Δραστηριότητα

Ωραίο άρθρο!!!

Ευχαριστώ για την θετική ανατροφοδότηση!

Πέρα από την υιοθέτηση εκ μέρους μου της έκφρασης “ηδονότροπη συμπεριφορά” θα πω ότι είναι ένα υπέροχο άρθρο και ότι, κατά τη γνώμη μου, τα οφέλη του τρεξίματος για την ψυχική υγεία είναι πολύ περισσότερα απ’ ότι για τη σωματική. Μικρές ενστάσεις για την αυτοπειθαρχία (αν πράγματι δεν είναι εξωτερική επιβολή) θα συζητηθούν με τσιπουράκι και vegan μεζέδες!

“…και vegan μεζέδες”
Τις σόδες μην ξεχάσετε στο τέλος…

Γιάννη, @ioannis_vlontakis μπορεί το τρέξιμο να συνδέεται με την καλή ψυχική μας υγεία, αλλά συνδέεται επίσης και με την κακή ψυχική υγεία των δίπλα μας, που γκρινιάζουν γιατί σπαταλάμε τόσες ώρες στο τρέξιμο, γιατί τρέχουμε τόσο πολύ και θα κουραστούμε και θα αρρωστήσουμε, γιατί χάσαμε τόσα κιλά και μοιάζουμε σαν καχεκτικά παιδιά κτλ κτλ.
Τελικά κάποια πράγματα δεν χωνεύονται ούτε με σόδες φίλε Νίκο @echetlos .

Προσωπική εμπειρία: Ένα καλοκαίρι, πριν 4 χρόνια, με τα πολλά προβλήματα ήμουν στα πρόθυρα της κατάθλιψης (με ιατρική διάγνωση, όχι απλά “ένιωθα στεναχωρημένος”). Αποφάσισα να σηκωθώ από τον καναπέ στον οποίο καθόμουν τα 25 τελευταία χρόνια, να πάρω τα 108 κιλά μου και να αρχίσω να τρέχω.
Ξέφυγα από τον εφιάλτη της κατάθλιψης προ των πυλών και δεν σταμάτησα να τρέχω. Οι επιδόσεις μου είναι υπό του μηδενός, αλλά 3-4 φορές την εβδομάδα κερδίζω τον χοντρό τεμπέλη που κρύβω μέσα μου και αυτό από μόνο του με γεμίζει ευχαρίστηση. Και δεν το αλλάζω με τίποτα.
@ioannis_vlontakis, εξαιρετικό άρθρο που προσυπογράφω, όπως κατάλαβες, και με τα δύο χέρια.

@rigelian χαίρομαι που σου άρεσε το αρθράκι.Η αυτοπειθαρχία απο την άλλη έχει τον εαυτό σαν συνθετικό. Οπότε πάντα είναι υποκειμενικό τι θεωρείται πειθαρχία στον καθένα και ποια τα όριά του. Για παράδειγμα ο @echetlos θεωρεί τα βίγκαν μεζεδάκια αυτοτιμωρία…
@roberto4carlos ρίξε μια ματιά ΞΑΝΑ σε αυτό το άρθρο
..ίσως βοηθήσει…αλλιώς παστίλιες για τον πόνο των άλλων…

@unforgiven ευχαριστώ πολύ, τόσο για την επιβράβευση του άρθρου μου, όσο και για το μόιρασμα της προσωπικής εμπειρίας. Η καταθλιψη είναι μια τεράστια διαγνωστική ομπρέλα με δεκάδες υποκατηγορίες και στην τελική ένα κοινό παρονομαστή, τον άνθρωπο. Στατιστικά σε μετααναλύσεις το 80 % των ανθρώπων θα παρουσιάσουν ένα επεισόδιο κατάθλιψης. Η κλινική διάγνωση από την άλλη πάντα έχει να κάνει με αυτόν που δίνει την διάγνωση και αυτόν που την “φέρει”…και πόσο βαρέως την φέρει…Η ετικετοποίηση της ψυχικής υγείας είναι ένα μεγάλο θέμα και μια δευτερογενής
“θυματοποίηση” του ανθρώπου που έχει την δυσκολία εκείνη την περίοδο.
Επανέρχομαι μετά την παράκαμψη μου..στην εμπειρία που κατέθεσες. Όντως άπειρες οι έρευνες για τα ωφέλη της σωματικής άσκησης στο συναίσθημα ακόμα και σε μέιζονα βαρειά καταθλιπτικά επεισόδια.Παραγωγή ενδορφινών , χτίσιμο κινήτρου, κοινωνική συνανατροφή, στοχοθεσία μπλα, μπλα, μπλα. Ένα γκουγκλαρισμα και άπειρες πηγές. Από την άλλη δεν σημαίνει πως κάποιος με κατάθλιψη επίμονη και σοβαρή θα πάει για τρέξιμο ένα μήνα και αυτό ήταν. Η επάνοδος είναι επίπονη και η πρόληψη της υποτροπής ακόμα πιό σημαντική. Για όλους μας κάθε μέρα είναι ένα επίμοχθο έργο σαν τα LRs και τις διαλλειματικές..Αν δεν έχεις διαβάσει αυτό το άρθρο ρίχτου μια ματιά.
Καλούς δρόμους