Mizuno Neo Vista

Κατηγορία: Super Trainer
Υψη σόλας: 44.5/36.5mm
Βάρος: 266 γρ.

Έχω υπάρξει Mizuno fanboy. Η ιστορία μου με την ιαπωνική εταιρεία ξεκίνησε το 2012 (Inspire 8) και συνεχίστηκε για περίπου μία διετία με κάποια performance μοντέλα που πραγματικά ξεχώριζαν την περίοδο εκείνη (Musha, Hitogami, Sayonara). Μετά υπήρξε μία στασιμότητα για το RunBird. Ενώ η υπόλοιπη βιομηχανία άρχιζε να παρουσιάζει νέα πράγματα, η Mizuno έδειχνε προσκολλημένη στα ίδια σχεδιαστικά μοτίβα. Σίγουρα διατηρούσε ένα πιστό κοινό αλλά έδειχνε απρόθυμη να ακολουθήσει τις εξελίξεις. Δεν χρησιμοποιώ τυχαία τον όρο “απρόθυμη” αντί του “ανήμπορη”, αφού στο παρελθόν είχε δείξει ότι δεν φοβόταν να πειραματιστεί. Ποιος μπορεί ξεχάσει το Prophecy, την εποχή μάλιστα που εμφανιζόταν το ρεύμα του minimalism;

Κι έτσι συνεχίστηκε η ιστορία για καιρό, με μία διαρκή επανάληψη των εμπορικών της μοντέλων. Υπήρξαν κάποιες σχεδιαστικά τολμηρότερες απόπειρες αλλά σαν απόδοση τελικά δεν ξεχώριζαν. Έπρεπε να φτάσουμε στις αρχές του 2023 και την έλευση του Rebellion Pro για να θυμηθούμε για τι είναι ικανοί οι Ιάπωνες όταν θέλουν. Κι ακόμη περισσότερο φέτος με το Rebellion Pro 2. Δύο ριζοσπαστικά racers από κάθε άποψη, που έδειχναν ξεκάθαρα ότι στην Mizuno έχουν πλέον σηκώσει τα μανίκια και κατεβάζουν ιδέες. Από δίπλα και το Rebellion Flash 2. Εν τούτοις, μπορεί η αγωνιστική να είναι η κατηγορία που μία εταιρεία δείχνει τα όπλα της, κοντά στο κοινό όμως θα έρθει κυρίως με τις πιο καθημερινές της σειρές ή τις ενδιάμεσες. Ένα μοντέλο σαν το Neo Vista, δηλαδή.

Επάνω μέρος και εφαρμογή

Η Mizuno επέλεξε ένα πλεκτό (knit) ύφασμα για το Vista. Είναι σχετικά χοντρό και χωρίς μεγάλη ελαστικότητα. Διάτρητο ως επί το πλείστον αλλά και με κάποιες ζώνες που η ύφανση είναι εντελώς κλειστή για σταθερότητα. Ο εύκαμπτος προφυλακτήρας δίνει σχήμα και κρατάει το πλεκτό ψηλά, με το συνθετικό logo να δένει επιπλέον την περιοχή.

Χοντρό νήμα, πυκνή πλέξη αλλά και κάποιες τρύπες για διαπνοή.

Το Vista έχει μία full bootie σχεδίαση, που σημαίνει ότι όλο το επάνω μέρος είναι ενιαίο. Σαν κάλτσα. Η “γλώσσα” αποτελεί συνέχεια των πλαϊνών, όντας όμως πολύ ελαστική για να προσαρμόζεται στο πόδι. Δεν έχει καθόλου αφρώδες, παρά μόνο ένα μακρόστενο κομμάτι από λάστιχο, ακριβώς εκεί που κάθεται ο κόμπος των κορδονιών.

Το kinit είναι ελαστικό μόνο στην ράχη του ποδιού.

Τα πολύ μακριά κορδόνια δεν περνούν από τρύπες αλλά από στενές και σφιχτές θηλιές. Είναι εντελώς επίπεδα και δεν ενοχλούν, παρά το γυμνό ύφασμα από κάτω τους. Στο τελείωμα έχουμε δύο τρύπες επάνω σε μία συνθετική βάση, ώστε να αντέχουν την τάση από το σφίξιμο.

Σε αντίθεση με ανάλογες κατασκευές, τα κορδόνια μπορούν να ρυθμίσουν την εφαρμογή.

Κολάρο ουσιαστικά δεν υπάρχει στο παπούτσι. Όλο το πίσω μέρος είναι εντελώς εύκαμπτο και χωρίς ίχνος αφρώδους. Μοναδική ενίσχυση, δύο οριακά παχύτερα τμήματα σε κάθε πλευρά. Κι αυτό είναι όλο.

Τα πλεχτά υφάσματα είναι περίεργη ιστορία. Πολύ άνετα και ευχάριστα σαν αίσθηση γύρω από το πόδι, σαν εφαρμογή όμως συνήθως υστερούν. Ιδίως όταν πιεστούν με ταχύτητα ή σε στροφές. Ούτε και ρυθμίζονται εύκολα με τα κορδόνια. Για εμένα κιόλας που έχω και λίγο πιο λεπτό πέλμα, το να τα φέρω στα μέτρα μου αποτελεί σπαζοκεφαλιά. Πόσω μάλλον όταν είναι και full bootie.

Για να πω την αλήθεια, δεν είχα μεγάλες προσδοκίες βλέποντας το επάνω μέρος του Vista. Φορώντας μάλιστα αποκλειστικά χαμηλές κάλτσες, το πανύψηλο κολάρο και αντίστοιχα το τελείωμα της γλώσσας, με άγχωναν ακόμη περισσότερο.

Σε κάθε περίπτωση, η σχεδίαση είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή.

Παρ’ όλα αυτά, στην πράξη τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά, τόσο συνολικά όσο και στα επί μέρους επίφοβα σημεία. Φορώντας το (με λίγη δυσκολία την πρώτη φορά), το παπούτσι έρχεται αμέσως και κουμπώνει με το πόδι . Δεν είναι σφιχτό, δεν είναι χαλαρό, απλά παίρνει το σχήμα του. Φυσικά αυτό έχει να κάνει και με τον όγκο του κάθε πέλματος.

Το toe box έχει επαρκή χώρο και δε νομίζω πως θα προβληματίσει κανέναν. Σε κράτημα το knit συμπεριφέρεται σαν παχύ mesh και δεν επιτρέπει τελικά περιττές κινήσεις. Θα έλεγα πως είναι και σταθερότερο από πολλά διχτυωτά.

Στρογγυλεμένο σχήμα στα δάχτυλα και αρκετός αέρας στα μετατάρσια.

Ωστόσο, το πρόβλημα με τις full bootie κατασκευές από πλεχτό ύφασμα, είναι συνήθως στο midfoot. Τόσο τα “μπόσικα” που επιτρέπει η γλώσσα, όσο και η αδυναμία ρύθμισης του δεσίματος, καθώς δεν υπάρχουν ανεξάρτητα πλαϊνά να τραβήξεις με τα κορδόνια και να κλείσεις την εφαρμογή. Κατά έναν περίεργο τρόπο όμως, κι εδώ το Mizuno τα καταφέρνει μια χαρά. Το ελαστικό τμήμα της γλώσσας είναι στενό και επηρεάζει ελάχιστα τα ανελαστικά πλαϊνά. Συγχρόνως οι θηλιές επιτρέπουν ένα κάποιο σφίξιμο, χωρίς κιόλας να νοιώθεις πίεση από τα κορδόνια. Πιθανώς θα δεις την γλώσσα να ζαρώνει αλλά πρακτικά αυτό δεν ενοχλεί πουθενά. Μόλις βρεις το δέσιμο που θες, έχεις μία αρκετά σίγουρη εφαρμογή, μακράν καλύτερη από τα περισσότερα μοντέλα με πλεχτό upper.

Το ελαστικό κομμάτι είναι περιορισμένο, ώστε να μην επιτρέπει μετακίνηση του ποδιού.

Εξίσου καλά κλειδώνει και πίσω. Η εφαρμογή είναι αρκετά σφιχτή και παρότι δεν νοιώθεις κάτι στιβαρό γύρω από την φτέρνα σου να την κρατάει, κάθεται στην θέση της χωρίς την παραμικρή μετατόπιση. Είτε με σφιχτό δέσιμο, είτε με χαλαρό, το κολάρο δουλεύει μαζί της και ακολουθεί.

Μία στρώση επιπλέον υφάσματος εσωτερικά και δύο ελάχιστα πιο άκαμπτα pads. Η κατακόρυφη ραφή δεν γίνεται καν αντιληπτή.

Δεν ξέρω αν αυτό το “κουμπί” ενισχύει το κολάρο ή είναι απλά διακοσμητικό. Εκ του αποτελέσματος, μοιάζει να ισχύει το πρώτο.

Ξεπερνώντας λοιπόν τις αμφιβολίες περί κρατήματος, πάμε στα άλλα σημεία – sos. Όλες τις φορές έτρεξα με κάλτσες κάτω από τον αστράγαλο. Ούτε το τελείωμα της γλώσσας που ακουμπούσε στο δέρμα μου με ενόχλησε ποτέ, ούτε η προέκταση του κολάρου που θυμίζει μποτάκι μπάσκετ, ούτε και τα πλαϊνά που φτάνουν ιδιαίτερα ψηλά. Εξάλλου, σε όλα αυτά τα σημεία το ύφασμα έχει μεγάλη ελαστικότητα. Αν μάλιστα το φορέσετε και με ψηλότερες κάλτσες, ούτε που θα καταλάβετε την ιδιαιτερότητα της σχεδίασης. Οπότε, τσεκ κι εδώ.

Το έλαστικό ύφασμα γύρω από τον αστράγαλο είναι σχεδόν σα να μην υπάρχει. Στην περιοχή του αχιλλείου μάλιστα, δεν έρχεται καν σε επαφή με το πόδι.

Ένα σημείο που χρειάζεται λίγη προσοχή, είναι εκεί που έχουμε τις δύο τρύπες των κορδονιών. Καθώς το κορδόνι περνάει εσωτερικά τους, αν είναι στριμμένο θα δημιουργήσει σημείο πίεσης ή και τριβής επάνω στο δέρμα. Οπότε καλό θα ήταν κάθε φορά να βεβαιώνεστε ότι κάθεται επίπεδα στην θέση του.

Τελικά το μοναδικό πράγμα που θυμίζει knit στο επάνω μέρος του Vista, είναι η άνεση και η ωραία αίσθηση που προσφέρει. Σε θέμα συμπεριφοράς και κρατήματος όμως, δεν υστερεί συγκριτικά με ένα κλασικό, καλοσχεδιασμένο mesh. Βοηθάει και η πολύ φαρδιά σόλα σε αυτό, κρατώντας το πέλμα πάντα στην θέση του. Η γνώμη μου είναι πως δεν θέλει υπερβολικό σφίξιμο και καλύτερα να του αφήσετε λίγο αέρα για να δουλεύει μαζί με το πόδι. Να σημειώσω ότι δεν με προβλημάτισε ακόμη και σε πιο γρήγορα κομμάτια σε στίβο.

Όσον αφορά το θέμα της διαπνοής, όπου τα πλεχτά υφάσματα παραδοσιακά πάσχουν, το Vista δεν αποτελεί εξαίρεση. Είναι σχετικά χοντρό, έχει σημεία με εντελώς κλειστή ύφανση, ενώ δεν βοηθάει και το ότι πίσω σηκώνεται πολύ ψηλά.
Σχετικά με το νούμερο, επιλέγετε το κανονικό σας. Προσοχή μόνο στην αντιστοιχία στο ευρωπαϊκό sizing.

Σόλα και πάτημα

Ο “καλός” αφρός της Mizuno είναι ο Enerzy Lite+, μία σύνθεση από Peba που χρησιμοποιείται στα Rebellion Pro και Flash. Στο Neo Vista ωστόσο, η εταιρεία φοράει τον νέο Enerzy NXT. Είναι ένα EVA based υλικό με πιθανώς supercritical επεξεργασία και τον συναντούμε επίσης στα Rider 28 και Sky 8. Η γεωμετρία των τοιχωμάτων αποσκοπεί στην ενίσχυση του cushioning και της σταθερότητας, αναλόγως του σημείου.

Το Vista έχει ενιαίο cushioning και αίσθηση καθ’ όλο το μήκος της σόλας.

Η γεωμετρία της σόλας είναι πολύ ιδιαίτερη. Έχουμε δύο στρώσεις αφρών, με την κάτω να φέρει ένα τεράστιο διαμήκες κενό μέχρι τα δάχτυλα. Είναι πολύ φαρδύ και βαθύ. Προφανώς κάτι τέτοιο στοχεύει στην μείωση του βάρους αλλά όχι μόνο, όπως θα δούμε παρακάτω. Επίσης είναι και ασύμμετρο, με την εξωτερική πλευρά του αφρού πίσω να είναι λίγο φαρδύτερη και την εσωτερική μπροστά πολύ φαρδύτερη. Αυτό εξυπηρετεί λόγους σταθερότητας.

Θεωρούσαμε εντυπωσιακή την σχεδίαση του Rebellion Pro 2, εδώ όμως το πράγμα πάει ακόμη παραπέρα.

Ανάμεσα στις δύο στρώσεις και περίπου στο μέσο τους, έχει τοποθετηθεί μία σχετικά εύκαμπτη πλάκα από νάιλον, ενισχυμένο με ίνες γυαλιού. Πλαστική δηλαδή, για να μην μπερδευόμαστε. Το σχήμα της δεν είναι καμπυλωτό, όπως σε άλλα αντίστοιχα μοντέλα, αλλά σχεδόν επίπεδο καθ’ όλο το μήκος της.

Η εξώσολα καλύπτεται από μαλακό λάστιχο σε όλα τα σημεία επαφής της με το έδαφος. Η πρόσφυση είναι πολύ καλή στο στεγνό που το έχω δοκιμάσει, ενώ δίνει και την αίσθηση πώς ενσωματώνεται στον αφρό. Γλυκό και αθόρυβο το λάστιχο.

Μετά από 60 χιλιόμετρα δεν εμφανίζει καμμία φθορά ή λείανση. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει ένα πολύ μικρό τμήμα εκτεθειμένου αφρού (το μοναδικό κιόλας), ακριβώς κάτω από το μικρό δάχτυλο, όπου ο αφρός στο ένα παπούτσι έχει αρχίσει να φθείρεται.

Η γνωστή από τα δύο Rebellion Smooth Speed Assist γεωμετρία συναντάται κι εδώ. Ουσιαστικά περιγράφει το ανασηκωμένο πίσω μέρος, ώστε να έχουμε μία προσγείωση μετατοπισμένη προς τα εμπρός. Αυτό θεωρητικά μειώνει το φορτίο στην ποδοκνημική άρθρωση και διευκολύνει το έργο του γαστροκνημίου. Ανάλογη είναι και η σχεδίαση μπροστά, έχοντας ένα μακρύ αλλά ήπιο rocker.

Η φτέρνα θυμίζει τα Pro και Flash, με το χαρακτηριστικό κόψιμο από κάτω της.

Για να είμαι ελικρινής, όταν έμαθα ότι ο Enerzy NXT είναι κατά βάση ένας EVA, αρχικά απογοητεύτηκα. Υποτίθεται ότι σε ένα super trainer βάζεις ό,τι καλύτερο διαθέτεις στα ράφια σου, ιδίως όταν αυτό είναι Peba. Έτσι δεν είναι; Θεωρητικά ναι, εκτός αν ο δεύτερος τη τάξει αφρός σου είναι σαν κι αυτόν εδώ.

Για να μην μακρυγορώ, o Enerzy ΝΧΤ είναι μία από τις πιο μαλακές και bouncy συνθέσεις που έχω ποτέ δοκιμάσει. Δεν αποκλείεται να είναι και η μαλακότερη, απλά αφήνω ένα παραθυράκι μιας και δεν έχω εικόνα πώς συμπεριφέρεται χωρίς την πλάκα και την σχεδίαση από κάτω. Βασικά, μόνο με τον προηγουμένης γενιάς FuelCell (χωρίς το Peba) θα την συνέκρινα. Τεράστια και “κούφια” συμπίεση, μεγάλο βάθος και απίστευτη άνεση, όπως κι αν πατήσεις. Η σόλα δεν έχει στιβαρότητα και την νοιώθεις να παραμορφώνεται κάτω από το πέλμα σου. Ωστόσο, αυτό εν προκειμένω δεν το περιγράφω ως μειονέκτημα. Το αντίθετο μάλιστα.

Ακόμη κι ο εσωτερικός πάτος αποσκοπεί στην άνεση. Παχύς και σπογγώδης, αν και θα προτιμούσα κάποιο άλλο υλικό.

Αυτή η συμπίεση λοιπόν έχει ένα όριο, το οποίο τίθεται από την πλάκα. Βυθίζεσαι μέσα στην επάνω στρώση αφρού αλλά στα μισά συναντάς την φαρδιά πλάκα και προς στιγμήν σε φρενάρει και σε σταθεροποιεί. Και μετά αρχίζει η δεύτερη φάση της διαδικασίας, όπου συμπιέζονται ακόμη περισσότερο οι ανεξάρτητες “όχθες” της κάτω στρώσης, ανοίγοντας μάλιστα και προς τα έξω.

Κανονικό φαράγγι! Το κενό κάτω από την πλάκα διευκολύνει την συμπίεση του περιμετρικού αφρού ακόμη περισσότερο.

Συγχρόνως όμως, το μεγάλο κανάλι επιτρέπει στην πλάκα να συμπιεστεί ανάμεσά του ευκολότερα. Έτσι αυτή φορτίζεται και καθώς μετά επανέρχεται, απελευθερώνει την ενέργεια που έχει αποθηκευτεί. Το σύστημα λειτουργεί όπως και η Energy Arc της New Balance, μόνο που εδώ το κανάλι είναι πολύ μεγαλύτερο. Μπορεί όλο αυτό να διαρκεί κάποια χιλιοστά του δευτερολέπτου, πιστέψτε με όμως, γίνεται αντιληπτό.

Σε συνδυασμό με την ελαστικότητα του Enerzy NXT, παίρνουμε τελικά μία πολύ έντονη και χαρακτηριστική επιστροφή ενέργειας. Και κυρίως, χωρίς να απαιτεί ταχύτητα για να την εισπράξεις. Συνηθίζουμε να λέμε πως για να πάρεις πρέπει να δώσεις αλλά εδώ δεν φαίνεται να ισχύει αυτό. Ακόμα και σε νωχελικούς ρυθμούς, νοιώθεις την σόλα ζωντανή και να σε σηκώνει.

Η πλάκα λειτουργεί διαφορετικά απ’ ό,τι σε αντίστοιχες κατασκευές. Το επίπεδο σχήμα της δεν εξυπηρετεί την ενίσχυση του rocker και την προώθηση προς τα εμπρός σαν μοχλός. Ο ρόλος της κατά βάση είναι να σταθεροποιεί τον πολύ μαλακό αφρό, αλλά και να φορτίζει επιπλέον το πάτημα, όπως περιγράψαμε παραπάνω. Εν τέλει, σε συνεργασία με την πολύ φαρδιά βάση, το πάτημα καταλήγει αρκετά ελεγχόμενο. Ναι μεν νοιώθεις τον αφρό να απλώνει αλλά πάντα μένεις επάνω στην πλατφόρμα. Να θυμίσω κιόλας ότι πρηνίζω σε μεγάλο βαθμό, οπότε μπορώ εύκολα να αντιληφθώ θέματα σταθερότητας. Δεν θα χαρακτήριζα το Vista αντικειμενικά σταθερό, όπως π.χ. το Superblast, αλλά θεωρώ πως τα καταφέρνει ιδιαίτερα καλά δεδομένων των χαρακτηριστικών του.

Η πλάκα δεν κουρμπάρει πουθενά.

Η φτέρνα είναι αρκετά φαρδιά, ενώ η μεγάλη γωνία της από το έδαφος κάνει ομαλότερη την προσγείωση.

Η Mizuno ενσωμάτωσε πολλά στοιχεία για να κοντρολάρει την συμπίεση του αφρού. Πέραν της πλάκας και του πλάτους της βάσης, έχουμε μία γεμάτη καμάρα και ένα άνοιγμα της σόλας προς τα έξω στα μετατάρσια. Συν το ότι το μεγάλο κενό κατανέμει σωστότερα και πιο ουδέτερα τα φορτία.

Κανένα σκάψιμο στο midfoot.

