Adidas Adizero Prime X Strung

Κατηγορία: Performance Trainer  –  Πάτημα: Ουδέτερο  –  Βάρος: 255γρ.  –  Drop: 8.5mm (49.5/41mm)

To Prime X κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 2021 και ξάφνιασε τους πάντες. Ο λόγος ήταν ότι η σόλα του έφτανε τα 50mm, δηλαδή 10mm πάνω από το όριο που επιτρέπει η World Athletics για τους αγώνες δρόμου. Μικρή σημασία είχε αυτό βέβαια, αφενός γιατί θεωρητικά ήταν ένα προπονητικό μοντέλο, αφετέρου γιατί δεν υπάρχει περίπτωση ένας ερασιτέχνης να ελεχθεί, παρά μόνο αν ανέβει στο βάθρο.

Το λανσάρισμά του ήταν μάλλον αθόρυβο, με το marketing να επικεντρώνεται στο αγωνιστικό Adios Pro 2 που κυκλοφόρησε παράλληλα. Πολλοί αναρωτήθηκαν για το νόημα μίας τέτοιας σχεδίασης, καθώς ήδη τα 40mm θωρούντο υπεραρκετά. Στο review του original, είχαμε πει πως πιθανώς να αποτελεί και μία “ανίχνευση” της αγοράς, κοιτώντας προς μία νέα κατεύθυνση. Ένα “concept shoe”, θα λέγαμε. Super foam με carbon plate έχουν άλλωστε όλες οι εταιρείες πλέον, οπότε πρέπει να αναζητηθεί το επόμενο βήμα. Η συνέχεια δείχνει να δικαιώνει την υπόθεσή μας, αφού ακολούθησαν κι ακολουθούν πολλά μοντέλα με σόλες άνω των 40mm. NB SC Trainer, Asics Superblast και Nimbus 25, Saucony Kinvara Pro, Skechers MaxRoad 6, συν το NIke Tempo που προηγήθηκε όλων. Κι ενδεχομένως έπονται ακόμη περισσότερα. Είναι πλέον ξεκάθαρο πως οι δρομείς θέλουν cushioning και μαλακό πάτημα, τα οποία να συνοδεύονται και από επιστροφή ενέργειας. Και οι εταιρείες τους τα δίνουν απλόχερα.

Το Prime X ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο μοντέλο. Τα 50mm, η πολύ μαλακή σόλα και η στενή φτέρνα, το έκαναν εξαιρετικά ασταθές για τους περισσοτέρους. Είναι πολλές οι αναφορές από δρομείς που γύρισαν τον αστράγαλό τους τρέχοντας, ενώ ακόμη περισσότεροι περιέγραφαν μία “ισορροπία του τρόμου”. Και φυσικά άφηναν το παπούτσι στην άκρη. Παρ’ όλα αυτά, εάν καποιος δεν είχε θέματα σταθερότητας και ταίριαζε και με την βιομηχανική του, το Prime X ήταν απλά όνειρο. Ευτυχώς ανήκω στην δεύτερη κατηγορία και εδώ και έναν χρόνο απολαμβάνω το μοναδικό πάτημα που έχει το Adidas. Απίστευτη προστασία και softness, μεγάλο bounce και τρομερά διασκεδαστικό.

Ωστόσο, το επάνω μέρος του δεν ήταν εξίσου καλό. Αν και δεν αντιμετώπισα ποτέ κάποιο ιδιαίτερο θέμα, ήταν προφανές πως η εταιρεία προσπάθησε να εξοικονομήσει βάρος από εκεί, αντισταθμίζοντας αυτό της σόλας. Γι’ αυτό και επέλεξε μία αμφιλεγόμενη σχεδίαση και εν τέλει, μάλλον προβληματική. Το κυριότερο όμως ήταν πως το upper δεν βοηθούσε ούτε στο ελάχιστο την αστάθεια της βάσης. Το αντίθετο μάλιστα.

Το περσινό φθινόπωρο, η Adidas παρουσίασε μία νέα έκδοση του Prime X, το Strung. Η σόλα παραμένει ολόιδια, με το επάνω μέρος όμως να αλλάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Και μαζί του τελικά αλλάζει και όλο το παπούτσι.

Επάνω μέρος και εφαρμογή

Σε ελεύθερη μετάφραση, Strung σημαίνει “φτιαγμένο από λεπτό σχοινί”. Ουσιαστικά έχουμε ένα “συνονθύλευμα” από χιλιάδες νήματα (σχοινιά, κορδόνια, σπάγγους ή όπως θέλετε πείτε τα) πλεγμένα μεταξύ τους. Το μοτίβο της πλέξη τους σχεδιάζεται στον υπολογιστή, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την δυναμική κίνηση του ποδιού κατά το τρέξιμο και τις απαιτήσεις που προκύπτουν αναλόγως της περιοχής. Έτσι, η πυκνότητα, η κατεύθυνση, η ελαστικότητα και η διαστρωμάτωση των νημάτων, διαφέρουν από σημείο σε σημείο. Μπορεί να μοιάζουν “ατάκτως ερριμένα”, στην πραγματικότητα όμως δεν είναι καθόλου. Μετά την σχεδίαση του μοτίβου λοιπόν, οι πληροφορίες στέλνονται σε ένα ρομπότ που υφαίνει τα νήματα, δημιουργώντας την τελική, ενιαία σύνθεση. Στο τελευταίο στάδιο, τα νήματα θερμαίνονται και αποκτούν την απαραίτητη συνοχή. Εδώ μπορείτε να πάρετε μία ιδέα της διαδικασίας.

Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι ένα “ύφασμα” που δίνει την αίσθηση κουκουλιού, θα λέγαμε. Δεν θυμίζει τίποτα απ’ όσα έχουμε δει. Πυκνό, χωρίς καμμία ελαστικότητα και με μία ακατέργαστη υφή εξωτερικά. Αλλού είναι εύκαμπτο, αλλού όχι τόσο.

Η πιο αραιή ύφανση της κατασκευής έχει επιλεχθεί για το toe box. Αποτελείται κυρίως από λευκά νήματα, τα οποία δείχνουν να είναι τα πιο μαλακά. Ο χώρος είναι κυριολεκτικά πελώριος, τόσο σε πλάτος όσο και ύψος. Το ίδιο ίσχυε και στο original, εδώ όμως είναι ακόμη περισσότερο.

Στο μεσαίο τμήμα η πλέξη γίνεται πυκνότερη, με την χρήση και γκρι νημάτων, εξωτερικά κι εσωτερικά, που είναι πιο ενισχυμένα. Η σχεδίαση του δεσίματος είναι πιο συμβατική από πριν, ενώ λείπει και το χοντρό και εντελώς άκαμπτο πλαστικό γύρω από τις τρύπες.

Επίσης, αυτός που είχε σχεδιάσει την γλώσσα της πρώτης έκδοσης μάλλον απολύθηκε. Ήταν ίσως ό,τι πιο δυσλειτουργικό έχω δει. Αντιθέτως, εδώ πάμε σε μία απλούστερη σχεδίαση. Μία φλοίδα υφάσματος χωρίς καθόλου αφρώδες, που ενώνεται με το πλαϊνό στην μία πλευρά. Απλά και όμορφα.

Η γλώσσα συγκρατείται μόνο στη μία πλευρά αλλά στρώνει εύκολα επάνω στην ράχη του ποδιού. Το αντίθετο από πριν, δηλαδή.

Κολάρο ουσιαστικά δεν υπάρχει. Aπλά επιλέγονται πιο άκαμπτα νήματα, η ύφανση πυκνώνει ακόμη περισσότερο και τελικά έχουμε ένα λίγο πιο στιβαρό περίβλημα γύρω από την φτέρνα. Όχι όμως κολάρο, με την κλασική έννοια.

Εσωτερικά υπάρχουν δύο λεπτές λωρίδες αφρώδους. Θα ελεγα ότι είναι λιγότερο για θέμα άνεσης και περισσότερο για να βοηθούν την εφαρμογή.

Ελάχιστο padding αλλά το κολάρο είναι άνετο.

Μια αισθητική λεπτομέρεια, με το επάνω μέρος του κολάρου να μένει ψηλά ή να διπλώνεται.

Με τόση τεχνολογία και καινοτομίες στην σχεδίαση του επάνω μέρους, θα περίμενε κανείς κάτι ξεχωριστό σαν εφαρμογή. Να αγκαλιάζει σαν γάντι το πόδι, να προσαρμόζεται η ελαστικότητά του αναλόγως της πίεσης ή κάτι τέλος πάντων που να δικαιολογεί όλη αυτή τη φασαρία και το marketing. Παρ’ όλα αυτά, δεν έχουμε μία τέτοια περίπτωση εδώ. Πέραν της ομολογουμένως εντυπωσιακής εμφάνισης, το αποτέλεσμα δεν προσφέρει κάτι περισσότερο από τις γνωστές σχεδιαστικές επιλογές που ακολουθούνται στα υπόλοιπα μοντέλα. Πιθανώς η Strung διαδικασία παραγωγής να είχε νόημα, αν επρόκειτο για κάποια custom περίπτωση. Να σκαναριζόταν το πόδι σου, ο υπολογιστής να κατέγραφε τα ατομικά σου χαρακτηριστικά και το ρομπότ να το έφερνε ακριβώς στα μέτρα σου.

Στο midfoot το πόδι συγκρατείται πολύ καλά. Γλώσσα και κορδόνια συνεργάζονται απροβλημάτιστα και η εφαρμογή ρυθμίζεται εύκολα. Σηκώνει αρκετό σφίξιμο, αφού αρχικά μοιάζει λίγο χαλαρό, αν δεν το φοβηθείς όμως, θα αγκαλιάσει ωραία την περιοχή. Αν αντικατασταθούν και τα πολύ λεπτά, βαμβακερά κορδόνια, τα πράγματα γίνονται ακόμη καλύτερα. Θυμίζω ότι στο πρώτο Prime X, αν τα έσφιγγες λίγο παραπάνω, είχες αρκετά σημεία πίεσης, χωρίς κιόλας να βελτιώνεται ιδιαίτερα το κράτημα. Γενικότερα, καμμία σχέση η εφαρμογή των δύο μοντέλων στο μεσαίο τμήμα.

Η φτέρνα δεν έχει επίσης πρόβλημα, παρά το πολύ ελαφρύ κολάρο. Ωστόσο, μία λίγο πιο δομημένη κατασκευή σίγουρα θα βοηθούσε. Ναι μεν κάθεται στην θέση της, στις στροφές όμως δεν εμπνέει 100% σιγουριά. Μην ξεχνάμε ότι έχει να διαχειριστεί και 5cm μαλακού αφρού από κάτω της (στο Νο 42.5, στα μεγαλύτερα νούμερα είναι ακόμη ψηλότερο). Και πάλι όμως, πολύ καλύτερη συμπεριφορά από πριν.

Ο χώρος στα δάχτυλα είναι πολύς, όπως είπαμε και παραπάνω. Τόσο πολύς που αναρωτιέσαι αν το πόδι σου θα μπορεί να πατήσει σωστά και να περάσει την δύναμη όπως πρέπει. Όπως και στο πρώτο Χ όμως, τελικά δεν έχεις πρόβλημα τρέχοντας. Πολύ περισσότερο εδώ, όπου το πέλμα συγκρατείται καλύτερα στο υπόλοιπο παπούτσι.

Το ευρύχωρο toe box είναι και ο λόγος που χρειάζεται λίγη προσοχή στο νούμερο. Εγώ επέλεξα το κανονικό μου και με χοντρές κάλτσες δεν έχω κανένα θέμα, ακόμη και σε πιο γρήγορους ρυθμούς. Πιστεύω όμως πως θα μπορούσα να κατέβω και μισό νούμερο με πιο λεπτές κάτσες και να είμαι και πάλι εντάξει.

Άρα λοιπόν, τι ιδιαίτερο έχει το επάνω μέρος του νέου Prime X, ώστε να αλλάζει η συμπεριφορά του παπουτσιού συνολικά;
Τίποτα ιδιαίτερο δεν έχει, απλά είναι κανονικό και μακράν καλύτερο του Celermesh. Αυτό και μόνο αρκεί. Έχει επαρκές κράτημα, μπορείς να παίξεις με την εφαρμογή και δεν δίνει σημεία πίεσης πουθενά. Το πρώτο μοντέλο ήταν χαρακτηριστικό παράδειγμα over-engineering. Κακές σχεδιαστικές επιλογές, πλήθος από εσωτερικά δομικά στοιχεία και ένα πολύ άκαμπτο υλικό, που δεν μπορούσε να κλείσει γύρω από το πόδι. Και κυρίως, η εφαρμογή του δεν βοηθούσε καθόλου την αστάθεια της σόλας. Το αντίθετο, μάλιστα. Όπως προείπα, δεν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα στα τρεξίματά μου. Φορώντας όμως τώρα το νέο upper, η διαφορά είναι ξεκάθαρη.

Το Strung είναι πανάλαφρο, λεπτό, πολύ διαπνέον και σχεδόν εξαφανίζεται στο πόδι. Το κράτημα είναι αρκετά καλό, ιδίως για τους ρυθμούς που προορίζεται το μοντέλο. Κι αν κάποια στιγμή το νοιώσεις να πιέζεται, είναι περισσότερο λόγω της παραμόρφωσης της σόλας. Κάτι παραπάνω θα ήθελα γύρω από την φτέρνα, ενώ βρίσκω υπερβολικό το μέγεθος του toe box κι ας μην ενοχλεί τελικά.

Καταλήγοντας, δεν θα πω ότι με πείθει πως είναι το “μέλλον” της σχεδίασης και παραγωγής. Εντυπωσιακή ως σύλληψη και διαδικασία αλλά εδώ τουλάχιστον, ως αποτέλεσμα δεν νοιώθω ότι προσφέρει κάτι ξεχωριστό.

Σόλα και πάτημα

Καθώς η σόλα παραμένει ίδια με της αρχικής έκδοσης, δεν έχει νόημα να επαναλάβουμε την περιγραφή. Μπορείτε να την διαβάσετε στην παρουσίαση του original.

Αυτό που έχει αλλάξει από τότε βέβαια, είναι τα χιλιόμετρα που έχω κάνει μαζί του. Πολλές εκατοντάδες περισσότερα, αποτελώντας τη βασική μου επιλογή για long runs και μεσαίους ρυθμούς. Κι η αρχική μου γνώμη, όχι απλά παραμένει αλλά έχει γίνει ακόμη καλύτερη. Απύθμενο cushioning και softness, τρομερά ελαστικό πάτημα, διατηρώντας συγχρόνως τα πόδια σε άψογη κατάσταση. Είτε κατά την προσπάθεια, είτε μετά. Ακόμη και το βάρος του είναι απολύτως αποδεκτό για τέτοιον όγκο.

Όλα τα παραπάνω υποστηρίζονται πολύ σωστότερα από το νέο επάνω μέρος. Κάνει το Prime X συνολικά σταθερότερο (ή λιγότερο ασταθές, αν προτιμάτε), το πόδι παραμένει σαφώς πιο κεντραρισμένο και μπορεί να κουμαντάρει καλύτερα την μεγάλη βύθιση μέσα στον αφρό.

Γίγαντας!

Δεν θα πω ότι πλέον το παπούτσι θα ταιριάξει σε όλους. Και πάλι θα υπάρξουν πολλοί που θα το βρουν ασταθές και κουραστικό, ιδίως αν πατούν πίσω και βαριά. Σίγουρα όμως θα είναι λιγότεροι από πριν. Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα διαφορετικό upper αλλάζει συνολικά την συμπεριφορά ενός παπουτσιού. Το Strung είναι μία τέτοια περίπτωση.

Στο review της πρώτης έκδοσης, είχα γράψει ότι το μοντέλο είναι τόσο πολύ καλό, ώστε αξίζει να δοκιμάσει κανείς μήπως του ταιριάξει. Κι ας μην του ταιριάξει τελικά. Το θέμα είναι πως τώρα οι πιθανότητες έχουν αυξηθεί σημαντικά. Εύλογα κάποιος θα αναρωτηθεί γιατί να ρισκάρει τα χρήματά του (που είναι και πολλά εν προκειμένω) και να μην πάει σε κάτι σίγουρο. Διότι αν τελικά δεν έχει θέμα σταθερότητας, θα τρέχει με ένα από τα 2-3 απολαυστικότερα μοντέλα της αγοράς.