[Roberto4Carlos]

Μειώνοντας κανείς (σταδιακά πάντα) το drop των παπουτσιών που αγοράζει, το πάτημα του πέλματος αλλάζει από μόνο του;
Εννοώ ότι αυτός που πατάει με τη φτέρνα στα 12mm θα συνεχίσει να πατάει με φτέρνα(γιατί έτσι έμαθε και συνήθισε) και στα 4mm ή το πόδι θα προσαρμοστεί από μόνο του ώστε να πατάει με το μέσο και προς μπροστά ;
Μήπως χρειάζεται ταυτόχρονα να γίνονται και κάποιες ασκήσεις ή κάποιες συγκεκριμένες προπονήσεις που να προωθούν το πάτημα στο μέσο του πέλματος ή όλα θα έρθουν φυσικά για λόγους προσαρμογής?

[Sotiris Diamantopoulos]

Πολύ ενδιαφέρον το ερώτημα και θα ήθελα να δω τι έχουν να πουν οι εμπειρότεροι.

Μία υπόθεση που μπορώ να κάνω είναι ότι για την ίδια ακριβώς γωνία που έχει το πέλμα σου με το έδαφος πριν ακριβώς προσγειωθεί, ένα παπούτσι με ψηλή φτέρνα θα αγγίξει νωρίτερα το έδαφος σε σχέση με ένα άλλο με χαμηλότερο drop. Η υπόθεση αυτή όμως δεν λαμβάνει υπόψη το ενδεχόμενο να αλλάζει ο τρόπος που τρέχει κανείς ανάλογα με το παπούτσι που φοράει, κάτι που σε μένα μάλλον ισχύει.

Προσωπικά, έχοντας περάσει ήδη σε midfoot strike, εκτιμώ ότι ένα παπούτσι με χαμηλότερο drop από τα 8-10mm που έχω θα επιτρέψει τη φτέρνα να φτάσει πιο κοντά στο έδαφος καθώς προσγειώνεται κι αυτή μετά την πρώτη επαφή. Αυτό σε πρώτη φάση λογικά θα προκαλέσει μεγαλύτερη έκταση του αχίλλειου τένοντα που μάλλον θα προσαρμοστεί με τον καιρό. Δεν έχω ιδέα, ωστόσο, αν θα έχω κάποιο benefit εν τέλει, είτε πχ αυξάνοντας τη δρομική μου οικονομία ή με κάποιο άλλο τρόπο.

[Vassilis K]

Από προσωπική πείρα, το πέρασμα από τα 10mm στα 4mm ήταν επώδυνο. Εξαιρετικά επώδυνο. Σταματούσα το τρέξιμο μετά από 2-3χμ, απλά γιατί οι γάμπες μου έπαψαν να λειτουργούν. Πέτρωναν, σκλήραιναν, πονούσαν. Τελικά, τα παπούτσα τα χάρισα.
Αν το επιχειρούσα πάλι, θα το έκανα πολύ πιο σταδιακά, 2mm τη φορά.

[Nikos Pilikas]

Αν κάποιος θέλει να μεταβεί στο midfoot, το χαμηλό drop σαφώς και βοηθάει.
Αν κάποιος πατάει midfoot φυσικά (χωρίς να το προσπαθεί, εννοώ), είτε με 0mm είτε με 12mm, το ίδιο θα προσγειώνεται.
Αν κάποιος πατάει φτέρνα φυσικά (χωρίς να προσπαθεί να το αποφύγει), είτε με 0mm είτε με 12mm, το ίδιο θα προσγειώνεται.
Στην περίπτωση του δευτέρου, ακόμη και αν το μεγάλο offset “μπλέκεται” στο gait του κι η φτέρνα γλείφει τελικά, το σημείο που φορτίζει περισσότερο, θα είναι πιο μπροστά και πάλι.

[RiffRaff]

Καλησπέρα!

Το συγκεκριμένο ζήτημα είχα να το αντιμετωπίσω και εγώ τον Απρίλιο του 2017, όταν και πέρασα από ένα μοντέλο της Nike με 10 χιλιοστά drop στο Torin της Altra (zero drop) και στο Challenger 3 της Hoka (4 mm drop – btw, το καλύτερο παπούτσι που έχω φορέσει ποτέ με βάση τα δικά μου δεδομένα). Η αλήθεια είναι πως το transition, αν και το Torin στην αρχή μου φαινόταν κάπως περίεργο, δεν ήταν τόσο βίαιο, γιατί μέχρι και τον Αύγουστο τα φορούσα και τα τρία, ανάλογα και με το είδος της προπόνησης.

Στην ήπια μετάβαση, όμως, με βοήθησε το γεγονός ότι ακόμη και με τα 10 χιλιοστά είχα μάθει να πατάω περισσότερο με το μπροστινό μέρος του πέλματος, καθώς και το να κάνω πολλά μικρά βήματα (cadence 180-200). Τι θέλω να πω με αυτό, ίσως θα ήταν προτιμότερο κανείς να αλλάξει/βελτιώσει/τροποποιήσει την τεχνική του πριν το πέρασμα σε χαμηλότερο drop, πόσω μάλλον σε zero.

[Nikos Pilikas]

@unforgiven Δεν υπάρχει λόγος να επιμένεις σε κάτι που δεν σου ταιριάζει τελικά, Βασίλη.
Το δοκίμασες, το σώμα σου προτιμούσε κάτι διαφορετικό, γεια σας!
Υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα σχετικά με το form για να δουλέψεις και να επιμείνεις, πολύ πιο σημαντικά (όχι εσύ συγκεκριμένα, όλοι μας γενικώς).

Η άποψή μου.

[Vassilis K]

Νίκο, όλα τα είχε η Μαριορή, το χαμηλό drop τη μάρανε, λένε στο χωριό μου για κάτι τύπους σαν και εμένα!
Το σώμα μου μου το έχει πει καθαρά: Θέλει καναπέ, Netflix και γύρους με πίτα. Όχι στο στάδιο. Αλλά ποιος το ακούει;

[Roberto4Carlos]

Οπότε η αλλαγή σε χαμηλότερο drop, θα πρέπει ή μάλλον ενδείκνυται κυρίως για αυτούς που ήδη έχουν ένα πάτημα προς το μέσο του πέλματος? Αυτοί είναι που θα μπορέσουν να εκμεταλλευτούν τα οφέλη του χαμηλότερου drop;
Επίσης, πρέπει το χαμηλότερο drop να συνοδεύεται και με μικρότερα ύψη σόλας προκειμένου να κερδίσεις ένα πιο φυσικού midfoot πάτημα;

Εννοείται Βασίλη ότι από τα 10mm στα 4mm η αλλαγή είναι μεγάλη, οπότε κακώς εξαρχής που το προσπάθησες. Στο τρέξιμο όλα πρέπει να γίνονται σταδιακά για να υπάρχει πάντα χρόνος ομαλής προσαρμογής σε νέα δεδομένα.

[Nikos Pilikas]

@roberto4carlos Μανώλη, το χαμηλότερο drop ενδείκνυται για όποιον του αρέσει (και του ταιριάζει φυσικά) το… χαμηλότερο drop.
Δεν υπάρχουν νόρμες και “πρέπει”.

Τα ύψη της σόλας δεν παίζουν κανένα ρόλο σε αυτό, παρά μόνο στο cushioning.

[Yiannis]

Χωρίς να έχω μελετήσει λεπτομερώς την μετάβαση που χρειάστηκε να κάνει το κορμί μου από 10mm σε 5-6mm, έχω να πω πως απ τη στιγμή που φόρεσα zante(6mm) και hoka clayton k speedgoat 2 (5mm), κάθε προπόνηση με τα boston και τα 1400V4, είναι πλέον μη ευχάριστες για εμένα. Νιώθω σα να έχω ένα τακούνι κ πλέον σίγουρα δεν είναι αυτοϋποβολή. Σημειώνω, ότι με βάση την φθορά της σόλας σε όλα τα παπούτσια πατάω midfoot, αν αυτό λέει κάτι, μιλώντας για ρυθμούς 5-5¨30, αρκετά αργούς δλδ. Οπότε αν και δηλώνω αιώνια ερωτευμένος με τα boston μου, αν δε βγουν σε 6 drop, never again.

[Ανώνυμος]

με σοβαρους τραυματισμους σε αχιλλειο- πελματιαια τρεχω πλεον μονο με clifton ,εδω κ παρα πολυ καιρο …τα ποδια μου με ευγνωμονουν

[dimitrissss]

Ωχ τι μας περιμένει 🙁

[Sotiris Diamantopoulos]

Σε σχέση με το άλλο σκέλος του @roberto4carlos, που μάλλον είναι το πώς μεταβαίνουμε σε ένα midfoot strike (και όχι ποια τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του low drop – πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση κι αυτή), θα έλεγα ότι προσωπικά και πάλι δεν νομίζω ότι το κυνήγησα κάπως. Υποθέτω όμως ότι ήρθε αβίαστα (με τα ίδια κλασικά παπούτσια των 10mm) με τις προπονήσεις.

Συγκρίνοντας τον τρόπο που τρέχω σε σχέση με φίλου μου heel striker, μία διαφορά που διαπιστώνω είναι στην έκταση του γονάτου τη στιγμή του toe off του άλλου ποδιού. Πιο συγκεκριμένα, εγώ ανεβάζω το γόνατο σχετικά ψηλά και όπως το κατεβάζω επέρχεται το midfoot strike (https://www.flickr.com/gp/58652662@N04/go6z40). Για την ακρίβεια, δεν ξέρω αν θα μου ήταν εύκολο με αυτή την κλίση στο γόνατο, να πατήσω στη συνέχεια με τη φτέρνα. Ο φίλος, ωστόσο, ανεβάζει το γόνατό του πολύ λιγότερο (μεγάλη γωνία ανάμεσα στα οστά του μηρού και της κνήμης) κι έτσι το τελευταίο κατεβαίνει για πολύ λιγότερο χρόνο κατά την προσγείωση (https://www.flickr.com/gp/58652662@N04/8FT41H). Αυτό βέβαια μπορεί να είναι απλώς μια συσχέτιση και να μην υπάρχει κάποια αιτιατή σχέση ανάμεσα στα δύο αυτά χαρακτηριστικά (μπορεί να υπάρχει δηλαδή κάποιος άλλος παράγοντας-χαρακτηριστικό στο τρέξιμό μου, που να επηρεάζει τόσο την έκταση του γονάτου όσο και τον τρόπο προσγείωσης).

[Nikos Pilikas]

Καλά τα λέει ο Σωτήρης, η αλήθεια είναι πως στις περισσότερες περιπτώσεις, το σωστό form οδηγεί και σε (πιο) midfoot strike.
Αν λοιπόν το γόνατο βγει μπροστά/ψηλά και (συνεπώς) το πόδι είναι λυγισμένο, δύσκολα το πέλμα θα προσγειωθεί με την φτέρνα. Το πολύ πολύ να γλείψει κατά την επαφή με το έδαφος.
Σαφώς και υπάρχουν δρομείς που αποτελούν εξαίρεση σε αυτό αλλά μετά έχει να κάνει με την μεγάλη ραχιαία κάμψη του πέλματος. Όπως είπα και παραπάνω όμως, ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, μπορεί η φτέρνα να ακουμπάει πρώτη αλλά το μεγάλο φορτίο πέφτει πιο μπροστά.

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις