Giannis Psarelis

@giannispsarelis, Συνοπτικό, απλό και πλήρες Γιάννη το κείμενο.
Η απορία μου είναι στην φράση “Ο προπονητής χρειάζεται να δοκιμάσει νέα πράγματα και να πειραματιστεί”. Τι σημαίνει για ένα προπονητή “πειραματίζομαι” και τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό στον αθλητή του? Για παράδειγμα, στις θετικές επιστήμες, η έννοια του πειράματος εν περιέχει και την πιθανότητα αποτυχίας. Τι σημαίνει όμως, εν προκειμένω, αποτυχία σε ένα αθλητικό πειραματισμό? Μπορεί να μιλάμε ακόμα και για κάποιο επικίνδυνο αποτέλεσμα(τραυματισμό) για τον ίδιο τον αθλητή;

@roberto4carlos Στον υψηλό αθλητισμό υπάρχουν 3 βασικές στρατηγικές ή εάν το πούμε διαφορετικά όλες οι στρατηγικές μπορούν να ενταχθούν στις παρακάτω 3 κατηγορίες:
Αύξηση όγκου
Αύξηση έντασης
Διαφοροποίηση προπόνησης

Επειδή τα 2 πρώτα έχουν κορεστεί αναγκαστικά τα τελευταία χρόνια υπάρχει η τάση να δοκιμάζουν οι αθλητές νέα πράγματα.

Σε ερασιτεχνικό επίπεδο τα πράγματα είναι πιο δύσκολο καθώς δεν έχουμε να κάνουμε με πολύ καλά γυμνασμένους αθλητές (με δεμένο σώμα μυοσκελετικά που να υποστηρίξουν τις νέες μεθόδους) και πιο σημαντικό από όλα δεν υπάρχουν πολλοί αθλητές που να έχουν τη γνώση και την αθλητική ωριμότητα για να δεχθούν ότι με τον προπονητή τους ακολουθούν τελείως διαφορετική προσέγγιση από ότι κάνουν οι υπόλοιποι προπονητές και από αυτό που ακούν δεξιά και αριστερά. Σε αυτή την περίπτωση ο προπονητής για να “αυτο-προστατευθεί” αναγκάζεται να ακολουθήσει τα προπονητικά μοντέλα που ακολουθούνται στην χώρα τη συγκεκριμένη στιγμή και τα οποία είναι συνήθως 20-30 χρόνια πίσω από την προπονητική καινοτομία..

Poli to the point sxolio Gianni.
apopsi mou einai oti afou epilexeis enan proponiti prepei na ton empisteitheis kai na akolouthiseis tis odigies tou.
An de niotheis aneta me osa sou leei kai me ta apotelesmata sou, kai afou perasei kapoio diastima opou logika tha eprepe na deis beltiosi, tote apla allazeis antimetopisi i kai proponiti.
Otan ola ginontai patsaboura, iparxoun polloi pou to kanoun auto, de gnorizeis ti akribos simbainei, ti se exei boithisei, ti oxi kai en telei niotheis xamenos mesa se auto pou kaneis.
Oso perna o kairos, orimazeis, apoktas empeiria kai eisai se thesi na katalabeis ti sou tairiazei kai ti oxi, to feedback pros to proponiti sou einai pio safes kai analoga autos prosarmozei ti proponisi epano sou. Gi auto kai ta internetika programmata de prosferoun auto pou mia steni parakolouthisi apo kapoion eidiko exei na sou dosei.
I proponitiki exelissetai, o kalos proponitis episis, etsi kai o athlitis tou

Τα είπες όλα, Νικ…

Η συγκεκριμένη φωτό γιατί;
Επειδή δεν ειναι Ελληνίδα;

@giorgostatsis Εγώ επέλεξα την φωτογραφία, Γιώργο.
Δεν υπάρχει κανένας υπαινιγμός όσον αφορά την αθλήτρια, παρά μόνο ένας “συνειρμός”, ας πούμε, λόγω των υψηλών επιπέδων της ορμόνης στον οργανισμό της, ως γνωστόν.
Απλά δεν μπορούσα να βρω κάποια άλλη εικόνα που να “συνδύαζε” τρέξιμο και τεστοστερόνη, με χαρακτηριστικό τρόπο.

