε ότι  θα ζούσε. ( Σε μια φωτιά που ο μεγαλύτερος του αδερφός , 13 χρονών θα έχανε τη ζωή του). 
Στη μητέρα του είπαν ότι ήταν βέβαιο πως  θα πεθάνει, γιατί η τρομερή φωτιά είχε καταστρέψει το κάτω μισό του σώματός του. Ακόμα κι αν  επιβίωνε, θα έμενε ανάπηρος σε όλη του τη  ζωή.
Αλλά αυτό το  γενναίο αγόρι δεν ήθελε ούτε να  πεθάνει ούτε  να είναι  ανάπηρος. Η αποφασιστικότητά του να περπατήσει ήταν ανίκητη και η επιμονή του τελικά απέδωσε. Άρχισε να περπατά στο σχολείο και  μετά να τρέχει στο σχολείο..  να τρέχει για τη χαρά του τρεξίματος, για τη χαρά ότι μπορούσε. Κι αργότερα στο κολέγιο κατάφερε και μπήκε  στην ομάδα του στίβου.

Τον Φεβρουάριο του 1934, στο περίφημο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης, αυτό το νεαρό αγόρι που  κανείς δεν περίμενε να επιβιώσει, που κανείς   δεν  ήταν σίγουρος ότι θα περπατούσε ξανά, που  κανείς δεν μπορούσε ποτέ να ελπίζει ότι θα  ξανατρέξει – αυτός ο αποφασιστικός νεαρός, ο Dr. Glenn Cunningham, έτρεξε το ταχύτερο μίλι στο κόσμο. 
Έσπασε αυτό το ρεκόρ 3 φορές στον κλειστό στίβο και 1 στο ανοιχτό. Το ρεκόρ του άντεξε 3 χρόνια.
 Θεωρείται από πολλούς ο καλύτερος αμερικάνος miler όλων των εποχών.
Το μίλι που γίνετai  στα  Kansas Relays  ονομάζεται προς τιμήν του.
Το 1974 εισήχθη στο  National Track and Field Hall of Fame.

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις