Κατηγορία: Stability Trainer – Βάρος: 311γρ. – 12mm drop (30/18mm)
Σε όλες μας τις παρουσιάσεις της Brooks, τονίζαμε την σταθερότητα της εταιρείας όσον αφορά τα χαρακτηριστικά των βασικών της μοντέλων από σεζόν σε σεζόν. Όταν το κοινό σου σε εμπιστεύεται και σου δίνει ένα τόσο μεγάλο μερίδιο της αγοράς, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε είναι να του πειράξεις αυτό στο οποίο έχει μάθει και βολευτεί. Μπορεί οι aficionados του αντικειμένου να ενθουσιάζονται με νέα υλικά, σχεδιάσεις ή “πειράματα”, η αλήθεια όμως είναι πως η πλειονότητα των δρομέων είναι οπαδοί του “if it ain’t broke, don’t fix it”.
Κλασική περίπτωση αυτού που περιγράφουμε, είναι το Adrenaline. Πέραν των 19 ετών που κουβαλάει στην πλάτη του, ενδεικτικό της επιτυχημένης του πορείας, είναι και ένα από τα μοντέλα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στις ΗΠΑ, ενώ επί σειρά ετών ήταν το No 1 σε ολόκληρη την αγορά (βάσει στοιχείων από τα running specialty stores). Το GTS (Go To Shoe) είναι ένα μοντέλο για μέτριο+ υπερπρηνισμό. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις έρευνες που δείχνουν ότι το ~75% των αμερικανών δρομέων πρηνίζει, αντιλαμβάνεται κανείς το ποσοστό της αγοράς που κατέχουν τα stability μοντέλα.
Δεν θα εξετάσουμε εδώ την προσέγγιση αυτή (πρηνισμός και support μοντέλα), πολλοί γνωρίζετε την άποψή μου σχετικά. Θα θυμίσουμε απλά ότι εδώ και δεκαετίες, ο τρόπος που οι εταιρείες προσπαθούν να ελέγξουν τον πρηνισμό βασίζεται στο γνωστό “medial post”. Ένα κομμάτι σκληρότερου αφρού στην εσωτερική πλευρά της σόλας, το οποίο έχει ως σκοπό να περιορίσει το ρολάρισμα του ποδιού προς τα μέσα. Αναλόγως της σταθερότητας που θέλουμε να δώσουμε, ποικίλλει και η σκληρότητα του αφρού ή το εύρος του.
Παρόλο που η Brooks ανέκαθεν έδινε βάση στα stability παπούτσια της, ήδη από το 2014 έδειξε να επαναπροσεγγίζει το θέμα, λανσάροντας το Transcend. Η διαφορά του ήταν πως πλέον δεν υπήρχε κάποιο medial post αλλά οι λεγόμενες Guide Rails. Λίγα χρόνια μετά, η συγκεκριμένη σχεδίαση υιοθετείται στα Ravenna και Adrenaline, αλλάζοντας σε πολύ μεγάλο βαθμό τον χαρακτήρα τους.
Επάνω μέρος και εφαρμογή
To upper του Adrenaline 18 έφερε μεγάλες αλλαγές σε σχέση με τις προηγούμενες εκδόσεις, αφού πλέον είχε ελευθερωθεί από τα πολλά και σκληρά πλαστικά overlays του παρελθόντος. Το νέο μοντέλο έχει ακόμη πιο neutral σχεδίαση, θυμίζοντας σε μεγάλο βαθμό το Ghost 11.
Διπλής στρώσης engineered mesh, με το διχτυωτό να είναι αρκετά ανοιχτό και διαπνέον και την επένδυση να φτάνει μέχρι πίσω. Μαλακά και stretchy και τα δύο υλικά. Ο προφυλακτήρας έχει ελαφρύνει, είναι εσωτερικός και κρατάει ψηλά το ύφασμα.
Κλασικό Brooks upper. Ανοιχτή επάνω στρώση και φόδρα από μέσα.
Όπως και στο V18, δομικά στοιχεία δεν υπάρχουν μέχρι και το midfoot, απ’ όπου ξεκινούν κάποια εύκαμπτα 3D prints και το logo της Brooks. Είναι σαφώς πιο αποδομημένο από πριν, καθώς οι άκαμπτες πλαστικές λωρίδες δεν υπάρχουν πια. Το δε κολάρο παραμένει πολύ σκληρό.
Το αφρώδες γύρω από τον αστράγαλο ακολουθεί τα πρότυπα της εταιρείας, είναι δηλαδή άφθονο, ενώ η γλώσσα παραμένει παχιά και μαλακή σε όλο το μήκος της. Δεν ενώνεται με τα πλαινά, οι δύο θηλειές όμως απ’ όπου περνούν τα κορδόνια, την κρατούν στην θέση της.
Πλούσιο αφρώδες σε κάθε σημείο γύρω από το πόδι.
Η εφαρμογή του Adrenaline 19 παραμένει η ίδια. Πολύ καλό κράτημα σε φτέρνα και μέση, το οποίο θυμίζει πιο “γρήγορα” μοντέλα. Μάλιστα, είναι σημαντικό πως αυτό επιτυγχάνεται χωρίς την χρήση πολλών και σκληρών overlays, όπως συνηθίζεται στην stability κατηγορία. Το toe box έχει φαρδιά γραμμή και ύψος, δίνοντας μεγάλο χώρο στα δάχτυλα. Δύσκολα θα παραπονεθεί κάποιος για σημεία πίεσης, ακόμη κι αν έχει πολύ φαρδύ πόδι.
Πολύ σωστή εφαρμογή λοιπόν, η οποία συνδυάζεται και με ένα πλούσιο εσωτερικό, όπως σε όλα τα Brooks άλλωστε. Δεν θυμίζει σε τίποτα υποστηρικτικό μοντέλο, έχοντας ουσιαστικά ολόιδια αίσθηση με αυτή του Ghost. Δεν έχουμε πολλά να πούμε εδώ, το παπούτσι είναι άνετο στο cruising, ενώ εμπνέει σιγουριά αν ανοίξεις και ρυθμό, ακόμη και σε στροφές. Φυσικά, μεγάλο ρόλο σε αυτό παίζουν και οι guide rails, οι οποίες περιβάλλουν το πόδι στο πίσω μέρος. Αυτό όμως θα το δούμε παρακάτω. Τέλος, πάτε άφοβα στο κανονικό σας μέγεθος.
3D Print overlays, τα οποία όμως είναι πολύ εύκαμπτα, εν αντιθέσει με το stuctured logo.
Σόλα και πάτημα
Το νέο Adrenaline έρχεται με μεγάλες αλλαγές κάτω από το πέλμα. Ουσιαστικά, αφήνει πίσω του όσα ξέρουμε για τα stability παπούτσια και πιάνει το ζήτημα του πρηνισμού από εντελώς άλλη πλευρά. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η αλήθεια είναι πως ελάχιστα γνωρίζουμε περί της συσχέτισης μεταξύ πρηνισμού και υποστηρικτικών μοντέλων, περισσότερο σε εικασίες και παραδοχές στηρίζεται όλη αυτή προσέγγιση εδώ και δεκαετίες. Σας φαίνεται περίεργο αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Στο GTS 19 λοιπόν, δεν υπάρχει πουθενά medial post. Το δύο πυκνοτήτων κομμάτι αφρού που υπήρχε εσωτερικά, από την φτέρνα μέχρι και την αρχή της καμάρας, είναι πλέον παρελθόν. Η σόλα αποτελείται από BioMoGo DNA υλικό (EVA), με την εξωτερική πλευρά της φτέρνας να είναι από το νέο DNA LOFT. Και αυτό είναι όλο. Ακριβώς όπως και στο Ghost 11 δηλαδή και μάλιστα, με την ίδια γεωμετρία.
Με τις Guide Rails, η Brooks περνάει σε μια πιο “ολιστική” προσέγγιση (όπως περιγράφει η ίδια) στο θέμα της στήριξης του ποδιού. Θεωρεί ότι το πόδι δεν χρειάζεται πλήρη έλεγχο και περιορισμό, παρά μόνο μια μικρή παρέμβαση ώστε να μπορέσει αυτό να ακολουθήσει την φυσική του κίνηση. Ουσιαστικά στοχεύει στη μείωση του εύρους κίνησης της ποδοκνημικής άρθρωσης, όταν αυτή είναι πολύ μεγάλη, κάτι που συνεπάγεται και σταθεροποίηση του γονάτου.
Έτσι λοιπόν, στην εσωτερική πλευρά και από την αρχή της καμάρας μέχρι πίσω, έχουμε μια προέκταση της σόλας από σκληρότερο EVA, η οποία σηκώνεται ψηλότερα και δημιουργεί ένα τοίχωμα. Το ίδιο υπάρχει και στην εξωτερική πλευρά, είναι όμως αρκετά μικρότερη και από μαλακότερο αφρό. Όπως αντιλαμβάνεσετε, η πρώτη “ράγα” αφορά περιπτώσεις πρηνισμού, ενώ η δεύτερη, υπτιασμού. Θεωρητικά, το επίπεδο διόρθωσης της κίνησης του αστραγάλου δεν είναι ποτέ περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται. Επιπλέον, η απουσία του σκληρότερου αφρού δίνει και περισσότερο cushioning στην σόλα.
Η σόλα του Adrenaline είναι ούτως ή άλλως πολύ σταθερή λόγω της σχεδίασής της, ακόμη και χωρίς επιπλέον stability χαρακτηριστικά. Όπως και στα ουδέτερα Glycerin και Ghost, η πλατφόρμα πίσω είναι φαρδιά, το λάστιχο στην φτέρνα παχύ και σκληρό, ενώ το εσωτερικό πλαινό της σόλας ανοίγει αρκετά προς τα έξω. Όλα αυτά δίνουν ήδη μία στήριξη στο πόδι.
Η εξώσολα είναι κι αυτή σχεδόν ίδια με του Ghost, αλλά και του Adrenaline 18, και καλύπτεται όλη από λάστιχο, μαλακό μπροστά και σκληρό πίσω. Η μόνη διαφορά εντοπίζεται στη μεσαία αυλάκωση, όπου είναι μισή, έτσι ώστε να υπάρχει μια σχετική ακαμψία προς όφελος της σταθερότητας. Επίσης, δεν υπάρχει πια η “σφήνα” από σκληρό πλαστικό κάτω από την καμάρα, χαρακτηριστικό όλων των support μοντέλων.
Άφθονο λάστιχο από κάτω. Η παραδοσιακή σφήνα απουσιάζει από το midfoot.
Βάσει της επικρατούσας θεωρίας, τα πόδια μου (υπερ)πρηνίζουν αρκετά. Βάσει της δικής μου θεωρίας, όπως και των προτιμήσεών μου, έχω να φορέσω stability παπούτσι εδώ και έξι χρόνια. Το επισημαίνω αυτό, ώστε να γίνει αντιληπτό πως η μηχανική του σώματός μου μου επιτρέπει να καταλάβω το επίπεδο σταθερότητας ενός παπουτσιού, περισσότερο απ’ όσο κάποιος με ουδέτερο πάτημα. Να σημειώσω επίσης ότι οι λόγοι που δεν μου αρέσει να τρέχω με υποστηρικτικά παπούτσια, έχουν να κάνουν με την ακαμψία τους, το βάρος και τον όγκο, το “χτισμένο” επάνω μέρος αλλά το κυριότερο, με την αίσθηση που δίνει το εμβόλιμο medial post κατά το transition.
Το πάτημα του νέου V19 διαφέρει πολύ λίγο από αυτό του Ghost και πολύ από του V18. Έχει μαλακώσει αρκετά, πράγμα λογικό αφού πλέον λείπουν οι δύο σκληροί αφροί κι είναι και πιο εύκαμπτο. Εδώ να πούμε ότι το medial post όλων των Adrenaline (PDRB) διέφερε από την συνήθη σχεδίαση, καθώς κάλυπτε μεγαλύτερο κομμάτι του πλάτους της σόλας. Συνεπώς, η “παρέμβασή” του ήταν ακόμη πιο αισθητή. Για να μη μακρυγορούμε, το νέο Brooks πατάει σχεδόν σαν ουδέτερο μοντέλο. Πώς δουλεύουν όμως οι Guide Rails, καταφέρνουν να ελέγξουν τον επιπλέον πρηνισμό;
Σαν αίσθηση, δεν διαφέρουν ιδιαίτερα από τα ανασηκωμένα πλαινά που συναντούμε όλο και συχνότερα και στα neutral μοντέλα (π.χ. Active Frame της Hoka). Μοιάζει σαν κάθεσαι σε ένα bucket κάθισμα, με το πόδι να είναι μέσα στην σόλα και όχι πάνω της. Απλά εδώ σηκώνονται πιο ψηλά. Αυτό που νοιώθεις είναι μια παραπάνω στήριξη κάτω από την καμάρα, σα να είναι λίγο πιο “γεμάτο” το σημείο εκεί. Επίσης, στα πρώτα χιλιόμετρα αντιλαμβάνεσαι την ύπαρξη της guide rail στο πέλμα σου, μετά όμως εξαφανίζεται. Δεν είναι παρ’ όλα αυτά κάτι ενοχλητικό ή ξένο σαν αίσθηση.
Αν δεν πρηνίζεις καθόλου, το πόδι σου δεν πέφτει πάνω της, οπότε δεν σε απασχολεί. Στην περίπτωση που κάποιος υπτιάζει (δηλαδή το πόδι του ρολάρει προς τα έξω), πιθανότατα μια μικρή διόρθωση θα υπάρχει και σε αυτή την περίπτωση. Σαν εύρος κίνησης όμως, δεν έχει σχέση με τον πρηνισμό, γι’ αυτό και το τοίχωμα είναι μικρότερο και πιο μαλακό.
Η σόλα είναι έτσι κι αλλιώς πολύ σταθερή, με το εσωτερικό πλαινό να ανοίγει χαρακτηριστικά προς τα έξω. Στην εξωτερική πλευρά της φτέρνας διακρίνεται ο DNA LOFT.
Σε σχέση με το προηγούμενο, το νέο Adrenaline είναι λιγότερο υποστηρικτικό σαν αρχική εντύπωση. Μετά από λίγο όμως, διαπιστώνεις ότι είναι απλά λιγότερο παρεμβατικό, προσφέροντας όμως την σιγουριά σε όσους θεωρούν ότι την χρειάζονται. Πιθανώς οι πιστοί του medial post να γκρινιάξουν με την μεγάλη αυτή αλλαγή. Αν όμως δεν την γνωρίζουν και απλά δοκιμάσουν το παπούτσι, θεωρώ ότι δεν θα νοιώσουν ποτέ έλλειψη σταθερότητας.
Μοναδικό μείον σε σχέση με το παρελθόν, η σημαντική αύξηση του βάρους.
Συμπέρασμα
Ανέκαθεν είχα την άποψη πως το παπούτσι πρέπει να δουλεύει μαζί με το πόδι και όχι εναντίον του. Να μην εμποδίζει την φυσική του κίνηση αλλά απλά να την βοηθάει όταν χρειάζεται. Γεγονός είναι πως η θεωρία γύρω από τα κλασικά stability μοντέλα, λαμβάνει a priori τον πρηνισμό ως ελάττωμα και τον αντιμετωπίζει βάζοντας το πόδι σε “καλούπι”. Κατά την γνώμη μου λοιπόν, η νέα προσέγγιση της Brooks είναι ένα βήμα προς τα εμπρός για την βιομηχανία των δρομικών μοντέλων. Προσφέρει όση σταθερότητα χρειάζεται, χωρίς την αίσθηση του “νάρθηκα” γύρω από το πόδι.
Επίσης, το Adrenaline 19 δεν απευθύνεται αποκλειστικά σε όσους πρηνίζουν. Ακόμη και σε αυτούς που έχουν καθαρά ουδέτερο πάτημα, όταν επέρχεται η κόπωση στα μεγάλα τρεξίματα ή τους αγώνες, η ποδοκνημική άρθρωση χαλαρώνει και γίνεται πιο ασταθής, όπως γενικότερα χαλάει και το συνολικό form. Σε αυτές τις περιπτώσεις λοιπόν, οι Guide Rails μπαίνουν στην εξίσωση και βοηθούν την κατάσταση.
Η Brooks αναφέρει: with the knowledge that the foot is smarter than any shoe, GuideRails are engineered to empower the foot’s natural range of motion, instead of trying to outsmart it – because, well, we can’t. Συμφωνώ απόλυτα.
