Θα το έχετε πολλές φορές ακούσει από ειδικούς και “ειδικούς”, ότι με το τρέξιμο θα καταστρέψετε τα γόνατά σας.
Σε κάποιους μάλιστα, φαίνεται και αυτονόητο. Κάθε βήμα, κάθε χτύπημα στο έδαφος στέλνει τον κραδασμό στα γόνατα, καταστρέφοντας τον χόνδρο και αναπόφευκτα οδηγεί σε αρθρίτιδα. Εν τούτοις, οι επιστημονικές ενδείξεις μάλλον στο αντίθετο συμπέρασμα οδηγούν.
Το 2013 δημοσιεύτηκε μία μελέτη από τον Paul Williams του Berkeley των ΗΠΑ, όπου σε σύνολο δείγματος 75.000 δρομέων και 15.000 περιπατητών, βρέθηκε ότι οι πρώτοι είχαν σημαντικά λιγότερες πιθανότητες να προσβληθούν από οστεοαρθρίτιδα απ’ όσες οι δεύτεροι.
Ο Williams κατέληξε ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός πως με το τρέξιμο ο Δείκτης Μάζας Σώματος μειώνεται περισσότερο απ’ όσο με το περπάτημα, καθώς το σωματικό βάρος αποτελεί πρωταρχικό παράγοντα στην πρόληψη τις αρθρίτιδας στα γόνατα. Η έρευνα έδειξε μάλιστα, ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο εβδομαδιαίος χιλιομετρικός όγκος, τόσο περισσότερο μειώνεται ο κίνδυνος. Αυτό, επίσης συσχετίζεται με το βάρος: η παχυσαρκία είναι η συχνότερη αιτία για την οστεοαρθρίτιδα των γονάτων.
Ο Williams καταλήγει στο ότι “δεν υπάρχει καμμία ένδειξη ότι το τρέξιμο αυξάνει τον κίνδυνο για οστεοαρθρίτιδα, συμπεριλαμβανομένης και της συμμετοχής σε μαραθωνίους”.
Εν τούτοις, αν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό ή ευαισθησία στην συγκεκριμένη πάθηση, αυτό δεν σημαίνει ότι το να αρχίσετε το τρέξιμο είναι απαραίτητα καλή ιδέα. Όπως αναφέρει και μια έρευνα που δημοσιεύτηκε πέρυσι στο British Journal of Sports Medicine, “υπάρχουν πολύ λίγες ενδείξεις για να συσχετίσουμε πιθανά οφέλη από το τρέξιμο σε περιπτώσεις ατόμων με διεγνωσμένη οστεοαρθρίτιδα ή πόνο στην άρθρωση”.
Αυτό που τελικά μένει ως συμπέρασμα από την συγκεκριμένη, ιδιαίτερα μεγάλη μάλιστα, έρευνα, είναι ότι για ανθρώπους με καλή υγεία γενικότερα, τα οφέλη από το τρέξιμο είναι περισσότερα από τους όποιους ενδεχόμενους κινδύνους για τα γόνατα. Οι οποίοι είναι και λίγοι, όπως φαίνεται.
Elda
Mα με τον πονο μου παιζεις? 😀
dimitrissss
Εγώ την είχα από πριν 😛
Nikos Pilikas
@Elda Γιατί, οστεοαρθρίτιδα είχες εσύ;
Elda
H ακτινολογος που μου εκανε τον υπερηχο την ωρα που τον εκανε μου ειπε οτι ειχα 2 κυστες baker στο γονατο, υγρο και αρθριτιδα. Στη διαγνωση εγραψε μονο για τις κυστες και το υγρο. Στην ακτινογραφια που εκανα η διαγνωση ηταν “ηπια στενωση του μεσαρθριου διαστηματος του αριστερου γονατος” η οποια επισης ειναι διαγνωση οστεοαρθριτιδας. Μαγνητικη δεν εκανα.
Διαβαζοντας μετα στο ιντερνετ διαπιστωσα οτι η κυστη baker ειναι απλα συμπτωμα αλλης παθησης (ρευματοειδους αρθριτιδας, οστεοαρθριτιδας ή ρηξης μηνισκου) την οποια παθηση και πρεπει να θεραπευσει κανεις και οχι απλα το συμπτωμα. Γι αυτο κι εγω εστιασα στον κουρκουμα που θεωρειται κορυφαιο αντιφλεγμονωδες για την οστεοαρθριτιδα καθως και σε ασκησεις αποκαταστασης σε πασχοντες απο οστεοαρθριτιδα. Ο ορθοπαιδικος εκτος απο φυσικοθεραπεια που εγω του ειπα να μου γραψει και που εκανα 10 συνεδρειες δε μου ειπε να κανω κατι αλλο. Ειχα σκοπο να απευθυνθω και αλλου, αλλα τελικα απο τη στιγμη που οσα εκανα μονη μου δουλεψαν, δε χρειαστηκε.
Στη δικη μου περιπτωση θεωρω οτι το μεγαλο μου λαθος ηταν οτι δεν εκανα καθολου ενδυναμωση. Ξεκινησα στα 43 μου απο το πουθενα χωρις να εχω φροντισει να προετοιμασω το σωμα μου να κοπανιεμαι ΜΟΝΟ στην ασφαλτο, λογικο ηταν καποια στιγμη να βγαλω τραυματισμο (και πολυ αργησε μετα απο 5+ χρονια και γυρω στα 12000 χλμ).
Μηπως πρεπει να χασω βαρος? 😛
Nikos Pilikas
@Elda Όντως, η στένωση είναι ουσιαστικά αρθρίτιδα…
Σχεδόν κανείς δεν κάνει ενδυνάμωση, ακόμη και δρομείς έμπειροι. Πόσω μάλλον αυτός που μόλις ξεκινάει.