Η κατηγοριοποίηση ενός μοντέλου ως super trainer δεν είναι και τόσο σαφής. Το να είναι πανύψηλο και με προηγμένα υλικά, δεν αρκεί ως ορισμός. Κατά την γνώμη μου, super είναι ένα trainer που εκτός από αργές προπονήσεις μπορεί να υποστηρίξει αποδοτικά και πιο γρήγορες. Για παράδειγμα, το Prime X ή το Superblast. Απ’ την άλλη, super μπορεί να είναι και ένα trainer επειδή απλά εξελίσσει κι άλλο τα χαρακτηριστικά που έχουν τα συνηθισμένα προπονητικά. Κι ας μην είναι ΚΑΙ γρήγορο. Τέτοια περίπτωση είναι π.χ. το Skyward X ή το SC Trainer (κυρίως το v1).

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Διότι το Neo Vista καλύπτει και τις δύο παραπάνω συνθήκες. Απόλυτα κιόλας.
Πήγαινέ το όσο αργά θες, ακόμη και σε εντελώς τεμπέλικους recovery ρυθμούς. Έχει το πολύ softness που ζητάς για να σε “περιποιηθεί” και ένα πολύ εύκολο transition. Η πλάκα κρύβεται εντελώς και το forefoot είναι άρκετα εύκαμπτο, όσο χρειάζεται για να διευκολύνει το transition. Απίστευτα ευγενικό με τα πόδια. Extra bonus η επιστροφή ενέργειας, όσο αδύναμα κι αν πατάς, που θα σε σηκώσει από μόνη της.

Το ίδιο ισχύει και για τα long runs, για τους ίδιους λόγους. Θα σου κρατήσει ξεκούραστα τα πόδια, θα σε πάει στα τελευταία χιλιόμετρα που θα έχεις σφίξει ή αν θες θα σου αλλάξει εύκολα και ταχύτητα. Εν ολίγοις, κάνει τα easy τρεξίματα easier αλλά και λιγότερο διαδικαστικά. Στο μόνο που θέλει προσοχή, είναι ότι σε παρασύρει να πας γρηγορότερα. Μου συνέβη σε όλα τα ελεύθερα τρεξίματα μαζί του.

Ανεβάζοντας ρυθμό και φορτίζοντας παραπάνω την σόλα, η επιστροφή ενέργειας πολλαπλασιάζεται και είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Το παπούτσι ακολουθεί αβίαστα ρυθμούς από μαραθωνίου έως και σχεδόν το κατώφλι. Απλά πρέπει να εξοικειωθείς λίγο με το bounce και να το αξιοποιήσεις. Δεν του ταιριάζει η πολλή δύναμη, ούτε και θα το πας με το responsiveness. Είναι εύκαμπτο και πολύ μαλακό και θα το βραχυκυκλώσεις. Θέλει πιο απαλό και γλυκό πάτημα και η ελαστικότητα της σόλας θα κάνει την δουλειά της. Αν έχεις κοντό διασκελισμό και μεγάλη συχνότητα, θα βοηθηθείς και από το rocker στο τελείωμα. Όχι πολύ όμως. Αν έχεις μεγαλύτερο διασκελισμό και σηκώνεις το πόδι, κυριολεκτικά χοροπηδάς. Το δε βάρος του, το οποίο δεν είναι μεγάλο για τόσο πολύ cushioning, στον δρόμο μοιάζει ακόμη χαμηλότερο.

Από περιέργεια το φόρεσα και σε 600άρια στο στίβο, περίπου σε 10Κ pace. Δεν θα πω ότι συμπεριφερόταν όπως ένα πιο “ειδικό” ή άκαμπτο μοντέλο, καθώς είχε μία σχετική ασάφεια στο ταρτάν. Δεν ήταν όμως κι εντελώς έξω από τα νερά του. Λόγω της παραπάνω ισχύος, ο αφρός τερμάτιζε και πιο γρήγορα, κρύβοντας το ύψος της σόλας. Μια χαρά έβγαλε την προπόνηση, βοηθώντας και να μείνουν τα πόδια ξεκούραστα. Ούτε και το upper έδειχνε να στρεσάρεται ιδιαίτερα.

