Καλημερα παιδια, καλη ψηφο!
Μετα από πολύ καιρο που δεν εχω εμφανιστεί στο σαιτ σκεφτηκα να σας μεταφερω τα νεα μου. Ο λογος βασικα είναι η πολυμηνη αποχη μου από οτιδηποτε εχει σχεση με αθληση/γυμναστικα και η μεταστεγαση μου στη Κιμωλο οπου εργαζομαι.
Ειχα την ατυχια να τραυματιστω περι τα τελη Οληκτωβρη, επαθα βλαβη σε έναν από τους τρεις τενοντας που καταφυονται στο ισχιακο κυρτωμα. Δυσκολη περιπτωση όπως ολοι μου ειπαν που παιρνει πολύ καιρο να περασει. Ακολουθησα όλα τα πρωτοκολλα, πολλες εναλλακτικες θεραπειας αλλα τιποτα δεν απεδωσε. Ετσι με τη συμφωνη γνωμη και του ορθοπεδικου ειπαμε να ακολουθησουμε την τακτικη του Hard Reset. Δηλαδη ξεκινημα τρεξιμο, τοσο οσο…., και να δουμε που θα με βγαλει. Καλυτερα να ειχε τον ειχες σπασει μου ειχε πει παρα αυτό που εχεις. Το χαρντ ρισετ θα βασιζοτανε στη λογικη ότι στη χειροτερη περιπτωση αντε να τον εσπαγες το τενοντα και να τον χειρουργουσαμε.
Ξεκινωντα τα πρωτα τρεξιματα με εντονο πονο, μουδιασματα και γενικη κακουχια, ιδιαιτερα μετα το τρεξιμο, αφου κρυωνα, και με ολη τη κακη διαθεση που αυτό συνεπαγεται, μπορω να πω πως τωρα πια εχω παντρευτει μια μονιμη ενοχληση, δυσαρεστη μεν αλλα υποφερτη. Επειδη την εχω συνηθισει δε με πολυενοχλει αλλα τη νιωθω εντονοτερη οσο αυξανει ο χρονος στο δρομο. Γρηγορα όμως επανερχεται σε κατι υποφερτο που όπως ειπα εχω συνηθισει.
Ισως ο βασικοτερος λογος που ξαναρχισα το τρεξιμο, ηταν η αισθηση αδρανειας που ενιωθα με ότι αυτό συνεπαγεται, λιγο βαρος πηρα, 2 η 3 κιλα αλλα το σωμα μου ειχε αρχισει να αλλαζει, νερουλιασες μου ειπε ενας φιλος που πηγα για μασσαζ, πως εγινες ετσι.
Δυο εβδομαδες τωρα που εχω ξεκινησει νιωθω πολύ καλυτερα, δρομικα βεβαια αστεια πραγματα αλλα νιωθω ότι σιγα σιγα βρισκω αυτό που θελω.
Hard reset λοιπον και βλεπουμε