Αρχηγός euro 2004 κ μην πω για αθλητρια που “αποκλείστηκε” απο ολυμπιαδα 2004
Οσο για την συγκεκριμένη Νικο θεωρώ οτι το οτι ειναι αφρικανή οι “συναθλητριές της” δεν το αντέχουνε, μπορει βεβαια να εχουνε και δίκιο αλλά εδω θεωρώ οτι η ιατρικη επιστημη μπορει να μας πει εαν υπάρχον κ εξαιρέσεις ανευ ουσιών…..

@giorgostatsis Γιώργο, το τονίζω και πάλι: η επιλογή της φωτογραφίας δεν είχε σε τίποτα να κάνει με παρασκήνιο και απαγορευμένες ουσίες.
Ίσως ήταν ατυχής η επιλογή από μέρους μου αλλά δεν πήγε καν το μυαλό μου σε πιθανό συσχετισμό τέτοιου είδους.
Άλλωστε, απεδείχθη ότι η αυξημένη τεστοστερόνη της οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες και μόνο.
Όπως και να ‘χει, σαφώς και έπρεπε να είμαι πιο προσεκτικός.

Επίκαιρο άρθρο και πολύ κατατοπιστικό.

Απορία 1:
Λέμε ότι ο οργανισμός μπορεί να αφομοιώσει πάνω κάτω 800ml νερού ανά ώρα άσκησης.
Το ερώτημά μου είναι πόσα ml μπορούν να καταναλωθούν “με τη μία” ώστε να μην οδηγήσουν σε προβλήματα.
Για παράδειγμα, φαντάζομαι ότι αν πάνω στην άσκηση πεις με τη μία 250-300 ml τότε πιθανό και θα οδηγηθείς προς την τουαλέτα και θα “βαρύνει” όπως λέμε το στομάχι. Από την άλλη αν πιεις 1-2 μικρές γουλιές, πιθανό να μην φτάσει το νερό να σε ενυδατώσει καλά.

Απορία 2:
Ποιος ο λόγος μείωσης του όγκου παλμού της μυικής & δερματικής ροής αίματος και της μέσης αρτ. πίεσης σε συνθήκες ζέστης?

Απορία 3:
Το να μην δώσουμε όλα τα απαραίτητα υγρά ή όλους τους απαραίτητους υδατάνθρακες στον οργανισμό μας κατά την άσκηση, βοηθάει καθόλου τον οργανισμό να προσαρμόζεται και να ανταπεξέρχεται στις δύσκολες συνθήκες της ζέστης κάνοντας πιο οικονομική την λειτουργία του, ή όχι?

@roberto4carlos @chamav @gorun @echetlos.

Μανώλη καλησπέρα,

Θα προσπαθήσω να απαντήσω με συντομία τις ερωτήσεις σου.

Κάποια από τα ερωτήματα που θέτεις θα μπορούσαν να είναι από μόνα τους θέμα διπλωματικής εργσίας. Είναι πολύ ενδιαφέροντα αλλά σίγουρα πολύ δύσκολο να τα απαντήσει κάποιος στο πλαίσιο ενός forum μίας ιστοσελίδας.

(Αναφέρομαι και στα παραπάνω ερωτήματα αλλά και στα ερωτήματα για την ορολογία που είδα ότι ανέβασες).

Ερώτημα 1.
Αυτονόητη η απάντηση ή δεδομένη λόγω αυθαίρετου αξιώματος; Μικρότερες δόσεις λήψης νερού και θρεπτικών συστατικών σημαίνει μικρότερες πιθανότητες γαστρεντερικών προβλημάτων, αίσθηση ότι κουβαλάω νερό στο στομάχι μου και μικρότερες πιθανότητες ανάγκης ούρησης. Το ποσό απορρόφησης νερού ανά ώρα έχει μεγάλο εύρος από 600 έως 1200ml.

Συνεπώς για κάθε αθλητή/ άνθρωπο ισχύουν διαφορετικά πράγματα.

Πως θα κατανεμηθεί η λήψη υγρών συνήθως καθορίζεται στους αγώνες από την τροφοδοσία που είναι κάθε 2,5 χλμ οπότε ο αθλητής ιδανικά ισοκατανέμει την ποσότητα λήψης υγρών ανά σταθμό. Θα μπορούσε να γίνει έρευνα και να διαφορές και πλεονεκτήματα της ενυδάτωσης με μικρές και μεγάλες δόσεις.