Το Smooth Speed Assist είναι διακριτό κυρίως στο πίσω μέρος. Το κόψιμο στην φτέρνα σε διευκολύνει να προσγειωθείς λίγο πιο μπροστά, εκεί κιόλας που είναι ο περισσότερος αφρός. Απ’ την άλλη, ακόμη και τέρμα πίσω να πατήσεις, η αίσθηση δεν είναι απαγορευτική, όπως στο Pro. Εν αντιθέσει με την φτέρνα, το rocker στα μετατάρσια είναι πολύ διακριτικό. Το μαλακό και εύκαμπτο forefoot, μαζί με την φλατ πλάκα, δεν βοηθούν να κρατηθεί σταθερή η γωνία, η οποία δεν είναι ούτως ή άλλως απότομη. Θα το αντιληφθείς μόνο στο τελείωμά του. Έτσι κι αλλιώς, η αποδοτικότητα της σόλας βασίζεται κυρίως στο μεγάλο της bounce και όχι το ρολάρισμα.

Στο πίσω μέρος το SSA όντως δουλεύει και σε μεταφέρει προς το μέσο της σόλας.

Να σημειώσουμε ότι λόγω της συμπίεσης του αφρού πίσω, το δυναμικό drop του Vista δείχνει και είναι χαμηλότερο από το στατικό των 8mm. Έχει αρκετά πιο επίπεδη αίσθηση, περίπου σαν 4-5mm, θα έλεγα. Είναι κι ένας ακόμη λόγος που το παπούτσι δεν ρολάρει όσο θα περίμενε κανείς.

Στους μόνους που δεν συνιστάται το Mizuno, είναι εκείνοι που δεν αρέσκονται στις πολύ μαλακές σόλες. Θα το βρουν έως και “πολτώδες”, ασχέτως που τελικά αυτό δεν μειώνει την απόδοσή του. Επίσης, δεν ενδείκνυται για όσους αναζητούν αντικειμενικά μεγάλη σταθερότητα.

Ψάχνοντας να βρω και κάτι αρνητικό, αυτό θα ήταν μία επιφύλαξη σχετικά με την ανθεκτικότητα του Enerzy NXT. Αν και δεν γνωρίζουμε ακριβείς λεπτομέρειες για την σύνθεση, δεν παύει να είναι ένας EVA αφρός. Συνήθως οι αφροί αυτοί αρχίζουν να χάνουν νωρίτερα την ελαστικότητα και τις τις ιδιότητές τους, σε σχέση με το Peba ή το TPE. Εδώ είμαστε και θα το δούμε.

Κλείνοντας, να πω ότι θεωρώ το Vista από τις καλύτερες επιλογές μαραθωνίου για τον μέσο ερασιτέχνη δρομέα. Σε περίπτωση που κάποιος δεν θέλει ή δεν τον διευκολύνει ένα μοντέλο με carbon plate, το Mizuno τικάρει όλα τα κουτάκια.

Συμπέρασμα

Το Neo Vista είναι εντυπωσιακό. Πρέπει να το δοκιμάσει κανείς για να καταλάβει όλα αυτά που περιέγραψα παραπάνω (υπήρξα φλύαρος, το γνωρίζω). Για εμένα αποτελεί ένα από τα μοντέλα της χρονιάς, η οποία είχε πραγματικά πολλές εξαιρετικές νέες κυκλοφορίες. Κι είναι και σίγουρα στα 1-2 καλύτερα προπονητικά, παρόλο που η κατηγορία αυτή μάλλον το περιορίζει.

Η Mizuno είναι σε καλό δρόμο και δείχνει ικανή για το comeback. Κι αν μέχρι προσφάτως επέλεγε να μένει πιστή σε μία συγκεκριμένη φιλοσοφία, ικανοποιώντας κατά βάση τους παραδοσιακούς της πελάτες, μπορεί να συνεχίσει να το κάνει. Σε τελική ανάλυση, τα top sellers σου είναι αυτά που σου φέρνουν τα κέρδη. Αν όμως θες να “συνδεθείς” με το ευρύτερο κοινό και να το προσελκύσεις, χρειάζεται πρώτα να το εντυπωσιάσεις. Κι αυτό απαιτεί πειραματισμό και καινοτομία, να του δείξεις ότι μπορείς να εξελιχθείς ο ίδιος και συγχρόνως να εξελίξεις και τον χώρο. Το Neo Vista είναι μία ακριβώς τέτοια περίπτωση.