Adidas Adizero Adios Pro 4

Κατηγορία: Racer
Υψη σόλας: 39/33mm
Βάρος: 201 γρ.

To πρώτο Adios Pro έμοιαζε με μία μάλλον βιαστική, αν και επιβεβλημένη, κίνηση της εταιρείας, καθώς έπρεπε να απαντήσει στην τετραετή ηγεμονία του Nike Vaporfly. Ναι μεν είχαμε μία περίπτωση (περίπου) super shoe, ήταν όμως ακόμη εμφανώς ακατέργαστο και άγουρο. Όπως και των περισσοτέρων εταιρειών εκείνη την περίοδο, άλλωστε. Το Adios Pro 2 ήταν μακράν καλύτερο παπούτσι και η Adidas έβρισκε την γεωμετρία που ήθελε για την σόλα, μαζί με την σωστή ρύθμιση του Lightstrike Pro. Ωστόσο, η απόσταση από την Nike δεν μειωνόταν, η οποία μάλιστα διέθετε ήδη δύο super shoes στο οπλοστάσιό της.

Η τρίτη έκδοση της σειράς παρουσιάστηκε στα μέσα του 2022 και ήταν πλέον ένα ολοκληρωμένο αγωνιστικό μεγάλων αποστάσεων. Στεκόταν ισάξια διπλά στα υπόλοιπα, φορέθηκε από πολλούς δρομείς, έγραψε ρεκόρ και διέθετε και κάποια χαρακτηριστικά που έλειπαν από το Vaporfly. Θεωρώ ότι ακόμη υστερούσε σε efficiency, ήταν όμως φιλικότερο στον ερασιτέχνη απ’ ότι το Nike.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το ότι παρέμεινε στην αγορά για περισσότερα από δύο χρόνια. Αυτό το μεγάλο διάστημα, πέραν της εμπορικής επιτυχίας του μοντέλου, έδειχνε και ότι η Adidas δούλευε πολύ την επομένη έκδοση.

Επάνω μέρος και εφαρμογή

Το upper του AP3 ήταν κακό, κατά την γνώμη μου. Το Celermesh είχε μία εντελώς πλαστική αίσθηση, τα underlays μπορούσαν να γίνουν ενοχλητικά, το σύστημα δεσίματος με τις θηλιές δημιουργούσε σημεία πίεσης, ενώ η φαρδιά εφαρμογή απαιτούσε προσπάθεια για να την φέρεις στα μέτρα σου. Προφανώς και αυτά δεν ίσχυαν για όλους ανεξαιρέτως, σίγουρα όμως η σχεδίαση άφηνε περιθώρια για αρκετή βελτίωση. Κι αυτό επιβεβαιώνεται από το πόσο καλύτερο είναι τελικά το επάνω μέρος του AP4.

Το mesh αντικαθίσταται από ένα σατινέ ύφασμα, απίστευτα λεπτό και απαλό. Ακριβώς το αντίθετο από πριν, δηλαδή. Έχει μία ελάχιστη ελαστικότητα και μόνο κατά πλάτος. Σαν πρώτη επαφή δείχνει λίγο “εύθραυστο”, είναι όμως αρκετά δεμένη η ύφανσή του. Ο μαλακός προφυλακτήρας και οι δυο ρίγες εκατέρωθεν δίνουν σχήμα και ύψος στο toe box.

Πρέπει να το αγγίξεις το ύφασμα για να καταλάβεις πόσο μεταξένια υφή έχει.

Εντυπωσιακά λεπτό αλλά η πυκνή πλέξη τού δίνει δομή και αντοχή.

Το midfoot έχει κάποια ελαφριά δομικά στοιχεία. Μία υφασμάτινη, πιο άκαμπτη εσωτερική ταινία (Lightlock) που φτάνει μέχρι πίσω, μαζί με την πολύ ενισχυμένη βάση γύρω από τις τρύπες αλλά και τις τρεις ρίγες, που είναι όμως ανεπαίσθητες.

Απλή και λειτουργική η σχεδίαση του lacing system. Καμμία σχέση με την σπαζοκεφαλιά του AP3.

Η γλώσσα είναι από σκέτο ύφασμα, με ένα λεπτό μαξιλαράκι στο κέντρο. Είναι ραμμένη στα πλαϊνά και κάθεται τέλεια στην θέση της εξ αρχής. Θα έλεγα ότι έτσι συγκρατείται καλύτερα απ’ ότι με τις κλασικές, ελαστικές ταινίες. Μόνο ότι σε δυσκολεύει λίγο όταν πας να φορέσεις το παπούτσι.

Σωστή η επιλογή της ραφής, όπως αποδεικνύεται.

Το κολάρο είναι από πολύ λεπτό υλικό και πλήρως εύκαμπτο. Εσωτερικά έχει την κλασική σουέντ επένδυση και δύο λωρίδες αφρώδους ψηλά.

Πίσω θυμίζει περισσότερο spikes παρά ασφάλτινο παπούτσι.

Τα padding δεν είναι παχύ αλλά κάνει την δουλειά του.

Το Adios Pro αποκτάει επιτέλους την racing εφαρμογή που έπρεπε να έχει, αφήνοντας στην άκρη το over-engineering των προηγουμένων εκδόσεων. Απλή σχεδίαση, στοχευμένη και κυρίως, εύκολα ρυθμίσιμη. Αυτό δηλαδή που του έλειπε. Συγχρόνως, γίνεται και πολύ πιο όμορφο αισθητικά με τις “καθαρές” γραμμές και τα λιτά στοιχεία του.

Το καλούπι μπροστά είναι σχετικά στενό, ιδίως στο τελείωμα όπου κλείνει κάπως απότομα. Δεν το νοιώθεις ιδιαίτερα, καθώς το πολύ μαλακό ύφασμα είναι σαν να μην υπάρχει. Κρατάει ιδανικά τα μετατάρσια, ωστόσο αν κάποιος είχε βολευτεί με το πολύ ευρύχωρο toe box των v2/3, πιθανώς εδώ να γκρινιάξει λίγο. Πιστεύω όμως πως αυτό θα συμβεί μετά από πολλά χιλιόμετρα.

Στο μεσαίο τμήμα το παπούτσι είναι γάντι και αγκαλιάζει παντού το πόδι. Παίζεις με το σφίξιμο των κορδονιών, αναλόγως του όγκου του πέλματός σου, χωρίς την παραμικρή πίεση σε κανένα σημείο. Θυμίζω ότι κάτι τέτοιο δεν ίσχυε πριν. Να σημειώσω ότι αντικατέστησα τα λεπτά, βαμβακερά κορδόνια και η εφαρμογή έγινε ακόμη καλύτερη. Το κάνω άλλωστε σε όλα τα Adizero μοντέλα. Ελπίζω κάποια στιγμή να το κάνει και η Adidas από μόνη της, αφού κατά γενική ομολογία είναι ανεπαρκή και δείχνουν και “φθηνά”.

Δεν ξέρω πόσο βοηθάει το Lightlock αλλά αφού η Adidas τού έδωσε και όνομα, ας το αναφέρουμε.

Εξίσου καλό είναι το κράτημα και πίσω. Παρότι μίνιμαλ, η στενή γραμμή και η ευκαμψία της σχεδίασης, επιτρέπουν στο κολάρο να ακολουθεί κάθε κίνηση της φτέρνας. Δεν το νοιώθεις στιβαρό γύρω της, δουλεύει όμως παντού μαζί της.

Το επάνω μέρος του Adios Pro είναι από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει. Κρατάει παντού τέλεια, στρίβει πανεύκολα και δεν αφήνει αέρα πουθενά. Συγχρόνως όμως, είναι σαν να μην υπάρχει. Κυριολεκτικά εξαφανίζεται γύρω από το πόδι. Πανάλαφρο, διαπνέον και απόλυτα σίγουρο. Απ’ την άλλη, δεν ξέρω πώς θα είναι τα πράγματα για κάποιους με φαρδύτερο του κανονικού πέλμα. Όπως και να ‘χει όμως, μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για μία 100% αγωνιστική κατασκευή. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται πώς ήταν η εφαρμογή των Adizero μέχρι πρότινος.

Όσον αφορά στο νούμερο, έχω μία μικρή επιφύλαξη. Κι αυτό γιατί ίσως κάποιοι το βρουν οριακά κοντό στο μήκος. Θεωρώ πως μέχρι π.χ. ημιμαραθώνιο δεν θα υπάρξει το παραμικρό πρόβλημα, από εκεί και πέρα όμως δεν αποκλείεται να λείψουν αυτά τα 2-3mm. Αν λοιπόν το προορίζετε για μαραθώνιο, μάλλον θα χρειαστεί να ανέβετε μισό νούμερο, με ό,τι όμως αυτό συνεπάγεται για την υπόλοιπη εφαρμογή. Είναι κάτι που επιβεβαιώνουν και οι περισσότεροι που το έχουν τρέξει στα 42Κ.

Σόλα και πάτημα

Πολλές οι αλλαγές στο επάνω μέρος, πολλές αντίστοιχα και στην σόλα. Αναμενόμενο άλλωστε με τόσο μεγάλο διάστημα εξέλιξης που μεσολάβησε.

Κατ’ αρχάς, έχουμε μία νέα φόρμουλα του Lightstrike Pro, του supercritical TPEE υλικού που αποτελεί ολόκληρη την σόλα του AP4. Μέχρι πρότινος, ο αφρός της Adidas χαρακτηριζόταν από μία πιο στιβαρή συμπεριφορά, τεράστια ανθεκτικότητα αλλά και μία περίοδο στρωσίματος, μέχρι να εμφανίσει πλήρως τις ιδιότητές του. Πλέον έχουμε μία αρκετά διαφορετική σύνθεση, τόσο σε δομή όσο και αίσθηση.

Ίδια εμφάνιση ο LS Pro αλλά με εντελώς διαφορετική συμπεριφορά.

Τα Energy Rods 2.0, οι ανθρακονημάτινες ράβδοι αντί της συνήθους πλάκας, διατηρούνται κι εδώ. Η σχεδίασή τους είναι τέτοια που να προσομοιάζει τα οστά του ποδιού.

Η γεωμετρία είναι ίδια με αυτή του Evo, όπου το υπομόχλιο, ή η αρχή του rocker αν προτιμάτε, ξεκινάει στο 60% του μήκους της σόλας. Στο AP3 αυτό το σημείο ήταν στο 70%, κάτι που σημαίνει πως η γωνία τώρα ξεκινάει νωρίτερα.

Evo vibes

Στην εξώσολα η Adidas τοποθετεί ένα νέο υλικό, το LightTraxion. Είναι από πολυουρεθάνη αντί για λάστιχο, όντας ελαφρύτερο και πιο μαλακό. Το συνδυάζει με ένα μικρό τμήμα από Continental ακριβώς κάτω από το μεγάλο δάχτυλο, το σημείο που συνήθως φορτίζεται περισσότερο κατά την απογείωση και θέλεις την μέγιστη πρόσφυση.

Με τo LightTraxion η Adidas συνεχίζει να πρωτοπορεί στον τομέα της εξώσολας.

Τα Adizero φημίζονται για το κράτημά τους και το AP4 δεν αποτελεί εξαίρεση. Πουθενά δεν αντιμετώπισα το παραμικρό πρόβλημα, ακόμη και σε κλειστές στροφές και γλιστερές επιφάνειες. Το ίδιο ισχύει και για τις βρεγμένες. Άψογο.

Κατά τ’ άλλα, μία βαθειά αυλάκωση έχει προστεθεί κάτω από την φτέρνα, χωρίζοντάς την στα δύο. Εξοικονομείται έτσι βάρος και συμπιέζεται ευκολότερα η φτέρνα. Σε συνδυασμό με την στενή βάση και τον μαλακό αφρό, επηρεάζει την συμπεριφορά του μοντέλου, όπως θα δούμε.

Ποτέ δεν συμπεριέλαβα τον πρώτο Lightstrike Pro στους τοπ αφρούς. Εξαίρεση η συμπεριφορά του στο Prime X των 50mm, η οποία όμως ήταν συνάρτηση και άλλων πραγμάτων. Σίγουρα αυτό είναι υποκειμενικό και έχει να κάνει και με την μηχανική μου, αλλά έβρισκα ότι υστερούσε σε επιστροφή ενέργειας συγκριτικά με άλλες συνθέσεις. Συγχρόνως είχε και πιο σφιχτό πάτημα, αν και αυτό είναι καθαρά θέμα προτιμήσεων. Απ’ την άλλη, το Adios Pro 3 ήταν αρκετά φιλικό για super shoe, έχοντας μία σταθερότητα που επέτρεπε και πιο αργούς ρυθμούς.

Ο LS Pro με τη νέα ρύθμιση γίνεται αισθητά πιο μαλακός, έχοντας μακράν μεγαλύτερη συμπίεση και ελαστικότητα. Αμέσως αντιλαμβάνεσαι ότι η σύνθεση έχει περισσότερο αέρα μέσα της. Συν το κανάλι κάτω από την φτέρνα που ενισχύει το cushioning. Περπατώντας μάλιστα, είναι σχεδόν πολτώδης και τον νοιώθεις να καταρρέει κάτω από το πέλμα σου. Τρέχοντας παρ’ όλα αυτά, σφίγγει λίγο και γεμίζει σαν αίσθηση. Σε κάθε περίπτωση, το νέο tuning δίνει μία πολύ πιο απορροφητική, γλυκιά και ενεργητική σόλα. Και όπως φαίνεται, δεν χρειάζεται και κάποια χιλιόμετρα για να στρώσει.

Πέραν αυτού, η νέα γεωμετρία μπροστά διαφοροποιεί ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Οπτικά το rocker δείχνει πολύ απότομο κι επιθετικό, το ίδιο κι όταν περπατάς. Στην πράξη όμως δεν είναι τόσο. Ο μαλακός αφρός συμπιέζεται αρκετά στο σημείο του 60%, με αποτέλεσμα η γωνία να μετριάζεται και να “ισιώνει”. Ενώ περιμένεις να πέσεις σε γκρεμό, τελικα αυτό δεν συμβαίνει. Αντιθέτως παίρνεις ένα πολύ μακρύ και συνεχές ρολάρισμα που σε βγάζει ιδιαίτερα εύκολα στο toe off. Πιο ομαλά, πιο φιλικά και λιγότερο απαιτητικά. Το σίγουρο είναι ότι θα ταιριάξει σε όλους.

Θυμίζω ότι στο Adios Pro 3 το rocker ναι μεν ξεκινούσε αργότερα, ήταν όμως πιο απότομο στο τελείωμα. Γι’ αυτό και η σχεδίαση της γωνίας του εξυπηρετούσε όποιον έβαζε ισχύ στα δάχτυλα και είχε πιο ικανό form. Βοηθούσε και ο αρκετά πιο συμπαγής αφρός. Οπότε θεωρώ πως οι πολύ “γρήγοροι” ίσως βρουν λίγο ασαφές το forefoot του νέου Pro. Μιλάμε όμως για την συντριπτική μειονότητα και κυρίως αθλητές. Οι υπόλοιποι θα αξιοποιήσουν πολύ ευκολότερα τη νέα γεωμετρία.

Ο νέος αφρός έχει πολύ περισσότερο bounce από πριν. Ή για να το πούμε πιο σωστά, δεν έχει καμμία σχέση με πριν. Κάποιες μετρήσεις δε, τον κατατάσσουν στην κορυφή όσον αφορά το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό. Προσωπικά ωστόσο, όταν το πιέζω νοιώθω ότι μένω λίγο παραπάνω απ’ όσο θα ήθελα μέσα στην σόλα, ιδίως τώρα που συμπιέζεται και πολύ περισσότερο. Σίγουρα όμως παίζει ρόλο και το πάτημά μου, καθώς σηκώνω λίγο περισσότερο το γόνατο και φορτίζω πιο πολύ τα μετατάρσια. Κι είμαι και βαρύς.

Εντελώς άλλη πυκνότητα σε σχέση με το Adios Pro 3.

Κατά την γνώμη μου, το Adios πάει ιδανικά όταν ακολουθήσεις την γεωμετρία του. Το μακρύ και πρώιμο rocker δίνει ένα ρολάρισμα και μία ροή στο transition, κάνοντάς το τρομερά ομαλό και αποδοτικό. Ξεκινάει με μία αρχική και ωραία βύθιση στον αφρό, ισορροπείται γρήγορα από τα rods και τελειώνει με μία πολύ σταθερή και ευθύβολη απογείωση. Επίτηδες άλλαζα τον διασκελισμό μου, αυξάνοντας την συχνότητά του, και το παπούτσι δούλευε με αξιοσημείωτη ευκολία. Αν δεν πιέσεις υπερβολικά την σόλα και την αφήσεις να σε πάει αυτή, σε βγάζει κυριολεκτικά από μόνη της μπροστά. Γι’ αυτόν τον λόγο θεωρώ πως το μοντέλο θα εξυπηρετήσει περισσότερο δρομείς με μεγάλο cadence. Αξιοποιείται καλύτερα το rocker και δεν στρεβλώνεις την μαλακή σόλα. Η αμεσότητα και το efficiency είναι ακόμη μεγαλύτερο μάλιστα, αν προσγειωθείς λίγο πιο μπροστά και δεν εμπλέκεις τόσο το μαλακό πίσω μέρος.

Ιδανικά προσγειώνεσαι κάπου εκεί…

…και μετά τα κάνει όλα αυτό.

Μην παραλείψω και την εξαιρετική κατάσταση που διατηρεί τα πόδια, είτε κατά την προπόνηση είτε μετά. Με όλα τα super shoes συμβαίνει αυτό λίγο πολύ, με κάποια όμως περισσότερο. Και το Adidas είναι ένα από αυτά. Συν τοις άλλοις, αισθάνομαι ότι τα rods επιτρέπουν μία ελαφρώς πιο φυσική κίνηση του πέλματος σε σχέση με τις ενιαίες πλάκες, πράγμα που δίνει μία επιπλέον ευκολία.

Το Adios Pro 4 είναι ένα πάρα πολύ ικανό μοντέλο και με μεγάλο φάσμα ρυθμών. Από μέτριους έως και αρκετά κάτω από το κατώφλι. Στα πολύ γρήγορα, προσωπικά θα το προτιμούσα λίγο πιο συμπαγές και responsive μπροστά, μην ξεχνάμε όμως ότι ουσιαστικά πρόκειται για marathon shoe.

Επίσης, είναι και πάρα πολύ ελαφρύ. Τα 200 γραμμάρια που δίνει η Adidas είναι έτσι κι αλλιώς λίγα αλλά στον δρόμο μοιάζουν ακόμη λιγότερα. Εδώ να αναφέρω και το εξής που μου έκανε εντύπωση: συγκριτικά με το Vaporfly 3, το οποίο στα χαρτιά είναι 15 γραμμάρια ελαφρύτερο (πάντα στο Νο 42.5), στο Νο 45 το Adios Pro ζυγίζει 2 γραμμάρια λιγότερο. Δεν ξέρω αν μου έχει τύχει ένα ελαφρύ AP4 ή ένα βαρύ VF3 (εργοστασιακές αποκλίσεις), αλλά εν πάση περιπτώσει το καταγράφω.

Όλα καλά, πολύ καλά μέχρι εδώ, υπάρχει όμως ένα αντίτιμο για όλες αυτές τις θεαματικές αλλαγές στην σειρά. Κι αυτό έχει να κάνει με την σταθερότητα του μοντέλου. Το προηγούμενο Adios Pro πήγαινε ικανοποιητικά και σε πιο αργούς ρυθμούς, καθώς δεν απαιτούσε οπωσδήποτε ταχύτητα για να δουλέψει, ούτε και απέκλειε το βαρύ heel striking. Ο σφιχτότερος αφρός και η γεωμετρία της σόλας βοηθούσαν σε αυτό. Είναι κι ο λόγος που το έβλεπες στα πόδια και πολλών, πιο “αργών” δρομέων.

Η στενή βάση και το λοξό κόψιμο δεν βοηθούν αν μένεις πολύ επάνω στην φτέρνα.

Πλέον η συνθήκη αυτή αυτή έχει αλλάξει. Η σόλα είναι αρκετά πιο μαλακή, η στενή φτέρνα έχει την αυλάκωση στην μέση, ενώ το μεγάλο κενό στην καμάρα είναι σαφώς πιο αισθητό. Προσθέστε και την μικρότερη στρεπτική ακαμψία που ούτως ή άλλως έχουν τα rods. Αυτά ναι μεν δίνουν ένα πιο άμεσο transition και βοηθούν το rebound, μόνο όμως όταν πηγαίνεις γρήγορα. Στην αντίθετη περίπτωση, αφαιρούν από την σταθερότητα στην φτέρνα και το midfoot και δεν συγχωρούν την βαριά προσγείωση πίσω ή ένα κουρασμένο form.

Στους αργούς ρυθμούς καταλαβαίνεις το κόψιμο στην κάτω στρώση της σόλας.

Το διεπίστωσα αυτό πηγαίνοντας αργά. Όταν ήμουν συγκεντρωμένος, πιο μπροστά και “κατευθυνόμενος”, όλα σχεδόν καλά. Όταν τεμπέλιαζα ή ξεχνιόμουν όμως, το πάτημα έχανε σε σιγουριά. Αντιθέτως, το forefoot είναι πολύ σταθερό και σε αφήνει να κάνεις ό,τι θες. Φαίνεται άλλωστε και από το σχήμα της σόλας, η οποία ανοίγει πολύ μετά το μέσο κι είναι και πιο γεμάτη στην εσωτερική της πλευρά. Ως εκ τούτου, θα έλεγα ότι το εύρος χρήσης του Adios Pro έχει στενέψει και το παπούτσι καταλήγει πιο απαιτητικό.

Μπροστά και εσωτερικά, το αποτύπωμα της σόλας είναι πολύ φαρδύ.

Τέλος, λόγω της αραιότερης σύνθεσής του, είναι πιθανό ο νέος Lightstrike Pro να υστερεί σε ανθεκτικότητα και μακροζωία. Ένας τομέας που ο προηγούμενος αφρός ξεχώριζε με διαφορά από τον ανταγωνισμό. Aποτελεί έναν αναγκαστικό συμβιβασμό για χάρη των νέων ιδιοτήτων του. Εν πάση περιπτώσει, εύκολα δέχομαι αυτή την ανταλλαγή. Για αγωνιστικό μοντέλο πρόκειται άλλωστε.

Συμπέρασμα

Μπορεί να μεσολάβησε μεγάλο διάστημα κατά την εξέλιξη της σειράς αλλά αποδεικνύεται πως η Adidas το αξιοποίησε στο έπακρο. Το νέο μοντέλο θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί την μεθεπόμενη έκδοση του AP3. Τόσο βελτιωμένο είναι.

Αποτελεί πλέον κορυφαία αγωνιστική πρόταση, όντας ιδιαίτερα αποδοτικό και απολαυστικό. Εξαιρετικός αφρός, ασύλληπτη πρόσφυση και πανάλαφρο. Όλα αυτά συνδυασμένα με ένα από τα καλύτερα επάνω μέρη της κατηγορίας, αν όχι το καλύτερο. Λίγη προσοχή μόνο με το νούμερο.

Το “κακό” είναι πως το κοινό του περιορίζεται, αφού σαν πραγματικό racer απαιτεί ταχύτητα και form. Χάνει την ευκολία που είχε στους πιο αργούς ρυθμούς και γίνεται ασταθές στην φτέρνα. Πιθανώς να υστερεί λίγο και σε ανθεκτικότητα. Έτσι είναι όμως τα καθαρόαιμα.