Θεωρώ πως όλοι συμφωνούμε ότι το να προσφέρεις σε έναν συνάνθρωπο δίνοντας αίμα, είναι πολύ σημαντικότερο από το όποιο σπορ ή χόμπυ μας. Δε νομίζω ότι μπαίνουν καν στην ζυγαριά αυτά τα δύο.
Εν τούτοις, αν κάποια στιγμή χρειαστεί να δούμε το όλο ζήτημα λίγο πιο “εγωιστικά”, ευρισκόμενοι για παράδειγμα σε προετοιμασία για έναν αγώνα – στόχο, καλό θα ήταν να γνωρίζουμε ποιες είναι οι συνέπειες της αιμοδοσίας σε σχέση με την απόδοσή μας.
Όγκος αίματος
Αν και χρειάζονται μόλις 24 ώρες για να αναπληρώσει ο οργανισμός τον όγκο του αίματος που δώσατε, για να παραχθεί ξανά η αιμοσφαιρίνη απαιτείται αρκετά μεγαλύτερο διάστημα. Καθώς η αιμοσφαιρίνη είναι η πρωτείνη που δεσμεύει και μεταφέρει το οξυγόνο που χρησιμοποιούμε, ο αντίκτυπος στην αερόβια ικανότητά μας είναι δεδομένος για τουλάχιστον 2 εβδομάδες.
Επίπεδα σιδήρου
Αν και είναι πιο σημαντικό για τις γυναίκες δρομείς, λόγω της εμμήνου ρύσης, οι άνδρες επηρεάζονται επίσης. Οι συχνές αιμοδοσίες μπορούν να προκαλέσουν περιπτώσεις αναιμίας. Οι δρομείς έχουν περισσότερες πιθανότητες για κάτι τέτοιο, τόσο λόγω της μεγάλης εφίδρωσης όσο και της επαναλαμβανόμενης καταπόνησης, η οποία μπορεί να προκαλέσει αιμόλυση των ερυθρών αιμοσφαιρίων και γαστρεντερική αιμορραγία.
Αθλητική απόδοση
Όπως είπαμε και παραπάνω, όταν δίνουμε αίμα το οξυγόνο που μεταφέρεται στους μύες μείωνεται και μαζί του και η αθλητική μας απόδοση.
Το 2014 έγινε μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, με σκοπό να διαπιστωθεί πόσο διάστημα απαιτείται, ώστε ένας δρομέας να επανέλθει στο ίδιο επίπεδο απόδοσης που βρισκόταν πριν την αιμοδοσία.
19 άρρενες δρομείς, οι οποίοι διαπιστωμένα δεν έπασχαν από αναιμία, έκαναν ένα τεστ 3 χιλιομέτρων και μετά έδωσαν αίμα. Κατόπιν, έκαναν το ίδιο τεστ, 3, 7, 14 και 28 ημέρες από την αρχική αιμοδοσία. Κάθε φορά που έτρεχαν οι αθλητές, μετριόταν η αιμοσφαιρίνη τους.
Την 14η ημέρα, η απόδοση των δρομέων ήταν ίδια με αυτήν πριν την αμοδοσία, τα επίπεδα της αιμοσφαιρίνης όμως παρέμεναν χαμηλότερα κατά 5.9% από τα αρχικά.Την 28η ημέρα βελτιώθηκαν ακόμη περισσότερο αλλά και πάλι δεν είχαν φτάσει το αρχικό μέγιστο. Αυτό δείχνει ότι, ναι μεν μπορεί κάποιος να αγωνιστεί 2 εβδομάδες αφού δώσει αίμα, η σωματική του όμως κατάσταση δεν θα είναι η βέλτιστη.
Τα παραπάνω δείχνουν ξεκάθαρα ότι η αιμοδοσία έχει αντίκτυπο στην αθλητική μας απόδοση.
Η καλύτερη περίοδος για να δώσουμε αίμα είναι όταν δεν βρισκόμαστε στην προετοιμασία για έναν αγώνα ή έστω μετά από αυτόν, αφού όμως δώσουμε ένα σχετικό διάστημα στον οργανισμό να ανακάμψει.
Επίσης, με δεδομένο ότι το τρέξιμο και η αιμοδοσία μπορούν να οδηγήσουν σε αναιμία, καλό θα ήταν να καταναλώνετε τροφές πλούσιες σε σίδηρο, όπως πράσινα λαχανικά, κόκκινο κρέας και θαλασσινά. Αν τα επίπεδά του σιδήρου παραμένουν χαμηλά, δείτε και την περίπτωση λήψης συμπληρωμάτων, πάντα κατόπιν οδηγίας του γιατρού σας.
Πηγή:
Ziegler, A. K., Grand, J., Stangerup, I., Nielsen, H. J., Dela, F., Magnussen, K. and Helge, J. W. (2015), Time course for the recovery of physical performance, blood hemoglobin, and ferritin content after blood donation. Transfusion, 55: 898–905. doi: 10.1111/trf.12926
prof
Το ίδιο ισχύει και όταν δίνεις αιμοπετάλια;
Roberto4Carlos
…και είχα αυτή την απορία σχετικά με την αιμοδοσία, και το άρθρο ήρθε στη κατάλληλη ώρα
tazi
Θα σας πω την.αμαρτια μου, χρειαστηκε σημερα το πρωι ευσπεσμενα να δωσω αιμα, μετα βεβαια πηγα για το δωδεκαρι που ειχα, στο μυαλο μου, βασικα 20 λεπτα μετα ετρεχα. Ηθελα να κανω γρηγορο αλλα ειπα να μη.το παραξηλωσω, ομολογω οτι δεν ενιωσα καποια ουσιαστικη διαφορα. Γενικα τετοια περιοδο φροντιζω παντα να δινω, οπως και μετα το Νοεμβρη. Δυο φορες το χρονο. Οπως μου εχουν.πει, κανω επισης και καλο στο σωμα μου γιατι με αυτο το τροπο αναγεννουνται τα ερυθρα, ειναι δηλαδη πιο νεα σε ηλικια…. Δε ξερω βεβαια αν αυτο ευσταθει, παντως μεχρι στιγμης δε νιωθω να με επηρεαζει και πολυ. Βεβαια αποφευγω τις εντασεις για καμια ρβδομαδα μετα.
dimitrissss
Θυμάμαι ότι σε μια εθελοντική αιμοδοσία γιατρός μας είχε πει ότι για να αναπληρωθεί το χαμένο σε ποσότητα χρειάζονται λίγες βδομάδες αλλά σε ποιότητα μπορεί και 5-6 μήνες.