Δραστηριότητα

Επίκαιρο άρθρο και πολύ κατατοπιστικό.

Απορία 1:
Λέμε ότι ο οργανισμός μπορεί να αφομοιώσει πάνω κάτω 800ml νερού ανά ώρα άσκησης.
Το ερώτημά μου είναι πόσα ml μπορούν να καταναλωθούν “με τη μία” ώστε να μην οδηγήσουν σε προβλήματα.
Για παράδειγμα, φαντάζομαι ότι αν πάνω στην άσκηση πεις με τη μία 250-300 ml τότε πιθανό και θα οδηγηθείς προς την τουαλέτα και θα “βαρύνει” όπως λέμε το στομάχι. Από την άλλη αν πιεις 1-2 μικρές γουλιές, πιθανό να μην φτάσει το νερό να σε ενυδατώσει καλά.

Απορία 2:
Ποιος ο λόγος μείωσης του όγκου παλμού της μυικής & δερματικής ροής αίματος και της μέσης αρτ. πίεσης σε συνθήκες ζέστης?

Απορία 3:
Το να μην δώσουμε όλα τα απαραίτητα υγρά ή όλους τους απαραίτητους υδατάνθρακες στον οργανισμό μας κατά την άσκηση, βοηθάει καθόλου τον οργανισμό να προσαρμόζεται και να ανταπεξέρχεται στις δύσκολες συνθήκες της ζέστης κάνοντας πιο οικονομική την λειτουργία του, ή όχι?

@roberto4carlos @chamav @gorun @echetlos.

Μανώλη καλησπέρα,

Θα προσπαθήσω να απαντήσω με συντομία τις ερωτήσεις σου.

Κάποια από τα ερωτήματα που θέτεις θα μπορούσαν να είναι από μόνα τους θέμα διπλωματικής εργσίας. Είναι πολύ ενδιαφέροντα αλλά σίγουρα πολύ δύσκολο να τα απαντήσει κάποιος στο πλαίσιο ενός forum μίας ιστοσελίδας.

(Αναφέρομαι και στα παραπάνω ερωτήματα αλλά και στα ερωτήματα για την ορολογία που είδα ότι ανέβασες).

Ερώτημα 1.
Αυτονόητη η απάντηση ή δεδομένη λόγω αυθαίρετου αξιώματος; Μικρότερες δόσεις λήψης νερού και θρεπτικών συστατικών σημαίνει μικρότερες πιθανότητες γαστρεντερικών προβλημάτων, αίσθηση ότι κουβαλάω νερό στο στομάχι μου και μικρότερες πιθανότητες ανάγκης ούρησης. Το ποσό απορρόφησης νερού ανά ώρα έχει μεγάλο εύρος από 600 έως 1200ml.

Συνεπώς για κάθε αθλητή/ άνθρωπο ισχύουν διαφορετικά πράγματα.

Πως θα κατανεμηθεί η λήψη υγρών συνήθως καθορίζεται στους αγώνες από την τροφοδοσία που είναι κάθε 2,5 χλμ οπότε ο αθλητής ιδανικά ισοκατανέμει την ποσότητα λήψης υγρών ανά σταθμό. Θα μπορούσε να γίνει έρευνα και να διαφορές και πλεονεκτήματα της ενυδάτωσης με μικρές και μεγάλες δόσεις.

Νομίζω ότι θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε τυχόν διαφορές στις επιδόσεις αλλά και στην αποτελεσματικότητα ενυδάτωσης, π.χ αθλητές να λαμβάνουν 800ml κάθε 60′ και αθλητές να λαμβάνουν 200ml κάθε 15′. Θα ψάξω εάν υπάρχει τέτοια έρευνα και εάν βρίσκει στατιστικά σημαντική σχέση.

Ερώτηση 2
Βασικό στην φυσιολογία του οργανισμού είναι ότι ο οργανισμός θέτει προτεραιότητες. Αυτό είναι εντυπωσιακό φαινόμενο. Πρώτα η επιβίωσή του και μετά οτιδήποτε άλλο όπως η παραγωγή μηχανικού έργου.

Από την παραγωγή χημικού έργου προηγείται η θερμική ομοιόσταση.

Με την εφίδρωση διατηρείται η θερμική ομοιόσταση αλλά μειώνεται η υπάρχουσα διαθέσιμη ποσότητα νερού και και συνεπώς του αίματος και της συνολικής καρδιακής παροχής.

Παρενθετικά να σημειώσουμε ότι η καρδιά καθίσταται περισσότερο αποδοτική για δύο λόγους. Διέγερση από το νευρικό σύστημα και υπερτροφία του μυοκαρδίου.

Στις περιπτώσεις άσκησης σε θερμά κλίματα και συνεπώς συνθήκες σταδιακής αφυδάτωσης η ελάττωση της καρδιακής παροχής οφείλεται σε περιφερειακούς παράγοντες και κυρίως στην ελαττωμένη φλεβική επάνοδο.

Οτιδήποτε δυσχεραίνει τη φλεβική επάνοδο οδηγεί σε ελάττωση της καρδιακής παροχής. Οι πιο σημαντικοί παράγοντες της δυσχέρειας φλεβικής επανόδου είναι ο ελαττωμένος όγκος αίματος – λόγω εφίδρωσης στη συγκεκριμένη πε΄ρίπτωση– και η οξεία διαστολή των φλεβών.

Ερώτηση 3
Εάν δεν δώσεις τα απαραίτητα στοιχεία στον οργανισμό σου όπως :

Υδατάνθρακες τότε θα οδηγηθείς σε υπογλυκαιμία
ή σε περιπτώσεις ελλείψεις μετάλλων π.χ. όπως το νάτριο σε υπονατριμία
με πολύ δυσάρεστες και επικίνδυνες επιπτώσεις για τον οργανισμό σου.

Οχι δεν είναι σωστή μέθοδος για να κάνεις προσαρμογές.

Φιλικά
Γιάννης

@giannispsarelis, Σε ευχαριστώ Γιάννη για την πάντα εμπεριστατωμένη απάντησή σου