[Jeremyalfisti]

Καλημέρα σας!
Καταρχήν συγνώμη γιατί ήρθατε εδω όλοι και δεν κατάφερα να σας δω λόγω ενός προβλήματος που προέκυψε. Αφού λοιπόν λίγο έλειψε να χάσω τον αγώνα και το τριήμερο γενικά, Σάββατο απόγευμα ανέβηκα και γω με αμφιβολίες για το αν θα τρέξω. Εν τέλει έτρεξα στο 21Κ σε 2:31:59 ανεπίσημο χρόνο που ανακοίνωσε η διοργάνωση και 2:32:01 χρόνο garmin, θέση γενικής 68. Λόγω ειδικών συνθηκών ήταν από τους λίγους αγώνες που χάρηκα τόσο τερματισμό. Την διαδρομή πάνω κάτω την ήξερα και μπορούσα λίγο καλύτερα αλλά χαίρομαι που κατάφερα και ανέβηκα και όλα τ’άλλα είναι δευτερεύουσας σημασίας. Το τοπίο φοβερό, η διοργάνωση καλή, οι αθλητές υψηλού επιπέδου. Ένα πολύ δυνατό τριήμερο για εμένα.
Πολλά συγχαρητήρια στον @chamav ,@thanasiskypraios, @sotos-marathon και @winarg για τις φοβερές επιδόσεις.

[chamav]

Από εμένα @spy θα πάρεις θάρρος, να κοιτάς ψηλότερα όχι χαμηλότερα!!!

[sotos-marathon]

Καλημερα και απο εμενα σε ολους και ολες! Κατ αρχην συγχαρητηρια σε ολους και ολες για την συμμετοχη τους στους αγωνες του Ζαγοριου ανεξαρτητα απο το αποτελεσμα!
Ενας πραγματικα δυσκολος αγωνας και ας μην εχω ξανατρεξει μαραθωνιο βουνου ο οποιος ομως σε ανταμοιβει με τα τοσα ομορφα τοπια καθ ολη την διαρκεια της διαδρομης!!
Σκληρη διαδρομη μετα το 21 (σταθμος στο Παπιγκο,οπου φαγαμε πατατα και δροσερο καρπουζι!!!) εως το 28 οπου ανεβαινεις στο καταφυγιο της Αστρακας συνεχωμενη ανηφορα οπου αναρωτιεσαι ” δεν τελειωνει ποτε?”
Το υπολοιπο της διαδρομης δεν ειναι ευκολο..εχει κατι ανηφοροκατηφορες τις οποιες εαν εχεις παρασυρθει στην αρχη του αγωνα οπως προανεφερα δυσκολευουν την κατασταση αρκετα.
Καπου στο 30ο 32ο χλμ οπου διασχιζουμε το οροπεδιο υπαρχουν κοπαδια απο αγελαδες και βοδια οπου πραγματικα περναγαμε απο διπλα τους στα 5-10 μετρα και εκει σκεφτηκα σκεψου να μας παρει στο κυνηγι κανενα βοδι τι εχει να γινει? ουτε κουραση θα σκεφτομασταν ουτε οτι πονανε τα πελματακια μας…χαχα!!
Φτανοντας στο 38ο χλμ οπου μεχρι εκεινο το σημειο ειμασταν μαζι με τον Αργυρη, αρχιζει η καταβαση προς το Τσεπελοβο και τον τερματισμο, σε εκεινο το σημειο μου βγαζουν τα γονατα προβλημα (σουβλιες και στις 2 επιγονατιδες) με αποτελεσμα να μην μπορω να ακολουθησω τον Αργυρη οποτε εκοψα τον ρυθμο μου και πηγα πιο συντηρητικα φοβουμενος να μην μεγαλωσει το προβλημα.
Τα τελευταια 2 χλμ οπου πλεον βλεπεις το χωριο και ακους την μουσικη απο τον τερματισμο , ειναι κατηφορικα με δυσκολο και πολυ κατηφορικο τερεν.
Μπαινοντας στα δρομακια του χωριου μετα απο λιγα μετρα περνας απο την κεντρικη πλατεια οπου ο κοσμος πινει το καφεδακι τα τσιπουρακια και τις μπυριτσες του χαζευοντας τους δρομεις που περνανε για να φτασουν στο τερματισμο, σε χειροκροτουν σε συγχαιρουν!!
Μετα απο εκει μενουν λιγα μετρα για τον τερματισμο οπου ειναι πραγματικοτητα!!
Ναι!! Το καταφερα και αυτο!!Ο πρωτος μου Μαραθωνιος βουνου!! 7ωρες και 13 λεπτα!
**εδω θα δανειστω και θα γραψω κατι απο τον Σπυρο (spy) :”θα μπορουσα και καλυτερα.”

Οπως και να εχει θελω να ευχηθω σε ολους μας να ειμαστε παντα καλα, δυνατοι και γεροί για να μπορουμε να κανουμε αυτο που τοσο αγαπαμε και μας δινει ενεργεια, δυναμη , εν πασει περιπτωση ειναι ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ!

..Χαραλαμπε, Αργυρη,Θαναση ραντεβου του χρονου για το 80αρι! (χαχαχα)

[Echetlos]

@sotos-marathon Συγχαρητήρια, Σωτήρη!!!
Άμα ο δρομέας έχει δουλκέψει σωστά, σ’ όποιο τερέν και να τον ρίξεις, διαπρέπει.

[sotos-marathon]

Σ ευχαριστω πολυ Νικο!

[spy]

@chamav: …οχι Χαραλαμπε … δεν ειναι ετσι … οπως τα λες!Το βουνο δεν ειναι ευκολο … και με πιανει δεος μονο με την ιδεα!Απλα πηρα θαρρος … απο το γεγονος οτι δεν σε τρομαξε, ενω κι εσυ περιμενες αλλα…!Τα περι “ψηλων” και “χαμηλων” τωρα … ειναι πολυ σχετικες εννοιες κι εγω ποτε δεν τα οριζω ετσι τα πραγματα…Απλα θα περιορισθω στο να πω οτι εγω δεν κολυμπω, ουτε κανω ποδηλατο … αλλα ουτε και τρεχω στο βουνο!Επ’ ευκαιρια σκεφτομαι δειλα-δειλα να ενταξω το βουνο στις προπονησεις μου!

[spy]

@sotos-marathon:…συγχαρητηρια Σωτηρη, συγχαρητηρια σε ολους … στον Αργυρη(@winarg), τον Θαναση(@thanasiskypraios), αλλα και τον Μανωλη(@trexantiris) για τις εξαιρετικες επιδοσεις σ’εναν, κατα τα φαινομενα πολυ δυσκολο αγωνα, αφου δεν τον εχω τρεξει ποτε!Προσωπικα παντως, κι ειδικα οταν γινεται κατι τετοιο για πρωτη φορα…το θεωρω μεγαλη υπερβαση … στοιχειο που σου δινει φτερα για επομενους μεγαλους στοχους!

[sotos-marathon]

Σ ευχαριστουμε Σπυρο!

[tzatzikis90]

ήμουν κι εγώ εκεί αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα να σας δω πέραν του Σωτήρη για λίγο και των Αργύρη (με κατάλαβες άραγε στην Πλατεία που σε φώναξα!?), Ιερεμία (ωραίο σήμα αδερφέ!) και Λεωνίδα (χάρηκα για τη γνωριμία!) για ακόμα πιο λίγο.. έψαχνα τα ονόματα και τους αριθμούς σας στο site και προσπαθούσα να υπολογίσω πιθανή ώρα άφιξης στην πλατεία στο Τσεπέλοβο, πρέπει να έχασα για πολύ λίγο το Θανάση (αν και παίζει να πέρασες όσο σε έψαχνα!) και το Χαράλαμπο κι ούτε ήξερα για τη συμμετοχή του Μανώλη στα 80!

ας είναι, πολλά συγχαρητήρια σε όλους σας και καλή αποκατάσταση να έχετε!

στα δικά μου τώρα, στα 21 δηλωμένος αλλά με τον αστράγαλο να διαμαρτύρεται (αν και σε μικρότερο βαθμό), πήρα την απόφαση να τρέξω στο 10ρι κι εκεί πάλι με μεγάλη προσοχή και με χαλαρή διάθεση, μια ωριαία βολτίτσα ρε αδερφέ! ξεκίνησα σχετικά πίσω και με πολύ κόσμο και στενά μονοπάτια δυσκολεύτηκα αρκετά να πιάσω έναν ικανοποιητικό για το πόδι ρυθμό αλλά δεν με πείραξε καθόλου. έκανα χαβαλέ με μπροστινούς και πισινούς, γνώρισα και κόσμο μέσα στον αγώνα και γενικά πέρασα πολύ όμορφα! τέλος, το πόδι με ενόχλησε λιγότερο απ΄όσο περίμενα. βέβαια με τέτοιο ρυθμό και ρίχνοντας όλο το βάρος στο αριστερό (στο δεξί το πρόβλημα), το περίεργο θα ήταν να με ενοχλούσε!

γενικά μου φάνηκε αρκετά εύκολος, για αγώνας βουνού πάντα, κι αν ήμουν καλά θα μπορούσα πιστεύω να τον χτυπήσω για χρόνο και θέση. επίσημος χρόνος 1:10:00 και θέση 104/501 τερματίσαντες.

ξέχασα να φορτίσω το ρολόι Σάββατο βράδυ κι έτσι δεν έχω τον αγώνα μου..καλή καρδιά!

ένα υπέροχο 2ήμερο τελειώσε με τις καλύτερες αναμνήσεις.. και του χρόνου εκεί για τα 10… ή τα 42! (τα 21 παίζει να είναι μακράν ο χειρότερος από τους τέσσερις αγώνες)

[Kika]

Ήμουν και γω εκεί για τα 10km!!
πρώτη φορά σε βουνό και παρόλο που έφαγα την τουμπίτσα μου, έχω να πω -προσωπική γνώμη βέβαια-, ότι δε συγκρίνεται τελικά ο αγώνας βουνού με άσφαλτο! αχ αυτή η Φύση!!
Περήφανη για μένα, αφενός γιατί ήταν ο πρώτος αγώνας που έτρεξα στον τόπο μου (Γιαννιώτισσα γαρ) αφετέρου γιατί τον έβγαλα σχετικά άνετα για τα δεδομένα μου! (είμαι λίγο χελωνίτσα :D)

Συγχαρητήρια σε όσους έτρεξαν και να μαστε καλά να συνεχίζουμε!! 🙂

[Echetlos]

@Kika Συγχαρητήρια!

[winarg]

Μαραθώνιος Ζαγόρι 2016
Πριν γραφτώ στον αγώνα έλεγα να πάω στον ημί. Μετά το ξανασκέφτηκα και λέω καλύτερα να πάω στο 42άρι να γουστάρουμε κιόλας :). Οι προπονήσεις βγαίνανε αλλά επειδή μετά τον Μεγαλέκο έκανα και ένα τρίαθλο είχαν γίνει κάπως τουρλουμπούκι. Ήξερα πως σε κατηφόρες είμαι οκ και ψοφάω σε ανηφόρες οπότε ήξερα που πρέπει να εστιάσω στον αγώνα…

Παρασκευή – Το μεγάλο ταξίδι
Ξεκινήσαμε πρωί πρωί με τη γυναίκα μου και τη μεγάλη μας κόρη για Τσεπέλοβο. Θα ήταν το μεγαλύτερο οδικό ταξίδι που έχω κάνει (ακι στην αρχή με φόβιζε πιο πολύ αυτό παρά ο αγώνας). Μετά από περίπου 7ώρες (δεν έτρεχα ιδιαίτερα…) φτάσαμε Τσεπέλοβο. Πολύ ωραία τοπία και είχα ενθουσιαστεί με τη μία. Καθώς οι γυναίκες πεινούσαν κάτσαμε για μάσα και στην πορεία ήρθε και ο Σώτος με τον συμπαθέστατο πατέρα του! Το μαγαζί για γέλια αλλά τουλάχιστον φάγαμε μακαρόνια! Μετά ξεκούραση στο δωμάτιο και το απόγευμα τεχνική ενημέρωση και πίτα πάρτυ (ναι είχε πίτες και ήταν άπαιχτες). Κατά τις 9+ πήγα για ύπνο καθώς είχα κουραστεί κυρίως από την οδήγηση.

Σαββάτο
(πρωινό)
Σηκώθηκα στις 3:30 για πρωινό. Προς τεράστια έκπληξη, η ιδιοκτήτρια μας είχε ετοιμάσει πρωινό! Ψωμάκι, μέλι, καφές και τσάι!!! Άψογη! Φάγαμε με τον Σώτο, τα ψιλοείπαμε με έναν που θα έτρεχε στα 80 και φύγαμε για τα δωμάτια μας πάλι. Έβαλα ρούχα εξοπλισμό κρέμες κτλ. και 5:10 βρίσκομαι με τον Σώτο για να πάμε να πάρουμε το πούλμαν για Κήπους. Πιο πριν, στις 4:45 είχε της εκκίνηση των 80 και είχαν βεγγαλικά.Χαμός στο χωρίο!!!

