[Sotiris Diamantopoulos]

🙂
Κάτι άλλο που έχω διαβάσει σε έρευνα, αλλά δεν θυμάμαι τον τίτλο του paper για να παραπέμψω, είναι το εξής: Πήραν ασθενείς με το ίδιο πρόβλημα (νομίζω πως ήταν τρεξιματικό) και τους έκαναν την ίδια θεραπέια. Στους μισούς όμως δημιούργησαν την εντύπωση ότι η θεραπεία που θα ακολουθήσουν είναι πολύ πιθανόν να λειτουργήσει θετικά, ενώ στους άλλους μισούς δημιούργησαν την εντύπωση ότι έχει μικρές πιθανότητες επιτυχίας. Διαπίστωσαν (με στατιστικά σημαντικό τρόπο, δηλαδή ήταν πολύ λίγο πιθανόν να έπαιζε η τύχη κάποιο ρόλο) ότι οι ασθενείς που είχαν πειστεί για την αποτελεσματικότητα της θεραπέιας είχαν περισσότερες πιθανότητες να θεραπευτούν σε σχέση με τους άλλους.
Άρα, αν έχουν βάση αυτά τα αποτελέσματα, θα πρότεινα στον οποιονδήποτε κάνει μια θεραπεία, να έχει πείσει τον εαυτό του για την καταλληλότητα της. Εγώ βάζω στην εξίσωση και τον εκάστοτε γιατρό. Αν ακούσω κάτι ή δω κάτι που ξέρω ότι είναι λάθος, χάνω την εμπιστοσύνη μου σ’ αυτόν, οπότε και στη θεραπεία, ή στη διάγνωση που θα μου κάνει. Ξεφεύγουμε όμως, κάποια στιγμή θα ανοίξω ένα σχετικό θέμα στο φόρουμ, ψιλοφιλοσοφικής φύσης 🙂

[Echetlos]

Πολύ σωστά.
Είναι πλέον πολλές οι έρευνες που έχουν δείξει την σημασία της εμπιστοσύνης του ασθενούς στο πρωτόκολλο που ακολουθεί.

[Vlod]

Το θέμα της εμπιστοσύνης στον ειδικό είναι κάτι που ερευνάται χρόνια και υπάρχουν αρκετές ενδείξεις για την ανάλογη σχέση τους, χωρίς να είναι κάτι αποδείξιμο και επαληθεύσιμο κάθε φορα. Και αυτό γιατί μεσολάβούν και άλλες μεταβλητές που δεν γνωρίζουμε πως επενεργούν στο τελικό αποτέλεσμα κάθε φορά. Όπως ο Σωτήρης ανέφερε για την πίστη στην θεραπεία που μπορεί να σχετίζεται με την πίστη στον ειδικό η και όχι. “Πιστέυω τον γιατρό μου αλλά δεν πολυπιστέυω αυτό το καινούργιο που μου προτείνει” για παράδειγμα.Επίσης οι θετικές οι αρνητικές προσδοκίες του ασθενή σχετικά με την έκβαση ασχέτως πίστης στην θεραπεία ή τον ειδικό που την εφαρμόζει. Αυτές χρωματίζονται από την προσωπικότητα, τις προηγούμενες εμπειρίες και τηνγενικότερη στάση ζωής του ατόμου.Ολα αυτά πιθανά ενεργοποιούν συνδυαστικά και το placebo η nocebo effect με ανάλογα αποτελέσματα. Γενικότερα δική μου πίστη είναι πως η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του ειδικού επανατροφοδοτεί την εμπιστοσύνη στην θεραπέια και ενισχύει τις πεποιθήσεις για θετική έκβαση, με μια σχέση συνεχούς αλλήλεπίδρασεις και επαναξιολόγησης.
Μια μεταανάλυση σχετική
The influence of the patient-clinician relationship on healthcare outcomes: a systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials.

[tol ga]

Εγώ παιδιά θα αναφερθώ ότι ταλαιπωρούμαι 1 χρόνο.. Τελικά λένε οι 5 γιατροί ότι μάλλον εχω πελματιαια αφού φαίνεται οίδημα στη μαγνητική…λέμε για πονεμένη ιστορια.

[georun]

καλησπερα σας!παθων κ εγω ,να σας πω την αποψη μου.νομιζω στην περιπτωση μου (ρωτωντας κ αλλους δρομεις),επαιξε ρολο η ψηλη καμαρα.θελει υποστηριξη στην καμαρα στην φαση της αντιμετωπισης του πονου!διαβαζωντας με τον καιρο διαφορα αρθρα η υψηλη καμαρα ευθυνεται για μια σειρα τραυματισμων (μεταταρσαλγια -πελματιαια κλπ).για ριξτε μια ματια στο ακολουθο βιντεο.

χωρις να ειμαι δογματικος παντα!!
οπως καταλαβενεται αν εχεις κοντη πελματιαια κ υψηλη καμαρα νομιζω οτι σταδιακα ισως βγει θεμα!!

[Echetlos]

Μέχρι πρότινος μας έλεγαν ότι “προβληματικοί” είναι όσοι έχουν χαμηλή ή καθόλου καμάρα.

[georun]

προβληματικοι ειμαστε ολοι που αναλογα με την ηλικια μας και τα κιλα μας τρεχουμε αποστασεις!!χαχαχα!!καλημερα νικολα!!!

[Echetlos]

Χαχαχα… αυτό ξαναπές το!
Καλή εβδομάδα, Γιώργη!

[Echetlos]

@johndoul Καλύτερα γράφε σε αυτό το νήμα, Γιάννη.

[JOHNDOUL]

Ξεκίνησε πριν από τον Κλασικό. Ενοχλούσε το πρωί, ενώ όταν έτρεχα σταματούσε. Πριν από δύο μήνες σε μια διαλειμματική πόνεσε τόσο που όχι μόνο δεν μπορούσα να τρέξω, αλλά δυσκολευόμουν και στο περπάτημα. Ξεκίνησα φυσιοθεραπείες, σταμάτησα το τρέξιμο. Μετά από 2 μήνες ξεκίνησα να τρέχω δειλά-δειλά. Κάνω σχετικές ασκήσεις, μπαλάκι, πάγο… Ο πόνος έχει μειωθεί χωρίς ωστόσο να μπορείς να ξεκινήσεις κάποιο πρόγραμμα. Ήθελα να μοιραστώ την εμπειρία μου μαζί σας και να ακούσω τη γνώμη σας.

[Roberto4Carlos]

Πλέον είμαι και εγώ ένα από τα θύματα Πελματιαίας (και στα δύο πόδια). Δεν κρύβω ότι ψυχολογικά με έριξε αρκετά το ότι πρέπει για ένα διάστημα να ζω και να τρέχω με τους όποιους πόνους υπάρχουν, ενώ δεν μου είναι και ότι πιο εύκολο να είμαι συνεπής σε θέματα διατάσεων, ασκήσεων, πάγου κτλ κτλ. Ελπίζω να μπορέσω να βγάλω τις προπονήσεις μου, που έτσι και αλλιώς ούτε πολλές είναι ούτε και χιλιόμετρα πολλά έχουν.
Επίσης μου χάλασαν και όλο τον προγραμματισμό με τα παπούτσια που είχα κατά νου και αναγκαστικά οδηγούμε σε αγορά 2 ζευγαριών εκ των οποίων το ένα είναι το Launch και το άλλο θα είναι ή το pegasus ή κάτι πάλι σε Brooks.

[vasilis lar]

Αλήθεια έτσι από περιέργεια ποιος δίνει οδηγίες και άδεια για τρέξιμο, προγράμματα κτλ. όταν συνυπάρχει πελματιαία απονευρωσίτιδα;…..ελπίζω να σας είπε και τι γίνεται σε περίπτωση που από την συνεχή ενόχληση και επιβάρυνση της περιοχής προκύψει ρήξη η ακόμα και μερική ρήξη της πελματιαίας.

[JOHNDOUL]

Τελικά, υπάρχει κατάλληλο παπούτσι για την πελματιαία, κατά περίπτωση ή χρήση πάτων; Επίσης, κανείς δεν είπε τίποτα για ρήξη ή κάτι τέτοιο, τουλάχιστον σε μένα.

[Echetlos]

@johndoul Όχι, Γιάννη. Δεν έχει να κάνει με μαλακό ή σκληρό παπούτσι.
Κι όποιος σου πει ότι ισχύει το ένα ή το άλλο, απλά έτυχε να τρέχει με το τάδε ή το δείνα μοντέλο όταν η ΠΑ άρχισε να υποχωρεί.

[Dimitris Bakolias]

Επειδή και εμένα μου εμφανίστηκε το πρόβλημα αυτό θα ζητήσω τη γνώμη ενός πελματολόγου ,ενα πελματογράφιμα,ίσως να χρειάζεται κάποιος ειδικός πάτος για καλύτερή υποστήριξή(Έχω μεγάλη καμάρα) Σε κάθε περίπτωση θέλει πελματολόγο…. Από παπούτσι θα πάω σε κάτι πολύ απορροφητικό για τα μεγάλα κομμάτια

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις