Προσωπικά έχω τύψεις που σαν μαραθωνοδρόμος 2 χρόνια τώρα τερμάτισα τον ήμι και φύγαμε για την πλατεία για καφέ και έπειτα για φαγητό.Έπρεπε να ήμασταν εκεί όταν τερμάτιζαν οι δρομείς του μαραθωνίου ,ήταν χρέος μας για την προσπάθεια τους.
Είχα την τύχη να επιλέξω να πάω προπονητικά γιατί διαφορετικά μπορεί να έφτανα στην εγκατάλειψη,κούραση ,αυπνία,και ακραίες συνθήκες δεν ήταν ότι καλύτερο για αγωνιστικό ήμι.
Τα νερά του χρόνου πρέπει να είναι στην αριστερή πλευρά του δρόμου γιατί δεν ξέραμε από που να πάρουμε.Για ήμι ωραία εμπειρία το πήγαινε έλα χαζέυοντας τους πρώτους,μόνο στο τέλος σε ρίχνει την ψυχολογία.
Πρώτα ο θεός με αφορμή τον αγώνα πάλι στον τόπο του εγκλήματος (καφέδες,πιτσες, μπύρες)
.