(Κήποι-εκκίνηση)
Μαύριο σκοτάδι και ψύχρα! 12 βαθμούς διάβασα κάπου!!! Καλό αυτό για να μη λιώσουμε από την αρχή. Επίσκεψη για ανάγκες, συνάντηση με τον Peter για να ξεκινήσουμε παρέα. Βγάλαμε ακι τις απαραίτητες φωτογραφίες. Στήσιμο στην αφετηρία, μπαμ και ΦΥΓΑΜΕ!!! Στην αρχή είχε άσφαλτο αλλά γρήγορα περάσαμε ένα γεφύρι και μπήκαμε σε μονοπάτι. Είμασταν όλοι παρέα αλλά ο Peter είχε κέφια πρωί πρωί και έφευγε μπροστά. Ακολουθούσα αλλά ο Σώτος έμενε πίσω :(. Υπέθεσα πως θα μας προλάβει πιο μετά…

(η ομορφιά της δροσιάς)
Περνούσαμε από διάφορα ωραία μέρη. Τα πιο πολλά σκιερά και ελαφρώς κατηφορικά. Μου άρεσε αρκετά. Δε μου άρεσε που δεν ένιωθα ιδιαίτερα ζεστός… Ακολοθούσα τον Peter που όλο και περνούσε κόσμο. Το καλό ήταν πως όσες φορές ζήτησα να περάσω, οι μπροστινοί δρομείς με άφηναν χωρίς ιδιαίτερα νιαουρίσματα. Τρελή ζέστη δεν είχα νιώσει ακόμα. Απλά το μπλουζάκι είχε κολλήσει πάνω λόγω του ιδρώτα (φυσιολογικό).

(κάτι δεν πάει καλά με την δροσιά)
Κάπου μετά το 10 αν θυμάμαι καλά άρχισα να έχω κάποιες ενοχλήσεις στο έντερο. Σκέφτηκα πως είναι κάτι και συνέχισα. Όπως συνέχισαν και οι ενοχλήσεις… Έπρεπε να σταματήσω αλλά δεν έβρισκα κανένα “καλό” μέρος. Τελικά σε κάποιο σημείο μπαίνω πιο μέσα στο δάσος και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Πάω να ξαναμπώ στο μονοπάτι, πέφτει το καπέλο, γυρνάω να το πάρω, ξαναμπαίνω μονοπάτι και ακριβώς πίσω μου ο Σώτος!!! Λέμε τα δικά μας και του δίνω ρυθμό περνόντας αρκετό κόσμο.

(η ηρεμία της πρώτης ανηφόρας)
Η τροφοδοσία μου πλέον ήταν αρκετά συγκρατημένη καθώς φοβόμουν πως το έντερο δε θα ηρεμήσει. Περνόντας τα υπέροχα επόμενα χιλιόμετρα ανάμεσα σε δέντρα και πάντα με ελαφριά κατηφορική κλήση, φτάνουμε στην αρχή της ανηφόρας (περίπου στο 17ο χλμ). Λέμε με το Σώτο να κάνουμε οικονομία στις δυνάμεις αλλά περνάμε κόσμο αρκετά συχνά. Τσιμπάω λίγη μπάρα πάλι, είχα και φρέσκο νεράκι (είχε σταθμό την αρχή της ανηφόρας) και συνεχίζω. Πανέμορφα τοπία δεξιά αριστερά αλλά και εμφάνιση ζέστης. Μετά από λίγο το έντρεο είχε πάλι κέφια :(. Τι να κάνω, σταματάω σε ένα σημείο πάλι και τα γνωστά… Ο Σώτος συνεχίζει αλλά δε μου ξεφεύγει! Τον φτάνω τελικά αλλά μετά σταματάει αυτός :).

(η πρώτη όαση – Πάπιγκο)
Φτάνω Πάπιγκο! Μεγάλη ανακούφηση! Θυμάμαι τα λόγια του Μανώλη και πρώτα πρώτα πάω να φάω! Τσιμπάω μια πατάτα και βλέπω πως έχει και καρπούζι! Τρώω και ένα κομμάτι καρπούζι και έρχεται και ο Σώτος. Τσιμπάω άλλη μια πατάτα και άλλο ένα καρπούζι. Γεμίζουμε νερά βλέπουμε πως είμαστε ΟΚ και στις 2:54 ώρες έχουμε φύγει από Πάπιγκο. Ωραίο μέρος με ωραία δρομάκια. Λίγο μετά το τέλος του χωριού πετυχαίνουμε και τον Θεοδορακάκο!!! Χαιρετιόμαστε και συνεχίζουμε

(μα δεν τελειώνει ποτέ;)
Ξέραμε πως έχουμε περίπου 7χλμ συνεχόμενης ανηφόρας οπότε είπα του Σώτου να κάνουμε οικονομία δυνάμεων. Ψευτοτρέχαμε όπου μπορούσαμε αλλά αυτά τα χιλιόμετρα με τσάκισαν ψυχολογικά! Να πω την αλήθεια ψιλοβαριόμουν και πάλι καλά που ήταν ο Σώτος και λέγαμε και τίποτα. Ταυτόχρονα κατέβαιναν και οι 80άρηδες και είχε ένα παραπάνω ενδιαφέρον το πράμα. Το θέμα είναι πως δε βλέπαμε την κορυφή! Όποτε φτάναμε στο σημείο που πιο πριν βλέπαμε σαν κορυφή, βλέπαμε ένα άλλο πιο ψηλά αλλα πουθενά το καταφύγιο! Πετύχαμε και τον Μανώλη στο κατέβασμα και κάναμε τζερτζελέ! Τρελό γέλιο 🙂

(και όμως τελειώνει…)
Με τα πολλά φτάνουμε Αστράκα. Βλέπουμε τον Peter και ετοιμαζόταν να φύγει. Πιστεύω πως θα τον περάσουμε! Γεμίζω τον ασκό μου. Μου λέει ένας εθελοντής αν θέλω νερό και του λέω πως το γέμισα από “εκεί”. Όχι μου λέει αυτό είναι ισοτονικό! Άδειασμα τον ασκό, γέμισμα με νερό. Προληπτική επίσκεψη σε τουαλέτα (μην ξεχνιόμαστε κιόλας) βλέπουμε με τον Σώτο πως είμαστε ΟΚ και ξεκινάμε για το κατέβασμα!!! Καθώς φτάνουμε στην κατηφόρα ερχόταν και ο Νίκος!!!

(μια σκιά παρακαλώ)
Μετά το 27 το τοπίο ήταν πολύ διαφορετικό. Τρέχαμε σε, ας πούμε, οροπέδια με αγελάδες σχεδόν δίπλα να μας χαζεύουν :). Υπήρχαν κάποια κομμάτια με μικρές ανηφόρες αλλά δεν ήταν κάτι τραγικό. Το θέμα είναι πως δεν υπήρχε σκιά. Πάλι καλά είχε ελαφριά συννεφιά αλλά υπήρχε και κούραση…

(να τρώς όλο το φαγητό σου)
Καθώς είχα τα αρχικά προβλήματα τα οποία ήταν τελικά λόγω του ιδρώτα, της υγρασίας και της ιδιότητας της μπλούζας μου να κολλάει πάνω μου, δεν είχα φάει ότι θα έπρεπε. Ούτε και μπορούσα τώρα να πλακωθώ στα τζελ και στις μπάρες. Οπότε σιγά σιγά κουραζόμουν. Το παρήγορο ήταν πως το ίδιο ένιωθε και ο Σώτος :). Τουλάχιστον το πράμα τσουλούσε. Μετρούσαμε αντίστροφα τα χιλιόμετρα για να παίρνουμε κουράγιο.