Νομίζω ότι θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε τυχόν διαφορές στις επιδόσεις αλλά και στην αποτελεσματικότητα ενυδάτωσης, π.χ αθλητές να λαμβάνουν 800ml κάθε 60′ και αθλητές να λαμβάνουν 200ml κάθε 15′. Θα ψάξω εάν υπάρχει τέτοια έρευνα και εάν βρίσκει στατιστικά σημαντική σχέση.

Ερώτηση 2
Βασικό στην φυσιολογία του οργανισμού είναι ότι ο οργανισμός θέτει προτεραιότητες. Αυτό είναι εντυπωσιακό φαινόμενο. Πρώτα η επιβίωσή του και μετά οτιδήποτε άλλο όπως η παραγωγή μηχανικού έργου.

Από την παραγωγή χημικού έργου προηγείται η θερμική ομοιόσταση.

Με την εφίδρωση διατηρείται η θερμική ομοιόσταση αλλά μειώνεται η υπάρχουσα διαθέσιμη ποσότητα νερού και και συνεπώς του αίματος και της συνολικής καρδιακής παροχής.

Παρενθετικά να σημειώσουμε ότι η καρδιά καθίσταται περισσότερο αποδοτική για δύο λόγους. Διέγερση από το νευρικό σύστημα και υπερτροφία του μυοκαρδίου.

Στις περιπτώσεις άσκησης σε θερμά κλίματα και συνεπώς συνθήκες σταδιακής αφυδάτωσης η ελάττωση της καρδιακής παροχής οφείλεται σε περιφερειακούς παράγοντες και κυρίως στην ελαττωμένη φλεβική επάνοδο.

Οτιδήποτε δυσχεραίνει τη φλεβική επάνοδο οδηγεί σε ελάττωση της καρδιακής παροχής. Οι πιο σημαντικοί παράγοντες της δυσχέρειας φλεβικής επανόδου είναι ο ελαττωμένος όγκος αίματος – λόγω εφίδρωσης στη συγκεκριμένη πε΄ρίπτωση– και η οξεία διαστολή των φλεβών.

Ερώτηση 3
Εάν δεν δώσεις τα απαραίτητα στοιχεία στον οργανισμό σου όπως :

Υδατάνθρακες τότε θα οδηγηθείς σε υπογλυκαιμία
ή σε περιπτώσεις ελλείψεις μετάλλων π.χ. όπως το νάτριο σε υπονατριμία
με πολύ δυσάρεστες και επικίνδυνες επιπτώσεις για τον οργανισμό σου.

Οχι δεν είναι σωστή μέθοδος για να κάνεις προσαρμογές.

Φιλικά
Γιάννης

@giannispsarelis, Σε ευχαριστώ Γιάννη για την πάντα εμπεριστατωμένη απάντησή σου

@giannispsarelis Μια απορία που έχω Γιάννη είναι από που μπορεί να προκύψει συνήθως μια σύγκρουση μεταξύ προπονητή και αθλητή? Λαμβάνοντας υπόψιν ότι ο προπονητής είναι ο επαγγελματίας στον οποίο απευθύνεσαι για να σε κάνει καλύτερο αθλητή τι διαφωνίες μπορεί να υπάρξουν? Πάνω στο προπονητικό πρόγραμμα? πάνω στη συμπεριφορά και του πόσο ασχολείται μαζί σου?

@roberto4carlos Είναι σίγουρο ότι θα προκύψουν διαφωνίες, όπως προκύπτουν διαφωνίες σε όλες τις μορφές σχέσεων που συνάπτουμε (προσωπικές, φιλικές, επαγγελματικές) και ίσως γίνουν κάποιες παρεξηγήσεις. Εάν αυτές επιλύονται γρήγορα θα αποφευχθεί η σύγκρουση. Συνεπώς μία ανοιχτή και ειλικρινής επικοινωνία είναι απαραίτητη ώστε να μην οδηγούμαστε συχνά σε συγκρούσεις.
Φυσικά πρέπει να διευκρινίσουμε ότι σε κάθε κοινωνία, σε κάθε κράτος, σε κάθε αθλητική ομάδα…υπάρχει διαφορετική προπονητική φιλοσοφία με βάση την οποία καθορίζεται το πλαίσιο συμπεριφοράς προπονητών και αθλητών καθώς και πως πρέπει να λύνονται οι διαφωνίες και οι συγκρούσεις.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η δυναμική σχέση χτίζεται με πολύ προσπάθεια και από τις δύο πλευρές. Χτίζεται δύσκολα και καταστρέφεται πολύ εύκολα, όπως άλλωστε και όλες οι σχέσεις.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι κάποιες από τις διαφωνίες μπορεί να καταλήξουν σε συγκρούσεις.

Θεωρώ ότι οι συγκρούσεις μπορεί να προκύψουν από τα εξής θέματα :
Διαφορετικές αξίες τόσο στη ζωή γενικότερα όσο και αθλητικές αξίες.
Διαφορετική υπαρξιακή νοημοσύνη.
Διαφορετικό εθνικό, κοινωνικό, πολιτισμικό …υπόβαθρο
Διαφορετικοί στόχοι αθλητή και προπονητή.
Διαφορετικές προσδοκίες από αυτή τη σχέση από τον προπονητή και από τον αθλητή
Μη καλή οριοθέτηση της σχέσης….

Εάν η συμπεριφορά του ενός προσβάλει τον άλλο τότε θα υπάρξει σύγκρουση και βίαια διακοπή της σχέσης.

Εάν ο αθλητής θεωρεί ότι ο προπονητής δεν ενδιαφέρεται για εκείνον, και εάν δεν γίνουν σχετικές εξηγήσεις, τότε και πάλι θα διακοπεί άμεσα η σχέση.

Εάν δεν είναι ξεκάθαρο τί είδους υπηρεσίες μπορεί να προσφέρει ο προπονητής τότε θα υπάρξουν παρανοήσεις. Στο χώρο των αθλημάτων αντοχής και πέρα από το σωματειακό περιβάλλον συνήθως αυτή είναι βασική αιτία παρεξήγησης. Αλλου είδους υπηρεσίες περιμένει ο αθλητής και άλλες υπηρεσίες προσφέρει ο προπονητής. Μερικές φορές ακόμα και να τις έχει εξηγήσει ακριβώς ο προπονητής ο αθλητής μπορεί να θεωρεί ότι αυτές δεν το καλύπτουν και για κάποιους λόγους να μην καταθέτει αυτή του την άποψη στον προπονητή.

@echetlos θα ήθελες να γράψουμε ένα άρθρο “Πότε πρέπει να τελειώνει μία προπονητική συνεργασία/ Πότε ένας αθλητής πρέπει να αλλάζει προπονητή;”

Ευχαριστούμε. Πάντα ήμουν υποστηρικτής της ενδυνάμωσης χωρίς να έχω οργανωμένο και δομημένο πρόγραμμα βασισμένο σε επιστημονικά στοιχεία. Ένα χρήσιμο βοήθημα για όλους μας.

@giannispsarelis, Γιάννη ευχαριστούμε για ένα ακόμη κατατοπιστικό άρθρο, που όπως πάντα συνοδεύεται από επιστημονικά δεδομένα και έρευνες .
Αυτό που δεν κατάλαβα είναι πως ενσωματώνεται ένα πρόγραμμα ενδυνάμωσης μέσα στην προπονητική εβδομάδα ενός αθλητή. Την ίδια μέρα κάνεις για παράδειγμα πρόγραμμα στο γυμναστήριο και το απόγευμα πας για προπόνηση στον στίβο ; Κάνεις το πρόγραμμα ενδυνάμωσης σε μέρες ρεπό από το τρέξιμο; κάνεις την ενδυνάμωση σε ημέρες όπου το πρόγραμμα στο τρέξιμο είναι χαμηλότερου φορτίου? Επίσης, κάποιος που εργάζεται τη μισή μέρα και μετά έχει και 3-4 προπονήσεις την εβδομάδα στο άθλημά του πως θα μπορέσει να “χωρέσει” την ενδυνάμωση στην καθημερινότητά του;

@kostao Η ενδυνάμωση είναι απαραίτητη όχι μόνο για να έχουμε βελτίωση της αθλητικής/ δρομικής μας απόδοσης αλλά και για να έχουμε υγεία και ποιότητα ζωής στην καθημερινότητά μας. Χρειάζεται καθοδήγηση από γυμναστή και δεν αρκεί να γραφεί κάποιος σε ένα γυμναστήριο και να κάνει απλά κάποιες ασκήσεις @echetlos Θα πρότεινα από Σεπτέμβριο να σχεδιάσουμε κάποια workshop με βάση αυτά που απασχολούν τα μέλη της ομάδας.Προσωπικά είμαι στη διάθεσή σου.

@roberto4carlos Ο κανόνας που προτείνεται στη βιβλιογραφία και αποτελεί και τη δική μου προπονητική άποψη είναι να απέχουν όσο το δυνατόν πιο πολύ. Πρακτικά εάν μία μέρα έχεις ρεπό κάνεις ενδυνάμωση και ιδανικά την επομένη να μην έχεις “σημαντική” δρομική προπόνηση. Τί γίνεται όταν κάποιος δεν μπορεί να κάνει τις ενδιάμεσες μέρες τότε μπορεί να κάνει το πρωί το τρέξιμο και το απόγευμα το τρέξιμο. Στην περίπτωση που ούτε και αυτό είναι εφικτό και πρέπει να κάνει ενδυνάμωση και τρέξιμο την ίδια μέρα, τη μία προπόνηση διαδοχικά με την άλλη, τότε η βιβλιογραφική σύσταση είναι να κάνουμε ως δεύτερη προπόνηση αυτό που μας ενδιαφέρει πιο πολύ ενώ η δική μου προπονητική άποψη είναι να είναι η ενδυνάμωση μετά την προπόνηση τρεξίματος με τις εξής προϋποθέσεις : Ι. Η προπόνηση με αντιστάσεις να μην αφορά ανάπτυξη μέγιστης δύναμης ή μέγιστης ισχύος ΙΙ. Η προπόνηση τρεξίματος να μην έχει πολύ μεγάλη διάρκεια (π.χ. long distance 90+’) ΙΙΙ. Να προσαρμόζεται το πρόγραμμα ενδυνάμωσης στο πρόγραμμα τρεξίματος και να υπάρχει κοινή στρατηγική σχεδιασμού και στα δύο.

@giannispsarelis Ναι coach, οπωσδήποτε πρέπει να γίνει ένα workshop.
Κι είναι καλή περίοδος ο Σεπτέμβριος, ως αρχή της σεζόν κιόλας.

Μεγάλο θέμα έπιασες Γιάννη, @giannispsarelis .
Ένα θέμα που δεν αφορά ευθέως νούμερα, μαθηματικά, υδατάνθρακες και γαλακτικό οξύ, σφυγμούς, watt και σωματικές αποδόσεις, αλλά ασχολείται με τον πυρήνα της προπόνησης, που είναι ο άνθρωπος και το κέντρο αυτού που είναι η ψυχοσύνθεσή του.
Χαμηλή αυτοπεποίθηση που πολλές φορές αρκεί να σου χαλάσει προπονήσεις που τις “έχεις” δίνοντας την αίσθηση του ακατόρθωτου και του αδιαπέραστου εμποδίου.
Νομίζω οι περισσότεροι έχουμε βρεθεί σε τέτοιες καταστάσεις αλλά ξέρουμε πως μετά από λίγο θα επανέρθουμε δυνατοί και με όρεξη για τη συνέχεια. Φυσικά κομβικό σημείο είναι όταν θα βρίσκεσαι σε μια τέτοια κατάσταση, να μην σου “κόψουν τα φτερά” οι γύρω σου, οι άνθρωποι σου, ο προπονητής σου, οι συναθλητές σου.

Προσωπικά πιστεύω πως πρέπει να εξωτερικεύει κανείς αυτή την έλλειψη αυτοπεποίθησης όταν συμβαίνει, να μην το κρατά μέσα του και συσσωρεύεται, να εντοπιστούν οι παράγοντες που δημιουργούν πρόβλημα και να αναζητηθούν τρόποι αντιμετώπισης, ακόμη ζητώντας και την βοήθεια των γύρω σου.

Και ας μην ξεχνάμε, ότι για να πετύχει κανείς τους αθλητικούς του στόχους, πρέπει απαραιτήτως να συνεργάζονται αρμονικά τα 2 συστατικά του. Ψυχή και σώμα. Πνεύμα και κορμί.