(μα ποιός έβαλε αυτή την ανηφόρα στο 37)
Εκεί που γενικά ρόλαρε το πράμα βλέπουμε μια ανηφόρα μπροστά! Μπινελίκια αλλά και πλάκες και προχωράμε. Είχε τουλάχιστον μαγευτικά τοπία αλλά και πολλή πέτρα. Πήρα και μια μικρή για ενθύμιο 🙂

(όαση νούμερο 2 – καρπούζι power)
Με τα πολλά βγάλαμε την ανηφόρα και φτάσαμε στον σταθμό στο 37.7. Είχε καρπούζι. Ναί, είχε καρπούζι. Παγωμένο. Καρπούζι παγωμένο στο 37.7!!!
Άρπαξα μια φέτα και την καταβρόχθησα σα ναυαγός! Γέμισα και τον ασκό με παγωμένο νεράκι. Αρπάζω άλλη μια φέτα καρπούζι και φεύγω. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη γιατί είχα παρατηρήσει πως το καρπούζι μου δίνει μια περίεργη δύναμη…

(ανάσταση)
Με το καρπούζι τα πόδια πήραν μπρός. Βέβαια είχε ένα περίεργο έδαφος σαν πλατιά σκαλοπάτια και νομίζω εκεί την πάτησε ο Σώτος όπου άρχισε να μένει πίσω. Κολλάει πίσω μου ένας άλλος δρομέας. Ο Σώτος μένει πίσω και αφήνω τον άλλο να περάσει μπας και με προλάβει ο Σώτος αλλά δεν 🙁
Με τα πολλά, περνάω και αυτόν που ήταν μπροστά μου. Περνάω άλλον ένα και φτάνω στο χωριό! Άκουγα από πριν τον κόσμο και την μουσική καί είχα πάρει τα πάνω μου. Νόμιζα πως δε θα τελείωνε ποτέ ο αγώνας :). Περνάω από την πλατεία που με περίμενε η γυναίκα μου με την κόρη μου! Ήθελα να τρέξω με την μικρή για να τερματίσω άλλον ένα μαραθώνιο μαζί της αλλά είχα ακόμα καμιά 500αριά μέτρα να δανύσω… Εκείπου περνούσα άκουσα το όνομά μου. Ήταν ο Τάσος!!! (ναι σε είδα βρε θηρίο!). Τελικός χρόνος 7:06 αν θυμάμαι καλά! Ήμουν τόσο συναισθηματικά φορτισμένος που όταν ήθρε η γυναίκα μου την πήρα αγκαλιά και δε μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Το σώμα δεν είχε κουραστεί αλλά είχε κουραστεί το μυαλό.

(σύνοψη)
Στην αρχή είπα πως τελείωσα με τα μεγάλα στο βουνό. Τώρα θα ξανάτρεχα το Ζαγόρι μόνο και μόνο για να δαμάσω τη διαδρομή καθώς τώρα ξέρω τι με περιμένει και τι πρέπει να κάνω. Γενικά δεν είχα ούτε ένα πιάσιμο, ούτε φουσκάλες ούτε τίποτα! Τις επόμενες μέρες ήμουν σα να μην είχα τρέξει καθόλου. Περίεργο πράμα το σώμα. Θα το σκεφτώ τι θα κάνω του χρόνου. Είναι όμορφο το βουνό και ακόμα καλύτερο όταν έχεις τη σωστή παρέα! Θέλει όμως αρκετό χρόνο και δεν ξέρω αν θα τον έχω ξανά σύντομα.
Σώτο σε ευχαριστώ ρε μπαγάσα. Χωρίς εσένα δε θα τερμάτιζα!

(Παρατηρήσεις)
Μερικοί δρομείς είναι πραγματικά για σφαλιάρες. Το τι τζελάκι είδα πεταμένο κάτω δεν περιγράφεται! Μάζεψα 2 απο κάτω και τα πέταξα στον επόμενο σταθμό. Τόσο δύσκολο είναι να τα βάλετε σε καμία τσέπη (για να μην πω τίποτα άλλο). Θα ήθελα η διοργάνωση να τηρούσε αυτό που είχε ακουστεί για αριθμούς πάνω στα τζελ και ποινές ανάλογα με τα τζελάκια που έχουν βρεθεί πεταμένα…

[tzatzikis90]

πολλά συγχαρητήρια Αργύρη! χάρηκα πολύ που σας είδα στην πλατεία κι ας τη σκαπούλαρες μετά για ξεκούραση(μου το πε ένα πουλάκι!)..

εις το επανιδείν!

[Echetlos]

@winarg Μπράβο Αργύρη! Τελικά είσαι παντού καλός, ρε θηρίο!!!

[winarg]

@Echetlos Ευχαριστώ Νίκο!!! Με θεωρώ μέτριο δρομέα (ή και αθλητή, πες το όπως θες)

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις